# 23 - Het witte laken

Een luguber verhaal. Ik vraag me af waarom de zoon zoiets zou doen. Fijn dat je me meeneemt in een andere cultuur. Weet ik ook weer wat wollah betekent ;)

Hoi Mili, andersom maak jij het mij ook niet makkelijk hoor! Aan de ene kant zie ik een heel traditioneel islamitisch familietafereel, maar dan lees ik dat zij "bij hem inwoonde", dat klinkt dat weer modern. Het onthoofden van vrouwen komt volgens mij zelf niet bij IS voor. En waarom heeft ze voze handen? Help!?

Een echt Mili verhaal! Mijn verhaaltje voor het slapen gaan van de week heeft jouw een goede nachtrust gebracht! ;) Het is intrigerend, mysterieus, absurd en mooi verwoord. Zoals [onder de regen van smerigheid] :thumbsup: [De toon van zijn stem gleed van haar af en de woorden kende zij niet] ook dit is een prachtige zin die alleen uit jouw pen kan voortvloeien. Het zegt alles en eigenlijk niets. Letterlijk kan een toon van de stem nergens van afglijden maar het zet perfect de juiste sfeer neer: het boeit haar niet! Ben jij bekend met deze cultuur of met de spreektaal? Graag zou ik willen weten waardoor jij geïnspireerd raakte? Een zeer originele invulling van de opdracht!

Bijzonder verhaal. Roept veel vragen op, daar houd ik wel van. Mooie sfeer en toonzetting en intrigerend door de andere cultuur en de vreemde namen en woorden. Motief van de zoon ontgaat mij een beetje maar ik veronderstel dat dit eventueel in een vervolg duidelijk zou worden - in de veronderstelling dat er een vervolg geschreven zou worden natuurlijk.

Milli jou verhaaltjes zetten mij altijd aan het denken, 'met haar voze handen' schreef je. Volgens mij ligt daarin de reden van de daad van de zoon. Ik leer er van jou altijd weer wat nieuwe woorden bij, wat mooi meegenomen is, daarvoor dank.

Het blijkt op internet dat er een aantal verschillende betekenissen van voos zijn. Zoals ik het ken: Smerig. Maar het kan ook anders zijn. Bijvoorbeeld: Ondeugdelijk, moreel bedorven of krachteloos. Ik ben het gaan opzoeken omdat ik dacht dat het een specifieke betekenis voor het verhaal zou kunnen hebben. Nu ben ik helemaal in de war. Het blijkt nu dat het verhaal door iedere verschillende betekenis een heel ander verhaal zou kunnen zijn. En vind de zoon haar een slechte vrouw omdat zijn papa er vandoor ging? Ook ben ik benieuwd naar wat voor een heroïsche filmpjes hij aan het kijken was. Dit verhaaltje roept veel vragen bij mij op. Het voelt incompleet. Volgens mij gaf iemand hierboven het al aan. Een vervolg op dit verhaal zou prettig zijn. Wel is het mooi geschreven.

In antwoord op jullie vragen: Alzena is een Arabische meisjesnaam en betekent 'vrouw'. Hiermee wilde ik de toon zetten. @Bart, @schrijvengeluk, @Johanna: Ze heeft voze handen in de zin van gevuld, slap, krachteloos omdat zij onderworpen is. @Bart: Het inwonen is niet modern; importbruid zonder rechten. Het onthoofden is niet specifiek aan IS verbonden; vrouwen worden onthoofd over de wereld. @Marietje: Ze kent de taal niet; heeft die niet kunnen leren, ze kan niet naar buiten. Door mijn werk kom ik in contact met de nodige culturen hoewel ik dit niet onder cultuur schaar. De inspiratie moge duidelijk zijn. Het tegenwoordige gruwelijke onthoofdingsgebeuren, de bizarre aantrekkingskracht die er vanuit gaat. @Rijn, @Anne, @schrijvengeluk, @Johanna: De echtgenoot sloeg en zag haar als minderwaardig. Zo vader, zo zoon. De heroïsche filmpjes (zwaar sarcastisch) zijn de beelden die wij hebben kunnen zien over onthoofdingen. Vandaar zijn daad. Wellicht wilde hij 'oefenen'. In het algemeen: - Zij heeft haar boerka aan omdat zij naar het slaapkamerraam loopt. De buren mogen haar slechts in boerka zien. - Wollah is straattaal. Het komt van 'wAllah' = ik zweer bij God. Achteraf blijkt dat het vertelperspectief niet klopt. Ziet iemand waarom? Dank voor de reacties.

