#39 - Wat ga je doen?

Hier hoef ik niet lang over na te denken. Het is duidelijk dat de opdracht niet aanspreekt.

@Tja, Dat bedoel ik niet perse. Ergens ben ik best een voorstander van een beetje zelfreflectie. Maar dat gaat een stuk makkelijker in gesprek.

Op dit moment wil ik weten waarom een jongen van 19 met een pistool zendtijd wil afdwingen. Wat had hij willen zeggen? Dat interesseert me als ' schrijver' maar ook omdat ik probeer op de hoogte te blijven van wat er in de wereld gebeurt. Ik zeg bewust 'probeer' want er gaan maar 24 uur in een dag en ik wil werken en slapen en vrijen en lezen en schrijven en naar muziek luisteren en praten en luisteren en eten en drinken en ... en ... Mijn drijfveren zijn harmonie en schoonheid maar dan niet zo soft als het hier klinkt. Ik vind het vervelend als mensen ruzie hebben. Ik zie vaak wel hun tegenstellingen maar niet de reden om daar ruzie over te maken. En onze ruzie versta ik dan voor het gemak even alles van elkaar negeren tot en met de meest lugubere onthoofdingen. We zijn allemaal mensen en daarmee zijn onze overeenkomsten vrijwel altijd talrijker dan onze verschillen. Schoonheid is overal. In kunst, natuurlijk. Maar ook in mensen, in situaties, in dingen, in de natuur. Als ik geen schoonheid zie, komt dat doordat ik niet goed kijk. Ik moet soms beter kijken. Ik ben een gelukkig mens. Ik ben ook een bevoorrecht mens; gezond, gelukkig getrouwd, financieel op orde, fijne vrienden en familie maar een gelukkig mens ben ik denk ik omdat ik geleerd heb blij te zijn met wat ik heb, los van wat ik heb. In een grijs verleden leed ik aan depressies en probeerde ik uit het leven te stappen. Ik ben gelukkig omdat ik geleerd heb gelukkig te zijn. Wat hoop ik nog te bereiken? Ik zeg weleens "Ik wil de man zijn, die mijn hond denkt dat ik ben". Ik ben vaak nog cynisch en dat vind ik geen goede eigenschap. Iets meer rust en geduld, zou misschien ook geen kwaad kunnen. Ik probeer een goeie schrijver te worden maar dat is allemaal niet zo belangrijk. Ik heb een prachtige vrouw die van me houdt. Wat meer zou ik willen bereiken?

Die jongen wilde vermoedelijk gewoon aandacht voor de wereld waarin hij op dit moment leeft. En terecht. Zijn manier van aanpak was niet de meest handige. Maar toch, hij heeft het gewoon geprobeerd. Ik ben inderdaad benieuwd naar zijn wereld. Dat is overduidelijk niet de mijne, ook niet de jouwe. Voor de rest meen ik te lezen dat je gewoon wilt leven als een tevreden mens. Dat is een prachtig idee. Het vervullen van je eigen basisbehoeftes. Dat lijkt mij ongeveer de enige realistische keuze die je hebt. Cynisme is overigens een prima middel om jezelf te beschermen en/of afstand te nemen van iets. Ik zie en hoor het overal om me heen. Ik maak me er ook regelmatig schuldig aan. Zolang we er niet in verzuipen en we allemaal een beetje respect houden voor elkaar, lijkt het me prima. Denk jij dat je nog meer kunt werken aan een betere wereld? En hoe dan? Wat moet je allemaal nog doen voordat je de man bent zoals de hond je ziet? Bart Snel, je lijkt me een aardig persoon. Nog een kleine toevoeging: Bedankt voor jouw reactie, Bart. Het is echt een mooie.

@Johanna, je bent een geniaal wijf en @Bart, respect, doe mijn voile voor je af. @Johanna, in antwoord op je vraag. Hoewel summier. Ik wil schrijven. Raken, bereiken. Daar word ik nu gelukkig van.

