Wekelijkse schrijfopdracht #51 - De rust
Van kinds af aan kwam ik hier al graag. Eerst nam mijn moeder me mee, om haar moeder op te zoeken. Toen ik op mezelf ging wonen ging ik zelf. Niet om een dierbare te kunnen herdenken, maar gewoon voor de stilte. Hier zijn geen grote groepen mensen. En als je al iemand tegenkomt dan knikken ze je alleen maar toe, hoogstens fluisteren ze een groet naar je.
Het is fijn om het grind onder je voeten te horen knarsen. Om aan het einde van de rij weer een nieuwe rij in te lopen. Om mompelend de namen op te noemen, uit te rekenen hoe oud ze zijn geworden. Het mijmeren over hoe ik aan mijn einde zal komen.
Daarna ga ik weer terug naar de bewoonde wereld. Waar mensen als gekken door elkaar heen rennen, zich zo snel mogelijk proberen te haasten, voordat zij ook onder de grond komen te liggen.
Een zeer interessante
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
@anne Ik ga een bekentenis
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
Anne, ik kan me dat vredige
Lid sinds
13 jaar 1 maandRol
ja, begraafplaatsen zijn
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Achter mijn ouderlijk huis
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
Anne Borneman, Ja, heel
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Ja, herkenbaar inderdaad.
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Dag Anne, Mooi stukje. Het
Marietje schreef: Een zeer
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Anne Borneman schreef: Dos
Woodpecker schreef: Anne
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Anne Borneman
Anne Borneman schreef: [k doe
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Interessante plek om graag te
Lid sinds
10 jaarRol
Best zielig dat een kerkhof
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Hoi Anne, Volgens mij probeer
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Siv schreef: Interessante
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Sterke invulling van de
Lid sinds
10 jaar 2 maandenRol