Anonimiteit vermijden door audities voor schrijvers?

En wie gaan die audities dan doen? Uitgevers? Waar zit dan je tijdwinst? Het toevoegen van meer orgenasatielagen is zelden tijdsbesparend. Of nuttig. Ik zie niet echt voor me wat je hier nu voorstelt, en aan wie.

Mocht ik een manuscript aan de man willen brengen, dan heb ik liever dat het manuscript beoordeeld wordt dan mijn presentatie bij de uitgever. Daarnaast vraag ik me af of de bergen slechte manuscripten echt zo'n last op redacteuren leggen. Zij zullen echt niet doorlezen in verhalen waarvan de eerste zinnen al niet deugen.

Hoi la :) Dat zijn veel vragen. Een literair cv bij het manuscript voegen is misschien een idee. En wat betreft die audities, bedoel je een soort speeddate middag, waarbij schrijvenden en uitgevenden elkaar ontmoeten? hoi Diana hoi dwe

Hoi allemaal, die berg slechte manuscripten blijft letterlijk een last, een pakket papier wat je al administratief moet verwerken, zoals ontvangstbevestigingen versturen, terug sturen bij retourporto enz. De redactie moet ze toch doorspitten, bij elkaar zijn dat meer zinnen, dan alleen de eerste van een manuscript. Ik vind dat tijdwinst niet belangrijkste moet zijn. Het gaat om die boeken die misschien verloren gaan? Een schrijver ontmoeten, zegt meer. Anonimiteit, geen persoonlijk kontact is te vluchtig. De persoon achter het boek kan veel toevoegen aan een beslissing om met een schrijver samen te gaan werken. Anoniem ben je een lot uit te loterij. Als je geluk hebt, leest de uitgever meer. De eerste zinnen zijn niet altijd bepalend voor een goed manuscript. Meer tijd over hebben om meer aandacht te geven aan goede schrijvers, geeft uiteindelijk meer winst. De redacteurs functie wordt meer aantrekkelijk, geen verplichte rompslomb van pakketten onzin.

DWDD heeft nu een hele rits schrijvers die in 30 seconden hun boek moeten pitchen.

Een schrijver ontmoeten, zegt meer

Ik denk dat dit niet waar is. Voor sommige gevallen misschien; voor andere helemaal niet. Je kunt een geweldig schrijver zijn, maar onnoemelijk verlegen en geplaagd door faalangst. Beoordeling op het geschrevene is de enige manier om iemand eerlijk te beoordelen op wat hij schrijft.

Ik ben het eens met Diana. Als je je boek moet presenteren dan gaat het om presentatietalent, niet om schrijftalent.

Ja, leuk, dat op DWDD.Maar Diane heeft ook een punt, toch moet uiteindelijk de uitgever gaan samenwerken, ook met diegene met faalangst. Natuurlijk is wat geschreven is het belangrijkste.Een redacteur vindt iemand die goed schrijft en heel verlegen is waarschijnlijk geen probleem? Net zoals een stille conservatoriumstudent, die prima piano speeld. Ik vind gewoon dat er iets moet veranderen.Hoe, dat is de vraag? Misschien toch het eisen van een certficaat na een cursus, schrijfopleiding bij iedereen? En dat willen mensen niet, dat ontneemt helemaal een kans. Maar die is er nu ook niet. Er is, volgens mij, een te grote kloof tussen uitgever en eventueele schrijver. Ik vind dat er meer openheid moet komen, van wat er "precies" achter de schermen van een uitgever gebeurd.

Waarom moet er perse iets veranderen? Er liggen genoeg boeken in de winkel, misschien is het juist goed dat de kloof tussen uitgever en de meeste schrijvers flink groot is. Het meeste dat er geschreven wordt is gewoon het lezen niet waard. En bovendien zijn er voor hobbyisten altijd nog de POD uitgevers.

Ik ervaar eigenlijk helemaal geen enorme kloof tussen schrijver en uitgever.

Een literair cv en een synopsis bijvoegen lijkt toch echt het handigst, La. Een persoonlijk gesprek met een uitgever - als dat is waar je op doelt - is de fase ná het beoordelen van het manuscript, en dat persoonlijk gesprek volgt alleen wanneer de uitgever interesse toont. Die conclusie trek ik, al heb ik nog nooit een manuscript opgestuurd naar een uitgever en ben ik dat voorlopig ook niet van plan.

Ik ben dan wel geen schrijver, maar ik heb ook nooit een kloof bij uitgevers ervaren.

Ik denk dat je sowieso moet zorgen voor een goede synopsis en een literair CV. Als je gewoon solliciteert dan stuur je toch ook je CV mee? Zoals ik het tot nu toe gedaan heb. Ik stuurde een manuscript op, met een mail/brief waarin ik mezelf voorstelde. Ik schreef waarom ik koos voor die specifieke uitgeverij en ik voegde toe wat ik op schrijfgebied had gedaan. Als een uitgever geïnteresseerd was, dan nodigde hij/zij mij uit (of kwam bij me langs). Ik vind dat best wel werken.

