Geen afbeelding
MyrShalom

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Onzeker over eigen schrijven

 1 december 2014 - 19:51
Hebben jullie dat ook, onzeker zijn over je eigen werk? Hoe kom je daar overheen? Ik heb, ondanks positieve reacties, mijn eerste boek uit de verkoop gehaald door het contract met de uitgever te verbreken omdat ik zo ontevreden was over het boek dat ik me ervoor schaamde. Mijn tweede boek durf ik nu na bijna twee jaar in de verkoop (in eigen beheer) pas een beetje te gaan promoten en toch sta ik ook nu steeds op het punt om me terug te trekken en het promoten maar te laten omdat ik het boek niet goed genoeg vind en me niet kan voorstellen dat mensen er geld voor zullen betalen. En eindeloos herschrijven, herlezen en puntjes aanpassen, en nooit tevreden met mijn werk. Ik ben nu bezig met een derde boek waarvan ik de verhaallijn echt heel goed vind en zelfs denk dat dit met een goede uitwerking wel eens een boek kan worden dat door een serieuze uitgever wordt opgepakt en succesvol wordt uitgegeven. Maar over de uitwerking zelf ben ik zo ontevreden dat ik niet verder kom. Vandaag kwam er weer een verhaallijn in me op om te schrijven. Ik heb het samenvattend op papier gezet. Maar eraan beginnen wil ik eigenlijk niet meer omdat ik denk dat het toch nooit goed gaat worden. Het haalt de lol van het schrijven er een beetje af, terwijl ik vroeger, toen ik nog veel minder kritisch was, het zo leuk vond om te doen. Dat vind ik jammer... Herkennen jullie die onzekerheid en dat perfectionisme? Hoe ga je daar op een positieve manier mee om, dus zo dat je wel plezier blijft houden in het schrijven én het positief uitpakt voor de kwaliteit van het verhaal? Iemand tips? Herkenning?

Geen afbeelding
AllieCalhoun

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 december 2014 - 20:36
Pff dat is wel heel extreem. Onzekerheid hoort erbij, maar als anderen zeggen dat het goed is, hoort dat over te gaan. Mijn eerste idee is faalangsttraining. Onzekerheid moet niet zo ver komen dat het verlammend is.

Geen afbeelding
Hekate

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 december 2014 - 11:15
Ik denk dat onzekerheid en perfectionisme niet noodzakelijk slechte eigenschappen zijn voor een schrijver, maar er zijn grenzen natuurlijk. Ik denk dat het inderdaad nuttig kan zijn om je verhaal eens voor te leggen aan een manuscriptbureau, redacteur of literair agent, of om een schrijfcursus, -workshop of -masterclass te volgen. In eerste instantie kan zoiets je onzekerheid nog aanwakkeren als de vinger op de zere plek gelegd wordt, maar als je daaraan werkt en ze melden ook de positieve punten, dan kan het op lange termijn wellicht de impasse doorbreken.

Geen afbeelding
Likaiar

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 december 2014 - 11:16
Beste MyrShalom, Dat klinkt wel heel vervelend. Ik zou willen dat ik goede raad heb, maar ik vrees dat ik dit niet zo extreem heb. Ik ben zelf ook perfectionistisch, maar daar ben ik doorheen gekomen door gewoon te doen. Mijn eigen motto: ik doe mijn best en als anderen dat ook goed vinden dan is het goed genoeg. Natuurlijk kun je altijd leren en beter worden, maar de projecten die je al hebt afgerond moet je laten liggen. Die zijn klaar. Als je daar weer aan gaat twijfelen dan blijf je bezig. Het enige advies dat ik je kan geven is: negeer het gevoel! Leer van je werk, maar ga niet meer terug naar afgeronde projecten. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. ~Likaiar

