# 33 - Sinterklaas

Gelukkig is de goedheiligman wel nog welkom hier in België. Ik vond dit zeer ontroerend geschreven. aan de wilgen hangen, dat gebruikte Johanna B. ook al.

Ach Mili, wat een droefenis. Ik weet niet wie de 'zij' is die de sint probeerde over te halen om te blijven. Maar de afloop blijft het zelfde. En het voelt net als op de dag dat me verteld werd dat Hij helemaal niet bestaat... Je schetst weer een prachtige sfeertekening.

Ik zie een strijdtoneel voor me. Een behoorlijk bloedige ook. Sinterklaas die aan barrels valt, zijn entourage aan flarden gereten. Arme Sint. Vermoedelijk is dit strijdtoneel alleen metaforisch. Dat stelt me een beetje gerust. Zoals Fatamorgana zegt: het voelt als op de dag dat met verteld werd dat hij helemaal niet bestaat. Graag gelezen weer.

Voelbaar triest. Met een brok in mijn keel mis ik hem nu ook al, die goedheiligman, en dat terwijl ik hem niet eens in levende lijve heb mogen ontmoeten. Sterk geschreven

Mooi! :) Ik vraag mezelf af of de twee personen werkelijk iets met elkaar te maken hebben of het tweemaal een beschreven afscheid is van de sint en een willekeurige dame. Zij neemt geen afscheid van de Sint maar van het kinderloos zijn waardoor er geen sinterklaas (meer) gevierd kan worden. Maar misschien zoek ik er teveel achter. [Zij nam een glas warme bisschopswijn terwijl haar hart uit pure nostalgie weende.] Zoveel sfeer in een zin! Heerlijk! :thumbsup:

Een triest eind voor zo'n geliefde man Uiteindelijk komt het er van Na al die jaren moest het gebeuren De omgeving is niet meer op te fleuren Intens, grauw en grijs Mili komt met het bewijs

Een klein verdriet intens weergegeven. Zo is het ons als kind allemaal ooit vergaan. De een gaat in tranen, de ander schrikt, of lacht erom, als ze ontdekken dat hij niet echt is.

Ben ik raar dat ik hierom moest lachen? Het pathos, de overdrijving van het sentimentele kietelt mijn tragikomische zelf. Met plezier gelezen. Ik vond de overgang van Sint naar vrouw vloeiend, omdat de twee stukjes elkaar ook spiegelen. En het geheel spiegelt ook het pathos van de discussie rond zwarte piet. Iedereen lijdt eronder.

Mili, ik vind dit een hartstikke mooi verhaaltje. Mooie zinnen en voelbare sfeer.

Milli, één woord heeft mijn bijzondere aandacht in dit stukje: tabbaard. In de tijd dat ik mij nog overgaf aan griffioenen, fleur de lys, Bourgondisch kruis en hermelijn, kortom aan de heraldiek, droomde ik van het dragen van een tabberd en speelde ik voor heraut, de enige die op het slagveld tussen de ridders ongenaakbaar en onkreukbaar was, want de enige die in het oorlogsgeweld in staat was om vriend van vijand te onderscheiden.Je stukje van vorige week was bijzonder knap, maar deze week - hoewel het ook mooi is - valt er door het thema een vermoeide schaduw overheen. Laat ons hopen dat er vlug een heraut verschijnt die ons opnieuw de kindervriend aanwijst en leert kennen en zijn onschuld in eer hersteld.

