Dag Joey, Bedankt voor jouw reactie. Ik ben niet bang voor glad ijs. Ik heb er wel een hekel aan. Maar omlopen is ook niet echt favoriet, daardoor kom ik regelmatig terecht op glad ijs. Ik heb wel veel (onrealistische) angsten trouwens. Maar ik denk dat iedereen die heeft. Die zin van die diepgang en de kip zonder kop heeft eigenlijk een andere oorzaak. Onlangs beschuldigde iemand mij er meerdere malen van dat ik geen diepgang heb. Weer iemand anders vond mij een kip zonder kop. De combinatie daarvan vond ik grappig. Over deze opdracht heb ik juist heel lang nagedacht. Het irriteerde mij een beetje en ik kon er niets mee. Dat komt doordat ik ook een hoofdmens ben. Mijn handen zijn letterlijk werktuigen. Onbedachtzaam gebruik ik ze. Kinderen verzorgen maar ook beschermen, eten koken, autorijden, helpen. Veel dingen kan ik goed met mijn handen. Ook heel veel dingen niet. Het zijn namelijk twee linkerhanden. Van mijn man hoef ik niet te helpen met schilderen, laat maar zeggen. Ik heb wel diepgang, maar ik ben een onrustig mens. Hobby's heb ik ongeveer een dag en dan ben ik er klaar mee. Over een maandje of twee schrijf ik een jaar. Dat is eigenlijk een wonder. Het enige wat ik altijd heb gehad is zin in lezen. En interesse in andere mensen (waar die interesse vandaan komt weet ik overigens niet echt).

Ik wacht rustig.

:!: Dat is eigenlijk precies wat ik nu ook doe! Volgend jaar word ik 50 en ik zit in een soort bezinningsfase. Een soort van wat nu? Ik weet niet precies sinds wanneer maar ik heb mijn leven even on hold gezet. Ik hoef niet meer zo nodig. Misschien wel omdat ik alles al heb? Ik ben getrouwd, heb twee pubers, twee honden en twee katten. Ik ben tevreden over mijn huis ( hoewel een lik verf mag best wel, maar ook dat vind ik geen prioriteit genoeg hebben ) en ik heb een heerlijk autootje waarmee ik kan gaan en staan waar ik wil. In mijn werk heb ik mijn ambities het afgelopen jaar behoorlijk teruggedraaid, ik moet dringend op zoek naar een nieuwe uitdaging maar voor nu vind ik het best. Ik ben niet lui geworden maar vul mijn tijd anders in. Ik moet minder van mezelf, kan dingen loslaten, meer genieten. Alsof mijn leven in slow motion verder gaat zodat ik meer oog krijg voor details. Ik beleef de aanwezigheid van mijn gezin meer, de natuur waarin ik wandel, geniet van de onvoorwaardelijke liefde van onze huisdieren. En als ik geniet, ben ik gelukkig. Daarnaast heb ik het schrijven gevonden. Misschien laat ik daarin wel mijn verlangens werkelijkheid worden omdat ik weet dat het werkelijk nooit zal gebeuren. Misschien vind ik mijn leeftijd te snel gaan en rem ik het tempo onbewust af door intenser te leven. Mijn vader is 90 en ik besef dat ik nog heel wat jaren heb in te vullen, te willen, te moeten, te genieten. Dus ga ik wel een keer weer in de forward. Die drive komt vanzelf. Maar nu even niet! :nod: Eigenlijk heel simpel! :D Dank je wel voor jouw vraag zodat ik erover na ging denken. Iets wordt daardoor minder vanzelfsprekend en daarna vanzelfsprekend waardevoller! :)

Eigenlijk een mooie conclusie. Het lijkt erop dat je jezelf tijd, ruimte en rust gunt momenteel. Dat is best moeilijk, vind ik tenminste. Nieuwe dingen komen straks vanzelf (of niet, maar dat is ook niet perse erg).

