Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

المسكة الحرة (opdracht 42)

18 februari 2015 - 8:49
Aziza Yousoef is een Sahrawi. Een echte bedoeïen. Een nomade uit de westelijke Sahara. Als ik zijn winkel binnenloop – hij noemt het zelf zijn store - groet hij mij vriendelijk met een typische moslim groet: ‘as-salāmoe `alaykoem, vrede over u!’ Moslims antwoorden daarop gewoonlijk: alaykoem as-salām - en ook over u! Maar ik ontwijk het antwoord vriendelijk en zeg: ‘kief halek – hoe gaat het met u.’ Hij lacht in zijn volle zwarte baard en zijn ogen twinkelen. ‘Wat kan ik voor u doen, mijn vriend?’ Ik ben inderdaad een vriend. We kennen elkaar al jaren. Van in de tijd dat hij de Spaanse Sahara is ontvlucht. Te heet onder zijn voeten. Figuurlijk te heet. Hij is nog steeds lid van het Polisario. In zijn rechthoekig kale magazijn hangt een zware overvloedige geur. De zakken staan langs de kanten tot het plafond gestapeld. Kaneel, kardemom, lijnzaad, baharat, Ethiopische berbere, maar ook kofta, rijst en noten, heel veel noten. De hele Arabische wereld komt hier samen; van de Maghreb tot Egypte, van Syrië over Jordanië tot Libanon. Hij kijkt mij vragend aan. Ik leg het briefje voor hem op de tafel. ‘Voor wie ga je koken?’ vraagt hij. ‘Mijn vader.’ ‘Wie?’ ‘Je hebt me goed verstaan, Aziza.’ Zijn gezicht klaart op. ‘Mijn oren zitten vol woestijnzand, het gaat er nooit meer uit.’ lacht hij. ‘Je wilde het tweemaal horen. Ja…ik ga koken voor mijn vader.’ ‘Dit is een mooi product voor je vader, een eerbetoon… maar je vindt het nooit! In heel Antwerpen niet!’ ‘Zeldzaam?’ ‘Te zeldzaam!’ ‘Waar dan?’ ‘In Libanon.’ ‘Libanon?’ ‘Het is voor je vader, toch? Maak een pelgrimstocht naar Libanon. De verzoening met hem maakt het de moeite waard.’ ‘Hoe ziet het eruit?’ ‘Variabel. Geen specifieke vorm, geen specifieke kleur. Soms hard, soms elastisch. Af en toe plakkerig. De geur van hout en terpentijn maar lang niet altijd. Een natuurproduct.’ ‘Aziza, hoe kan ik dat in hemelsnaam vinden in Libanon als het zo zeldzaam is en zo moeilijk te herkennen?’ ‘De juiste vriendschap, mijn vriend! De juiste vriendschap, en je zal én het product én de verzoening met je vader vinden.’

21 februari 2015 - 20:06
Dag W Rynlandt, Wat een schitterend verhaal! De sfeer vind ik prachtig getroffen. Vooral dit vind ik erg mooi: 'Hij lacht in zijn volle zwarte baard en zijn ogen twinkelen. ‘Wat kan ik voor u doen, mijn vriend?’' Het geeft voor mij aan dat de bedoeïen herkent en waardeert dat de hp de omgangsvormen kent en dat daarna het woordenspel met wederzijds respect gespeeld kan worden. De dialoog die volgt, is wat mij betreft geen pareltje, maar een prachtige diamant. 'Zijn gezicht klaart op. ‘Mijn oren zitten vol woestijnzand, het gaat er nooit meer uit.’ lacht hij.' :thumbsup: :) :thumbsup:
Woodpecker, ons oog is op dezelfde briljante zinnen gevallen :!: Ryn, je moet echt het advies van Woodpecker meenemen voor de toekomst! Kan je lekker veel reizen in gedachten!
Dat vind ik een mooie reactie, Mirte. Ik bedacht me net dat W Rynlandt een ware verteller is. Als je dit stuk leest, krijg je zin om voor de open haard te gaan zitten in een comfortabele stoel, met een goed glas wijn en zijn (nog niet geschreven) bundel of roman. En dat je dan naar de klok kijkt en ziet dat het al veel te laat is en tevreden het bed opzoekt. Edit: Kortom, ik ben hier inderdaad lyrisch over. Ik moet dat ook relativeren. Het is enkel mijn mening. Maar die is nooit bescheiden :D

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2015 - 20:20
Tja, Je begrijpt het goed. De maaltijd wordt pas bereid als alle ingrediënten aanwezig zijn. Soms moet een mens geduldig zijn en wachten tot alles op de juiste plaats valt. De HP zijn vader wordt uitgenodigd als het ingrediënt gevonden is... als de tijd rijp is om zich met elkaar te verzoenen. Woodpecker en Mirte :o :o :o

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 9:33
Ryn, Woody heeft in Eén-zin-verhaal #768 en hierboven in #26 niets teveel gezegd. Ik sluit me daar graag bij aan. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:09
Tja, Je begrijpt het goed. De maaltijd wordt pas bereid als alle ingrediënten aanwezig zijn. Soms moet een mens geduldig zijn en wachten tot alles op de juiste plaats valt. De HP zijn vader wordt uitgenodigd als het ingrediënt gevonden is... als de tijd rijp is om zich met elkaar te verzoenen. Woodpecker en Mirte :o :o :o
Op een dag vallen de ingrediënten zomaar in jouw keuken en dan is het kookeilandje te klein en het hek van de dam! Wij wachten op deze dag en zien jouw aankondiging van een roman dan ook graag verschijnen! Tot die tijd genieten Woodpecker en ik van het idee dat we alvast in jouw boek zitten te lezen!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:11
Dat vind ik een mooie reactie, Mirte. Ik bedacht me net dat W Rynlandt een ware verteller is. Als je dit stuk leest, krijg je zin om voor de open haard te gaan zitten in een comfortabele stoel, met een goed glas wijn en zijn (nog niet geschreven) bundel of roman. En dat je dan naar de klok kijkt en ziet dat het al veel te laat is en tevreden het bed opzoekt. Edit: Kortom, ik ben hier inderdaad lyrisch over. Ik moet dat ook relativeren. Het is enkel mijn mening. Maar die is nooit bescheiden :D
@Woodpecker, zie #38 We wachten rustig af ...

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 14:09
Ik heb hier de gewoonte ontwikkeld om de verhalen van jullie, mijn 'klasgenoten' pas te lezen nadat ikzelf mijn pennenvrucht openbaar heb gemaakt. Daarom zit ik vaak ver naar beneden in de stroom reacties en zijn meestal de mooiste woorden al gezegd. Laat ik er dit aan toevoegen; waar ik de eerste weken vooral werd gedreven door een nieuwsgierigheid naar jullie reacties op mijn werk, denk ik nu als ik mijn opdracht heb uitgevoerd als eerste: 'Nu kan ik eindelijk jullie stukjes lezen!', wetende dat W Rynlandt één van die schrijvers is, die nooit teleurstelt. Ook deze week heb ik weer in geuren en kleuren genoten!

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 15:52
Bedankt hoor Bart... maar ik heb ook genoten van jouw stukje en nog een paar andere! Het winkelen & koken voor de ouders heeft veel gevoelens losgemaakt. :)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 21:52
Prachtig weer het taalgebruik, en met name die Arabische termen maken het heel geloofwaardig. Na dit stuk te hebben gelezen krijg ik zin om zo'n speciaalzaak te bezoeken.