@Lili: ik kom volgend jaar rond deze tijd bij je wonen als het hier zo doorettert ... Aan de wilgen hangen is een bekende uitdrukking die ik mooi vind. Gebruik/ken jij hem niet? @Fata: de schrijfster was doordrenkt van droefheid toen zij dit gisteravond schreef ... sinterklaasfeest is een prachtfeest. Ik heb er zulke goede herinneringen aan. En het gaat teloor of is al teloor. Dank voor je compliment. (Wat een rare woorden schrijf ik tegenwoordig :-)) @Johanna: het is ook een strijdtoneel geworden; weinig metaforen meer te ontdekken !@#$%^&* @Dana: ja, het was triest. En de brok deel ik met je. Hoezo heb jij nog nooit Sinterklaas ontmoet? @Marietje: het is beide. Je hebt je weer sterk ingeleefd. De zin die je aanhaalde is heerlijk door de bisschopswijn en tragisch door het wenen. Mmmm, wenen, fantastisch woord, net als schreien. @Richard: lieflieflief dat je ook voor mij een minigedichtje schreef. @Jules: mooi te lezen dat jij het intense weergeeft. Het was er ook naar. @Odile: heerlijk dat je om mijn schrijfsels lacht maar het was wel serieus bedoeld hoor ;) Fijn te horen over het spiegelen. Zo had ik het zelf (nog) niet gezien. @Angelieke: fijn te horen. Ik merk dat ik gevoelig raak voor bijvoorbeeld o's die elkaar opvolgen. Zoals in de tweede zin. Leuk om daarmee te spelen. @Ryn: een prachtig heraldisch stukje van jou als reactie. Je treft het goed; een vermoeide schaduw. En dat was ik ook toen ik het schreef. Moe, teleurgesteld, boos, verdrietig. Toch de hand van de schrijver die doorsijpelt? Hartelijk dank aan jullie allen.

@mili, je bent altijd welkom :) Nee aan de wilgen hangen, ik had het nog niet gehoord of gebruikt, maar je hebt gelijk. Het klinkt mooi.

Mili, een drama, vol droefheid en weemoed. Het raakt mij diep in mijn sinterklaas hart.

welk een weemoed het soort weemoed dat je overvalt wanneer je een. ieuwsbericht hoort over geweldpleging tegen Sint en zijn Pieten, en waarin je gewoon wilt zwelgen -natuurlijk weet je wel van het groter lijden in de wereld, maar dit raakt zo pijnlijk nauw aan de dierbare kindertijd en die zijn we ook al kwijt ik zwelg graag nog even mee

Dooier sterven dan aan barrels tegen de de koude grond slaan, en dat ook nog eens plompverloren als een chocoladepop, is niet mogelijk. Wat moet dat een afknapper zijn geweest voor die gemijterde man ... met zijn eigen mandarijnen bekogeld te worden. De jeugd van het Spaanse Bunol, die gewend is met tomaten te gooien, zou hem deze tegenslag zeker niet durven toebrengen. Ik leef met haar mee. Bisschopswijn past goed bij de tabberd die ze juist heeft afgelegd, maar was hij daar niet min of meer in gestorven? Hij keert vast terug naar zijn Spanje, daarom zou ik haar -om hem waardig uit te geleiden- iets typisch Spaans laten drinken. Bijvoorbeeld een of meerdere glazen aqua Valentias, een sterke cocktail, die haar binnen de kortste keren over haar verdriet heen helpt. Lili, weer een goed verhaal in een paar woorden, waar ook deze keer voor mij geen woord Spaans in zit. :thumbsup:

Dag Mili,

Hij sloeg aan barrels tegen de koude grond, plompverloren, als een broze chocoladepop.

Mooi! Ook de bevlekte tabbaard bevalt me uitermate.

Een mooi stuk Mili. Ik hoop toch niet dat dit werkelijkheid wordt. Wij hebben net pakjesavond erop zitten en mijn moeder had de tranen over haar wangen lopen toen ze haar gedicht las. Het zou toch jammer zijn wanneer de sint geen gedichten meer zal schrijven.

@Dos: Ik heet Mili, geen Lili. Lili is onze sappige schrijfster uit Vlaanderen. Ik ben Mili, je weet wel, van de onbegrijpelijke teksten die langzamerhand strakker worden ;). Dos, de tekst is een geheel. Het eerste gedeelte is een (onbewuste) bespiegeling van de vrouw die aan de bisschopswijn gaat. Het is anders bedoeld. De aftakeling, die schijnbaar niet meer is te stoppen, van een prachtig feest. Dank je voor het lezen en immer guitige apenreactie. @Madd: Ik had een prachtige Sinterklaasavond. De weemoed is goed overgekomen. Dankjewel. @Woodpecker: Ben altijd blij met jouw waardering. Dank je. @Anne: Heb jij je moeder aan het huilen gemaakt? Met een gedicht van jouw hand? Dan heb je (weer) indruk gemaakt.

Konden we maar altijd blijven geloven in wat ons goed doet . Of het nu waar is of niet. Mooi weemoedig stuk.

@Anne: Heb jij je moeder aan het huilen gemaakt? Met een gedicht van jouw hand? Dan heb je (weer) indruk gemaakt.

Huilen van het lachen, hoor ;)