Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#37 Roodkapje vervolg

‘De mooiste bloem hier in dit woud - mijn kind - is het vrouwenschoentje, de edelste en grootste orchidee. Maar als je echt van oma houdt, kniel dan in het mos en zoek heel lang en dicht bij de grond tussen het kreupelhout. Koraalwortel is wat je zoekt. Klein en onooglijk en helemaal groen, maar zo zeldzaam als alleen zuivere liefde kan zijn, en kostbaar als een oma voor een kind.’ Roodkapje keek de nevelridder met haar blauwe ogen aan en zei: ‘Paarse ridder, alles wat je zegt klinkt sprookjesachtig mooi, maar ik heb geen tijd voor al dat lange zoeken. Mijn oma is zo ernstig ziek. De bloem waarvan je spreekt is klein en bovendien zo groen als mos. Geef me alstublieft een tip: waar moet ik zoeken in dit grote bos?’ De ridder lachte om het rijm. Ze was toch echt een lieve kleine meid. ‘Ik zal je helpen zei hij toen, maar enkel en alleen als je kan beloven, alles te doen wat ik zal vragen.’ ‘Oh ja!’ riep Roodkapje enthousiast. ‘Ongehoorzaam ben ik zeker niet.’ ‘Wat ik je vraag is meer dan alleen gehoorzaamheid,’ zei de paarse man. Alles wat je ziet hier in dit bos is schijn en schijn bedriegt! Daarom, sluit je ogen en geef mij nu een hand. Ik zal je leiden naar je bloem, maar als je kijkt verdwijnt de schijn en zal alles weer werkelijk zijn.’ Roodkapje knikte heftig voor akkoord en sloot haar ogen. De paarse schijnridder nam haar bij de hand en samen begonnen ze te lopen. Eerst voelde zij onder haar voeten het zachte mos, dan liepen ze over een slingerend pad en plots deed ze een stapje naar omlaag... haar muiltjes werden langzaam nat en onder haar voeten voelde ze, datgene waarop ze stond, heel zachtjes wiegen, het was voorwaar geen vaste grond. De ridder stapte door, maar Roodkapje werd onzeker, haar hartje ging steeds sneller kloppen en ze kneep de ridder stevig in zijn hand. De nevel kroop nu als een geest bij haar naar binnen en twijfel kreeg de overhand. Moest zij deze vreemde man vertrouwen op zijn woord en zou het waar zijn dat zij nu werkelijk liep, daar waar geen mens normaal zou kunnen lopen? Was dit een droom en gebeurde dit alleen omdat zij sliep? Ze kon het niet geloven... even piepen deert toch niet, dacht ze toen, en keek meteen stiekem door haar wimpers heen. Een ogenblik was kort genoeg, doch wat ze zag verschrikte haar en ze gaf een luide gil. Het water werd meteen zo hard als steen en in haar hand hield zij de grote klauwen van de wolf. Die keek haar nu verwijtend aan en zei: ‘Nieuwsgierigheid is geen zonde maar een straf. Als duivelsnaaigaren groeit het verwarrend door je vertrouwen heen en begeleidt je oma naar het graf.’ (voor de moraal achter dit verhaal: zie #4)

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Pakkend! Zeker een onverwachts einde! Ik kon nu wel meer invoelen met het verhaal dan de eerste versie. Ik kreeg meer gevoelsindrukken en dat was fijn lezen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Jeetje. Arme Roodkapje. Als je een ridder al niet meer kan vertrouwen. Een heel mooi verhaal Ryn. Er hangt een soort van constante duisternis in dit verhaal. En ik bleef tot het einde in het ongewis over de afloop. Een hele mooie onheilspellende zin: -‘Wat ik je vraag is meer dan alleen gehoorzaamheid,’ zei de paarse man. Alles wat je ziet hier in dit bos is schijn en schijn bedriegt!- Graag gelezen weer.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Moraal van het verhaal: als je te veel vragen stelt, te veel wilt weten... gaat de magie verloren! En ook nog: vertrouwen en geloof kunnen niet zonder een stukje onwetendheid... anders worden ze een doodgewone zekerheid. Maar dat hadden jullie vast wel uit het sprookje begrepen. (kon het niet laten, moraalridder dat ik ben) :)