Ik hoop niet dat ze gaan oordelen op CV's. Dat zou heel jammer zijn voor mensen die al hun tijd in een manuscript stoppen en/of nooit aan wedstrijden meedoen. :)

@Eileen @Spirit: Ik noemde het literair cv in reactie op de TS omdat:

Vanwege de anonimiteit van al die manuscripten worden de redacteurs onverschillig en is er een grote kans, dat een goed manuscript niet wordt opgemerkt? Moeten er net zo als bij andere culturele instellingen audities komen? Overal, op het conservatorium, kunstacademie enz, moet je een CV, motivatiebrief of een uitgebreid formulier invullen. Hier uit wordt een selectie uitgemaakt en krijg je daarna een uitnodiging om je te presenteren.

Ik denk wel dat een literair cv (én synopsis) meegestuurd moet met een manuscript en dat miste ik in de startvragen. @Spirit: op een literair cv staan toch niet alleen wedstrijdresultaten vermeld?

Ik hoop niet dat ze gaan oordelen op CV's. Dat zou heel jammer zijn voor mensen die al hun tijd in een manuscript stoppen en/of nooit aan wedstrijden meedoen. :)

Maar ook als je niet aan wedstrijden mee hebt gedaan, kun je toch een schrijfcv hebben?

Hm... nu gaat het topic wel een heel andere kant op, maar ik vraag me af wat je op zo'n cv zou kunnen zetten als je nooit cursussen hebt gedaan of noemenswaardig hoog bent geëindigd in wedstrijden. Ik ben vast niet de enige hier die zich in die positie bevindt... Wat zouden jullie doen (of aanraden) - als je dan een manuscript op wilde sturen: dan maar geen schrijf-cv meesturen, of toch wel, met daarin je ongecertificeerde schrijf-verleden?

Hm... nu gaat het topic wel een heel andere kant op, maar ik vraag me af wat je op zo'n cv zou kunnen zetten als je nooit cursussen hebt gedaan of noemenswaardig hoog bent geëindigd in wedstrijden. Ik ben vast niet de enige hier die zich in die positie bevindt... Wat zouden jullie doen (of aanraden) - als je dan een manuscript op wilde sturen: dan maar geen schrijf-cv meesturen, of toch wel, met daarin je ongecertificeerde schrijf-verleden?

Er zijn nogal wat vragen in het starttopic, maar misschien kunnen we uitgaan van de topictitel? "Anonimiteit vermijden door audities voor schrijvers?" Jezelf in beeld brengen bij de uitgever dus. Op een literair cv zou ik zetten: - Studie indien relevant - in voorbeeld: wél taal/communicatie - geen techniek - Workshops en cursussen - De schrijfwedstrijden inderdaad, maar alleen de beste resultaten - Deelname evenementen, zoals open podia voor schrijvers (zie onderschrift; en er zijn meer podia) - Publicaties. Heb je die (nog) niet, dan een artikel. Heb je die ook niet - op deze site kun je ook artikelen aanleveren en er zijn veel sites waar je een bijdrage kunt leveren. Dit zijn zomaar wat ideeën, hoor. Er zijn hier vast mensen die hier meer ervaring mee hebben. Of je naar je blog moet verwijzen - daar twijfel ik over. Geloof dat de meningen daarover verdeeld zijn. De bedoeling is, dacht ik, dat je jezelf en vooral je schrijfsels aan de uitgever introduceert. Als je de afgelopen 5 jaar alléén maar aan je manuscript hebt gewerkt, zou ik dat erbij zetten. Het zegt in ieder geval iets over je focus :) Voor jou zou eigenlijk al je werk hier bij proeflezen vermeld moeten worden. Hoeveel uurtjes werk zit daar wel niet in! Daar leer je zelf ook ontzettend veel van. Maar hoe kun je 'hoog-gewaardeerd-proeflezeres-op-SO' op je Lcv verwoorden? Geen idee.

Natuurlijk kan je schrijf-CV en een goede begeleidende brief een stukje helpen. Maar ik schat toch in dat voor 90% of meer de kwaliteit van je ingezonden manuscript bepaalt of een uitgever iets in je ziet. Dat moet wat mij betreft vooral zo blijven. Ook voor mij hoeft er dus niet perse iets te veranderen. Ik zou wél graag zien dat uitgevers afwijzingen, al is het maar in één zinnetje, eerlijk motiveren. Maar dat zal wel een wensdroom blijven. Vanuit het standpunt van de uitgevers heb ik daar trouwens wel begrip voor. Zij runnen geen manuscriptbeoordelingsbureau en zijn ook geen schrijfcoaches.

