Onzeker over eigen schrijven
Hebben jullie dat ook, onzeker zijn over je eigen werk? Hoe kom je daar overheen? Ik heb, ondanks positieve reacties, mijn eerste boek uit de verkoop gehaald door het contract met de uitgever te verbreken omdat ik zo ontevreden was over het boek dat ik me ervoor schaamde. Mijn tweede boek durf ik nu na bijna twee jaar in de verkoop (in eigen beheer) pas een beetje te gaan promoten en toch sta ik ook nu steeds op het punt om me terug te trekken en het promoten maar te laten omdat ik het boek niet goed genoeg vind en me niet kan voorstellen dat mensen er geld voor zullen betalen.
En eindeloos herschrijven, herlezen en puntjes aanpassen, en nooit tevreden met mijn werk. Ik ben nu bezig met een derde boek waarvan ik de verhaallijn echt heel goed vind en zelfs denk dat dit met een goede uitwerking wel eens een boek kan worden dat door een serieuze uitgever wordt opgepakt en succesvol wordt uitgegeven. Maar over de uitwerking zelf ben ik zo ontevreden dat ik niet verder kom. Vandaag kwam er weer een verhaallijn in me op om te schrijven. Ik heb het samenvattend op papier gezet. Maar eraan beginnen wil ik eigenlijk niet meer omdat ik denk dat het toch nooit goed gaat worden. Het haalt de lol van het schrijven er een beetje af, terwijl ik vroeger, toen ik nog veel minder kritisch was, het zo leuk vond om te doen. Dat vind ik jammer...
Herkennen jullie die onzekerheid en dat perfectionisme? Hoe ga je daar op een positieve manier mee om, dus zo dat je wel plezier blijft houden in het schrijven én het positief uitpakt voor de kwaliteit van het verhaal? Iemand tips? Herkenning?
Helaas, herkenning wel maar
Lid sinds
17 jaar 1 maandRol
Pff dat is wel heel extreem.
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
MyrShalom, Laat je werk eens
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Ik denk dat onzekerheid en
Lid sinds
14 jaar 4 maandenRol
Beste MyrShalom, Dat klinkt
Lid sinds
11 jaar 2 maandenRol
Als ik een schrijfwedstrijd
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Ik ken het. Ik heb er met
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
Ja, dat herken ik ook. Ook
Lid sinds
12 jaarRol
Bedankt voor jullie
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Ik denk dat je de
Lid sinds
14 jaar 4 maandenRol
De perfectionist is niet
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Toevallig: toen ík achttien
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
De gedachte dat je maar
Lid sinds
18 jaar 7 maandenRol
Wat misschien ook helpt, is
Lid sinds
14 jaar 4 maandenRol
Hoi Myriam, Heel vaak wordt
Lid sinds
12 jaar 7 maandenRol
Ik krijg het nu op een andere
Lid sinds
11 jaar 2 maandenRol
Likaiar, ik heb veel
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Interessant onderwerp. Als we
Lid sinds
10 jaar 2 maandenRol
Heel herkenbaar, misschien
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Tja...die eeuwige
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Daarom moet je nooit op een
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Ik herken het woordje…
Lid sinds
4 jaar 10 maandenRol
Ik herken het woordje onzeker heel erg, (maar dan tijdens het schrijfproces). Ik ben nog bezig met het schrijven van mijn eerste boek (bijna klaar met hoofdstuk 1, dus echt aan het begin ben ik nog).
Ik merk dat ik toch best onzeker ben over wat ik heb geschreven. Ik probeer dan toch door te schrijven en niet te vaak zinnen te corrigeren.
Ik heb al heel vaak gehad dat ik dat wel deed, en toen op een gegeven moment ZO ontevreden was, dat ik was gestopt en aan een nieuw idee begon. En dat herhaalde zich steeds weer.