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
‘Ik zal je helpen zei hij toen, maar enkel en alleen als je kan beloven, alles te doen wat ik zal vragen.’ ‘Oh ja!’ riep Roodkapje enthousiast. ‘Ongehoorzaam ben ik zeker niet.’ ‘Wat ik je vraag is meer dan alleen gehoorzaamheid,’ zei de paarse man. Alles wat je ziet hier in dit bos is schijn en schijn bedriegt! Daarom, sluit je ogen en geef mij nu een hand. Ik zal je leiden naar je bloem, maar als je kijkt verdwijnt de schijn en zal alles weer werkelijk zijn.’ Het water werd meteen zo hard als steen en in haar hand hield zij de grote klauwen van de wolf. Die keek haar nu verwijtend aan en zei: ‘Nieuwsgierigheid is geen zonde maar een straf. Als Duivelsnaaigaren groeit het verwarrend door je vertrouwen heen en begeleid je oma naar het graf.’
Het is je gelukt om de spanning flink op te voeren!. Door deze quotes krijg ik ontzettend medelijden met Roodkapje.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw Ryn, prachtig. Pas wel op met je woordkeuze. een keer voorwaar vind ik geniaal, maar twee keer is teveel in zo'n kort stukje. Verder prachtig, prachtig, bijbelse motieven, prachtig taalgebruik, mooie wendingen. Ik ben jaloers. Het heeft zoveel zeggingskracht. Magisch mooi.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Ryn: Heb je @Henny goed gelezen? En begin je nu eens eindelijk te accepteren dat je prachtig schrijft? Niet voor eenieder, een kok kan het ook niet eenieder naar de zin maken (aldus @Leonardo). Logisch. Ik zou met jou ook wel eens een verhaaltje willen schrijven. Zoals @Johanna en @Richard samen. Het zou een leuke opdracht zijn. Jij de prelude, ik de aftrap. :) (Typo's: stevig(e)/begeleid(t))

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Mili en Henny, als ik het zou kunnen zou ik nu zo'n bloos-emoticon plaatsen (maar ik weet gewoon niet hoe dat moet). 'voorwaar' heb ik aangepast. Ik heb wel echt moeten zoeken. Grappig hoe je een woord zo vlotjes schrijft als het eenmaal in je hoofd hangt en hoe je er zelfs na meermaals lezen nog steeds overheen leest. Mili, bedankt hoor. Ik heb de typo & stomme dt-fout rechtgezet. Je voorstel om samen iets te schrijven vraagt opnieuw voor zo'n bloos-emoticon. Ik wil het best proberen en ben zeer vereerd, maar overschat mij niet... al wil ik niet vals bescheiden zijn en geef ik graag toe dat het nu eventjes goed loopt met dat sprookje. En even terzijde: wat stond ik weer te kijken van jouw ongebreidelde woordenschat in je laatste stukje en in je commentaar.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wow! Jij maakt van Roodkapje een veel mooier sprookje. Het heeft mysterieuze sfeer en heeft een wijze les voor ons allen. :thumbsup: Schitterende details en mooie zinnen.[Zo zeldzaam als alleen zuivere liefde kan zijn] Top! [‘Nieuwsgierigheid is geen zonde maar een straf. Als duivelsnaaigaren groeit het verwarrend door je vertrouwen heen en begeleidt je oma naar het graf.’ ] Dat duivelsnaaigaren is subliem gevonden! Ik hoop zo dat jij het sprookje afmaakt en in zijn geheel plaatst! Tip: Boven het blok waarin deze reactie geschreven wordt onder in het rood geschreven Smileys, komt met een klik ook een blush smiley tevoorschijn :o !

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
En dan vergeet ik je nog een compliment te geven voor de rijm erin! :thumbsup: :thumbsup: Ik zou dit onder elkaar plaatsen in dichtvorm dan komt het juweeltje beter tot zijn recht! :nod:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een prachtig mooi verhaal! Heel mooi hoe je mij ook de ridder laat vertrouwen, om vervolgens ook mij onderuit te halen. Een applausje voor jou! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt, ik lees een variant op het Bijbelverhaal Lot. Zijn vrouw gehoorzaamde de engel niet toen ze uit Sodom vluchtte, ze keek om en veranderde in een zoutpilaar. Graag gelezen.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hey Maddbrug, vind je het echt spannend? Wacht maar af! :) Marietje ik heb het sprookje intussen afgemaakt en hoop dat ik het volgende week kan en mag plaatsen. (Ik kon niet wachten op de opdracht, het einde drong zich op). Ja hoor Anne... mannen zijn nooit helemaal te vertrouwen he... dus ook geen ridders en zeker geen 'schijnridders'. ;) Lucius, bedankt! Jan P, er zit inderdaad een element in van het Bijbelverhaal Lot maar ik heb me daar niet bewust op gebaseerd, eigenlijk heb ik diep in mijn onderbewuste waarschijnlijk eerder gedacht aan Orpheus die zijn geliefde nimf Eurydice uit de onderwereld wilde redden... ook hij verloor haar door een gebrek aan vertrouwen en door achterom te kijken. Kan je daar mee leven Jan P :) Bedankt voor je fijne scherpe reactie alweer!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt, Ja, Orpheus mocht niet omkijken naar zijn geliefde voor hij het zonlicht had bereikt - hij deed het toch. Hetzelfde type verhaal als dat van de vrouw van Lot. Veel Bijbelverhalen zijn dan ook schatplichtig aan de (Griekse) mythologie. Dus ik kan wel leven met jouw uitleg.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik wil even testen, mijn avatar doet rare dingen blijkbaar... hij is ribedebie... grote verdwijn truck zo lijkt het, net als de schijnridder geloof ik. Gosh... hoe dom kan je zijn he :o Bedankt Marietje, nu heb ik de smileys wel weer gevonden :lol:

