Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#58 Fluiten als de vogels

Nu ben ik niet meer bang. Papa kan trots op me zijn. Hij vliegt sneller, maar dat komt omdat zijn armen sterker zijn. Het is zo heerlijk als papa me in zijn armen houdt. Dan weet ik zeker dat er niets ergs kan gebeuren. Het liefst zou ik me nu op zijn rug klimmen en nooit meer loslaten. Jammer dat het niet kan. Dan kan hij niet meer vliegen en dan vallen we. Oh, hij kijkt weer naar me. Hij hoort me niet als ik roep hoe goed het gaat, maar hij ziet vast hoe blij ik ben. Als ik opnieuw geboren word dan wil ik een vogel zijn. Nu weet ik het zeker. De wereld is zo mooi hier hoog in de lucht. Kon ik ook maar fluiten. Of fluiten vogels niet als ze vliegen? Papa wacht, je gaat te snel. Als ik nu probeer een stuk omhoog te vliegen dan kan ik straks op de wind een stukje naar beneden dichter bij papa komen. Vogels doen dat volgens mij ook zo. Ik ga het proberen. Dan roep ik hem als ik naar beneden zweef en dan weet hij dat hij iets langzamer moet vliegen. Mijn armen doen zeer. Papa zegt altijd dat je meer kan dan je denkt. Oh ja, zo gaat het goed. Papa is nu schuin beneden. Ik ben zo moe. Mijn armen worden steeds zwaarder. Laten mijn veren nu los? De zon! Ik ben te hoog. Het gaat niet meer. ‘Papa, papa help me... Het spijt me. Papa, papa…________’

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nyceway, je bent in je opzet geslaagd om er een jong kind van te maken die nog zeer veel waarde hecht aan zijn vader. Het lijkt wel wat op jonge eendjes die moedereend de hele tijd achterna lopen. Het strookt niet met mijn eigen idee van Icarus en de vertalingen en de lessen die ik er vroeger aan gewijd heb, maar dat hoeft ook niet. Voor mij ben je goed in de rol gekropen van de hp die jij wilde neerzetten.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, Jouw Icarus is idd een jong kind - een originele invulling. Voor zover ik weet wordt zijn leeftijd nergens genoemd, dus het kan. Mooie invulling.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nyceway, je bent in je opzet geslaagd om er een jong kind van te maken die nog zeer veel waarde hecht aan zijn vader. Het lijkt wel wat op jonge eendjes die moedereend de hele tijd achterna lopen. Het strookt niet met mijn eigen idee van Icarus en de vertalingen en de lessen die ik er vroeger aan gewijd heb, maar dat hoeft ook niet. Voor mij ben je goed in de rol gekropen van de hp die jij wilde neerzetten.
Dank je wel. Ik heb geprobeerd zijn leeftijd te zoeken om me beter in te leven, maar ik zag alleen twee keer ' zijn zoontje' staan. Mijn lessen Grieks zijn te lang geleden.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, Jouw Icarus is idd een jong kind - een originele invulling. Voor zover ik weet wordt zijn leeftijd nergens genoemd, dus het kan. Mooie invulling.
Dank je wel Jan P. Helaas zal mijn Icarus zijn vader nooit ouwe noemen.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag nyceway, Het verhaal past ook niet bij mijn beeld van Icarus. Maar wie zegt dat mijn beeld het juiste is? Het door jouw geschetste beeld zou maar zo kunnen en is, naar mijn smaak, goed uitgewerkt. De titel vind ik iets minder passend, in die zin dat ik hem niet kan plaatsen bij de inhoud.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag nyceway, Het verhaal past ook niet bij mijn beeld van Icarus. Maar wie zegt dat mijn beeld het juiste is? Het door jouw geschetste beeld zou maar zo kunnen en is, naar mijn smaak, goed uitgewerkt. De titel vind ik iets minder passend, in die zin dat ik hem niet kan plaatsen bij de inhoud.
Dank je wel woodpecker. Ik pas de titel aan. Die is misschien wat vergezocht.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
Origineel. Consequent volgehouden innerlijke monoloog van een jonge Icarus. De zin: 'Kon ik ook maar fluiten. Of fluiten vogels niet als ze vliegen? ' komt voor mij een beetje uit de lucht vallen - het gaat immers om vliegen, niet om fluiten. Maar dat is een kleinigheid. Ik moest denken aan een prachtig, oud liedje van Bram Vermeulen. https://www.youtube.com/watch?v=fg_eqjYSUzc

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb niets toe te voegen aan de bovenstaande commentaren. Het heerlijk om over een jonge Icarus te lezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Origineel. Consequent volgehouden innerlijke monoloog van een jonge Icarus. De zin: 'Kon ik ook maar fluiten. Of fluiten vogels niet als ze vliegen? ' komt voor mij een beetje uit de lucht vallen - het gaat immers om vliegen, niet om fluiten. Maar dat is een kleinigheid. Ik moest denken aan een prachtig, oud liedje van Bram Vermeulen. https://www.youtube.com/watch?v=fg_eqjYSUzc
Dan je wel voor je feedback Frank. Wat een mooi lied inderdaad. Een beetje liefdevolle aandacht doet al wonderen in een kinderhart. Helaas een wedstrijd die soms een leven lang kan duren. Dit thema houdt me erg bezig op het moment. Ik heb er ook een kindergedichtje over geschreven: Papa kijk eens wat ik kan Ik klim zo hoog, ben nog steeds niet bang Papa kijk eens wat ik kan Ik ben zo flink, fiets al kilometers lang Papa kijk eens wat ik kan Ik kleur zo mooi, gebruik de hele regenboog Papa kijk eens wat ik kan Ik vlieg naar de zon, steeds verder omhoog Papa kijk eens wat ik kan Ik reken en ik schrijf, zo goed mogelijk voor jou Papa kijk ik eens wat ik kan Ik schreeuw van de daken hoeveel ik van je hou Papa zie je wel wat ik allemaal al kan?

