Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #8 Toveren / Rokjesdag

Rokjesdag Martin Bril zou deze dag als rokjesdag hebben bejubeld. De een na de andere kortgerokte vrouw passeerde het terras op die dinsdag in de tweede week van april. Hij pakte zijn smartphone en toetste het nummer van zijn manager in. 'Dag Anka, Ik neem vanmiddag verlof.' Hij luisterde nauwelijks naar haar reactie, wachtte tot de stem aan de andere kant zweeg, zei: 'Tot morgen,' hing op. Voor hij het toestel uitzette en in zijn tas stopte keek hij hoe laat het was. Half een. Tijd voor een pilsje. Hij stak zijn hand op naar de serveerster die enkele tafeltjes verder stond en vormde geluidloos, maar met duidelijke lipbewegingen, het woord pilsje. Ze schonk hem een knikje en een begripvolle glimlach. Het gaf hem even het gevoel dat hij samen met haar in een mild en onschuldig complot zat. Hij schurkte lichtjes met zijn schouders tegen de rieten rugleuning en hief zijn hoofd achterover om het met toegeknepen ogen even te koesteren in het zonlicht. Daarna richtte hij zijn blik weer op het plein voor hem en de mooie benen die daarover paradeerden. Hij genoot, ook van het alleen zijn, het alleen zitten. Geen collega's met wie hij bewonderende commentaren moest uitwisselen. Hij genoot in stilte. Dat paste ook enigszins bij zijn leeftijd. Voor een kort moment droomde hij weg bij de gedachte dat hij de macht had om zijn bierbuikje weer in een sixpack te veranderen, zijn rimpels glad te strijken en het grijs uit zijn haren te verdrijven. 'Uw biertje, meneer.' Ze plaatste het glas met een zekere behoedzaamheid op het tafeltje, zoals ze dat gewend was bij oudere mannen die in gedachten verzonken zijn. Nu schonk hij haar een glimlach, met een vleugje weemoed. De sprankeling in zijn ogen was het laatste restje magie dat hij nog bezat.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik hoorde eens van een 'oudere' man dat ouder worden voor mannen niet erg is. Schijnbaar wordt de visvijver ieder jaar groter. Gelukkig lees ik hier toch over mannelijke ijdelheid. Een mooi verhaal!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De ondeugd ;)
. Hij genoot, ook van het alleen zijn, het alleen zitten. Geen collega's met wie hij bewonderende commentaren moest uitwisselen. Hij genoot in stilte. Ze plaatste het glas met een zekere behoedzaamheid op het tafeltje, zoals ze dat gewend was bij oudere mannen die in gedachten verzonken zijn.
wat een perfecte beelden; wederom simpel, waar en herkenbaar geschreven.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een ouwe snoeper! Een treffend verhaal, relaxed en beeldend geschreven. Zo'n manager wil ik ook wel ;) Geniet van het leven, op elke leeftijd!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Martin Bril in herinnering op rokjesdag, 22 april, een mooi eerbetoon. Blijf een zeer grote fan van hem. Mooi manlijk magisch verhaal, Ik genoot.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Kan me er helemaal in inleven, ook al ben ik geen man, heb ik geen bierbuikje en kijk ik liever naar mijn spelende kinders dan naar paraderende blote benen ;)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Johanna B. Dank je. En ja, de visvijver wordt groter, maar het aantal aanbeten daalt :nod:

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje Dank je. Je kunt mijn manager overnemen tegen een redelijke prijs. Ik kan 's ochtends bellen en de hele dag vrij krijgen. Alleen moet ik dan de volgende dag dubbel zo hard werken. :angry:

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@maddbrug Dank dat je het als een eerbetoon aan Martin Bril herkent! Ook ondergetekende blijft een groot fan van hem. Vooral de stukken die gebundeld zijn in 'Au revoir' blijven me boeien.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Sanne van der Zijl Dank je. Je moet wel bedenken dat je mijn benen nog nooit gezien hebt :)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@PetraO Dank je. Het verval. Sport schijnt te helpen. Dus keek ik gisteren en eergisteren Champions League. Helaas zonder noemenswaardig resultaat.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, als je naar Parijs verhuist, kun je je laven aan opbollende en -waaiende rokjes van vrouwen die op straat over de 'bouches du métro' lopen. Supergênant; het is mij vaak overkomen. Deze zin komt er bij mij moeilijk in: 'Hij schurkte lichtjes met zijn schouders tegen de rieten rugleuning en hief zijn hoofd achterover om het met toegeknepen ogen even te koesteren in het zonlicht.' 'hief zijn hoofd achterover' geeft mij het gevoel dat mans hoofd over de kasseien wegdendert. 'om het ... te koesteren'; dat hoofd?