Dag Mili, Een actueel verhaal. De trieste realiteit druipt er vanaf. Een 'mooi' sfeerbeeld. Voor wat betreft dat vertelperspectief. Ik waag een gok. Het is vanuit de vrouw geschreven. Het zou dan ''heroïsche' filmpjes' moeten zijn als het haar mening/sarcasme dient weer te geven. Anders verschuift het perspectief even naar de zoon, want die vindt echt heroïsch. De laatste zin lijkt me ook niet te kloppen (zonder witregel ertussen)..

Voor wat betreft dat vertelperspectief. Ik waag een gok. Het is vanuit de vrouw geschreven.

Inderdaad. En waarom kan dat niet?

Voor wat betreft dat vertelperspectief. Ik waag een gok. Het is vanuit de vrouw geschreven.

Inderdaad. En waarom kan dat niet?

Omdat ze sterft. Maar daar zijn de meningen dan weer over verdeeld of dat wel of niet kan. Hier kan dat met een witregel voor de laatste zin worden opgelost. Dan beleef je vanuit haar perspectief de laatste momenten voor haar dood. In de laatste zin verandert dan zichtbaar het perspectief. Edit: maar pas op. In de film Papillon zit volgens mij een scene waarin iemand onthoofd wordt (guillotine) en waarin een camerashot wordt gebruikt vanuit het perspectief van het rollende hoofd. Maar goed dat is spelen met regels, dat is af te raden.

Wat wordt het heren? :ninja:

Wat wordt het heren? :ninja:

Wat mij betreft de aanhalingstekens en de witregel. Maar nu jij?

Als zij de woorden niet kende, hoe weet ze dan dat die smerig waren? Vlak voor zijn definitieve vertrek had hij haar nog geslagen en ... (?) De sfeer zou na zijn vertrek eerder ontspannen moeten zijn. Ik dacht even dat haar geliefde echtgenoot teruggekomen was om haar de genadeslag te geven. Waarmee werd haar hoofd er afgehakt?

@Tja, je kan de zin in kwestie op twee manieren lezen. [een passant onder de regen smerigheid schreeuwen]. Smerigheid staat hier voor de resten tajine. Ik beoogde te zeggen dat zoon vaart op het gedrag van vader. Lees mijn uitleg hierboven als je wilt. Haar hoofd werd er afgehakt met een kromzwaard. Die hing aan de muur naast zijn computer.

@Woodpecker; ik weet het niet en blijf confuus achter.

O,K. Maar waarom blijkt het dan niet te kloppen volgens jou?

. Achteraf blijkt dat het vertelperspectief niet klopt. Ziet iemand waarom?

Puur vanuit mijn gevoel: het vertelperspectief is vanuit de vrouw door een alwetende verteller (kan dat wel?) maar daardoor klopt de laatste zin niet omdat zij dit niet kan vertellen/zien. [Met een houw gleed haar hoofd uit het raam; het witte laken had zich al opengevouwen.] Door zijn houw gleed haar hoofd uit het raam; het witte laken had zich al opengevouwen. :? Maar weet ik veel?! :confused:

Ik begrijp wel dat de zoon het gedrag van zijn vader heeft overgenomen, maar om nu gelijk haar hoofd eraf te slaan? Het zijn gewoon slechte mensen voor wie een vrouw niet in tel is. Maar om ineens van een filmpje over te schakelen naar het doden van zijn moeder vind ik wel een heel grote overgang.

Domme jongen, wie gaat nu zijn tafina klaarmaken en troep opruimen? De tweede alinea vind ik persoonlijk een rommelig geheel. Er wordt in de eerst zin verwezen naar een hij, maar het kan toch niet de zoon, noch de passant uit de eerste alinea zijn. Ik begrijp wel dat het haar man moet zijn, maar vind het er niet echt staan. De formulering "inwonen" suggereert zo sterk een niet-getrouwde relatie, dat ik zelf met al mijn wil door te lezen tot ik iemand genoemd vind naar wie de 'hij' kan verwijzen, het nog steeds onlogisch vind. De opmerking dat hij haar had geslagen voor vertrek kan ik ook al niet goed plaatsen; klinkt voor mij als een enkele klap voor hij naar zijn werk ging, zoals anderen een kus zouden geven. De gespannen sfeer kan ik maar matig rijmen met een zoon die you tube kijkt terwijl zijn moeder couscous balletjes draait. En dan ... is zij kennelijk ineens weer met het laken bij het raam, ipv bij de couscous die ik me in de keuken voorstelde. Wonderlijk verhaal. De laatste zin vind ik mooi. De eerste alinea trouwens ook. En het perspectief ligt bij een alwetend verteller die prima haar hoofd kan zien tuimelen.

