Wie schrijft buiten de lijnen?

Je mag álles schrijven zoals jij wilt schrijven. Binnen de lijnen, buiten de lijnen. Je hoeft je aan geen enkele regel te houden. Dat komt allemaal pas als je gelézen wilt worden. Dat schrijven een kunstuiting kan zijn, dat ben ik zeker met je eens. Ik neem verder aan dat je doelt op je proefleesfragment - waar ik trouwens als enige op reageerde: Soms kan kunst niet of moeilijk toegankelijk zijn voor de kunstliefhebber. Dan beperk je dus je doelgroep. Dat is niet erg, enkel een keuze die je als kunstenaar maakt. Belangrijk blijft wel, dat je als kunstenaar - schrijver heel consequent blijft in de vorm die je op dat moment gebruikt. Dat was in jouw fragment m.i. niet het geval. Wat niet wil zeggen dat jij de vorm niet kunt perfectioneren.

Grappig dat jij weer de eerste reactie schrijft. Natuurlijk gaat niemand je tegenhouden als je niet binnen de lijnen blijft. Mijn punt is dat het toch vaak niet echt geaccepteerd wordt om ver buiten de lijnen gaan (men zal dan inderdaad zeggen dat het ontoegankelijk is). Waar we binnen beeldende kunst en muziek al enorm veel kanten op kunnen, is dit in de literatuur veel beperkter. Die andere kunststromingen zijn verder geëvolueerd, naar mijn idee. Het lijkt me een goed idee om binnen het schrijven ook meer vrijheid te bereiken. En daar wil ik met mensen over praten. Verder zou ik graag dit commentaar zien op mijn stuk. Want waarom precies is het belangrijk om in 'vorm' consequent te blijven? En wat versta je dan precies onder 'vorm'? Wat is het precies waarin ik niet consequent ben en waarom zou ik dat wel moeten zijn? Bedankt trouwens voor de reacties! (Ik heb het trouwens niet specifiek over mijn stuk, maar meer manieren van experimenteren binnen schrijven in het algemeen. Ik kwam op dit idee naar aanleiding van het posten van mijn stuk.)

Waarschijnlijk reageer ik als eerste omdat ik ook van experimenteren met proza, proëzie en zelfbedachte woorden en vormen (kleuren, bladspiegel) houd ;) Je andere fragment is niet erg toegankelijk, tenminste niet voor een breed publiek. Ik vond het interessant, maar kan mij voorstellen dat niet iedereen zin heeft om te puzzelen in een tekst. Wat ik bedoel met inconsistenties, heb ik net gepost bij je fragment. Het moeilijke van buiten de lijntjes gaan, is dat je daarin juist steeds perfectie moet nastreven, anders klopt de 'puzzel' niet meer. Je neemt het normale referentiekader (hij, zij, etc.) weg van de lezer. Wat je ervoor in de plaats geeft, moet exact kloppen. Snap je wat ik daarmee bedoel? Het is feedback, geen afwijzing die ik je wil geven.

Leuk om te horen! Ik hoop dat ik het puzzelen dat nodig is om zo'n tekst te lezen zoveel mogelijk kan beperken. Dat is ook waarom ik mijn stuk graag gelezen wilde hebben door anderen. Over je verdere reactie, ik begrijp wat je bedoelt. Ik zal hier nog wat over zeggen bij het fragment.

Waarom zou je niet je eigen woorden mogen uitvinden en gebruiken? Waarom mag je in een uitgebreid verhaal niet wat je mag in een gedicht: geuren beschrijven met uitgebreide kleurencomposities, of personages in droomwerelden laten leven waar logisch gezien geen touw aan vast te knopen is? Schrijven is voor mij KUNST. En daarin moet deze vrijheid mogelijk zijn.

Dit doet me denken aan het werk van Jonathan Safran Foer (wellicht het meest bekend van Extremely Loud and Incredibly Close, ook verfilmd maar niet erg geslaagd geloof ik). Hij wil nog wel eens spelen met de opmaak van de tekst. De spelingen met de opmaak reflecteren dan vaak de gemoedstoestand van de personages. Ik had zoiets nog nooit gezien, al is het vast al wel eens eerder gedaan, en het leuke is is dat het helemaal niet ten koste gaat van de toegankelijkheid van zijn boeken. Als je hem nog niet kende, raad ik je aan iets van hem te lezen. Brengt je misschien ook op nieuwe ideeën.

Bedankt, ga ik zeker eens naar kijken!