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Niet normaal, zo goed als jij schrijft. Er komt een opdracht en meteen is er een puntgaaf verhaaltje, met een bedwelmende sfeer, fantastische beeldspraak en een pointe om jaloers op te zijn. Wie ben jij?! Aanvankelijk dacht ik dat roodkapjes eigenschap vasthoudendheid was, maar nieuwsgierigheid doet haar uiteindelijk (of haar oma) de das om.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mevrouw van Balen oprecht bedankt. :o Wie ik ben? Heel gewoon, iemand die graag stukjes schrijft en lerende is om ook eens een wat langer verhaal te kunnen schrijven.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Wat een bijzonder verhaal en wat een lekker ritme. Ik las het als een gedicht. Heel mooi.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt hoor Tja. Ik weet zelf niet hoe het gekomen is... maar het sprookje ging ineens met me aan de haal en het loopt als een trein. Soms heb ik dat gevoel van inspiratie bij de opdrachten niet. Ik schrijf momenteel heel veel korte stukjes omdat ik hoop dat daardoor mijn inspiratie gedwongen wordt om in vorm te komen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
WOW! Wat een prachtverhaal. Een nazaat van de gebroeders Andersen is opgestaan! Spanning, mystiek, misleiding, levenswijsheid, alles zit erin. Mijn oprechte complimenten. Dat is het leuke van schrijven, vind ik. Je begint met een gedachte op te schrijven en weet vaak nog niet hoe het zich ontwikkelt en dan ineens is er een verhaal. Bij jou is het steeds weer om stinkend jaloers van te worden.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jules, vaak gaat het bij mij ook behoorlijk mis hoor. Maar deze keer nam Roodkapje mij bij de hand en was het inderdaad heel leuk. Ik moest als schrijver gewoon met haar meelopen. Gek eigenlijk.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mevrouw van Balen oprecht bedankt. :o Wie ik ben? Heel gewoon, iemand die graag stukjes schrijft en lerende is om ook eens een wat langer verhaal te kunnen schrijven.
Wow, bijna niet te geloven. Volgens mij stelt u zich te bescheiden op.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Ryn? Ik kan mij moeilijk voorstellen dat jij nu nog samen met mij schrijven wilt. ;) Mocht je nog niet helemaal een Vlaamse BN'er zijn met sterallures, kunnen wij het wellicht aan onze schrijfcoaches voorleggen ...

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, hou toch op! Straks durf ik mij werkelijk niet meer op het forum te vertonen. Het gaat hier maar over een eenvoudig sprookje hoor. Weet je, mijn vrouw die kent mij natuurlijk een stukje beter en die kijkt er heel nuchter tegenaan :D Wat je voorstel betreft om samen iets te schrijven: dat is voor mij geen probleem op voorwaarde dat jij in dat geval de zaken regelt en mij assertief op mijn donder geeft als het niet lukt. Laat mij in de luwte blijven... ik speel liever tweede viool dan eerste viool. En... ik wil toch ook graag volgende woensdag het einde van het sprookje vertellen want dat heb ik zo goed als klaar. De eerste keer trouwens dat ik een beetje vooruitloop op de opdracht, maar dit sprookje moest nu eenmaal af! En nogmaals, ik vond het een erg leuke oefening, maar nu ook weer niet meer dan dat. Jouw voorstel vind ik intussen wel een hele eer. Bedankt!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Ryn, ik kan echt een plaaggeest zijn. En zoals ik je eerder zei, ik wil dat je in vol ornaat op het forum blijft verschijnen! En echt, velen met mij zullen naar het slot van jouw Roodkapje uitkijken. Wellicht dat @Henny ons leest, anders kan ik altijd in een pb vragen of het niet mogelijk is een opdracht uit te schrijven waarin we gezamenlijk schrijven. Jij en ik zijn nu in ieder geval al een schrijfsetje. ;)

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sterk #36 was al veelbelovend, de verwachtingen zijn voor mij hiermee waargemaakt. Beetje duistere stijl past eigenlijk perfect bij het sprookje, en het onverwachte einde maakt het helemaal compleet