Mili, Ik sluit me gemakshalve aan bij degenen die zich afvragen: wie reimt sich das zusammen? Het heeft mij heel wat hoofdbrekers gekost om er een consistent verhaal van te maken. Mij is het niet gelukt. Hoe ik ook puzzelde, er bleven ongerijmdheden bestaan. Jammer ook. We mogen 300 woorden gebruiken en jij doet het met 146 en laat je talenten voor 154 woorden onbenut. Ultrakort is niet per definitie ultragoed. Heb je gezien wat Marietje heeft gedaan? Verdient navolging. Toch wel graag gelezen, daar niet van. :)

Na een regen van reacties durf ik het aan te zeggen dat het verhaal voor mij duidelijk is. Of ik genoten heb is een tweede vraag. Moeders ruimt de troep op van haar verwende mannetje en ondanks haar taalprobleem was de toon van de passant duidelijk, hij zei in geen geval " hallo buurvrouw". Haar vertrokken man had losse handen. Waar naar toe vertrokken, naar een frivole dame, een ander land, wie zal het zeggen. (Mili meldt dit in ieder geval niet.) Het mannetje keek naar foute filmpjes zoals vele kinderen jammergenoeg doen als tijdverdrijf en moeders had al opgemerkt dat hij qua genen erfelijk belast was. Ze was al weer bezig met de volgende maaltijd voor het kereltje, liefde ging door de maag hoopte zij nog steeds. Het einde is fataal voor haar, als gevolg het kopieergedrag van het mannetje, hetgeen absoluut een ernstige zaak is. Het filmpje leek net op een game waar hij op weg naar level 2 hoofden moest hakken. Een Mili verhaal. Duidelijk. Nee, ik heb er niet van genoten. Maar daar ging het niet om.

@Woodpecker en @Marietje; ik heb een witregel ingelast om het vertelperspectief enigszins te doorbreken. Het ligt bij de vrouw die zich dan niet kan laten onthoofden zoals een ik-verteller niet kan doodgaan. Ik heb duidelijk een fout gemaakt. @schrijvenmaar; voor mij was het duidelijk en voor jou als lezer niet. Vrouwen als Alzena wonen in omdat zij uit het buitenland worden gehaald, niet in Nederland worden ingeschreven en na 'gebruik' vluchten of in hun thuisland worden gedumpt. Ik had kunnen schrijven: [Haar man had haar voor vertrek tot bloedens toe aan gort geslagen zoals hij dagelijks deed] en deed het bewust niet om het door de lezer te laten invullen. Het einde lijkt mij horror genoeg. De vrouw staat en blijft voor het raam staan; het is een momentopname terwijl haar wittebroodskind naar onthoofdingsfilmpjes kijkt. Het kind is kuis verrot; zij heeft hem niet weten/kunnen opvoeden. Hij wil zijn vader achterna die naar land X of Y is vertrokken. @Dos; als je het bovenstaande wilt doornemen, vallen de puzzelstukjes hopelijk in elkaar. Ging per definitie ook niet voor ultrakort. Voor mij was deze korte tekst heftig genoeg. @Maddbrug; ik kan niet anders zeggen dan dat ik blij ben dat jij de tekst grotendeels hebt opgepakt zoals ik bedoelde. Stemt mij tot nadenken, zoals eenieder van ons doet, over het ongrijpbare fenomeen waarom de ene lezer je oppakt en de ander minder of niet. Ik schrijf in ieder geval om gelezen te worden en houd jullie kostbare commentaar in mijn achterhoofd. En wellicht wil @Odile haar heldere licht over het geheel laten schijnen.