Waarschijnlijk reageer ik als enige omdat ik ook van experimenteren met proza, proëzie en zelfbedachte woorden en vormen (kleuren, bladspiegel) houd

Ik kan het toch niet laten om te zeggen dat je het hier hebt over de zetspiegel; dat is het gedeelte waar gedrukt wordt, de ruimte daarbuiten zijn de marges. De bladspiegel is de gehele pagina, dus zetspiegel plus marges. Dit omdat ik vaak zie hoe het woord bladspiegel steeds incorrect gebruikt wordt. Nu weer :ontopic: .

Dag Julia, Ik herken me in je aanzet, maar als ik 'experimenteel' lees, haak ik weer af. Ik schrijf. Soit. Ik conformeer me aan de regels van spelling en interpunctie, zoek naar ritme en een bodem voor mijn verhaal. Ik experimenteer niet, want daarmee zou ik naar mijn gevoel bevestigen dat er regels, grenzen, zijn - buiten de eerder aangehaalde - die ik wil ontkennen of overschrijden. Ik wil niks ontkennen en evenmin iets overschrijden. Ik wil gewoon schrijven.

Klopt, Thérèse. Stiekem vind ik het woord 'bladspiegel' al een gedicht op zichzelf. Ik gebruik trouwens in concrete poëzie óók de marge - als mij dat in een grafische vorm zo uitkomt.

Woodpecker, ik moet wat ik wil doen wel experimenteren noemen omdat ik dingen wil doen die over bepaalde grenzen gaan. Dat betekent niet dat ik ze doe omdat ik zo graag wil experimenteren. Ik ga niet over grenzen, omdat ik over grenzen wil gaan. Ik wil ook gewoon schrijven. Maar uiteindelijk gebeurt het regelmatig dat wat ik schrijf dan valt in de categorie 'experimenteel'. Dus dan noem ik het maar zo.

De categorie ´experimenteel´. Categorie, dat impliceert dan toch weer grenzen. Ik noem wat ik doe, schrijven. Ik zie daarin geen grenzen. Er zijn mensen die die willen opleggen, maar ja, die noem ik dan begrensd. In ieder geval, succes! (Ik snap wel wat je bedoelt, denk ik, maar ik probeer je een beetje te prikkelen om dat los te laten.) Succes :thumbsup: Geloof in, en vertrouw op, wat je schrijft. Als jij het niet doet, doet niemand het.

Is er hier iemand die ook buiten de lijnen denkt en schrijft?

Ja. Ik bezig binnen mijn lijnen te schijven wat ik niet denk.

Schrijven is voor mij KUNST.

Iedereen kan schrijven. En iedereen kan schrijven dat dat kunst is. Schreeuwen is geen kunst.

Met iemand die houdt van alles wat experimenteel is zou ik graag elkaars teksten of ideeën over verhalen, of over schrijven in het algemeen bespreken.

Het lukt steeds beter om mijn experimenten met niemand te delen.

Haha, mooie reactie. Maar niet iedereen schrijft natuurlijk kunst. Dat bewust proberen te doen is ook iets waard.

Haha, mooie reactie. Maar niet iedereen schrijft natuurlijk kunst. Dat bewust proberen te doen is ook iets waard.

Schrijven is een creatief proces, net als schilderen dat is, of fotograferen, dansen, musiceren, of beeldhouwen. Die uiting, dat creatief proces kán kunst opleveren. Dat proces, het kleuren zo je wilt, binnen lijntjes of buiten lijntjes zetten, is niet een formule waarmee je wel/geen kunst of literatuur schept. Verf óp een doek kan kunst zijn. Of enkel verf op een doek. Verf náást een doek gesmeerd, kan kunst zijn. Of enkel een kwak verf op een muur. Misschien dat iets pas kunst is als het zowel de maker als de ontvanger doet voelen wie ze zijn. Of kunnen zijn, of willen zijn. En of die kunst met een penseel of met pen gecreëerd is, binnen of buiten lijnen, is dan niet relevant.