Ik denk er een tijdje over na. Tenslotte mag dat van jou! ;) Vraag het me zondag nog eens als ik niet heb gereageerd! :p

Hoewel dit niets met de opdracht te maken heeft, begrijp ik je, Bart. In feite met alles wat je zegt. Die jongen zocht hulp en deed het op een niet voor de hand liggende manier. Ik kan ook heel cynisch zijn, maar heb het mezelf afgeleerd. Meestal bedoel ik met cynisme humor. Logisch dat niet iedereen dat begrijpt. We dwalen nu wel heel ver van de opdracht af, maar af en toe moet dat kunnen. We zijn tenslotte simpele zielen met problemen en reageren op problemen van anderen. De coach zal dat beslist begrijpen. Coach?

Wat een mooi stuk, Bart. Blij zijn met wat je hebt, dat is denk ik de sleutel tot geluk.

Jeetje. Als ik dat allemaal moet opschrijven, komt het helemaal niet meer van (ander) schrijven ... en dat wil ik ook zo graag. Among other things. Bart schrijft veel heel herkenbare dingen. Ik vind deze schrijfopdracht briljant! Onvoorstelbaar hoe een simpele handeling als handen insmeren mensen uit hun comfort-zone haalt, en hoe weinig mensen dat kennelijk willen toelaten. Ik zou willen dat ik de rust had de opdracht naar de letter uit te voeren.

Een goede stoelgang... laten we daar eens mee beginnen.

@Schrijvenmaar, Ik heb me aan de opdracht gehouden. Maar dan zonder dagcrème. Dit kwam eruit. Inderdaad dat ik me ongemakkelijk voel bij deze opdracht.

@Richard, Wat lekker obstinaat van je :-)

Hoewel de Hacker het nieuws van de dag was gister, had editie NL het over het poepgedrag van de mens. Er rust een taboe op, maar het kan lijden tot vervelende kwalen als mensen het te lang uitstellen.

@Richard, Dat is ook een behoorlijk fascinerend verhaal. Zeker als je op een festival naar een Dixie gaat en hebt gezien hoe goed mensen raad weten met hun stoelgang. Ik had me er gisteren na de pauze ook al een tijdje over verwonderd.

Johanna B, Een (h)eerlijke invulling. In mijn huis bevindt zich geen enkele creme. Ik houd wel van mijn handen. Ik voel me gelukkig als ik zie hoe soepel de vingers van mijn linkerhand een jazz-akkoord maken. Nog beter voel ik me als ik mijn zoon op het podium zie of hoe mijn dochter in de boekhandel een boek aanprijst. Verder ben ik een overlever - volg geen nieuws, kijk geen tv, ben graag thuis, verveel me nooit.

Denk jij dat je nog meer kunt werken aan een betere wereld? En hoe dan? Wat moet je allemaal nog doen voordat je de man bent zoals de hond je ziet?

Ik denk, door het gewoon klein te houden en "bij mezelf te blijven". I'm looking at the man in the mirror. Als iemand mij geen voorrang geeft in het verkeer, kan ik mijn middelvinger opsteken, of ik kan denken dat hij/zij mij net even niet zag. Van het een wordt de wereld niet beter, van het andere wel slechter. "Wat u niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet" is denk ik wel een van mijn motto's in het leven. Wat mijn hond betreft, die vindt mij volmaakt, dát zal ik nooit bereiken. Maar het zegt iets over mijn hond, dat hij blijkbaar iemand als ik al snel volmaakt vindt. Dáár kan ik dan wel weer iets van leren.

@Johanna, in antwoord op je vraag. Hoewel summier. Ik wil schrijven. Raken, bereiken. Daar word ik nu gelukkig van.