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 december 2014 - 13:00
Als ik een schrijfwedstrijd win, zou je zeggen dat ik daarna vol zelfvertrouwen aan het schrijven ga van iets, maar zo werkt dat niet. Ik heb een lat gelegd, en na een wedstrijd leg ik hem voor mezelf zo hoog, dat de kwaliteit minstens zo goed moet zijn als dat van het winnende verhaal. Met verlamming tot gevolg. Ik staar naar de lege bladzijde. In het boek 'de zen van het schrijven' en in 'Comic toolbox' kom je het ook tegen, het oordeel, dat zo handig is als je later fouten uit je verhaal haalt, is bij het schrijven van een eerste versie helemaal niet handig. Goede raad van Jan en Hekate om je werk te laten beoordelen, maar je dient ook je psychologische gevoel aan te pakken. Schrijf weer voor je plezier, niet voor het resultaat. Hoe je dat doet vind je in voorgaande boeken. Maar ik kan je zeggen dat winnen hier niet bij helpt, omdat ook dat resultaatgericht is. Als het helemaal niet helpt, en je blijft staren naar het resultaat, neem dan een lange tijd rust van schrijven. Ga weer wandelen, lezen, je met anderen bemoeien. Wellicht dat het resultaat je minder boeit en de inspiratie weer terugkomt.

Profile picture for user Diana Silver
Diana Silver

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 december 2014 - 15:00
Ik ken het. Ik heb er met vlagen last van. Ik merk dat ik me er het beste overheen kan zetten als ik mezelf een tijdje onttrek aan de mening van anderen (en mezelf). Ik laat dan niets proeflezen, aan niemand niet; ik denk niet na over uitgevers, toekomst en dromen; ik denk zelfs niet na over de verhaallijn en of het allemaal wel leesbaar en begrijpelijk is. Het enige waar ik me op focus zijn mijn personages, de coole en droevige dingen die ze beleven, hoe dat voelt en waarom ze van elkaar houden. Zo deed ik het ook toen ik nog niets over schrijven wist. De enige reden waarom ik woorden op papier zette was om mijn personages verder te helpen. Dus maakte het ook niet uit hoe ik het beschreef, áls ik het maar beschreef. Ik vertel je dit, omdat ik je in een ander topic naar proeflezers zag zoeken, en de gedachte viel me binnen: misschien is dat precies wat je níet moet doen. Barrières ontstaan grotendeels door externe factoren: perfectionisme omdat anderen het zullen beoordelen, twijfel over je kunnen omdat er een lat ligt die je halen wilt, onzekerheid of het goed genoeg is, omdat je het wil uitgeven. Nou werkt het voor iedereen anders, misschien heb je er niets aan, maar ik zou je aanraden om als je zoveel drempels voelt, juist terug te gaan naar de basis. Schrijven om het schrijven en nergens anders om. [edit] Oh, nu lees ik hierboven pas dat in #6 eigenlijk al dezelfde raad wordt gegeven :) Wat zitten we opeens lekker op één lijn, Odile :zoen:

Profile picture for user Suicune
Suicune

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 december 2014 - 17:19
Ja, dat herken ik ook. Ook bij mij komt het in vlagen, net zoals Diana. De eerste ben ik zo trots als een pauw op mijn scènes, de tweede dag slaat de twijfel toe. Het kan ook komen doordat je nog steeds bezig bent met leren. Ik leer ook nog steeds, en ik denk dat iedere schrijver steeds weer bijleert. Maar ik denk ook dat er een moment is waarin dat leren niet meer in een stroomversnelling zit, maar geleidelijk gaat. Dan heb je het schrijven zelf goed onder de knie, en heb je de belangrijkste dingen in ieder geval geleerd. Als je nog aan het leren bent kan je je zo snel ontwikkelen, dat een stuk dat je een maand geleden schreef nu opeens al verouderd lijkt, met fouten die je met de wijsheid van nu niet meer zou maken. Dus verbeter je dat stuk, misschien een beetje verward, omdat je, een maand geleden, nog zo zeker was geweest van dat stuk. Zo blijf je dus verbeteren. Als je merkt dat dit het geval is, dat je gewoon nog bezig bent met explosief leren (ik kan dat natuurlijk niet voor jou beoordelen), dan is het gewoon een kwestie van lekker schrijven, lekker proberen, nog zonder oog op publicaties. Leer, neem alles in je op, en zodra je op een min of meer constant niveau bent gekomen kun je je weer richten op uitgevers. Nogmaals, ik weet natuurlijk niet of dit het geval is, en of dit daadwerkelijk zo werkt. Maar als je echt (nog) niet tevreden bent over je werk, kan het misschien helpen om toch gewoon eerst te schrijven, te leren, en niet meer dan dat. En eigenlijk sluit dat weer mooi aan op de posts van Odile en Diana.

