Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #30 – Nee in Liberia.

15 november 2014 - 14:55
Met een brede glimlach wordt hij gewassen met gechloreerd water. Patrick vindt de nieuwe kleren die hij krijgt mooi, maar het meest trots is hij op zijn certificaat waarop staat dat hij genezen is. Met oprechte trots rent Patrick Elwa 3 uit. Weg van het Ebola behandelcentrum in Monrovia, Liberia, waar hij wekenlang behandeld is. Samuel zwaait hem na en geeft zichzelf een klopje op de schouder van zijn verstikkende plastieken coverall. Via de borden Changing Area betreed Samuel, via de hulpverlenersingang het High Risk gebied. Op zoek naar Andrew. Het jongetje wat gevonden is op de vuilnisbelt naast het lijk van zijn moeder. Haar stevig beethoudend omdat hij nog niet kon en wilde loslaten. Geweerd door zijn familie, uit angst om besmet te raken. Dagen heeft hij, met zijn overleden moeder strak aan zijn zij, hier doorgebracht.Uiteindelijk losgetrokken door hulpverleners. De jongen heeft tot vandaag geen woord gesproken. Getraumatiseerd door zijn verlies. Andrew kijkt op als Samuel in zijn gele coverall binnenkomt. “Hey, how is my big friend? ” Zijn ogen lichten op en hij steekt zijn vinger naar Samuel uit. Dan gebeurd er iets wat voorheen als onmogelijk werd beschouwd. “S-A-M-U-E-L, Samuel”, zegt de jongen en wijst naar het pak waar in viltstift groot zijn naam op staat geschreven om een herkenningspunt te zijn voor de kinderen. De jongen maakt een hartjes gebaar met zijn handen en wijst opnieuw naar Samuel. Met twee handen maakt Samuel het hartjesgebaar terug. “I love you to, my big friend ! ”. Maar de jongen reageert niet meer terug. Snel legt Samuel zijn plastieken vingers op de slagader in de hals van de jongen, maar er volgt geen teken van leven terug. Er klinkt een oorverdovende schreeuw. “Nee! Andere hulpverleners hebben Samuel weggehaald. Hij kon en wilde nog niet loslaten.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
15 november 2014 - 18:18
Indrany, wat een prachtig geschreven verhaal. Ik zit het letterlijk met een brok in mijn keel te lezen en dat gebeurt me niet zo snel. Klein taalzeurtje: * Dan gebeurd er iets wat voorheen als onmogelijk werd beschouwd.* (= Dan gebeurT er iets...) Een diepe buiging voor dit zeer actuele en aangrijpende verhaal!

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 november 2014 - 17:57
Indrany, Ja, aangrijpend verhaal. Pas op voor overbodige uitleg als:
Getraumatiseerd door zijn verlies.
Die conclusie trekt de lezer zelf.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 november 2014 - 18:27
Indrany, Dit is onvoorstelbaar prachtig. Ik houd enorm van verhalen met een actueel thema of een wereldthema. Dit heeft het helemaal. Je brengt de diep menselijke kant van de ebola-bedreiging fantastisch over en je laat de lezer ervaren hoe een hulpverlener met vreugde en verdriet wordt geconfronteerd. Je verhaal is een parel. Voor mij erg waardevol en mooi. Nog even dit: 'hij reageert niet meer terug.' Die 'terug' kan weg. Dat klinkt mooier en de betekenis blijft overeind.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 november 2014 - 18:41
Mooi verhaal, moeilijk onderwerp, Indrany. Ik vind vooral het stuk van 'S-A-M-U-E-L' tot die oorverdovende schreeuw heel goed. Daar zit je heel dicht op de gebeurtenissen. In het stuk daarvoor neem je de lezer misschien wat te veel bij de hand. Deze zin verdient wat aandacht:
Via de borden Changing Area betreed Samuel, via de hulpverlenersingang het High Risk gebied.
(ook: betreedt met dt)

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 november 2014 - 8:23
Een groot drama in het klein. En ook nog eens heel goed geschreven. Ik kan geen op of aanmerkingen bedenken. Heel graag gelezen dit.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 november 2014 - 12:22
Mooi aangrijpend verhaal! Heel klein taalzeurtje (ook het Engels moet kloppen) "I love you too" (2xo) Knap hoor!

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2014 - 15:12
Wauw.....wat een ontzettend lieve reacties. Vol ongeloof heb ik ze gelezen. Mag ik jullie allemaal ontzettend bedanken? Echt heel gaaf! @ angelique, niet geheel verzonnen natuurlijk. Na onderzoek doen kom je bij verhalen uit die geen werkelijkheid mogen zijn. Kinderen hebben een enorm grote plek in mijn hart.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2014 - 19:59
Jij hebt een emotioneel onderwerp gekozen. Er zit veel informatie verwerkt in het verhaal die voor mij als lezer eigenlijk niet relevant zijn ( zoals Elwa 3? ), daardoor werd ik niet door het verhaal geëmotioneerd. Volgens mij is het [Het jongetje dat] ipv wat. https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/wat-dat Na gegoogled te hebben op de symptomen van Ebola trek ik de conclusie dat het jongetje niet zomaar hieraan kan overlijden. Maar ik ben een leek. Mijn mening is dat het nog beter verwoord kan worden. Het onderwerp verdient het! Het is beeldend geschreven, m.n. de schouderklop op de plastic overall is mooi.