Bladspiegel Dan Brown

We hebben dat boek gisteren in huis gehaald, heb het nog niet vast gehad.

Het gaat me niet om de inhoud van het boek, hoor Hilde. Je hoeft niet eerst het hele boek uit te lezen en dan pas weer terug te komen :) Alleen om de bladspiegel gaat het me. Door een gedachte naar de volgende regel te verplaatsen, zou je denken dat dit het verhaal onderbreekt, maar dat was gek genoeg niet zo. Is het een goede ontwikkeling dat dit soort zaken zwaarder gaan wegen en bijna in evenwicht zijn met het verhaal?

ik zal dat boek toch echt eerst moeten vastpakken om het te zien ;) straks misschien

Alinea = ritme. Uiteindelijk bepaalt jouw alinea-indeling je bladspiegel. Dan Brown heeft een vlotte schrijfstijl en zal zoveel mogelijk vaart in zijn tekst willen hebben, denk ik. Daar zal zijn indeling ook op gericht zijn. Hoe je jouw tekst opmaakt, is aan jou. Voor een deel. (Er zijn natuurlijk ook wel regels voor ;) ) Dat Brown hiervoor kiest, zal een reden hebben. Misschien vond hij dat zélf wel prettig. Ik zet zelf heel vaak gedachten "los" op een regel, vaak dan ook nog schuingedrukt. Dat is mijn eigen keus. Dat staat los van de grammaticaboeken, want die zeggen dat je gedachten "gewoon" moet opschrijven, niet cursief, met een "dacht hij" erachter. Net als met een gesproken tekst, feitelijk, maar dan zonder de aanhalingstekens. Dat vind ik zelf verwarrend, dus kies ik daar niet voor. Overigens is "De Stiefmoeder" van Renate Dorrestein een leuk boekje om te kijken hoe je met gedachten kunt werken. Daarin wordt namelijk heel wat af gedacht ;)

Ja ik denk ook dat tempo een van zijn drijfveren is. Rust in de bladspiegel helpt daarbij. Wat je vaak ziet is dit: .....'Ik ga je wat vertellen,' zegt Piet. .....'Dan zal ik je netjes antwoord geven, ' antwoordt Jan verveeld. Nu gaat het steeds vaker zo: .....Piet kijkt nerveus om zich heen. 'Ik moet je wat vertellen.' .....'Wat?' .....Heb je hem weer. En dan begin je weer vooraan de regel. Dit laatste leest vlotter maar ziet er ook mooier uit: niet iedere zin beginnen met ''''

Zolang het maar niet verwarrend wordt. Als er twee mensen aan het woord zijn, moet het voor de lezer wel meteen duidelijk zijn van wie nu die schuingedrukte gedachten zijn.

Zolang het maar niet verwarrend wordt. Als er twee mensen aan het woord zijn, moet het voor de lezer wel meteen duidelijk zijn van wie nu die schuingedrukte gedachten zijn.

Ja en ik vraag me dan meteen ook af hoe je het boek nog toegankelijk maakt voor visueel gehandicapten - maar misschien zijn daar wel bepaalde technieken voor.

Hoe bedoel je Emeye, Er zijn toch voorleesboeken? Een andere bladspiegel maakt het toch niet moeilijker om iets te lezen? Of zie ik het verkeerd ( sorry voor de woordgrap, de vraag bedoel ik serieus)

Nou bijvoorbeeld dat "wat" gevolgd door het cursieve "heb je hem weer" . Dat cursieve maakt dat je wat minder vaak iets hoeft te schrijven als "dacht Piet", "antwoordde Jan" enz. maar ik weet niet of die voorleesboeken ook met verschillende stemmen werken. Mijn moeder was visueel gehandicapt en gebruikte soms ook voorleesboeken maar ik dacht dat er altijd maar één voorlezer was.

Ik vind het helemaal niet mooi. Ook niet met spaties. Als een zin halverwege een regel af is, is het toch duidelijk dat de volgende zin over iets anders gaat? Om elke dialoog met inspringen te beginnen leest nog irritanter. Wat is het nut daarvan?

