Schrijf waar je bang voor bent / Mijn angsten en ik
Ze hebben dingen verkeerd gezegd, verkeerd gedaan. Ze hebben zich verkeerd geuit.
Alles wat er is gebeurd, is bij elkaar gekomen. In mijn hart en in mijn ziel, in mijn hoofd, in mijn alles. Daar is het allemaal als losse sneeuw door de tijd heen gekneed tot een bal van verstikkende angst.
Ik ben bang, bang voor mensen. Bang voor veroordeling. Bang voor hun straf. Mijn angsten verlammen me. Ze zijn als muggen in je slaapkamer als je probeert te slapen op een klamme zomeravond.
Ze treiteren me en hoe hard ik ook om me heen sla, ze verdwijnen niet.
Mijn angsten zijn als het constante gezoem van die muggen, dat zich soms verder weg en dan weer indringend dichtbij laat horen.
Zo fladderen mijn angsten door mijn leven. Soms grijpen ze mij vast, soms is het wat meer op de achtergrond.
God, wat verlang ik naar de dag dat ik die muggen met mijn blote vuist kapot kan rammen. Nee, ik heb daar geen krant meer voor nodig. Het verlangen is te groot.
Fraai geschreven Lucius.
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Goed geraakt, de angst in je
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Het zal een kwestie van smaak
Lid sinds
12 jaar 4 maandenRol
Jouw frustratie is voelbaar.
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Het is een aangenaam stukje
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
@mili, maddbrug, johanna
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
Ik leef mee in je verhaal met
Lid sinds
12 jaar 8 maandenRol
De frustratie is goed
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol