Schrijfopdracht #9 - Over kat en muis

“Wat is dat?” vraagt mijn dochter Hiske. “Dat is een muis, schat. Een dode muis.” “Als je dood word dan word je een sterretje.” Ik knik. “Maar dat muis is nog geen sterretje. Dat muis is nog een muis.” Ik knik weer en pak muis bij staart om hem in de vuilnisbak te gooien. “Wat ga je met dat muis doen?” “Die ga ik weggooien, hij kan moeilijk op de vloer blijven liggen, toch?” “Maar dan kan dat muis niet een sterretje worden,” piept ze. “Je mag dat muis niet in de plullebak gooien. Dat is zielig!” “Zullen we hem maar begraven dan?” Hiske knikt en loopt naar de tuin waar we een graf maken naast de sering. “Dat muis word maar een heel klein sterretje,” zegt ze. Dan dekt ze de muis toe met aarde en legt een steentje op het graf. “Dag muis, geef oma een kusje!” “Waarom was dat muis dood, mama?” “Ik denk dat Felice de muis heeft gevangen.” Met mijn duim veeg ik een traan van haar wang en geef haar een kus. “Dat is heel stout van Felice!” “Ja, wel een beetje. Maar poezen vangen nu eenmaal muizen.” “Net als Tom en Jerry?” “Ja, precies. Net als Tom en Jerry.” “Tom is ook stout. Die doet gemeen tegen Jerry.” “Heel gemeen,” antwoord ik. Dan ziet Hiske Felice zitten. Ze rent naar de poes toe en pakt haar op. “Stoute poes!” “Wat ga je met Felice doen?” “Op de gang zetten natuurlijk!” En met veel tumult verdwijnen peuter en poes het huis in.