Wekelijkse schrijfopdracht #49 Wolfsschanze

Wolfsschanze, 2 februari 1943 Het zijn allemaal onbetrouwbare honden, en Paulus is de grootste. Dat dat sujet mij en daarmee het Duitse volk zo heeft durven te verloochenen, is een teken. Die hele Pruisische officierskliek, die decadente vereniging van jonkers, heeft geen enkel benul van het wezen van de oorlog. Ze willen maar niet begrijpen dat het gaat om ofwel voortleven in glorie ofwel heldhaftig sterven. Overgave, dat is enkel aan de orde bij een schaakspel. Ik moet de regie strakker in handen nemen. Die zogenaamde strategische en tactische adviezen van ze worden alleen maar ingegeven door angst en onbegrip. Er bestaat geen zinloze dood in deze oorlog. Ieder offer is zinvol en zal anderen tot eervol voorbeeld dienen om nooit en te nimmer te versagen. Overgave is verraad jegens de ziel en de wil van het volk, en daarmee verraad jegens het volk zelf en jegens zijn door de voorzienigheid gekozen leider. Als ik twee jaar geleden naar hen zou hebben geluisterd, zouden we nu nog voor de Maginotlinie hebben gelegen. Dat zagen die arrogante praalhansen toen al niet in, dat instinct en genialiteit al vanaf de geboorte aanwezig zijn bij de ware leider, dat daar geen enkele officiersopleiding tegenop kan. Guderian, die leek er destijds nog redelijk verstand van te hebben. Misschien moet ik hem weer een rol geven. Die zal er ook voor waken nog een keer mijn aanwijzingen te misachten. Die heeft na Moskou zijn lesje geleerd. Die weet nu wel dat terugtrekken door mij niet wordt geaccepteerd. Van niemand. Gelukkig heeft het lot beslist dat ik het ben die al dit soort doorslaggevende beslissingen moet nemen. Anderen zouden allang bezweken zijn onder het gewicht van de verantwoordelijkheid die ik heb geaccepteerd in deze historische tijd. (Voor de goede orde. Een 'beroemd' persoon. Geen idool)