Ik denk dat mensen mij een beetje verkeerd begrijpen. Natuurlijk is buiten de lijnen werken en kunst maken niet hetzelfde. Dit topic heb ik aangemaakt om mensen te vinden die dezelfde dingen denken over schrijven, of tegen dezelfde problemen aanlopen. Eén van die dingen is dat ik merk dat ik vaak buiten de lijnen werk, een ander is dat ik bewust kunst probeer te maken. Als je het een doet doe je niet automatisch het ander, en andersom komen ze ook vaak los van elkaar voor. Echter, om kunst te maken moet je je denk ik niet te veel laten beperken door regels. Maak je kunst die toevallig binnen de regels valt, prima! Valt die er niet binnen, dan denk ik dat je moet oppassen dat je je er niet teveel door laat beperken. Je hoeft geen regels te doorbreken om kunst te maken. Maar vaak gaan de twee samen. Wanneer iets kunst is, dat is heel moeilijk te zeggen. Esthetici en kunstenaars zijn er al tijden mee bezig definities te vinden, en het is nog steeds niet gelukt er eentje te vinden die echt alle kunst omvat, en toch geen niet-kunst onder kunst schaart. Ik probeer dan ook zeker niet te zeggen dat wat ik maak altijd kunst is, of dat het alleen op die manier kan. Ik wil slechts aangeven dat het een streven van mij is om zo authentiek mogelijk te werken, zo dicht mogelijk bij kunst te komen, en me daarom niet te veel wil laten beperken door regels als die dit in de weg staan.

Wat ik in schrijvers bovenal bewonder, is het vermogen een verhaal te vertellen. Dat is maar weinigen gegeven. Experimenteren, prima, maar voor wie schrijf je? Voor jezelf of voor een/de lezer? Ik vond Paul van Ostaijen geweldig, maar andere dadaïsten ontgingen me volledig. In jouw proefleesstuk in je andere draad stel je de lezer zwaar op de proef, zonder er (naar mijn mening) veel voor terug te geven. Ik vind je schilderijen beter geslaagd. Over geslachtsloze hoofdpersonen gesproken: mag ik je Written on the Body van Jeannette Winterson aanraden? Een liefdesroman waarin het geslacht van de ik-persoon tot het einde toe onbekend blijft. Het streven om kunst (KUNST?) te produceren, mwa. Waarom streef je er niet naar om iets moois te produceren? Of iets aangrijpends? Of gewoon iets waar jij helemaal voor gaat? Vroeger was iets kunst als het grote vaardigheid vergde om te maken. Nu zitten we met een abstract begrip en een elite die lijkt te bepalen wat kunst is en wat niet. Zij stellen de lijntjes vast waar je uiteindelijk toch binnen moet blijven. Wil je voldoen aan de normen van die elite? Veel succes, maar kus je authenticiteit dan maar gedag. Dat allemaal gezegd hebbend, ben ik helemaal voor onafhankelijkheid en oorspronkelijkheid. Ik wens je dan ook veel succes bij alles wat je doet. PS Synesthesie lijkt me een fantastische aandoening. Nog wat leestips: House of Leaves, Marc Danielewsky Cloud Atlas, David Mitchell

Hoi Julia, Wat betreft schrijven zou kunst - literatuur zijn (teksten met een universele waarde). Welke teksten daaronder vallen is best op te zoeken. Ik begrijp wat je bedoelt, alleen die lijnen die je noemt, die lijnen waar jij liever buiten werkt, (en 'anderen' dan erbinnen?) wat zijn die lijnen dan precies? Waarom heet wat jij doet volgens jou kunst en wat ik doe schrijven - want ik noem wat ik doe schrijven, een creatief proces - en ik noem wat jij doet ook schrijven. Ik laat mij niet door regels of lijnen beperken - ik gebrúík ze juist, om de lezer, waarnemer, mijn gedachtegoed en interpretatie van een/mijn werkelijkheid zo goed als ik kan te geven. Regels zijn werktuigen, zoals een penseel of verf dat kan zijn. Vernieuwend werken en experimenteren binnen je eigen creatieve proces, super. Maar, dat noemt geen kunst. Kunst is dat wat gecreëerd kán worden, kan voortvloeien uit dat proces en kan bekeken worden vanuit de maker of de waarnemer (in impressionistische zin). Noem jij wat je maakt kunst, dan doe jij dat als waarnemer van je eigen proces. Vervolgens breng jij wat je maakt naar een publiek, in dit geval als schrijver naar lezer. Natuurlijk kun jij zeggen - ik maak kunst. Maar ja. Dat kan iedereen wel zeggen. Het is echter aan de waarnemer om een werk als zodanig gevoelsmatig als kunst te duiden.

