Tand des tijds. Ze hebben geld ingezameld en vrijwilligers opgeroepen, met man en macht willen ze haar weer in ere herstellen. Vele monden heeft ze gevoed. Menig feest heeft ze opgesmukt bijgewoond. De dagen van geboorte en rouw lieten haar niet onberoerd. Zelf wil ze uitkijken over de velden en genieten van haar welverdiende rust. En dan langzaam vervallen, één worden met de natuur. Ze kan dit niet verwoorden, de mens heeft voor haar beslist, dat het haar tijd nog niet is.