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb niets toe te voegen aan de bovenstaande commentaren. Het heerlijk om over een jonge Icarus te lezen.
Dank je wel voor je compliment Olaf.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wel een zielig verhaaltje. Hoe de HP zich nog verontschuldigt terwijl hij te pletter valt. Mooi geschreven.
Dank je wel Angelieke. Ja zelfs als hij dood gaat denkt hij nog aan het verdriet dat hij zijn vader door zijn toedoen aandoet.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De pure onschuld van kleine Icarus ontroert. Goed gedaan, hoor. De kinderlijke vragen, de verwondering... . Het klopt helemaal. Mooi.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nyceway, een ontroerende jonge Icarus, waarom niet? Mooi, hoor, het beschrijven van het eeuwig verlangen van het kind naar de liefde en waardering van de ouders, in dit geval de pappa :p

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er ligt al zoveel vast in deze opdracht, dat het boeiend is om de verschillende invalshoeken te zien. Het hoger gaan vliegen om vader in te halen vind ik origineel gevonden. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Papa kijk eens wat ik kan Ik klim zo hoog, ben nog steeds niet bang Papa kijk eens wat ik kan Ik ben zo flink, fiets al kilometers lang Papa kijk eens wat ik kan Ik kleur zo mooi, gebruik de hele regenboog Papa kijk eens wat ik kan Ik vlieg naar de zon, steeds verder omhoog Papa kijk eens wat ik kan Ik reken en ik schrijf, zo goed mogelijk voor jou Papa kijk ik eens wat ik kan Ik schreeuw van de daken hoeveel ik van je hou Papa zie je wel wat ik allemaal al kan?
:thumbsup: :thumbsup: Mooi vertederend deze roep om de erkenning van zijn vader. Ik denk dat ieder kind graag wil dat de vader trots op hem/haar is. Jouw invulling van de opdracht is origineel en kinderlijk lief. Dat arme jochie... :)

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De pure onschuld van kleine Icarus ontroert. Goed gedaan, hoor. De kinderlijke vragen, de verwondering... . Het klopt helemaal. Mooi.
Dank je wel voor je mooie compliment Marker. Daar ben ik blij mee.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nyceway, een ontroerende jonge Icarus, waarom niet? Mooi, hoor, het beschrijven van het eeuwig verlangen van het kind naar de liefde en waardering van de ouders, in dit geval de pappa :p
Dank je wel Blavatski. Ieder kind wil inderdaad gezien worden door zijn ouders.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Er ligt al zoveel vast in deze opdracht, dat het boeiend is om de verschillende invalshoeken te zien. Het hoger gaan vliegen om vader in te halen vind ik origineel gevonden. :thumbsup:
Dank je wel Bart. Hij wilde niet ongehoorzaam zijn, hij was alleen even een onhandig kuikentje en dat werd hem fataal.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De jonge taal komt goed naar voor. Alleen geloof ik zijn gedachten niet.
Dank je wel Stuvio. Welke gedachten vind je ongeloofwaardig?

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een leuk verhaal en een lief jochie. Ik krijg bijna een hekel aan zijn vader omdat hij niet beter op hem let.
Dank je wel Meta. Ik had in de volledige versie van het verhaal gelezen dat vader eerst een paar keer achterom keek, maar daarna minder goed oplette toen hij zag dat het goed ging. Het loslaten is Icarus fataal geworden.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Papa kijk eens wat ik kan Ik klim zo hoog, ben nog steeds niet bang Papa kijk eens wat ik kan Ik ben zo flink, fiets al kilometers lang Papa kijk eens wat ik kan Ik kleur zo mooi, gebruik de hele regenboog Papa kijk eens wat ik kan Ik vlieg naar de zon, steeds verder omhoog Papa kijk eens wat ik kan Ik reken en ik schrijf, zo goed mogelijk voor jou Papa kijk ik eens wat ik kan Ik schreeuw van de daken hoeveel ik van je hou Papa zie je wel wat ik allemaal al kan?
:thumbsup: :thumbsup: Mooi vertederend deze roep om de erkenning van zijn vader. Ik denk dat ieder kind graag wil dat de vader trots op hem/haar is. Jouw invulling van de opdracht is origineel en kinderlijk lief. Dat arme jochie... :)
Dank je wel voor je compliment Marietje. Ik heb dit gedichtje een aantal maanden geleden geschreven. Het is wel grappig dat dit gedichtje helemaal niets met deze opdracht te maken heeft maar er toch op van toepassing lijkt. Dit gedichtje staat ook op de Story-time voorlees app en wordt daar vaak gelezen. Het spreekt veel mensen aan, omdat het zo herkenbaar is.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Icarus probeert alles goed te doen in de ogen van zijn vader. Tijdloos verhaaltje. Mooi hoe je zijn pogingen om het juiste te doen omschrijft. Daardoor vlieg ik voor mijn gevoel een stukje met hen mee.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een lekker opbouw heb je. De jeugdige overmoed regeert, tot het moment dat hij erachter komt dat hij een fout heeft begaan en de angst opsteekt. Goed gedaan