Vanuit de maker gezien drukt het de verbeelding of gevoelens van de kunstenaar uit in een scheppende activiteit. Gezien vanuit de waarnemer is kunst een schepping die bij de waarnemer een gevoel of verbeelding oproept, met als doel het voortbrengen van een origineel, zintuiglijk waarneembare (of anderszins voorstelbaar) uiting of product met een bepaalde gevoelswaarde of voorstelling. Meestal doet kunst een beroep op het menselijk gevoel voor esthetiek, maar kan daar soms ook op schokkende wijze afstand van doen. Aan de waarnemer biedt kunst de mogelijkheid om te worden meegenomen uit de dagelijkse realiteit, naar een door die kunstenaar gecreëerde wereld, of anders de mogelijkheid om die dagelijkse realiteit vanuit een ander perspectief te ervaren.

Voordat ik een uitgebreidere reactie ga schrijven even dit mensen: ik zeg niet dat jullie geen kunst maken! Ik zeg niet dat ik altijd kunst maak, dat ik daar altijd in slaag. Ik wil echt niemand aanvallen, ik denk helemaal niet dat ik beter ben dan jullie.

Ik denk dat mensen mij een beetje verkeerd begrijpen.

Ik denk van niet. In de feedback lees ik juist dat ze je heel goed begrijpen.

Dit topic heb ik aangemaakt om mensen te vinden die dezelfde dingen denken over schrijven, of tegen dezelfde problemen aanlopen.

Die mensen zal je niet vinden. Zou ook erg vreemd zijn als je zo simpel zou vinden. Ze werken net als jij in een oneindig universum. Je hoeft ook niet te zoeken. Iemand als jij zal gevonden worden.

Echter, om kunst te maken moet je je denk ik niet te veel laten beperken door regels.

Het tegenovergestelde is net zo goed waar. Kijk geduldig om je heen en ontdek Kunst die slechts aan 1 regel voldoet.

Wanneer iets kunst is, dat is heel moeilijk te zeggen.

Minder waar dan je denkt. Wanneer iets geen Kunst is - is moeilijk te zeggen.

Esthetici en kunstenaars zijn er al tijden mee bezig definities te vinden, en het is nog steeds niet gelukt er eentje te vinden die echt alle kunst omvat, en toch geen niet-kunst onder kunst schaart.

Polder-filosofie. Bewaar deze gedachte maar en kom over 11 maanden met voortschrijdend inzicht terug. Het gaat niet om wat nog niet is gelukt, maar om wat zal gaan lukken.

Ik wil slechts aangeven dat het een streven van mij is om zo authentiek mogelijk te werken [...]

Een loffelijk streven. Bereid je voor op een eenzaam leven. En omhels dat.

zo dicht mogelijk bij kunst te komen, [...]

Hoe meer afstand je neemt tot Kunst - hoe dichter je bij je eigen Kunst zal zijn.

en me daarom niet te veel wil laten beperken door regels als die dit in de weg staan.

Veel te zwakke stelling. En me daarom Totaal Niet laten beperken door regels.

Dat dacht ik ook niet hoor :) (Edit: in reactie op #18) Ik ben een broodschrijver die maar zelden iets creatiefs produceert. Als ik zie wat jij al hebt gepresteerd, kan ik alleen maar lichtelijk jaloers zijn. Echter, het streven om kunst te maken lijkt mij een loze bezigheid, een lege huls. Want: wat is dat dan, kunst? Wat wil je vertellen? Wat wil je laten zien? En slaag je daar in? Fantastisch. Ga door! Of het kunst is, dat zien we nog wel. Op een dag, als je even niet oplet.

#19 De Draak, zij is ontwaakt. :!: # 18 Welnee, Julia, niemand begrijpt je verkeerd - tenminste niet intentioneel. Je voelt je misschien wel onbegrepen? Geeft niets joh. Je geregeld miskend voelen hoort bij het creatief proces, en weerwoorden laten je denken over wat belangrijk voor je is in dat proces. Koester dat gevoel ;) #20 Brood is kunst in de puurste vorm. Kneden, rusten, gisten, rijzen, kneden, bakken, koelen, snijden, eten. Een creatief proces met een pracht van een eindproduct, een dat doet leven.

Ik wil echt niemand aanvallen, ik denk helemaal niet dat ik beter ben dan jullie.

Ik denk dat we dat wel begrijpen. Je bent als een kolibrie in een wespennest beland. Velen in jouw topic kunnen wel een steekje verdragen. Vraag is of jij dat ook kunt, want niemand valt jouw aan. Niet vluchten aub, we - ik - kunnen/kan nog veel van je leren. En, misschien zijn er op SO mensen - die - binnen lijnen denkend en in hokjes werkend - jou nog iets kunnen leren. :p

Eén van die dingen is dat ik merk dat ik vaak buiten de lijnen werk, een ander is dat ik bewust kunst probeer te maken.