Volgens mij lukt het je aardig, je schrijft, je raakt en je bereikt. Mag ik dan concluderen dat je op dit moment vrij gelukkig bent? Of moet het bereik nog veel groter worden? Ps. Ik ben verre van geniaal. Dat is nu net het probleem.

Ik denk er een tijdje over na. Tenslotte mag dat van jou! ;) Vraag het me zondag nog eens als ik niet heb gereageerd! :p

Ik wacht rustig.

Wat een mooi stuk, Bart. Blij zijn met wat je hebt, dat is denk ik de sleutel tot geluk.

Dat denk ik ook. Jammer genoeg, of misschien maar goed ook, is het natuurlijk wel heel menselijk om meer te willen.

We zijn tenslotte simpele zielen met problemen en reageren op problemen van anderen.

Dat lijkt me ook een aardige vaststelling.

Johanna B, Een (h)eerlijke invulling. In mijn huis bevindt zich geen enkele creme. Ik houd wel van mijn handen. Ik voel me gelukkig als ik zie hoe soepel de vingers van mijn linkerhand een jazz-akkoord maken. Nog beter voel ik me als ik mijn zoon op het podium zie of hoe mijn dochter in de boekhandel een boek aanprijst. Verder ben ik een overlever - volg geen nieuws, kijk geen tv, ben graag thuis, verveel me nooit.

Ik kan me dat voorstellen, dat je jezelf goed voelt als je ziet dat je kinderen iets presteren waarop ze trots kunnen zijn. Ook dat het fijn is om goed muziek te kunnen maken. Ik heb er altijd nog spijt van dat ik niet het geduld had om goed te leren spelen om een instrument. Dat je jezelf een overlever noemt snap ik niet helemaal. In wat voor een zin?

[quote=Johanna B.Jammer genoeg, of misschien maar goed ook, is het natuurlijk wel heel menselijk om meer te willen.[/quote] Om mijn hond er maar weer bij te halen: Beagles hebben altijd honger. Vanaf het moment dat ze hun bak leeg hebben tot het moment dat je ze weer vult, vragen ze om eten. Dat gedrag blijft hetzelfde, of we nu veel of weinig brokken geven. Meer willen is dus niet menselijk. Ongelukkig worden als we niet meer krijgen, dat is menselijk.

Als iemand mij geen voorrang geeft in het verkeer, kan ik mijn middelvinger opsteken, of ik kan denken dat hij/zij mij net even niet zag. Van het een wordt de wereld niet beter, van het andere wel slechter. "Wat u niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet" is denk ik wel een van mijn motto's in het leven. Wat mijn hond betreft, die vindt mij volmaakt, dát zal ik nooit bereiken. Maar het zegt iets over mijn hond, dat hij blijkbaar iemand als ik al snel volmaakt vindt. Dáár kan ik dan wel weer iets van leren.

Ik kan mezelf volledig vinden in al het bovenstaande. Alleen niet over de hond, die heb ik niet. Onze katten lijken niet veel te vinden van mijn aanwezigheid. Ze willen hooguit wat te eten.

[quote=Johanna B.Jammer genoeg, of misschien maar goed ook, is het natuurlijk wel heel menselijk om meer te willen.

Om mijn hond er maar weer bij te halen: Beagles hebben altijd honger. Vanaf het moment dat ze hun bak leeg hebben tot het moment dat je ze weer vult, vragen ze om eten. Dat gedrag blijft hetzelfde, of we nu veel of weinig brokken geven. Meer willen is dus niet menselijk. Ongelukkig worden als we niet meer krijgen, dat is menselijk.

Ja, daar kan ik me wel in vinden. Hoewel ik denk dat dieren er ook zeker wel ongelukkig van worden als ze niet op tijd meer krijgen. Ik verwonder me ook altijd over het feit dat er mensen zijn die zeggen dat dieren humaner moet worden behandeld. Ik maakte net dezelfde fout, maar dan omgekeerd of zoiets.

Ik wacht rustig.

