# 57 Papa

elysevdr, Waar gaat het over? Ik volg het niet, sorry.

Over begaafde mensen (geleerden, wetenschappers, ...) die, bij leven, niet de erkenning kregen die hen toekwam. Het zijn er velen. Terwijl ze toch zoveel voor de mensheid betekend hebben/betekenen. Dat bedoel ik met 'helden'. Het gedicht is beeldend. Welk beeld begrijp je niet?

Juist hen hoor je niet vaak. Soms vind je ze, onaangekondigd, in een herinnering, een boek, aan je eettafel, of gewoon op straat. Dan is er die herkenning en weet je weer, dat je er een papa noemde. Helden

Dat het om wetenschappers ging haalde ik er niet uit, het gaat waarschijnlijk over alle onzichtbare en soms miskende talenten? Dat papa een held kan zijn terwijl je dat niet weet doet me denken aan een documentaire over Eels. Die zanger kwam er pas jaren na de dood van zijn vader achter dat de beste man een genie en een alom gerespecteerde wetenschapper was (in kleine wetenschappelijke kring) onder meer ontdekker van 'the parallel universe'. Een prachtige docu https://www.youtube.com/watch?v=ZnnA3sgMXCI

Ik haalde het volgende uit je gedicht: Woorden, letters en zinnen op een scherm maken verhalen, maar als je deze met de delete toets verwijderd en je typt zomaar wat dan hebben ze totaal geen betekenis meer. De letters in willekeurige volgorde geven een puinhoop, maar juist in die goede volgorde maakt dat je je herinnering kunt bewaren of een goed verhaal kunt vertellen. In dit opzicht vond ik het een mooi verhaal. Jouw inhoud zoals je hem in #2 toelicht haalde ik er niet uit. En dan heb je het toch goed gedaan, want je hebt de tekst zo veralgemeniseerd en toch nog overeind gehouden dat hij op meerdere manieren te interpeteren is. De beste popsongs zijn ook zo geschreven dat iedereen zich er op zijn manier in herkent.

Sorry, maar voor mij was het ook een raadsel in dichtvorm. Na je uitleg snap ik het beter.

Zijn brieven Dit zijn zijn brieven, ze ruiken naar oud papier, de inkt is grijs ja, zo was zijn handschrift, zo zagen zijn brieven er altijd uit, dit was hij schrijven is uitvinden wat er in je leeft op dit papier heeft hij dat geprobeerd schrijven is lezen, een poging te lezen wat een ander leest – die ander was ik dit is wat hij met zijn hand maakte, deze letters, ze zijn zo van hemzelf dat hij terugkeert - hij is er weer met zijn gezicht zijn stem, zijn handen, een glas, een sigaret en tegelijk is het niets anders dan papier dat verstoft, inkt die verbleekt Rutger Kopland Uit: 'Een man in de tuin' Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 2004

Elyse, Alleen dit laatste deel had ik al heel erg mooi gevonden op zich (meer hoefde voor mij niet): Helden Zij hebben er gestaan, papier met letters gehakt Waarna de dochters wat contrast op schermen brachten Zij bleven benauwd tussen de kaften En kwamen onder de versmeltingen het doolhof niet meer uit Zij hebben er zo alleen gestaan, om te vervagen of gewist te worden Er is aan menig held voorbijgegaan

De finesse van je gedicht ging ook aan mij voorbij, hoewel ik je woordgebruik wel zeer mooi vind. Welk beeld wil je juist oproepen met 'letters gehakt' want hierbij krijg ik jammer genoeg een onsmakelijk beeld over gehakt in de vorm van letters. Ryn: wanneer krijg ik het plezier nog eens om iets van jouw hand te lezen of ben je weer op verre reis?

'het gaat waarschijnlijk over alle onzichtbare en soms miskende talenten? Dat papa een held kan zijn terwijl je dat niet weet doet me denken aan een documentaire over Eels. Die zanger kwam er pas jaren na de dood van zijn vader achter dat de beste man een genie en een alom gerespecteerde wetenschapper was (in kleine wetenschappelijke kring) onder meer ontdekker van 'the parallel universe'. Een prachtige docu https://www.youtube.com/watch?v=ZnnA3sgMXCI' @ Anthony: Ik gaf (in mijn antwoord aan Janp #2) een voorbeeld met geleerden, wetenschappers, enz., ook omdat ik het in mijn gedichtje symbolisch over (geschreven) letters heb (teksten, formules) en boeken. Maar het gaat me inderdaad om alle onzichtbare en soms miskende talenten. Veel dank voor de link naar die prachtige docu, ik herken veel. Hoewel ik gelukkig meer van mijn vader mee heb mogen maken en altijd heb geweten wie hij was (voor zover men dat kan weten), bleven er ondoorgrondelijke oorden in zijn brijn. Het zijn de oorden waar ik nog steeds een weg in probeer te vinden. Hij heeft er, zoals velen, vaak zo alleen voor gestaan. Maar ik wil niet dat hij er alleen gestaan heeft om te vervagen of gewist te worden. In deze opdracht, waar ons gevraagd werd iets te schrijven 'naar aanleiding van iets opvallends dat je gehoord of gezien hebt', drong het autobiografische zich aan mij op.

@ Pim: Dank voor het lezen en je bevindingen. Veel is op meerdere manieren te interpreteren, een herkenning is een mooi compliment. @ Angelieke: Ik begrijp dat het wat raadselachtig kan zijn, soms overkomt me dat. Ik zal proberen volgende week een duidelijker verhaaltje te vertellen. Maar beloven kan ik het niet.. ;) Bedankt voor het lezen.

"schrijven is uitvinden wat er in je leeft op dit papier heeft hij dat geprobeerd .... dit is wat hij met zijn hand maakte, deze letters, ze zijn zo van hemzelf dat hij terugkeert - hij is er weer.... en tegelijk is het niets anders dan papier dat verstoft, inkt die verbleekt..." Ryn, dit is zo wat ik voel... Je hebt gelijk, het introducerende stukje tekst is om het verband te leggen naar de opdracht, de boodschap zit inderdaad in het gedicht.

@ Lilithx: Wat wonderlijk dat je het zo leest. Ik snap dat er dan hele bizarre beelden kunnen ontstaan! Maar mijn beeld is hier dus eigenlijk dat er door/voor hen (die onopgevallen, vergeten helden) ooit papier met letters is gehakt, waarin 'gehakt' een voltooid deelwoord is en geen zelfstandig naamwoord ;) . Ze (de helden) hebben er zelf letterlijk gestaan, lieten sporen achter op papier, in boeken (tussen kaften). Het is een metafoor; het papier (waarvoor weer bomen omgehakt zijn) is een soort van 'gekliefd' met letters, ik denk dan bijv. aan de oude typemachines die de letters min of meer in het papier 'sloegen'. Maar ook (symbolisch) aan het gevecht van hun denken tegenover het lege blad/papier/doek dat nog de betekenis van hun geesteskind moet krijgen. (Mischien kan ik beter het werkwoord 'klieven' gebruiken i.pl.v. 'hakken'.) Met het contrast op de schermen bedoel ik de huidige manier van schrijven, door 'de dochters' (de volgende generatie). Van wie de letters/teksten niet vervagen, maar gewist kunnen worden. Vóór dat waarschijnlijke vervagen/wissen bleven ze (de teksten, formules, tekeningen enz.., cq de helden) 'benauwd' tussen de kaften van een boek of ergens in het werkgeheugen van een computer (die printplaten met elektronica zijn in mijn hoofd 'een doolhof van versmeltingen'). Wil je het in dit licht misschien nog eens lezen? :) Dankjewel voor je reactie!

Ik heb het gedicht nog eens een paar keer aandachtig gelezen Elyse... en ik vind het steeds mooier. (Alle uitleg doet eigenlijk een beetje afbreuk wat mij betreft en hoeft niet echt, maar ik begrijp wel waarom je het doet, als je schrijft wil je graag begrepen worden, maar weet dat je het vaak niet mooier kan verwoorden dan in het gedicht zelf en dat is dus de essentie.)

Ik begreep het ook niet helemaal, maar met jouw uitleg begon het door te dringen.

Dag Elyse, ik stond er ook wat onwennig tegenover, maar sluit menu aan bij de woorden van Tja :)

Elyse, neem onderstaande alsjeblieft(!) niet verkeerd op. Ik ben zo vrij geweest je tekst even te kopiëren en er zaken aan toe te voegen, waardoor je bedoeling voor mij duidelijk wordt. Juist over hen hoor je niet vaak. Soms vind je ze, onaangekondigd, in een herinnering, een boek, aan je eettafel of gewoon op straat. Dan is er die herkenning en weet je weer, dat je er één vader noemde. Helden Zij hebben er gestaan, op papier lieten ze lettersporen na Waarna de dochters, op schermen nu het contrast aanbrengen Zij bleven echter benauwd tussen de kaften En kwamen onder de versmeltingen het doolhof niet meer uit Zij hebben er lang gestaan, alleen en ongebruikt, klaar om te vervagen of gewist te worden Er is aan menig held voorbijgegaan

Toen ik je stukje de eerste keer las, dacht ik: wat een warhoofd is die Elyse. Na de uiteenzettingen werd het iets duidelijker, maar ik moet eerlijk bekennen dat deze stijl niet de mijne is.

Ryn, dank je. Ik weet het... Ik zal proberen het niet meer te doen. (Alleen als zelfs jij er geen touw meer aan vast kan knopen ;) Dat moet je me dan wel zeggen hoor! ) @ Tja en Blavatski, dank voor het lezen. :) Lilithx, ik neem niets verkeerd op. Ik kan me persoonlijk qua ritme en beeld niet helemaal vinden in jouw versie, maar je geeft me de voldoening dat jij nu een beter gevoel hebt bij mijn tekst. (Alleen zou ik mijn vader nooit 'vader' noemen.) Dank voor je reacties en oprechte bevindingen! :{} @ Jules: Soms ben ik inderdaad best een warhoofd, maar dan toch een relatief helder warhoofd, denk ik. Je kan er altijd wel op vertrouwen dat er een zekere logica achter schuilt. ;) Ik zal die voortaan maar niet meer zo expliciet toelichten, want het blijft toch een kwestie van smaak. En ieder zijn eigen inzicht natuurlijk. (Maar geloof me, er zijn nog veel 'warrigere' gedichten :nod:) Dank voor het lezen en jouw eerlijke reactie!

Voor mij sloeg het vooral op alle vaders die geen erkenning krijgen. Het zijn toch vaak de moeders (naar mijn idee) waarna de aandacht uit gaat. Met in mijn hoofd vaderdag heb ik het gedicht zo opgevat. Mooi!

Dankjewel Anne voor jouw mooie interpretatie. Een cadeautje uit mijn hart voor vaderdag, bij deze :)