Kunst = perceptie. Lijnen, binnen, buiten: gegevens die je gebruikt, maar hoe doe je er een (origineel) appèl op, hoe pas je ze toe, hoe buit je ze uit zónder beleving, zónder perceptie? Als je met tekst een ervaringsdesign ontwerpt, maak je m.i. kunst. Volg je met tekst enkel sjablonen, dan gebruik je andermans kunst: van hem / haar / hen die het sjabloon ontwierp(en); ook en waarschijnlijk zélfs wanneer je buiten diens sjablonen treedt en ze tegelijkertijd intact houdt uit onkunde of bij gebrek aan alternatieven (geen idee hebben hoe je nieuwe begrippen, nieuwe werkwijzes organiseert < die ideeën zijn ook niet gemakkelijk te ontvangen en uit te werken, daar moet je een bepaalde gevoeligheid, aanleg, vaardigheid voor hebben). Bouw je echter voort op sjablonen - ook interpunctie en grammatica zijn sjablonen - en ontwerp je daarmee een volgend concept, dan kan dat de start zijn tot ofwel het gebruik van nieuwe sjablonen ofwel tot een nieuw (denk)beeld. Interessant vind ik hóe je dat doet: bewust kunst maken?

Het dadaïsme is een stroming die de grenzen van wat kunst is heeft verlegd. Dat heeft niet alleen opgeleverd wat de dadaïsten zelf produceerden, maar ook wat kunstenaars na hen deden, die op een veel bredere manier naar kunst konden kijken dan kunstenaars voor de dada. Of in elk geval was het voor die latere kunstenaars gemakkelijker om de vele mogelijkheden te zien. Ik waardeer dada voornamelijk vanwege deze invloed die ze hebben gehad. Wel vind ik dit trouwens een erg leuk dadaïstisch gedicht: https://www.pinterest.com/pin/508906826616084879/ Ik heb een visie op wat ik wil maken en als iemand me zou vragen waarom ik wil dat wat ik probeer te maken bestaat, moet ik wel antwoorden met 'Omdat het waardevol is in zichzelf". Het enige begrip dat we eigenlijk hebben voor hoe dingen waardevol kunnen zijn in zichzelf is 'kunst'. Daarom gebruik ik dit woord. Kunst is volgens mij helemaal niet wat de elite ervan vindt, want kunst is per definitie authentiek. De elite interesseert mij niet. En kunst hoeft ook niet met enorme vaardigheid gemaakt te zijn. En ik accepteer ook niet dat literatuur per definitie hetzelfde is als geschreven kunst. Ik ben er vrij zeker van dat er veel geschreven kunst is die niet als literatuur wordt gezien. Ook het idee dat alle kunst gevoelens of verbeelding van de kunstenaar uitdrukt is al lang achterhaald. Het absurde is dat ik aan de andere kant moet toegeven dat de term 'kunst' niet meer verwijst naar een betekenisvolle groep. Maar goed, ik ga dit hier nu niet uiteenzetten, ik heb er al eens een column over geschreven, als jullie het interessant vinden: http://800woorden.nl/kunst-betekent-niks/ Welke lijnen ga ik precies over? Dat doet er niet toe. Dit zijn niet altijd dezelfde lijnen. Er zijn ook genoeg andere mensen die dezelfde lijnen, of juist hele andere over gaan. En er zijn er die het niet doen. Ik veroordeel niemand van jullie zomaar tot een van deze categorieën. Geweldig als je regels gebruikt, dat is hoe het zou moeten werken. Gebruik ze als dit je werk ten goede komt, verwerp ze als ze afdoen aan je werk. Dat is de boodschap die ik wil uitdragen. Niet: 'Breek alle regels want anders maak je geen kunst!'

Oh wauw, dit was slechts een reactie op 16 en 17, haha. Ik ga even weer lezen.

Julia Heerink,

Geweldig als je regels gebruikt, dat is hoe het zou moeten werken. Gebruik ze als dit je werk ten goede komt, verwerp ze als ze afdoen aan je werk. Dat is de boodschap die ik wil uitdragen. Niet: 'Breek alle regels want anders maak je geen kunst!'

