En ze leefden nog lang en gelukkig

Hoi mensen, ik schrijf een kort verhaal en dat doe ik niet vaak. Van enig gebrek aan ervaring is dus sprake. Ik ben op een probleem gestuit wat betreft de afsluiting, ik zou jullie graag willen vragen hoe jullie er tegenaan kijken. Mijn verhaal heeft een ontknoping, één scène, waarin alle problemen opgelost worden. Daarna heb ik niet veel meer te vertellen. Maar als ik daar zou stoppen, is het einde nogal abrupt. Bovendien is het dan helemaal niet duidelijk wat er daarna gaat gebeuren. Niet dat er nog interessante dingen gaan gebeuren... ieder gaat zijns weegs en alles is pijs en vrêe. De standaardoplossing voor zover ik zie, is om er nog een stukje aan vast te breien waarin ik vertel waar ze naderhand allemaal terecht komen. Maar zo'n narrative summary als afsluiting klinkt me eigenlijk hopeloos ouderwets en afgezaagd in de oren. Dus dacht ik, ik zou nog een scène eraan kunnen plakken waarin ik show (not tell) waar ze uiteindelijk terecht komen, maar dat doet me zo ontzettend denken aan de na-de-aftiteling-scène die zoveel slechte Hollywoodfilms hebben... Is dit een beetje een herkenbaar dilemma? Weten jullie misschien nog andere oplossingen? Hebben jullie een voorkeur voor 't een of het ander wanneer jullie vergelijkbare korte verhalen lezen?