Geen afbeelding
MyrShalom

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2014 - 10:05
Bedankt voor jullie reacties! Weet je, toen ik 18 was schreef ik een verhaal dat ik door een vriendin liet lezen en zij gaf aan dat het zo goed was dat ik het naar een uitgever moest sturen. Dat deed ik, en een paar weken later kreeg ik bericht dat ze het gingen uitgeven. Ik was natuurlijk hartstikke trots. Ik had daarvoor al tientallen verhalen geschreven die nooit zo goed waren en deze was dat blijkbaar wel, want ze gingen het uitgeven. Pas jaren later kwam ik erachter dat het helemaal niet was wat ik destijds dacht. Verhaal vol met taalfouten, veel te simpele cover (de cover die ik aanleverde werd niet gebruikt, ze maakten er zelf eentje in geloof ik een minuut of 5), ik leerde door mijn studie meer over het onderwerp van het verhaal en kwam erachter dat ook daar fouten in zaten, etc. En misschien is daar mijn onzekerheid wel begonnen... De tijd dat ik gewoon schreef voor de lol en dat door vriendinnen liet lezen was veel makkelijker en veel leuker. Toen schreef ik nog iedere dag. Nu lukt dat me niet meer. Ik pak iedere dag het verhaal weer voor me en lees een stukje, en weet dan niet meer hoe ik het verder moet doen en klik het weer weg. Soms denk ik: misschien moet ik maar gewoon gaan schrijven. Eerst maar gewoon het verhaal afmaken, schrijven om het verhaal en niet kijken naar dingen als zinsopbouw e.d. Dat komt wel als het verhaal af is. Maar dat wil tot nu toe nog niet lukken... Ik ben in alles perfectionistisch en kan niet over details heen kijken, al zou ik het willen. En tijdens het schrijven zit dat me in de weg...

Geen afbeelding
Hekate

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2014 - 11:28
Ik denk dat je de verschillende fases van het schrijfproces inderdaad van elkaar moet leren loskoppelen. De eerste versie moet gewoon af, de kwaliteit is van geen belang, zolang het verhaal maar uit je hoofd en op papier geraakt, herschrijven volgt later. NaNoWriMo is daar wel een goede oefening voor, maar die is net voorbij.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2014 - 11:30
De perfectionist is niet slecht, want hij haalt fouten uit je verhaal en waarschuwt je. Maar de creatieveling is ook belangrijk, en het lijkt dat die ondersneeuwt. Freewriting is een techniek die daarbij kan helpen om weer vrijuit je creatieveling, of je innerlijk kind, aan het woord te laten.

Profile picture for user Diana Silver
Diana Silver

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2014 - 11:33
Toevallig: toen ík achttien was, stuurde ik een verhaal in voor een wedstrijd. Zo eentje waarbij je uitgebreide toelichting van de jury krijgt. Door één van de juryleden werd mijn inzending finaal van kant gemaakt. En toen dacht ik: wat een lul. Wat verwacht hij nou helemaal, ik ben pas achttien. Ik denk dat dat het is. Je moet het jezelf gunnen om gewoon lekker te stuntelen. Wat maakt het nou helemaal uit? Bovendien, fouten maken is dé manier om beter te worden. D'r zijn ook 'oefeningen' voor. Trucjes, zeg maar, om je innerlijke criticus de deur uit te schuiven. Ik klap weleens het scherm van mijn laptop half omlaag zodat ik niet kan zien wat ik geschreven heb, het enige wat ik kan doen is verdertypen (dit doe ik vooral tijdens lange treinreizen omdat mensen je dan gekke blikken toewerpen (en dat is leuk)). Of je zegt tegen jezelf: ik ga vanavond de slechtse scène aller tijden schrijven. Wat nu op papier komt zal nooit het daglicht aanschouwen en komt al helemáál niet in het boek. En dan schrijven. Denk je dat dat zoiets zou helpen?