@ Emyeye, ja het is 1 voorlezer per boek en met intonatie, maar niet met stemmetjes. Een ontwikkeling van lay out heeft niets met een voorleesboek te maken, volgens mij. In voorleesboeken zelf zit ook ontwikkeling: 30 jaar geleden luisterde ik vaak naar boeken en dat waren ook wel een uittreksels. Nu zijn er veel moderne boeken die je in de auto kunt afspelen (filetip) of voor dyslecten. Je koopt het boek en cd samen en dan kan de dyslect meelezen. Geweldige uitvinding. @ Tja, het nut is volgens mij onderscheiden. Hij brengt vernieuwing: in zijn eerste boek was dat stijl en aanpak en inhoud, alles eigenlijk. Nu is dat allemaal meer van hatzelfde. Dit is nieuw. Ten tweede geeft het rust in zijn donderende tempo en informatie lawine. Hij heeft een fijne bladspiegel

Ik vind het juist iets opgejaagds hebben.

Volgens mij niet, Tja De alinea's zijn niet zo lang en beginnen vaak met informatie over een gebouw. .....Langdon denkt dit is mooi .....Gefascineerd kijkt hij naar het gebouw. 'ik geef de lezer een kleine clou.' .....'Je bent een held en zo knap,' antwoordde de slanke vrouw. Dan gaat het verhaal weer verder. Het is mooier dan al die aanhalingstekens. Soms lijkt het dan net of de tekst scheef gaat. .....'Ik zeg wat,' riep Tja. .....'We horen je duidelijk,' gaf ze ten antwoord, .....'Soms praat je onzin,' verduidelijkte Tja geërgerd. .....'In onzin zit ook zin.' .....'Je bent gewoon gek,' besloot Tja. .....Als je dan ook nog met een nieuwe alinea begint, ziet het er niet meer uit.

Vijn puntjes ervoor? Of moet ik dat als lege ruimte zien? Langdon denkt: dit is mooi. Gefascineerd kijkt hij naar het gebouw. 'ik geef de lezer een kleine clou.' (Dit zegt hij) 'Je bent een held en zo knap,' antwoordde de slanke vrouw. 'Weet ik,' Hij glimlachte ondeugend. 'Ik zeg wat,' riep Tja. 'We horen je heus wel,' gaf ze ten antwoord. 'Soms plaat je onzin,' verduidelijkte Tja. 'In onzin zit ook zin.' 'Je bent gewoon gek,' besloot Tja. Nienke draaide zich woedend om en verliet de eetzaal.

In 'Joe Speedboat' gebruikt Tommy Wieringa alleen het gedachtenstreepje voorafgaand aan een nieuwe dialoogspreker. Ik had dat nog nooit gezien. Vond het afleiden in het begin, maar misschien was dat omdat ik zelf toen erg bezig was met wel of geen Elda. - Raar hoor. - Het is wel een mooi boek. Ze zucht. - etc.

Gaan we de aanhalingstekens er in de toekomst uitgooien?

Gaan we de aanhalingstekens er in de toekomst uitgooien?

In Spaanse boeken zie je dat best vaak, ze springen dan iets in en beginnen met een gedachtenstreepje. Het ziet er dan ongeveer zo uit: - Overdag? - lachte hij - Maar mijn lieve mevrouw, er stopt hier maar drie keer in de week een trein! - Dan hebben we in ieder geval wat tijd om elkaar beter te leren kennen. Hoe lang denkt u dan te blijven? Ik zit met een technisch probleempje: ik krijg het niet voor elkaar hier een paar tabs in mijn tekst te plaatsen zonder dat er versprongen wordt óf naar een veld buiten dit formuliertje óf naar een andere pagina, dus dit ziet er misschien niet erg leesbaar uit, maar de tekst die ik nu even schrijf op basis van de Spaanse vertaling van een detective van Agatha Christie, is in het origineel prima te lezen.

Die tabs krijg ik ook niet voor elkaar vandaar de puntjes :nod: @ Tja geen idee :rolleyes: Ik vind ze wel duidelijk. Ik had je mijn stukje met mijn bladspiegel graag laten proeflezen, maar ik zocht naar een rijpere, intelligente, kritische, belezen, joodse, historisch geïnteresseerde proeflezer en aan 1 vd criteria voldeed je niet helemaal. :crybaby: Gelukkig heb ik een minstens net zo sympathiek figuur als jij gevonden :)

Het spijt me dat ik je zo diep heb teleurgesteld...............................................................................................................................................