:!: Dat is eigenlijk precies wat ik nu ook doe! Volgend jaar word ik 50 en ik zit in een soort bezinningsfase. Een soort van wat nu? Ik weet niet precies sinds wanneer maar ik heb mijn leven even on hold gezet. Ik hoef niet meer zo nodig. Misschien wel omdat ik alles al heb? Ik ben getrouwd, heb twee pubers, twee honden en twee katten. Ik ben tevreden over mijn huis ( hoewel een lik verf mag best wel, maar ook dat vind ik geen prioriteit genoeg hebben ) en ik heb een heerlijk autootje waarmee ik kan gaan en staan waar ik wil. In mijn werk heb ik mijn ambities het afgelopen jaar behoorlijk teruggedraaid, ik moet dringend op zoek naar een nieuwe uitdaging maar voor nu vind ik het best. Ik ben niet lui geworden maar vul mijn tijd anders in. Ik moet minder van mezelf, kan dingen loslaten, meer genieten. Alsof mijn leven in slow motion verder gaat zodat ik meer oog krijg voor details. Ik beleef de aanwezigheid van mijn gezin meer, de natuur waarin ik wandel, geniet van de onvoorwaardelijke liefde van onze huisdieren. En als ik geniet, ben ik gelukkig. Daarnaast heb ik het schrijven gevonden. Misschien laat ik daarin wel mijn verlangens werkelijkheid worden omdat ik weet dat het werkelijk nooit zal gebeuren. Misschien vind ik mijn leeftijd te snel gaan en rem ik het tempo onbewust af door intenser te leven. Mijn vader is 90 en ik besef dat ik nog heel wat jaren heb in te vullen, te willen, te moeten, te genieten. Dus ga ik wel een keer weer in de forward. Die drive komt vanzelf. Maar nu even niet! :nod: Eigenlijk heel simpel! :D Dank je wel voor jouw vraag zodat ik erover na ging denken. Iets wordt daardoor minder vanzelfsprekend en daarna vanzelfsprekend waardevoller! :)

Mensen op stang jagen, dat ligt me wel. Voor de rest? Een lekker rustig leven ergens in een natuurgebied, klein huisje bij het water. Lieve vrouw die niet de hele dag op haar mobieltje kijkt. Misschien wat koters. Mijn oude dag teren op de boeken die ik geschreven heb. Met een jachtgeweer op de veranda, indringers afknallen.

Dan kom ik naast je wonen.

Johanna, je bent een slimme vrouw. Je voorziet dat de aanstaande, massale kennismaking in Utrecht op problemen kan stuiten. Hier geef je de genodigden de gelegenheid alvast iets over zichzelf te vertellen waar je dan a.s. zondag op in kunt haken. Slim bedacht. Als ik zondag niet verhinderd zou zijn, zou ik hier ook mijn hele hebben en houden bloot leggen. Gesprekstof te over. Maar ja, ik kom niet. Dus heeft het ook geen zin van tevoren gesprekstof aan te dragen. Maar ik wens jullie wel een heel plezierige middag en eventueel avond toe. Met hoevelen zijn jullie?

Mensen op stang jagen, dat ligt me wel. Voor de rest? Een lekker rustig leven ergens in een natuurgebied, klein huisje bij het water. Lieve vrouw die niet de hele dag op haar mobieltje kijkt. Misschien wat koters. Mijn oude dag teren op de boeken die ik geschreven heb. Met een jachtgeweer op de veranda, indringers afknallen.

Richard, wat dacht je ervan om kookboeken te gaan schrijven? Volgens mij heb je daar talent en de juiste pen voor. Op het eind elk toebereid recept de oven in en klaar is Kees. Teleurgestelde lezers die verhaal komen halen kun je dan mooi afknallen. Zo gepiept. Neet vreigele, metein sjete!

@Dos, als dat gebeurt, krijg jij het eerste exemplaar!