Geen afbeelding
Wiske

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2014 - 11:41
De gedachte dat je maar gewoon moet gaan schrijven is goed. Zet het op "papier" zoals het op dat moment in je opkomt, want dat is hoe jij het op dat moment voelt en voor je ziet. Niet aan gaan sleutelen. Sta jezelf toe om schrijven weer hartstikke leuk te vinden. Dat verbeteren en herschrijven, dat komt wel, en dat gaat ook veel beter als eerst het hele verhaal op papier staat. Dan heb je veel meer overzicht. Ik lees nooit terug wat ik de vorige dag heb geschreven, dat is gewoon niet goed voor mij. Als jij dat ook hebt, doe dat dan gewoon niet. Ook al kost het je nog zo veel moeite, niet doen. Eerst moet dat hele verhaal er staan. Ik neem aan dat het om "Een nieuwe wereld" gaat. Schrijf dan alsjeblieft lekker door, want ik ben benieuwd hoe het verder gaat :)

Geen afbeelding
Hekate

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 december 2014 - 13:43
Wat misschien ook helpt, is om je eerste versie met pen en papier te schrijven ipv op een computer, dan kom je minder in de verleiding om te gaan teruglezen en aanpassen.

Geen afbeelding
MVSmit

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 december 2014 - 21:54
Hoi Myriam, Heel vaak wordt perfectionisme beschreven als een goede eigenschap. Ik ben nu ruim veertig en begin steeds meer tot de conclusie te komen dat het een vervelende eigenschap is. Het gaat veel in de weg zitten (op allerlei vlakken) én dus ook creativiteit. Maar ook genieten. Gewoon genieten van iets dat je gemaakt hebt - is moeilijk, want er mankeert altijd wel iets aan! Het maakt je onzeker en onzekerheid gaat slecht samen met het zijn van een perfectionist. Zorg dat je het perfectionisme een beetje laten varen; wordt pas kritisch wanneer nodig. Het zal je uiteindelijk veel meer opleveren, en minder ergernissen!

Geen afbeelding
Likaiar

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 december 2014 - 22:03
Ik krijg het nu op een andere manier... Ik ben bang dat als ik iets afmaak dat het natuurlijk niet goed genoeg is om de wereld in te gooien, dat ik daar het recht niet toe heb ofzo... Ik weet dat het niet waar is, maar als zo'n gevoel in je hoofd zit...

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 december 2014 - 22:28
Likaiar, ik heb veel geschreven wat minder interessant is, voor ik op ideeën kwam die wel interessant zijn. John Vorhaus geeft als tip de negen van de tien regel: van de tien grappige namen die je bedenkt is er maar een geschikt. Het is dus heel goed dat je veel schrijft dat niet goed genoeg is, want zo schrijf je ook iets dat wel goed genoeg is. Schrijf vooral veel wat je minder goed vindt... Draai het dus om.