Ik kom er overheen

Mag ik iets zeggen over de term bladspiegel? Omdat het topic niet over bladspiegel gaat. Bladspiegel is de plaats van de gezette tekst op een vel papier (kan ook op een andere ondergrond zijn, natuurlijk), zoals van een tekstblok op een boekpagina, of tekstkolom in een tijdschrift. De bladspiegel gaat over de verhouding van de zijmarges van twee naast elkaar liggende pagina's, in samenhang met hoogte en breedte van de gezette tekst. Die zijn essentieel, evenals de ruimtes aan de boven- en onderkanten van de pagina's. (*) Het gehele samenspel van de verhoudingen op het vel papier, heet de bladspiegel. Het tekstblok zélf heet zetspiegel. Ik heb de indruk dat nienkea het enerzijds over de zetspiegel heeft, en tegelijkertijd over interpunctie (aanhalingstekens), en over tabs (afkorting van tabulator < om tabellen c.q kolommen te maken). Ik denk: ik zeg het even. :) (*) een bladspiegel kan zelfs één regel betreffen, bijvoorbeeld een boekband

Bladspiegel of niet, ik vind dit interessant, want ik wil een boek schrijven waarin zowel gedachten als stemmen voorkomen. Dit geheel aan antwoorden heeft mij plotseling een antwoord gegeven voor mijn probleem: hoe los ik dit op met de zetspiegel, aanhalingstekens, en dergelijke. Het is namelijk iets dat mij belet om er aan te beginnen. Dus grote dank voor dit onderwerp!

Hoi Odile, ja dit onderwerp houdt mij ook bezig. Ik zie in sommige boeken dat de : -Indeling van alnea's -interpunctie -bladspiegel/ zetspiegel -plaats van gedachten wel/niet cursief ondergeschikt wordt gemaakt aan het aanblik van de pagina. Dus naast de taal en de inhoud van het verhaal, spelen andere zaken een rol. Natuurlijk moet je werk netjes, foutloos en consistent zijn, maar er is volgens mij een tendens gaande. Een pagina moet er toegankelijk uitzien, slik. Omwille van wat? Mode? Vaart vh verhaal? Het oog wil ook wat? Je hebt gelijk Thérèse dat ik de zaken bij elkaar raap, omdat ik de indruk heb dat dit bv bij Dan Brown gebeurt. Een voorbeeld: We hebben het onlangs gehad over het verschil tussen 'Ik ga morgen naar de Smurfenfilm en ik heb er niet veel zin in,' sprak Nienke met een knipoog. Je ziet hier veel te laat wie het zegt en vooral hoe ze het zegt. Actiever is om het zo te doen: Iris springt een gat in de lucht. 'Er is een voorpremière van de Smurfenfilm en raadt eens wie daar heen gaat.' Nu ben ik van mening dat Brown die 2e optie kiest omdat het gelikter lijkt. Dus als je een conversatie hebt van 4 regels kiest hij voor 1. Een gedachte cursief met inspringen . 2. Eerst actie en daarna gesproken tekst. Dit is vaak begin alinea dus ook inspring. Geen' aan begin 3. Gesproken tekst met' en inspring. 4. Eerst tekst dan gesproken tekst: geen ' ah begin vd regel en geen inspring. Deze variatie geeft een mooi beeld en vaart. Ook al is zin 1 niet correct: de gedachte had aan het voorgaande geplakt kunnen worden; hindert het niet. Door vaart en spanning lees je er overheen Hij maakt dus mi allerlei zaken van stijl en inhoud ondergeschikt aan de vorm waarin hij het wil gieten. Mijn vragen hierbij: Zien jullie deze tendens ook Als het zo is, wat vinden jullie ervan?

Als ik je goed begrijp, pakt hij juist de vorm bij de lurven, sleept hem van tussen de coulissen naar voren, en zet hem in de spotlight - waarmee hij zó doende de inhoud accentueert < die krijgt dan tegelijkertijd meer aandacht. Ik weet het niet; ik zie dat boek van Brown niet voor me. Ikzelf heb soms wel de neiging dit ook te doen: veel ruimte, veel nieuwe regels - maar ik heb gemerkt dat sommigen het ook weer als té ervaren, té opvallend, waardoor de vorm als hortend en stotend beleefd wordt. En dat stoort dan weer het plezierige lezen. Maar de ene lezer is de andere niet. De een houdt van gevulde tekstblokken, de ander meer van staketsels waar de wind (lees: de eigen geest) doorheen kan waaien. Veel ruimte - of lekker knus veel letters op een hoopje. Het zou me niet verbazen wanneer je de ene lezer en de andere ook zou kunnen herkennen aan de inrichting van zijn woning, de opsmuk van zijn lijf, de gerechten op zijn bord.

