Gevoelsmatig zeg ik met de punt en de hoofdletter. Maar taalkundig gezien kan het denk ik allebei.

Jawel, dat ligt aan de zin. Ik verzin een voorbeeld. 'Ik wil niet afwassen,' zei hij, 'maar ik wil best het afval in de kliko doen.' Dan heb je een zin met een bijzin als je 'zei hij' weglaat. 'Morgen ga ik naar de dierentuin,' zei hij. 'Ga je mee?' Hier spreekt de hij twee losse zinnen uit.

Ik denk ook dat beide mogelijkheden kunnen. Ik gebruik ze ook vaker door elkaar in een verhaal.

https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/aanhalingst…

Overigens houden uitgevers van romans en andere fictieboeken vaak net iets andere regels aan. Ze hanteren de ELDA-regel: 'eerst leesteken, dan aanhalingsteken'.

http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/871/volgo… Wat is ELDA? Antwoord; "Dat is Puur Fantasie." http://www.purefantasy.nl/forum/viewtopic.php?t=2… Veel succes in je zoektocht naar het juiste antwoord.

Ik vind de Eldaregel onlogisch. Wij zijn echt een kommalandje. Ik probeer het netjes te zeggen.

Eens met #3. De links in #6 zijn zinnig om ter harte te nemen. Van belang is consistentie; uitgevers hebben hun eigen voorkeur. Hint: hoe minder dialooglabels, des te minder zorgen :)

Helemaal mee eens. Het belangrijkste is dat je binnen een verhaal en óók binnen een bundel consequent blijft in dit soort dingen. Omdat ik constateer dat het in de meeste gepubliceerde boeken toegepast wordt, houd ik ook het liefst vast aan die Elda-regel. Of die logischer of onlogischer is dan andere regels, zou ik niet durven zeggen. Ik vind het wel een heldere regel, waar je niet snel mee de mist ingaat. Ik kreeg pas echt met het probleem te maken, toen ik de verhalen voor mijn fantasybundel selecteerde en opnieuw kritisch bekeek. Al snel zag ik dat er werk aan de winkel was en wel vooral op drie punten: 1. Het punt in deze draad, namelijk het kommagebruik. Toen ik pas schreef, was ik daar bepaald niet consequent in. Bij de oudste verhalen moest ik alle dialogen nalopen en waar nodig aanpassen. 2. In die oudere verhalen gebruikte ik in dialoog dubbele altijd aanhalingstekens. Toen ik later opmerkte dat in de meeste nieuw uitgegeven boeken enkele aanhalingstekens gebruikt worden, ben ik dat ook zo gaan doen. Het mag allebei, maar níét in een en dezelfde uitgave. Dus moest ik in drie verhalen van mijn bundel alle dubbele aanhalingstekens door enkele vervangen. 3. Ten dele is het een kwestie van smaak of je regelmatig op een nieuwe alinea begint of alleen als je tekst je daar toe dwingt, zoals bij een perspectiefwissel in je dialoog. Ook hier weer leest het niet fijn als dat in opeenvolgende verhalen heel anders gedaan wordt. Ik zei wel 'op drie punten', maar toen dacht ik enkel aan dit soort 'technische zaken'. Natuurlijk zie je na een aantal jaren ook heel wat andere dingen in je teksten, zoals stopwoorden die je te vaak gebruikte, om over het echt inhoudelijke nog maar te zwijgen. Maar over dat laatste gaat deze draad niet...

Jawel, dat ligt aan de zin. Ik verzin een voorbeeld. 'Ik wil niet afwassen,' zei hij, 'maar ik wil best het afval in de kliko doen.' Dan heb je een zin met een bijzin als je 'zei hij' weglaat. 'Morgen ga ik naar de dierentuin,' zei hij. 'Ga je mee?' Hier spreekt de hij twee losse zinnen uit.

Ook in je eerste voorbeeld is er geen sprake van een bijzin. Het zijn twee hoofdzinnen, aan elkaar gevoegd door een voegwoord: zin 1: Ik wil niet afwassen. zin 2: Ik wil best het afval in de kliko doen. Uitleg over een bijzin met voorbeelden: http://taaladvies.net/taal/advies/term/21/bijzin/

Ik ben de eldaregel zo gewend dat ik t heel raar vind staan als die komma ineens buiten de aanhalingstekens staat....

Het ligt er inderdaad maar niet aan wat je gewend bent. Ik snap niet waarom die Eldaregel in het leven is geroepen.

Dat kun je je van bijna elke regel wel afvragen, Tja.

Ik wist niet eens dat er een regel voor was :P

Het is ook geen echte regel, maar eerder een handigheid om op dat punt eenheid in je tekst te krijgen. De meningen zijn er dan ook over verdeeld.