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, als je naar Parijs verhuist, kun je je laven aan opbollende en -waaiende rokjes van vrouwen die op straat over de 'bouches du métro' lopen. Supergênant; het is mij vaak overkomen.
:) Laat ik dat daar nu vaker gezien hebben. Wereldstad :thumbsup: (Maar als ik de middelen heb, verhuis ik verder naar het Zuiden. Naar de streek waar zigeunervrouwen jaarlijks in amazonezit in lange rokken met polkadot achter op het paard zitten. Slechts de kuiten zijn zichtbaar. Maar wat een kuiten. Daar moet God zich de eerste dag intensief mee bezig hebben gehouden.
'hief zijn hoofd achterover' geeft mij het gevoel dat mans hoofd over de kasseien wegdendert. 'om het ... te koesteren'; dat hoofd?
Het eerste komt mij toch over als een vergezochte associatie. In antwoord op je vraag: ja. Klopt dat niet volgens jou?

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is zo vloeiend geschreven! Het leest vlot en toch is alles goed uitgelegd en uitgebeeld. Echt heel goed!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, achterover bestaat m.i. in verband met leunen/slaan/drukken/vallen/flikkeren en wat dies meer zij. Maar niet met heffen. En een hoofd in de zon koesteren? Een poes koestert zich in de zon. Geef mij maar mannenkuiten :-).

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mili Dank voor je toelichting. Dat ga ik checken.
Geef mij maar mannenkuiten :-).
Dan lijkt me Schotland een aanrader :)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, beeldend ook. Ik dacht eerst dat de hp een jongere man was, pas later kreeg ik door dat het om een oudere ging. Goed gedaan!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
als je omhoog kijkt (al is het met je ogen dicht), hef je je hoofd in het Nederlands, al kiep je hem in praktijk achterover. misschien hier dus vooral een soort pleonasme (of zou het tautologie zijn?) ... het stoort me zelf niet, maar wellicht is 'achterover' weglaten een simpele oplossing

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Na alle terugblikken die ik de laatste dagen gelezen heb, denk ik dat je Martin Bril hier aardig typeert. Vooral het telefoontje met Anka: niet vragen of het kan, nee, mededelen dat het zo gebeurt, zonder tegenreactie af te wachten. De laatste twee zinnen zijn het sterkst. De glimlach, het vleugje weemoed, de sprankeling in zijn ogen en tot slot de perfect gedoseerde hoeveelheid magie. Goed gedaan Woodpecker. (Waar zijn je spechten gebleven? Ze herinnerden mij altijd aan Woody the Woodpecker in de filmpjes die voorafgingen aan de hoofdfilm) Eén puntje nog: is ‘de ene na de andere kortgerokte vrouw’ niet beter dan ‘de een na de andere kortgerokte vrouw’?

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, Dos De stukken van Martin Bril vind ik echt fenomenaal. Ik herlees ze vaak. Door ze te lezen, leer je observeren. Volgens mij ligt aan de basis van goed schrijven in belangrijke mate goed observeren. De spechten hebben zich even teruggetrokken. Lente.
Eén puntje nog: is ‘de ene na de andere kortgerokte vrouw’ niet beter dan ‘de een na de andere kortgerokte vrouw’?
Wellicht. Ik heb daar een tijdje over nagedacht na het schrijven. Maar naar mijn gevoel roept ‘de ene na de andere kortgerokte vrouw’ eerder het beeld op van vrouwen die netjes na elkaar, met een soort vaste regelmaat passeren. ‘de een na de andere kortgerokte vrouw’ benadert meer de chaos, willekeur, het grote aantal.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Martin Bril, ik zou hem wel terug willen toveren, au revoir is prachtig, Woody, inderdaad, het evenwicht ook en welk boek of column je ook leest, hij blijft inspireren.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Woodpecker. Zo! Prachtig gedaan. Mooie beelden, originele insteek. Vroeg me nog af of je de zin 'Dat paste ook enigszins bij zijn leeftijd' weg kan laten. Uit wat je daarna schrijft blijkt al dat hij wat ouder is. Verder: petje af! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Alicia Dank je! Die zin. Ik weet het niet. Het geeft ook iets van zijn eigen gevoel weer, denk ik. Je hebt je petje trouwens nog op :D