Mooi gezegd. Zo werk ik het liefst binnen een strak kader van stuctuurelementen: Personage/perspectief/ruimte/tijd en handeling. Als kind al had ik liever een kleurplaat dan een blanco vel. :)

Yrret, ik vind het een beetje moeilijk te begrijpen wat jij eigenlijk probeert te zeggen. Kijk, als er nu toevallig iemand met soortgelijke ideeën als ik op dit forum zat, had ik hem misschien wel gevonden. Niet zo'n raar idee toch? En waarom zou ik gevonden worden? Kunst die slechts aan 1 regel voldoet? Het is per definitie waar dat het moeilijk te zeggen is of iets kunst is of niet, anders zou men er toch niet zo over van mening verschillen? Waarom zou iets nu opeens lukken wat duizenden jaren niet gelukt is? Polder-filosofie? Ik studeer filosofie :P Goed, vragen, vragen, vragen dus. Mensen vinden het meestal niet leuk als iemand zegt dat hij kunst maakt. Iedereen wil het namelijk voor zichzelf beoordelen. Dat betekent niet dat iemand niets zinnigs kan zeggen over in hoeverre zijn eigen werk kunst is of niet. Ik ben dit gaan doen omdat ik mezelf op een bepaald moment als 'kunstenaar' moest gaan presenteren. Eerder kon ik mezelf schilder noemen. Schilder en schrijver lukte ook nog wel. Maar schilder en schrijver en dingen-verzamelaar-en-in-vitrine-legger en het-podium-op-klimmer-en-daar-dingen-positioneerder, dat wordt al een stuk vager. Dan ga je op een gegeven moment maar zeggen dat je met kunst bezig bent. Het opzicht waarin mensen mij geloof ik verkeerd begrepen is dat ze het idee krijgen dat alle kunst altijd experimenteel moet zijn volgens mij, of dat ik zelf altijd de enige kunst maak volgens mijzelf, of dat buiten de lijnen gaan altijd het beste is om te doen, ofzo. En geloof me, je hoeft mij niet te vertellen hoe vaak ik me al onbegrepen heb gevoeld. Ik denk dat de meeste mensen hier daar wel eens last van hebben in wat ze neer proberen te zetten. Thérèse: "Als je met tekst een ervaringsdesign ontwerpt, maak je m.i. kunst." Lekker specifiek, hoe kom je daar zo bij? Wat ik bedoel met 'bewust kunst maken' is eigenlijk gewoon er altijd voor waken of wat jij doet wel waarde, inhoud, authenticiteit heeft. Je mag 'sjablonen' gebruiken, maar als je alleen dat doet, en niets toevoegt, de je slechts kunst na en maak je het niet. Bewust kunst maken betekent dus niet dat je iets doet waardoor je per definitie kunst krijgt. Maar eerder iets waardoor je ervoor zorgt dat je niet per definitie geen-kunst produceert.

Thérèse: "Als je met tekst een ervaringsdesign ontwerpt, maak je m.i. kunst." Lekker specifiek, hoe kom je daar zo bij?

Uit het geheel van het perceptieconcept.

Wat ik bedoel met 'bewust kunst maken' is eigenlijk gewoon er altijd voor waken of wat jij doet wel waarde, inhoud, authenticiteit heeft. Je mag 'sjablonen' gebruiken, maar als je alleen dat doet, en niets toevoegt, de je slechts kunst na en maak je het niet. Bewust kunst maken betekent dus niet dat je iets doet waardoor je per definitie kunst krijgt. Maar eerder iets waardoor je ervoor zorgt dat je niet per definitie geen-kunst produceert.

Hoe doe je dat dan concreet? Wat is de uitkomst, nogmaals concreet, wanneer je bewust kunst maakt? Wat moeten we voor ons zien?

Wat ik bedoel met 'bewust kunst maken' is eigenlijk gewoon er altijd voor waken of wat jij doet wel waarde, inhoud, authenticiteit heeft.

Wat heeft dan wel waarde, en wat niet, volgens jou? Als jij zegt: "niet iedereen schrijft natuurlijk kunst", trek je een lijn. Jouw *perceptie (*dank Thérèse) van wat kunst maken ís als jij het maakt, kan voor een ander heel goed geen enkele waarde, inhoud, of authenticiteit verbeelden. En iemand die jaren werkt aan een roman die jij na de eerste bladzijde gelezen te hebben in een hoek gooit, kan alles van zijn waarde, inhoud en authenticiteit in dat boek gestopt hebben. Jouw perceptie van wat kunst is, hoeft niet de zijne te zijn.

Yrret, ik vind het een beetje moeilijk te begrijpen wat jij eigenlijk probeert te zeggen.

Geloof me, je bent niet de enige.