Schrijf waar je bang voor bent / Mijn angsten en ik

Fraai geschreven Lucius. Dusdanig pakkend dat je de hp zou willen toeschreeuwen 'de anderen' los te laten.

Goed geraakt, de angst in je woorden, Lucius. Als een mug valt angst je aan, onverwachts, sluipend. Het steekt, het zit in je en maakt je nietig.

Het zal een kwestie van smaak zijn maar ik heb juist moeite met die muggen "Mijn angsten verlammen me. Ze zijn als muggen in je slaapkamer als je probeert te slapen op een klamme zomeravond." Verlammen muggen je? Als je er olifanten van maakt misschien, maar je angsten met muggen vergelijken zou ik opvatten als "het stelt niks voor." Net als muggen kun je ze negeren en dan nog is er niets aan de hand. Een andere is "Daar (in mijn alles) is het allemaal als losse sneeuw door de tijd heen gekneed tot een bal van verstikkende angst." Van losse sneeuw kun je niks kneden, het valt uit elkaar.

Jouw frustratie is voelbaar. Jij haat de angst maar die is nu eenmaal aanwezig. Acceptatie lijkt mij de enige oplossing. Goed geschreven. In eerste instantie zat ik ook met de vergelijking van de muggen maar ik kan me voorstellen dat juist zoiets kleins als een mug je het leven zuur kan maken. Het kan de nachtrust verpesten. Mooi verwoord is:[Mijn angsten zijn als het constante gezoem van die muggen, dat zich soms verder weg en dan weer indringend dichtbij laat horen.] . Maar niet de muggen verlammen maar jouw angsten verlammen je. Ik denk dat jij beter de aanwezigheid van jouw angsten kan vergelijken met de muggen. Die aanwezigheid zoemt om je heen soms indringend, dreigend, het irriteert je, het steekt je, je krijgt er jeuk van, irritatie/ last. Of zie ik dat verkeerd? Volgens mij kan men losse sneeuw lang genoeg kneden totdat er een ijsbal ontstaat. Zeker als de omgeving rond het vriespunt is. De angsten worden als koud ervaren en er komen steeds meer ervaringen als losse sneeuw bovenop. Misschien om te verduidelijken: -Daar wordt de verse losse sneeuw door de tijd heen gekneed tot een bal van ijzige angst- :? Ik las dat jouw angsten realistisch zijn, daarom een compliment voor jouw openheid. De angst onder ogen zien is een goede stap, denk ik. Off topic: Ik realiseer me na het lezen van jullie realistische angsten n.a.v. deze opdracht dat ik een gelukkig mens ben zonder kwellende angsten. Dank jullie wel daarvoor! :)

Het is een aangenaam stukje om te lezen, daarmee bedoel ik uiteraard de schrijfstijl, niet de angst. Ik kan me eigenlijk wel vinden in de muggen-met-angst vergelijking. Voordat ik de overige reacties had gelezen viel het me niet op dat het feitelijk niet helemaal klopt. Mij stoort het niet. Eigenlijk ben ik nu nieuwsgierig geworden naar de anderen en wat er allemaal verkeerd is gegaan.

@mili, maddbrug, johanna B, Bedankt voor jullie positieve feedback! Altijd fijn om te lezen dat mijn schrijfsels worden gewaardeerd! @bartsnel, 'Mijn angsten verlammen me', staat los van het muggenverhaal. Een gegeven. Met de omschrijving van de muggen als zijnde mijn angsten, wou ik weergeven dat mijn angsten vaak nog buiten mijn bereik liggen. Dat ze me vaak nog overvallen en dat het nog buiten mijn bereik ligt om er wat aan te doen. En dat mijn angsten zo een hoog frustratie gehalte hebben. Ik begrijp dat mensen dit eventueel in 1 geheel lezen, en het angsten verlammen betrekken bij het muggenverhaal. Eventuele correctie zou daar wel op zijn plaats zijn, maar aan de andere kant vind ik het ook weer niet heel erg storend. Hetzelfde geld voor het eventuele foutje wat betreft het sneeuwbal gebeuren. Ik probeerde te zeggen dat door alles wat er door de tijd heen is gebeurd, dit mijn angsten heeft gecreëerd. Dit gaat niet van de een op de andere dag, maar als het er is, ligt het zwaar op de maag. Zo kwam ik op het sneeuwbal idee. Veel losse sneeuw (gebeurtenissen) wat door de jaren (gekneed) tot een grote (zware had er nog bijgekund) bal van angst heeft geleid. Ik denk dan aan wat kinderen doen in de winter. Net zo lang met sneeuw rollen en kneden tot er een bal ontstaat. Dit vind je vaak overal door de stad in het park en bij mensen in de tuin. Sommige mensen gaan nog een stapje verder en maken een sneeuwpop. Dus mijn inziens kan er best van 'losse sneeuw' een bal gemaakt worden. Ach, als dit misschien feitelijk niet helemaal klopt omdat er ook ijs bij te pas komt om het bij elkaar te houden, whatever. Ik schrijf geen scheikundig boek, ik denk dat het in de verbeelding van mensen best kan. Opnieuw vind ik het geen groot foutje. Als dit verhaal nou zou worden uitgegeven dan had ik me er nog een keer over gebogen.. Maar voor nu vind ik het wel prima zo ;-) Maar bedankt voor je feedback! Dat stel ik op prijs! @marietje, Leuk dat je zo nadenkt over mijn verhaaltje! Wat ik vooral bedoelde met het muggenverhaal was aangeven hoe machteloos ik me voel. Vaak genoeg kan ik niks doen aan mijn angsten, het ligt nog buiten mijn bereik (net zoals de muggen). Dat geeft een hoog frustratie gehalte. Ook zijn mijn angsten niet altijd heel erg aanwezig en soms juist weer wel. (dan zijn de muggen weer dichtbij en dan weer ver weg) Maar het ging vooral om de emotie van machteloosheid en frustratie. Dat de angsten me verlammen staat eigenlijk los van het muggenverhaal. Dat is gewoon zo. Dus misschien is daar wel wat correctie op zijn plaats omdat zoals het er nu staat allemaal anders geïnterpreteerd kan worden, maar goed, vind het ook weer niet heel erg storend. Iedereen bedankt voor de feedback! Blijf dat vooral geven! groet! p.s: let niet op mijn taalfoutjes, ik ben net wakker, heb het druk en wou dit toch even plaatsen ;-)

Ik leef mee in je verhaal met je angsten. Ik weet hoe erg ze je kunnen teisteren. Maar welke rol speel jij in het voorkomen van angsten? Misschien moet je juist de angsten op een goede manier te lijf gaan om de vrijheid in jezelf te vinden. Bang voor hun straf? Ben benieuwd hoe je dat ziet. Je verhaal beklijfde me. Fijn geschreven.

De frustratie is goed voelbaar, al zijn de vergelijkingen soms net niet genoeg doordacht. Het leest als een kwartiertje heel open over je angst schrijven, en niet als een gepolijst verhaal -dat lijkt me voor deze opdracht heel mooi.