Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Subtiele signalen in kinderverhalen

Naar aanleiding van een geplaatst proefleesstuk (Bloemen en vlinders) kwam bij mij de vraag op hoe je in kinderverhalen gebruik maakt van subtiele signalen. Ik ben benieuwd hoe jullie daar over denken en of ik daarover verder kan lezen (bijv. op deze site?). In mijn proefleesstuk beschrijf ik een eenzaam meisje, dat meer aandacht van haar ouders zou willen. Ik laat dat zien door een verdord plantje (daar heeft moeder al geen tijd voor), dat zij vervolgens gaat verzorgen, maar uit frustratie wel de rommel laat liggen. Het is de vraag of kinderen deze signalen op zullen pikken: die eenzaamheid, het gebrek aan aandacht. Of ze, zoals iemand anders zei, niet vooral een sombere sfeer meekrijgen, waar ze naar van worden. Hoe denken jullie hierover? En wat zegt 'de theorie'?

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Voor welke leeftijdscategorie kinderen bedoel je? Een verhaal voor een kind van 5 is anders dan een verhaal voor een kind van 11, vooral qua interpretatie. Om even wat algemener op je vraag in te gaan; je ziet steeds vaker dat er in kinderboeken (en films) twee lagen zitten; een 'simpele' laag en de diepere laag die volwassenen slechts zien. Jongere kinderen (tot een jaar of 7) denken namelijk nog redelijk zwart-wit; bijvoorbeeld in goede en slechte personages. De subtielere nuances zien zij nog vrij moeilijk. Als voorbeeld neem ik even de Disneyversie van het sprookje Pinoccio; volwassenen doorzien dat Japie Krekel het geweten voorstelt, maar kinderen zien slechts een - nogal bemoeizuchtige - krekel. Zojuist heb ik ook nog even naar het stuk in proeflezen gekeken, aangezien je daardoor op deze vraag kwam. De vlinders die tegen het meisje praten, de plant die blij wordt; dat zijn dingen die kinderen begrijpen. Dat is de kinderlaag. Ze zien dit letterlijk voor zich. De eenzaamheid / verwaarlozing en de 'dwarsheid' van het kind dat haar rommel niet opruimt en de muziek heel hard zet, dat zijn de dingen die oudere lezers wel door zullen hebben, maar jonge kinderen zullen er de vinger niet op kunnen leggen. Maakt het uit dat kinderen niet alle aspecten begrijpen? Dat moet je voor jezelf bepalen. Persoonlijk vind ik dat de dubbele laag je verhaal juist sterker maakt.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Elza, Ikzelf ben een jongen van 16 jaar en kan de boodschap nauwelijks opvangen. Als ik het in een boek zou vinden zou ik er even over moeten nadenken. gr. Mike

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Fallen angel, bedankt voor je reactie. Het is inderdaad een keuze... waar ik zelf wel achter sta, denk ik :). Ik vind het ook prima als kinderen wel een gevoel meekrijgen, maar dat verder heel vaag blijft. Misschien zijn beschrijvingen daar ook wel voor. Mike, hoe vind jij het om erover na te denken? Zou je willen dat het gelijk duidelijk is? En of je nu de boodschap gelijk snapt of niet, kun je wel het gevoel eruit halen? Zonder dat je weet waar je dat nu precies uit haalt?

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zelf ben ik meer van de thrillers en het recht toe recht aan. Maar nu ik het signaal snap vind ik het een mooi signaal. Het is zeker goed om kinderen hier over na te laten denken maar als ze het signaal niet snappen heeft het weinig zin. Misschien is het een idee om hints te geven? Zoals: 'Ik grinnikte bij de gedachte dat het plantje best wel veel op mij leek.' En dan misschien nog iets erbij. Als het plantje later dan nog terugkomt, leggen de kinderen de link met de uitleg. Ik hoop dat je hier iets mee kan. Veel succes met schrijven! Gr. Mike