Mensen op stang jagen, dat ligt me wel. Voor de rest? Een lekker rustig leven ergens in een natuurgebied, klein huisje bij het water. Lieve vrouw die niet de hele dag op haar mobieltje kijkt. Misschien wat koters. Mijn oude dag teren op de boeken die ik geschreven heb. Met een jachtgeweer op de veranda, indringers afknallen.

Mensen op stang jagen. Dat kun je best goed. Ik betrap me erop dat ik af en toe knap geïrriteerd van je raak (dan zeg je dingen die mij niet passen) maar meestal niet. Meestal moet ik om je lachen.

Johanna, je bent een slimme vrouw. Je voorziet dat de aanstaande, massale kennismaking in Utrecht op problemen kan stuiten. Hier geef je de genodigden de gelegenheid alvast iets over zichzelf te vertellen waar je dan a.s. zondag op in kunt haken. Slim bedacht. Als ik zondag niet verhinderd zou zijn, zou ik hier ook mijn hele hebben en houden bloot leggen. Gesprekstof te over. Maar ja, ik kom niet. Dus heeft het ook geen zin van tevoren gesprekstof aan te dragen. Maar ik wens jullie wel een heel plezierige middag en eventueel avond toe. Met hoevelen zijn jullie?

Dank je wel voor de mooie beschuldiging. Overigens is het een beetje dom van mij om iedereen nu al uit te horen. Dat is minder gespreksstof voor zondag. Had je deze reactie niet meteen naar plaatsing willen geven? Kun je niet even jouw volledige hebben en houden blootleggen? Dat lijkt mij een interessant verhaal. Zelfs als het fictief is. Dus al vast bedankt. O ja, hoeveel mensen zondag? Een stuk of zeven. En heel veel twijfelaars. Maar dat komt natuurlijk omdat we alleen warme chocolademelk met (volgens mij) rijstevlaai gaan eten. En we schrijven een groepsverhaal. Dan gaan we helemaal uit ons schulpje. Dat klinkt gewoon niet zo Rock 'n Roll.

Mensen op stang jagen, dat ligt me wel. Voor de rest? Een lekker rustig leven ergens in een natuurgebied, klein huisje bij het water. Lieve vrouw die niet de hele dag op haar mobieltje kijkt. Misschien wat koters. Mijn oude dag teren op de boeken die ik geschreven heb. Met een jachtgeweer op de veranda, indringers afknallen.

Richard, wat dacht je ervan om kookboeken te gaan schrijven? Volgens mij heb je daar talent en de juiste pen voor. Op het eind elk toebereid recept de oven in en klaar is Kees. Teleurgestelde lezers die verhaal komen halen kun je dan mooi afknallen. Zo gepiept. Neet vreigele, metein sjete!

Prima plan lijkt me. Koken is wat mij betreft een langdurige en saaie aangelegenheid. Een aantal suggestieve recepten van Richard zouden verlichting kunnen brengen :)

Wat nu als ik geen Opel Corsa heb?

Wat een leuk topic zo :) Mijn leven heeft op dit moment twee gezichten. Aan de ene kant staat mijn hele leven op zn kop door allerlei factoren die ik hier niet uit de doeken ga doen. Aan de andere kant voel ik me volmaakt gelukkig als ik met mijn man op zondagmorgen zit te ontbijten en de rust neem om een topic als deze door te spitten. Zolang die twee kanten elkaar maar regelmatig genoeg afwisselen, is het prima te doen :)

Het maakt wel nieuwsgierig in ieder geval. Ik denk dat evenwicht belangrijk is. Het lijkt erop dat je wel evenwicht hebt. Dank voor jouw reactie.