Uiteindelijk gaat het om het verhaal. Je kunt aan zijn hele boek zien dat hij een enorm team om zich heen heeft. Al die details over Florence en de geschiedenis, dat deed vroeger zijn vrouw en nu zijn ze onder begeleiding naar de stad geweest. Een prof heeft info aangedragen en later gecontroleerd. Maar er was ook een dame die fulltime research heeft gedaan. Het eigen handwerk was weg. Als je het leest, lees je meer dan een roman.het is vakkundig opgezet om veel geld te verdienen. Dat is dus met historische feiten, maar ook met verhaallijnen. Het is net of er van tevoren een raamwerk van plots is gemaakt, waar later het verhaal omheen is geweven. Dat doet iedereen natuurlijk maar, als ik naar mezelf kijk, vertel ik eerst mijn verhaal en kijk dan hoe ik dat het mooiste kan vertellen. En uiteindelijk bekroop me dus het gevoel dat het verhaal ondergeschikt was aan het uiterlijk. Je leest een geoliede machine. Ik ben net in Hosseini begonnen: zijn zetspiegel is traditioneler maar zijn verhaal staat gelukkig centraal. Hij heeft ook experimenten met cursief en ander lettertype , maar eerlijk is eerlijk, dat is een stuk minder aantrekkelijk

Het zou me niet verbazen wanneer je de ene lezer en de andere ook zou kunnen herkennen aan de inrichting van zijn woning, de opsmuk van zijn lijf, de gerechten op zijn bord.

Vijftig witte Ikea boekenkasten. Korte broek, T-shirt en tattoos Gado-gado met heel veel pindasaus. Ik lees. Edgar Rice Burroughs Berend jager Terry Goodkind "Ik... ik," stamelt hij.

Lichte kleuren, veel boeken, veel chaos. Afgezien daarvan vind ik een lay-out (zetspiegel) niet belangrijk. Een verhaal spreekt je aan of niet. Trouwens, ik hou niet van inspringen. Lekker vooraan beginnen. Is er een tijdsverschil of wordt er van thema gewisseld, dan hebben we altijd nog de witregel.

Lichte kleuren, veel boeken, veel chaos. Afgezien daarvan vind ik een lay-out (zetspiegel) niet belangrijk. Een verhaal spreekt je aan of niet. Trouwens, ik hou niet van inspringen. Lekker vooraan beginnen. Is er een tijdsverschil of wordt er van thema gewisseld, dan hebben we altijd nog de witregel.

Helemaal eens. Ik ben trouwens ook van de eenvoud, geen inspringen, maximaal één uitroepteken per vijftig bladzijden en geen tierelantijntjes.

Je bent mijn man. Nou ja, bij wijze van spreken. Eén man is al ook al veel. :D

Hoi Johan, Van wat ik tot nu toe van je gelezen heb, zou bij jou een flitsende layout, slaan als een tang op een varken. Jouw verhalende stijl leent zich daar ook niet voor, denk ik. Het is wel uiterst geschikt om mensen in je verhaal te zuigen en het hart van Tja te veroveren. Dat is ook wat waard. Hier op sol komen vaak zaken aan de orde. Dan denk je: is dat iets voor mij? Wat kan ik daarvan leren? De ene keer zijn het mooie woorden van Hilde of stijlvragen van Leonardo. Nu signaleerde ik zelf iets en vroeg me af wat ik daarvan vinden moest. Alles is in beweging. En moeten wij daarom mee? Aan de ene kant doen we het al. Vroeger deden we het zo. Piet zei: "Dit is lekker ouderwets." Dan komt het enkele ' in de mode en schrijven we Piet erachter. De " wordt weer veelvuldig gebruikt/ is nooit weggeweest en Piet verhuist weer naar voren Taal is niet statisch. So far so good. Nu denk ik een trend te signaleren die niet taal maar uiterlijk als primaire doel heeft. Het simpel afdoen met 'ik doe niet mee' voldoet voor mij niet. Ik wil er wat mee. Het lijkt wel een roep in de woestijn.