Geen afbeelding
Fianne

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 maart 2015 - 10:40
Interessant onderwerp. Als we alles te goed willen doen gaat het juist niet goed. Bij mijn eerste boeken herken ik dit, en heb ze dan ook herschreven. Uiteindelijk blijf je er altijd wel iets in vinden wat beter kan en zo blijf je bezig. Ik moest echt leren dat genoeg genoeg was en dat tevredenheid ook een kunst was. Nu met mijn nieuwe boek heb ik het weer maar dan met het onderwerp; of dat wel duidelijk genoeg naar voren komt en wat ik nog duidelijker had kunnen beschrijven op de show don't tell manier. Het boek is nu af en nog heb ik er zorgen over. Gelukkig wordt het boek gerecenseerd en dat zal een stuk rustiger slapen omdat ik dan weet waar ik aan toe ben. Ondanks dat mijn gedichten in bladen worden geplaatst en overgenomen, blijf ik bij een boek de allesverlammende en het creatief-stukmakende perfectionisme houden. Dit komt in mijn geval ook door de reacties van bekenden: ze gaan me steeds meer en meer bekijken met andere ogen. Ik heb het gevoel onder de loep gehouden te worden. Ja, ik weet het, je kunt het niet iedereen naar de zin maken maar schrijven is zo moeilijk dwz. alles eromheen. Je wilt bijvoorbeeld daarna nog gewoon naar de winkel kunnen, op straat kunnen lopen zonder het idee in je achterhoofd van Zouden ze het weten en als mensen of als je vrienden ineens vreemd gaan doen kun je er extra onzeker van worden. Maar: schrijven moet vooral leuk blijven en dit probeer ik te onthouden...

Geen afbeelding
squareware

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 april 2015 - 22:46
Heel herkenbaar, misschien een hele verkeerde tip: Lees je eigen werk gewoon niet meer zodra het uitkomt. De goede / slechte reacties komen vanzelf. Sommige terecht / sommige onterecht, aan jou om er wat mee te doen in je volgende werk. Je kan namelijk nooit iedereen tevreden houden, het heeft dus niet zoveel zin om steeds veranderen, herschrijven, etc..

Geen afbeelding
Phersephone

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 april 2015 - 1:05
Tja...die eeuwige onzekerheid. Ik herken het wel. Ik heb wel veel gehad aan mijn perfectionisme.......het maakt ook dat jij het beste uit jezelf haalt. Ik heb me gestort op de poëzie, ik zocht persoonlijk meer uitdaging en voor mij lag die daar. Maar daarvoor, toen ik nog een stuk jonger was, schreef ik veel proza en zelfs een half boek waar ik drie uitgevers voor had toen ik een paar hoofdstukken opstuurde, in mijn argeloosheid. Toen kreeg ik watervrees of zeg maar; schrijversvrees en heb ik de hele boel afgekapt. Het feit dat je moet presteren benam mij de adem. Dat heb ik niet met poëzie . Daar voel ik mij als een vis in het water. Weetje hoe ik van mijn onzekerheid afkwam? Ik stuurde eens twee dezelfde verhalen naar twee verschillende literaire sites. De ene vond het bagger en de ander vond het geweldig. Toen moest ik zo lachen dat ik alle onzekerheid van mij af heb geschud en daarna vertrouwde ik alleen nog op mijzelf. :) :thumbsup:

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 23 april 2015 - 1:09
Daarom moet je nooit op een negatieve reactie afgaan. Ik haal nooit het beste uit mezelf. Dat wil niet zeggen dat ik onzeker ben. Het interesseert me alleen niet zo hoe men over me denkt. Mijn onzekerheid heeft niets met schrijven te maken. Dat kan ook.

Geen afbeelding
Cindy1993

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2021 - 12:16

Ik herken het woordje onzeker heel erg, (maar dan tijdens het schrijfproces). Ik ben nog bezig met het schrijven van mijn eerste boek (bijna klaar met hoofdstuk 1, dus echt aan het begin ben ik nog).
Ik merk dat ik toch best onzeker ben over wat ik heb geschreven. Ik probeer dan toch door te schrijven en niet te vaak zinnen te corrigeren.
Ik heb al heel vaak gehad dat ik dat wel deed, en toen op een gegeven moment ZO ontevreden was, dat ik was gestopt en aan een nieuw idee begon. En dat herhaalde zich steeds weer.
Nu probeer ik echt door te schrijven. Ook al vind ik het niet zo goed wat ik op dat moment schrijf, toch schrijf ik door. Als mijn boek af is, dan ga ik de herschrijfrondes uitvoeren. Dan ben ik zelf verder in het verhaal en kan ik misschien beter dingen aanpassen, of ben ik uiteindelijk toch tevreden met wat ik al geschreven heb.