Lekker irritant tekstje. Op naar de volgende opdracht! :D

Was niet de bedoeling :)

Ik weet nu al wat ik wil (schrijven) en veel leeftijdsgenoten weten het nog niet. Ik vind het fijn om het nu al te weten, dan kan ik me daarop richten. Hoewel ik wil schrijven wil ik ook wat voor de maatschappij betekenen. Als het volgens plan verloopt heb ik over tweeënhalf jaar mijn VWO-diploma. Mijn plan is om daarna te studeren (biomedische wetenschappen? farmaceutische wetenschappen? geneeskunde? Dat weet ik dan weer niet.). Ik vind het zonde om mijn VWO-diploma 'weg te gooien' voor het schrijven. Ik wil dingen bereiken met schrijven. Ik hoop dingen te mogen bereiken met het schrijven, maar ik wil ook een carrière. (hoewel schrijven natuurlijk ook een carrière is, begrijp me niet verkeerd.) De kleine dingen maken mij gelukkig. Een kop thee wanneer ik zeiknat thuiskom van school. Grappige comments op het forum. Mijn nichtje die me een knuffel geeft. Mijn neefje die helemaal glundert als hij naar Tomas de trein mag kijken.

Ik ben erg van je onder de indruk. Zeker de combinatie van jouw leeftijd en de manier waarop je jezelf kunt uitdrukken. Ik ben benieuwd hoe het je vergaat straks. Hopelijk krijg ik er iets van mee.

Die Johanna, mooi hoe jij van de opdracht een zoektocht hebt gemaakt, handig is een goed woord in dit geval. Wat mij bezighoudt op dit moment? Ik vind het jammer dat een dag zo kort is en een nacht te lang. Ik heb altijd tijd tekort. Zaterdagavond liep ik om 12 uur 's nachts door de Warmoesstraat in Amsterdam, op weg naar de bus en naar huis. Ik was alleen en genoot van de drukte en de reuring. Ik kwam terug van een vriend waar ik vrienden ontmoette van jaren geleden. Hoe druk het om die tijd in Amsterdam is, vind ik geweldig. Ik houd ook van het strand en de zee en de rust die ik daar vind. Ik houd van Armin van Buuren en van Bach. Ik houd van moderne dans en mountainbiken. Ik houd van schrijven en van discussies. Ben bijna vijf jaar schoon van kanker. Ik houd van mijn leven. En daarom schrijf ik.

Een deel van de nacht als dag nemen is best functioneel. Hoewel dat in de ochtend af en toe anders voelt :). Je lijkt te genieten. Vijf jaar is schijnbaar een beetje een magisch punt om kankervrij te zijn, ik hoor dat het vaker wordt genoemd. Heeft het lang geduurd voordat je het vertrouwen in je lichaam terug hebt gevonden?

Ik ook! Maar van Barts reactie word ik weer minder blij... ;)

Oops! Ssst, niemand heeft 't gezien... ;)

Ik heb iets niet gezien. Iets wat Dos schijnbaar wel heeft gezien. Ik ben nu best wel nieuwsgierig.

Eigenlijk lees ik de stukje sopdat ik juist wel benieuwd ben naar de drijfveren van de schrijver. Ik mis hier toch de wedervraag, van wat zijn jouw nou eigen drijfveren Johanna? Bijvoorbeeld als je zegt dat je onrustig bent (waar volgens mij niks mis mee is). Zou je dit willen veranderen ja of nee?

Virtuosuo, dank voor jouw reactie. Het is niet handig om onrustig te zijn. Als je erg onrustig bent vergeet je namelijk vaak te genieten van dingen. Een van mijn drijfveren is mijn familie; Echtgenoot, kinderen, ouders, broers, schoonzusters, vrienden en kennissen. Als iedereen gelukkig en gezond is. Dan voel ik mezelf eigenlijk ook al heel goed (dat klinkt lekker cliché, maar ja, het is nu eenmaal zo). Verder vind ik mijn eigen geluk belangrijk. Een klein verlanglijstje zou kunnen zijn: Meer tijd voor mezelf om te schrijven, te lezen, naar concerten te gaan, te socialiseren en eindelijk uitvinden wat ik wil worden als ik later groot ben. Nu heb je wel heel handig een reactie omzeilt natuurlijk.