Dit topic gaat geloof ik ook niet over een literair cv, maar over een soort schifting zodat de goede manuscripten sneller gelezen worden door de uitgever? Een Lcv is dan waarmee de schrijver zichzelf en zijn werk bij de uitgever introduceert. De synopsis is dan het cv van het manuscript. Die twee zouden er voor kunnen zorgen dat de uitgever je werk eerder beoordeelt. Vanuit een synopsis ziet die uitgever waarschijnlijk sneller of het manuscript überhaupt in het fonds past.

Natuurlijk draait het vooral om je manuscript, maar niet alleen. Ik denk dat een goede begeleidende mail/brief toch ook heel belangrijk is. Als daar aandacht aan is besteed zegt dat ook iets over je manuscript. Als je bijvoorbeeld een mail met schrijffouten en slordigheden stuurt, een eenzelfde brief die duidelijk naar diverse uitgevers gaat of een eenregelig 'hier is mijn ms' dan sta je als schrijver natuurlijk al in de min voordat de redacteur überhaupt gaat lezen. En in een Lcv staan, denk ik, inderdaad de relevante cursussen die je gevolgd hebt, maar ook je publicaties, hoe klein ook. Als je, ik noem maar even iets, jaren hoofdredacteur van je schoolkrant bent geweest en regelmatig stukjes schrijft voor het sufferdje, dan zou ik dat wel vermelden. Ook al heb je dan nog (vrijwel) niets verdiend, het zegt wel een heleboel.

Ik zie het zo dat in feite je manuscript je auditie is bij een uitgeverij. De tekst, hetzij proza, hetzij poëzie, moet het grote werk doen. Dat is wat de redacteur - en dus in latere instantie de lezer - te zien, te beleven, te ervaren krijgt (en daar gaat het de redacteur / uitgever ook in essentie om). Het is dus niet de schrijver (*) die beoordeeld wordt, maar zijn werk. Dit is niet te vergelijken met een auditie waar je je zang- of acteertalenten kunt tonen; daar heb je je lijf in concreto bij nodig (stem, houding, gebaar). (*) In een - weliswaar oude - studie die ik las stond als reden om een boek te kopen de persoonlijkheid van de auteur als laatste in het rijtje. Waarschijnlijk is dat tegenwoordig iets anders, in verband met de mogelijkheden van televisie en internet, maar dan nog: dat verhaal moet eerst de moeite waard zijn om op papier te laten verschijnen. P.S. Hoewel ik een sterk voorstander van voorleessessies zou zijn - maar een tekst voorlezen vergt volstrekt andere vaardigheden dan een tekst schrijven.

@Thérèse Soms lijkt het inderdaad, alsof dat verhaal een beetje vergeten wordt. Bij eigen beheer of print on demand draait het om de schrijver omdat er vooral verdiend wordt aan de schrijver en zijn achterban. De schrijver moet betalen, netwerken en zijn boeken slijten aan vrienden, familie. Maar dan staat het verhaal dus niet meer voorop, bij de pod uitgever. Of het verhaal of de schrijver voorop staat bij de schrijver zelf, verschilt per schrijver, neem ik aan. (lieverds, ik wil niemand voor het hoofd stoten! Alleen de verschillen helder te krijgen) Een (gerenommeerde) uitgever die het verhaal anoniem beoordeelt, kijkt naar het verhaal en of dat verhaal bij hen past. Is het goed genoeg, dan verbindt de uitgeverij zijn naam pas aan het boek. Een bekend persoon kan ook een boek schrijven. Dat boek hoeft niet heel goed te zijn. Dan maakt de (gerenommeerde) uitgever het boek goed genoeg. Een nog te debuteren schrijver met een goed verhaal moet door dezelfde schifting als de schrijver met een minder goed verhaal. Maken beide schrijvers veel werk van hun netwerk en 'exposure' kan dat de schrijver met een goed verhaal een extra streepje voor geven bij de gerenommeerde uitgever? Of juist niet - smells like pod, denkt de uitgever?

DE uitgever bestaat niet. Net zoals DE schrijver. Die bestaat ook niet. Ze/we zijn allemaal anders. Net mensen :) . Dus wat ze denken, weet ik niet, bedoel ik maar. Als je nu doet wat je ook van plan bent om te doen als je boek er eenmaal is, kan je ieg niet de verkeerde indruk wekken, lijkt mij. Maar audities voor boeken... Het gaat er niet om hoe mooi/vlot/gezond je bent. het gaat om je boek. Clavis heeft zoiets als illustratorendagen, waar illustratoren zichzelf en hun werk kunnen presenteren. Erg leuk, maar bij teksten zie je niet in een paar blikken of t wat is. Bovendien kan iedereen daar dan gaan staan, ongeacht de kwaliteit van het werk. Dus het probleem dat je noemt los je er niet mee op. Waarom maken jullie trouwens geen topic aan met de vraag: wat moet er in je literaire CV?