 

Profile picture for user Diana Silver
Diana Silver

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 juli 2021 - 14:51

Een truc om jezelf een break te geven van je innerlijke criticus: neem jezelf voor een slecht geschreven boek te schrijven. En go.

De beste manier om beter te worden is door méér te schrijven. Herschrijven kan ook leerzaam zijn, maar niet zo leerzaam als gewoon heel veel teksten, heel veel scènes, te schrijven. Dus ook al schrijf je soms dingen waar je niet tevreden mee bent; je bent toch goed bezig. Want alles is oefening.

Profile picture for user De takkeling
De takkeling

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 augustus 2021 - 20:54

Vergeet niet dat een lezer niet op zoek is naar perfectie, maar naar een creatie waarbij die even uit zijn eigen wereld verdwijnt terwijl die in jou idee wordt meegesleept. Als je dat kunt bereiken is je verhaal perfect.

Geen afbeelding
Imke83

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 augustus 2021 - 13:22

Een truc om jezelf een break te geven van je innerlijke criticus: neem jezelf voor een slecht geschreven boek te schrijven. En go.

Wel grappig, dit is min of meer wat ik gedaan heb. Ik was al jaren aan het plotten en worldbuilden voor een mythisch fantasy verhaal. Ik was (en in alle eerlijkheid: ben) heel enthousiast over de potentie van het verhaal, maar liep steeds vast in onzekerheid: ik wou niet dat mijn 'magnum opus' zou mislukken, puur door een gebrek aan ervaring. In plaats van te schrijven en hierdoor ervaring op te doen, blokkeerde ik steeds geheel.

Daarom besloot ik eerst maar een andere 'eerste pannenkoek' te bakken. Een boek waarbij ik minder (lees: niets) van mezelf zou verwachten. Een simpelere verhaallijn, minder gelaagdheid, minder achtergrond, en al met al dus vooral minder druk. Mislukken kon niet, het was immers slechts opdoen van ervaring.

Nou ja, dat simpel werd natuurlijk steeds complexer, er kwamen meerdere lagen, meer achtergrond, en die eerste pannenkoek werd per ongeluk een trilogie waar ik best enthousiast over werd. Toch heeft heel de aanpak geholpen, want ondertussen is deel 1 volledig klaar, deel 2 de eerste versie klaar, en staan van deel 3 ook al zo'n 30000 woorden op papier.

Of het nou ooit uitgegeven zal worden of niet, mijn doel is sowieso al behaald. Ik heb ontzettend veel geleerd, heb ondertussen het vertrouwen dat het me lukt om een manuscript af te ronden, heb heel veel plezier gehad gedurende het hele proces (nou ja, herschrijven is niet echt mijn ding), weet ondertussen wat wel en niet werkt voor mij, en wellicht het aller belangrijkste: ik heb geleerd hoe ik over mijn onzekerheids-verlamming heen kan komen. 'Gewoon blijven schrijven' bleek voor mij the key te zijn. Onzeker over een scène? Gewoon doorschrijven. Onzeker over een lelijke zin? Gewoon doorschrijven. Kwam ik niet op het juiste woord? Gewoon doorschrijven. Eerst het verhaal op papier krijgen, perfectioneren zou daarna wel komen. Achteraf gezien bleken die enorme struikelblokken steeds maar kleine kiezelsteentjes te zijn.

Dus ja, ik ben het met @aileenvdbrink eens dat onzekerheid heel nuttig kan zijn. Op het moment dat het je echter juist belemmert om te groeien kan bovenstaande aanpak wellicht nuttig zijn om met die innerlijke criticus om te gaan.