Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #51 - De rust

26 april 2015 - 20:31
Van kinds af aan kwam ik hier al graag. Eerst nam mijn moeder me mee, om haar moeder op te zoeken. Toen ik op mezelf ging wonen ging ik zelf. Niet om een dierbare te kunnen herdenken, maar gewoon voor de stilte. Hier zijn geen grote groepen mensen. En als je al iemand tegenkomt dan knikken ze je alleen maar toe, hoogstens fluisteren ze een groet naar je. Het is fijn om het grind onder je voeten te horen knarsen. Om aan het einde van de rij weer een nieuwe rij in te lopen. Om mompelend de namen op te noemen, uit te rekenen hoe oud ze zijn geworden. Het mijmeren over hoe ik aan mijn einde zal komen. Daarna ga ik weer terug naar de bewoonde wereld. Waar mensen als gekken door elkaar heen rennen, zich zo snel mogelijk proberen te haasten, voordat zij ook onder de grond komen te liggen.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 april 2015 - 20:42
Een zeer interessante invulling! Goed opgebouwd zodat mijn gedachte aan het einde met de zekerheid bevestigd werd. :thumbsup: Is dit werkelijk een plek waar de HP graag is? Ik persoonlijk vermijd deze plekken maar kan me voorstellen dat de HP er de rust vindt die ze zoekt, het is een goede plek om te bezinnen. Ik hoop dat ze niet teveel me de dood bezig is zodat ze vergeet te leven. ( zei moederoverste ;) ) Zoals altijd graag gelezen! :nod:

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 april 2015 - 21:53
@anne Ik ga een bekentenis doen: ik deel de zonderlinge passie van de HP (als ik bijv. naar Parijs ga is Père Lachaise vaste prik - al kan het eender welke begraafplaats zijn). Je omschrijft perfect - tot in de details - wat ik zelf ook doe. Griezelig herkenbaar. Kan begrijpen dat het voor anderen vreemd kan overkomen, maar je geeft perfect de sfeer en beleving weer. Héél graag gelezen dit.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
26 april 2015 - 21:56
Anne, ik kan me dat vredige gevoel ergens wel voorstellen, maar dan moet het wel mooi weer zijn. Het knarsende grind onder je voeten is erg herkenbaar, ik vind dat ook fijn, ik weet niet waarom. En ik reken ook altijd uit hoe oud iemand is geworden. Originele invulling en graag gelezen. Dingetjes: Het woord 'mijmeren' komt mij vreemd voor in combinatie met hoe je aan je eindje komt. Tenzij je er naar verlangt. Maar misschien vat ik mijmeren hier te dromerig op. Bij mensen die door elkaar heen rennen zie ik geesten voor me, die ook door muren kunnen rennen :confused: Je snel haasten is volgens mij een pleonasme. Ik snap wat je wil zeggen en vind de boodschap in je slotzin sterk. Zou je er een mooiere zin van kunnen maken? Ik denk dat dat erg de moeite waard is! Maar dat is persoonlijk en vat het niet op als kritiek hoor! :)

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2015 - 9:50
ja, begraafplaatsen zijn heerlijke plekken voor rustige wandelingen n bezinning en je omschrijving klopt mooi met de werkelijkheid (al moet ik zelf wel altijd snel iemand vinden die heel oud geworden is als ik eenmaal een paar te jong gestorvenen gepasseerd ben) snel haasten is idd een pleonasme, ik vond het ook niet mooi en zonde van de rake inhoud van de zin

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2015 - 10:57
Achter mijn ouderlijk huis ligt een begraafplaats. Ik herkende gelijk wat je wilde zeggen. Dat komt waarschijnlijk omdat begraafplaatsen vaak een mooi stukje natuur zijn en dat je als kind nog niet zo met de betekenis van de doden bezig bent. Wij wipten regelmatig even door de heg om daar in stilte rond te lopen en naar de namen en data op de graven te kijken. Mooi geschreven.

27 april 2015 - 11:23
Dag Anne, Mooi stukje. Het 'snel' en 'haasten' in de laatste zin stoorde mij ook niet. Het vergoot voor mijn gevoel het contrast en roept het beeld op van mensen als mieren. Wel zou ik een komma plaatsen tussen 'rennen' en 'zich'.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2015 - 19:15
Een zeer interessante invulling! Goed opgebouwd zodat mijn gedachte aan het einde met de zekerheid bevestigd werd. :thumbsup: Is dit werkelijk een plek waar de HP graag is? Ik persoonlijk vermijd deze plekken maar kan me voorstellen dat de HP er de rust vindt die ze zoekt, het is een goede plek om te bezinnen. Ik hoop dat ze niet teveel me de dood bezig is zodat ze vergeet te leven. ( zei moederoverste ;)) Zoals altijd graag gelezen! :nod:
Ik ben er een paar keer geweest en toen vond ik het er wel lekker rustig. Het is ongeveer 75% fictie zou ik zeggen ;). Ikzelf kan me voorstellen dat je er graag rondloopt. Zelf vind ik dat veel te griezelig. Zul je zien dat wanneer ik er loop ik plotseling een moordenaar tegenkom of iets dergelijks ;).
Ik ga een bekentenis doen: ik deel de zonderlinge passie van de HP (als ik bijv. naar Parijs ga is Père Lachaise vaste prik - al kan het eender welke begraafplaats zijn). Je omschrijft perfect - tot in de details - wat ik zelf ook doe. Griezelig herkenbaar. Kan begrijpen dat het voor anderen vreemd kan overkomen, maar je geeft perfect de sfeer en beleving weer. Héél graag gelezen dit.
Fijn dat ik het precies wist te omschrijven. Daar ben ik blij mee. Dankjewel voor dat compliment :).
Anne, ik kan me dat vredige gevoel ergens wel voorstellen, maar dan moet het wel mooi weer zijn. Het knarsende grind onder je voeten is erg herkenbaar, ik vind dat ook fijn, ik weet niet waarom. En ik reken ook altijd uit hoe oud iemand is geworden. Originele invulling en graag gelezen. Dingetjes: Het woord 'mijmeren' komt mij vreemd voor in combinatie met hoe je aan je eindje komt. Tenzij je er naar verlangt. Maar misschien vat ik mijmeren hier te dromerig op. Bij mensen die door elkaar heen rennen zie ik geesten voor me, die ook door muren kunnen rennen :confused: Je snel haasten is volgens mij een pleonasme. Ik snap wat je wil zeggen en vind de boodschap in je slotzin sterk. Zou je er een mooiere zin van kunnen maken? Ik denk dat dat erg de moeite waard is! Maar dat is persoonlijk en vat het niet op als kritiek hoor! :)
Inderdaad, bij een storm of wanneer het begint te schemeren heb je vaak al een heel andere sfeer. Ik had mijmeren ook juist dromerig bedoeld. De dood hoort ook bij je leven. Mijn HP is daar niet bang voor en vergelijkt het met trouwen of een huis kopen. De HP is niet bang om dood te gaan en is nieuwsgierig naar hoe zijn leven zal eindigen. Het door elkaar heen rennen laat ik staan hoor ;). Ik snap dat jij het opvat als geesten, maar de anderen zien het wel zoals ik het bedoeld had en dus laat ik het zo staan. Het kan wel zijn dat het een pleonasme is. Die stomme grammatica ook altijd :angry:. Ik moet toegeven dat de laatste alinea inderdaad een stukje was die niet zo vlot ging. Maar na hem een paar keer te hebben overgelezen laat ik het zo staan. Ik ben er tevreden mee en bovendien is de volgende opdracht er al bijna. En kritiek mag jij mij altijd geven hoor ;).
ja, begraafplaatsen zijn heerlijke plekken voor rustige wandelingen n bezinning en je omschrijving klopt mooi met de werkelijkheid (al moet ik zelf wel altijd snel iemand vinden die heel oud geworden is als ik eenmaal een paar te jong gestorvenen gepasseerd ben) snel haasten is idd een pleonasme, ik vond het ook niet mooi en zonde van de rake inhoud van de zin
Jammer dat je het niet zo mooi vond, toch laat ik het staan. Ik vind het elkaar juist versterken. Voor mij maakt het het beeld nog sterker, dus ik doe lekker eigenwijs :p. Dankjewel voor je reactie :).
Achter mijn ouderlijk huis ligt een begraafplaats. Ik herkende gelijk wat je wilde zeggen. Dat komt waarschijnlijk omdat begraafplaatsen vaak een mooi stukje natuur zijn en dat je als kind nog niet zo met de betekenis van de doden bezig bent. Wij wipten regelmatig even door de heg om daar in stilte rond te lopen en naar de namen en data op de graven te kijken. Mooi geschreven.
Dankjewel voor je compliment. Ik herken wat je zegt qua natuur. Het helpt natuurlijk ook mee dat hier en daar mooie boeketten liggen.
Anne Borneman, Ja, heel herkenbaar - best wonderlijk dat er altijd grind ligt. Originele invulling.
Inderdaad, nu je het zegt... Dankjewel voor je reactie.
Ja, herkenbaar inderdaad. Rust en stilte. De laatste zin ergert mij niet. Een duidelijke benadrukking.
Fijn dat de laatste zin jou niet ergert. Bedankt voor je reactie :).
Dag Anne, Mooi stukje. Het 'snel' en 'haasten' in de laatste zin stoorde mij ook niet. Het vergoot voor mijn gevoel het contrast en roept het beeld op van mensen als mieren. Wel zou ik een komma plaatsen tussen 'rennen' en 'zich'.
Inderdaad, ik vond het contrast daardoor ook groter worden. De komma zal ik plaatsen.

27 april 2015 - 19:12
Dag Anne, Mooi stukje. Het 'snel' en 'haasten' in de laatste zin stoorde mij ook niet. Het vergoot voor mijn gevoel het contrast en roept het beeld op van mensen als mieren. Wel zou ik een komma plaatsen tussen 'rennen' en 'zich'.
Inderdaad, ik vond het contrast daardoor ook groter worden. De komma zal ik plaatsen.
Als je me nu nog één keer voor aap uitmaakt.... :)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2015 - 19:14
Dag Anne, Mooi stukje. Het 'snel' en 'haasten' in de laatste zin stoorde mij ook niet. Het vergoot voor mijn gevoel het contrast en roept het beeld op van mensen als mieren. Wel zou ik een komma plaatsen tussen 'rennen' en 'zich'.
Inderdaad, ik vond het contrast daardoor ook groter worden. De komma zal ik plaatsen.
Als je me nu nog één keer voor aap uitmaakt.... :)
Oeps :o.

27 april 2015 - 19:18
Dag Anne, Mooi stukje. Het 'snel' en 'haasten' in de laatste zin stoorde mij ook niet. Het vergoot voor mijn gevoel het contrast en roept het beeld op van mensen als mieren. Wel zou ik een komma plaatsen tussen 'rennen' en 'zich'.
Inderdaad, ik vond het contrast daardoor ook groter worden. De komma zal ik plaatsen.
Als je me nu nog één keer voor aap uitmaakt.... :)
Oeps :o.
Excuses aanvaardt :nod:

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2015 - 21:42
Interessante plek om graag te zijn. Ik ben een paar jaar geleden op een begraafplaats wezen rondlopen met een 'open mind'. Prachtige bomen en rust. Ik kon zelf alleen niet zo goed tegen die grafstenen. Graag gelezen.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
27 april 2015 - 22:21
Best zielig dat een kerkhof een van je favoriete plekken is. Wel begrijp ik de behoefte aan stilte en rust. ik zie je daar lopen. Ik mis nog een bankje waar je even ging uitrusten en de geur opsnoof van al die mensen die je gekend hebt. Volgende keer toch maar een ander plekje zoeken. Mooie invulling van de opdracht.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2015 - 15:51
Hoi Anne, Volgens mij probeer je je niet te haasten maar overkomt het je. Althans dat denk ik? Originele invulling van de opdracht, al was me snel duidelijk waar je was. Had je dit kunnen rekken?

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2015 - 21:10
Interessante plek om graag te zijn. Ik ben een paar jaar geleden op een begraafplaats wezen rondlopen met een 'open mind'. Prachtige bomen en rust. Ik kon zelf alleen niet zo goed tegen die grafstenen. Graag gelezen.
Snap ik, het kan confronterend zijn om al die graven te zien. Bedankt voor je reactie :).
Best zielig dat een kerkhof een van je favoriete plekken is. Wel begrijp ik de behoefte aan stilte en rust. ik zie je daar lopen. Ik mis nog een bankje waar je even ging uitrusten en de geur opsnoof van al die mensen die je gekend hebt. Volgende keer toch maar een ander plekje zoeken. Mooie invulling van de opdracht.
Dankjewel, Tja :).
Originele invulling van de opdracht, al was me snel duidelijk waar je was. Had je dit kunnen rekken?
Ik denk het wel, maar ik vraag me af of dat nut gehad zou hebben. Mijn clou zit hem immers in de laatste zin en daarvoor heb je wel de locatie nodig. Wanneer ik het geheimzinnig had gehouden en het pas op het einde had verteld denk ik dat mijn laatste zinnen teveel waren geweest. Dankjewel voor je reactie. Sorry trouwens wanneer ik niet veel reageer. Deze week probeer ik weer volop actief te zijn :).

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 april 2015 - 12:58
Sterke invulling van de opdracht, Anne. Net zoals jou kan ik het begrijpen waarom de HP even vlucht van het drukke leven. Het kerkhof is de perfecte plaats om even te vertoeven in stilte en rust en tegelijk zet het ook aan tot denken, tot relativeren. Maar het is zo griezelig... brrr....