Nu probeer ik echt door te schrijven. Ook al vind ik het niet zo goed wat ik op dat moment schrijf, toch schrijf ik door. Als mijn boek af is, dan ga ik de herschrijfrondes uitvoeren. Dan ben ik zelf verder in het verhaal en kan ik misschien beter dingen aanpassen, of ben ik uiteindelijk toch tevreden met wat ik al geschreven heb.
Een truc om jezelf een break…
Lid sinds
13 jaar 11 maandenRol
Een truc om jezelf een break te geven van je innerlijke criticus: neem jezelf voor een slecht geschreven boek te schrijven. En go.
De beste manier om beter te worden is door méér te schrijven. Herschrijven kan ook leerzaam zijn, maar niet zo leerzaam als gewoon heel veel teksten, heel veel scènes, te schrijven. Dus ook al schrijf je soms dingen waar je niet tevreden mee bent; je bent toch goed bezig. Want alles is oefening.
Vergeet niet dat een lezer…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
Vergeet niet dat een lezer niet op zoek is naar perfectie, maar naar een creatie waarbij die even uit zijn eigen wereld verdwijnt terwijl die in jou idee wordt meegesleept. Als je dat kunt bereiken is je verhaal perfect.
Onzekerheid is een goed…
Lid sinds
8 jaar 7 maandenRol
Onzekerheid is een goed teken! Het betekent namelijk dat je begint te leren wat je nog niet kan. In psychologie heet dit het Dunning-Kruger effect. Meer hierover: https://luciavandenbrink.nl/waar-komt-onzekerheid…
Een truc om jezelf een break…
Lid sinds
8 jaar 6 maandenRol
Wel grappig, dit is min of meer wat ik gedaan heb. Ik was al jaren aan het plotten en worldbuilden voor een mythisch fantasy verhaal. Ik was (en in alle eerlijkheid: ben) heel enthousiast over de potentie van het verhaal, maar liep steeds vast in onzekerheid: ik wou niet dat mijn 'magnum opus' zou mislukken, puur door een gebrek aan ervaring. In plaats van te schrijven en hierdoor ervaring op te doen, blokkeerde ik steeds geheel.
Daarom besloot ik eerst maar een andere 'eerste pannenkoek' te bakken. Een boek waarbij ik minder (lees: niets) van mezelf zou verwachten. Een simpelere verhaallijn, minder gelaagdheid, minder achtergrond, en al met al dus vooral minder druk. Mislukken kon niet, het was immers slechts opdoen van ervaring.
Nou ja, dat simpel werd natuurlijk steeds complexer, er kwamen meerdere lagen, meer achtergrond, en die eerste pannenkoek werd per ongeluk een trilogie waar ik best enthousiast over werd. Toch heeft heel de aanpak geholpen, want ondertussen is deel 1 volledig klaar, deel 2 de eerste versie klaar, en staan van deel 3 ook al zo'n 30000 woorden op papier.
Of het nou ooit uitgegeven zal worden of niet, mijn doel is sowieso al behaald. Ik heb ontzettend veel geleerd, heb ondertussen het vertrouwen dat het me lukt om een manuscript af te ronden, heb heel veel plezier gehad gedurende het hele proces (nou ja, herschrijven is niet echt mijn ding), weet ondertussen wat wel en niet werkt voor mij, en wellicht het aller belangrijkste: ik heb geleerd hoe ik over mijn onzekerheids-verlamming heen kan komen. 'Gewoon blijven schrijven' bleek voor mij the key te zijn. Onzeker over een scène? Gewoon doorschrijven. Onzeker over een lelijke zin? Gewoon doorschrijven. Kwam ik niet op het juiste woord? Gewoon doorschrijven. Eerst het verhaal op papier krijgen, perfectioneren zou daarna wel komen. Achteraf gezien bleken die enorme struikelblokken steeds maar kleine kiezelsteentjes te zijn.
Dus ja, ik ben het met @aileenvdbrink eens dat onzekerheid heel nuttig kan zijn. Op het moment dat het je echter juist belemmert om te groeien kan bovenstaande aanpak wellicht nuttig zijn om met die innerlijke criticus om te gaan.