het verhaal was prima te begrijpen (hetgeen ik meende te illustreren in mijn eerste zin), maar ik vond de tweede alinea rommelig, zoals beschreven. het zijn natuurlijk allereerst de indrukken die woorden bij je oproepen, die bij ieder anders zijn, die je gevoel bij de tekst bepalen, los van de betekenis. ik twijfelde bijvoorbeeld geen moment over de betekenis van de slaande man en zelfs niet aan je bewuste keuze voor een niet-plastische formulering, maar het strookt voor mijn gevoel niet met de zin die er staat. voor vertrek is mij ook te wazig; is het dagelijks, is hij voor goed vertrokken? ik wil dat weten om de thuisblijvers en hun situatie te begrijpen. iets simpels als 'haar man sloeg haar en dat bepaalde (ook nu hij weg was) de sfeer in huis' of misschien nog liever 'zette de ton in huis' is voor mij veel duidelijker -maar dat is persoonlijk en voor een schrijver uiteraard heel lastig in te schatten. het inwonen heeft in het nl zo'n nadrukkelijke juridische betekenis, dat als je hem wilt gebruiken om haar wegwerpstatus te benadrukken, het mi niet handig is dat in zo'n rommelige overgang te doen, waar sowieso nog niet duidelijk is bij wie ze inwoont. zoals het er nu staat is taalkundig de meest logische conclusie dat ze bij haar zoon inwoont, ook al begrijp ik dat dat niet het geval is. ik vond het zonde zoveel mogelijke verwarring in zo'n kort stukje te zien, omdat het volgens mij met een paar aanpassingen een fantastisch scherp kritisch stuk zou kunnen zijn -ik denk niet zo zeer dat je weinig zegt, als wel teveel tegelijk. het verhaal heeft wat mij betreft niet per se meer woorden nodig, maar meer rust in zijn formulering. en ik snap niet waarom je zegt dat het perspectief bij de vrouw ligt, in mijn ogen blijft het alwetend, al is er toevallig maar weinig buiten haar te weten.

huh? heb ik nou gereageerd? waarom zie ik mijn reactie wel in de lijst en niet hier? ik wou hem nog nalezen ... als ik nou maar niets al te doms gezegd blijk te hebben als hij alsnog verschijnt :confused:

@schrijvenmaar; was ik te cryptisch/wazig/onduidelijk/te veel in mijn hoofd; ik kan het je niet zeggen. Feit is dat ik bij jou en anderen inhoudelijk de nodige vragen heb opgeroepen. Taalkundig is het niet logisch dat de vrouw bij haar zoon inwoont als er staat: [In de jaren dat zij bij hem inwoonde, had haar logge lichaam slechts een zoon weten te baren]. En qua perspectief zou je ook voor de alwetende verteller kunnen kiezen. Klopt.

@schrijvenmaar; krijg nu je 'tweede' versie in beeld die anders/completer is dan de eerste. [ik vond het zonde zoveel mogelijke verwarring in zo'n kort stukje te zien, omdat het volgens mij met een paar aanpassingen een fantastisch scherp kritisch stuk zou kunnen zijn -ik denk niet zo zeer dat je weinig zegt, als wel teveel tegelijk. het verhaal heeft wat mij betreft niet per se meer woorden nodig, maar meer rust in zijn formulering.] Je hebt gelijk. Ik loop over. Dank je.

@schrijvenmaar Ook bij een alwetende verteller is het verstandig een scène vanuit één personage te belichten, anders krijg je en rommelig beeld en kunnen lezers zich moeilijk identificeren met de personages. Hier staan duidelijk de perceptie van de vrouw en haar gedachten centraal. De laatste zin wekt de indruk dat er een alwetende verteller aan het woord was. @Mili Vertelperspectief is een aspect. Je bent nu gedwongen geweest hierover na te denken en je volgende verhaal wordt ongetwijfeld beter. Val jezelf niet te hard. Jouw stijl valt op en is des Mili's. Er zijn er weinig die zo'n unieke eigen stem hebben. Polijst hem. Oefen hem. Nut hem uit. Een kok kan niet voor iedereen altijd lekker koken. Evenzo kan een schrijver niet iedereen bekoren. Jij niet, ik niet. Niemand. -

Ik heb dit verhaal meerdere keren gelezen, omdat het zich lastig laat doorgronden terwijl het tegelijkertijd intrigerend i Zojuist las ik het als prozaïsch. Dan valt op hoe mooi dit compacte stukje tekst in. De handeling lees ik als metafoor: wat deze vrouw overkomt, staat voor de onderdrukking en het lamellen van heel veel vrouwen, in heel veel culturen.

@Petra De handeling zoomt in op een individu om daarmee de lezer zich te laten identificeren met de situatie en het hogerliggende probleem. Harriet Beecher Stowe zette zo, met Uncle Tom's Cabin, slavernij als onmenselijk neer. Het is veel krachtiger dan tekeergaan tegen het fenomeen zelf, omdat de lezer dan in rationele modus blijft en het zich niet aantrekt (ver van mijn bed). Het is echter geen metafoor. Dan zou er een substituut voor de situatie moeten zijn met overeenkomstige kenmerken.

tja, ik loop soms een beetje over in mijn reactie ... maar uiteraard alleen als het stukje veel losmaakt ;)