Waarom maken jullie trouwens geen topic aan met de vraag: wat moet er in je literaire CV?

Ik heb inmiddels eigenlijk al een heel mooi antwoord op mijn vraag van #17 :)

Omdat het niet alleen over een cv gaat, denk ik. Het gaat over het presenteren van het manuscript aan een uitgever, een andere manier van je boek presenteren. Er zijn schrijvers, die eerst zichzelf presenteren en van daaruit een boek. Niet zo letterlijk als in de openingspost wordt neergezet, met een auditie, maar door eerst zichzelf als persoonlijkheid te presenteren. Dan is het boek slechts een van de dingen die die persoon heeft gedaan. De uitgever geeft het boek niet uit omdat dat verhaal zo goed is (al kan het natuurlijk een goed verhaal zijn) maar omdat de persoon iemand is, waarvan de uitgever denkt dat de lezer iets van diegene zou willen lezen. De kern ligt daar, denk ik. Presenteer je jezelf of je boek? En wat doe je om jezelf neer te zetten als iemand, die niet alleen interessant is voor die uitgever om dat ene mogelijke debuut, maar meer in de mars heeft? Waarom moet jouw manuscript per onmiddellijk boven op de stapel?

Ik geloof dat ik de hele ontopic / oftopic regeltoestand nog niet helemaal door heb. :)

La is in de openingspost ook zoekende, zo te zien. En de reacties vliegen alle kanten op :)

Mirandela slaat spijkers met koppen: #20: Een Lcv is dan waarmee de schrijver zichzelf en zijn werk bij de uitgever introduceert. De synopsis is dan het cv van het manuscript. #26: De kern ligt daar... presenteer je jezelf of je boek? Want een uitgever is immers een commerciële partij. En als het niet werkt, dan houdt het heel snel op. Dus, is het een spetterende persoonlijkheid met een verhaal (-tje), of een Verhaal van een zekere Flupse? Het P (-ersoonlijk) -CV en het LCV dienen elkaar dus aan te vullen, maar of dat postend of 'live' moet gebeuren is vreselijk smaakgebonden. Woorden zijn handelswaar. (Lucebert: Alles van waarde is weerloos) Maar ik proef ook uit de woorden van de la in de kast een zekere behoefte om juist in deze 'snelle' tijd een trefzekere duiding te krijgen. Het klassieke gedrukte fondsen- en portefeuillebeheer heeft z'n beste tijd gehad, en wat wordt de vorm voor de komende tijd? Hoe komen uitgevers en schrijvers tot elkaar? Hoe matchen intermediairs en woordwatervallen? Mir's onderstrepen van een goede PCV en LCV snijdt hout. Allen de locatie nog: digitaal of live? Wat zou er gebeuren als een zoekende uitgever een geinig non-profit festivalletje zou organiseren? Een soort 'Roept U maar!' hacketon. Toegegeven, dat is fataal voor inktzwarte treurdichters, maar die markt is sowieso marginaal. En er zijn natuurlijk ook ontelbaren die domweg podiumangst hebben. Maar ik denk dat uitgevers geen schuilschrijvers zoeken. Privacy is weerlozer.

Wat een reacties allemaal, leuk! Ik was even te veel bezet om online te gaan. Weet je wat het is, ik ben niet echt voor audities, maar voor iets wat meer werkt, de drempel hoger maakt en vooral de selectie makkelijker maakt, effectiever. Als je eenmaal publceerd is de kloof natuurlijk weg. Het gaat om de kloof met de buitenwereld. Als je iets wil weten over het uitgeven van je m,script, moet je meestal eerst flink je portomonee opentrekken voor deskundigen. Een uitgever heeft geen uitgebreide brochure, uitgebreide inlichting op hun site over hun eisen. Alleen regelafstand, over synopsis enz. Een literair of algemeen fonds is vaag en een fondslijst doet je duizelen van veel onbekende schrijvers, tenminste bij mij. Door die onduidelijkheid over hun smaak en eisen blijf je met vragen zitten en wil je kontakt door te mailen of te bellen, wat ze juist niet waarderen. Een m,script opsturen lijkt een bijzaak, een kopje op de zijlijn van hun site. Ik heb het gevoel dat een uitgever meer een groothandel is voor de boekwinkel, voor het meest buitenlandse produkten. Een script is natuurlijk het belangrijkst, maar een persoonlijke ontmoeting kan daarnaast doorslaggevend zijn? Hoeft geen voorlezen te zijn, want dat is inderdaad te beperkt voor een oordeel over de kwaliteit van een tekst.