Aantal keren afgewezen voordat uw boek is gepubliceerd.

Zonder te letten op de afwijzingen in mijn jeugd (want toen was ik gewoon nog niet "goed" genoeg), ben ik alleen door uitgeverij Ambo|Anthos afgewezen. The House of Books en De Crime Compagnie (voorheen Verbum Crime) wilden allebei verder met een manuscript van mij, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor De Crime Compagnie (en daar heb ik tot nu toe nog geen moment spijt van gehad :) ) Dus nee, ik ben niet vaak afgewezen.

Mag ik vragen waarom je de vraag stelt, Tandarts? Het is namelijk niet zo dat wanneer je werk een x-aantal malen is afgewezen, het na de x-ste keer ineens wordt aanvaard door die ene uitgever. Je manuscript kan net zo goed na één keer aanbieden worden geaccepteerd - of misschien wel door helemaal geen enkele reguliere uitgeverij. De reden waarom bij de ene uitgever wél en bij de andere níet, hangt van een aantal factoren af, zoals dat onderwerp en stijl wél bij de ene uitgeverij passen en bij de andere níet. Het is geen loterij.

Deze vraag stel ik,omdat ik vaak hoorde dat je een beetje geluk moet hebben met de uitgeverij. En dat je niet van tevoren weet welke uitgeverij uiteindelijk voor je kiest. Ik merk verder dat u een beetje lichtelijk geirriteerd overkomt door mijn vraag. Hetis niet mijn bedoeling om mensen te irriteren. Ik stel vragen om verheldering te krijgen.

Nee, ik ben echt niet geïrriteerd door je vraag, ook niet lichtelijk. Waarom zou ik? Misschien heb ik wat te duidelijk gesteld dat het uitbrengen van een boek géén loterij is. Dat een mens in het algemeen geluk moet hebben, is juist, maar wanneer iemand echt een goed manuscript geschreven heeft, is het geen toeval wanneer een uitgeverij het uitgeven wil als boek. Dat is eigenlijk meer logisch, hoewel er altijd redenen kunnen zijn waarom een uitgeverij een bepaald boek niet wil uitbrengen, ondanks dat het goed geschreven is, maar dat heeft niet met geluk te maken. Eerder met het gegeven dat die uitgeverij bijvoorbeeld net een soortgelijk boek heeft uitgebracht. Of dat het niet binnen hun genre past. Of een andere reden.

Ik vermoed dat schrijvers die zich goed op de markt oriënteren minder afwijzingen krijgen. Omdat die schrijvers hun manuscript niet naar willekeurige uitgeverijen sturen, maar naar uitgeverijen die goed passen bij henzelf en het manuscript. Mogelijk zelfs naar een uitgeverij waar ze al een band mee hebben, bijvoorbeeld door het lezen van een handvol boeken van die uitgever, of omdat ze hun manuscript er hebben gepitched. Als je je manuscript naar een willekeurige lijst uitgevers stuurt is de kans op afwijzingen veel groter. Toch heb ik de indruk dat dat de werkwijze van veel schrijvers is: gewoon met de uitgever beginnen die bovenaan de adressenlijst staat. Niet of nauwelijks kijken of de uitgever geschikt is voor jou en je boek, regels met betrekking tot manuscripten negeren en gewoon het meesterwerk opsturen. En dan achteraf klagen dat je na maaaaaanden wachten afgewezen bent.

Twee factoren die volgens mij meespelen naast wat al genoemd is: - Hoe commercieel je boek is. Hoe minder commercieel, hoe meer geluk je moet hebben. Het is makkelijker om een goed commercieel boek uitgegeven te krijgen dan een goed... literair boek? Literair is niet helemaal het goede woord, want sommige boeken zijn commercieel én literair, maar hopelijk is duidelijk wat ik bedoel. - De manier waarop je wordt afgewezen. Wie persoonlijke, gemotiveerde afwijzingen krijgt, is dichter bij een eventuele publicatie dan wie enkel standaardbriefjes ontvangt.

En nu komen we bij de vraag, wanneer is een boek commercieel genoeg?

En nu komen we bij de vraag, wanneer is een boek commercieel genoeg?

Dat is een goede vraag, maar een andere dan van dit topic. Eventueel een ander topic hiervoor openen.

De manier waarop je wordt afgewezen. Wie persoonlijke, gemotiveerde afwijzingen krijgt, is dichter bij een eventuele publicatie dan wie enkel standaardbriefjes ontvangt.

Dat lijkt me niet iets om vanuit te gaan. Als de uitgever weinig tijd heeft, zullen ze standaardbrieven gebruiken. Als de uitgever goede zin heeft, zullen ze er wat meer over zeggen. Dat heeft niets met de kans op publicatie te maken. Dat is iets dat je hinein interpretiert.

Als de uitgever weinig tijd heeft, zullen ze standaardbrieven gebruiken. Als de uitgever goede zin heeft, zullen ze er wat meer over zeggen. Dat heeft niets met de kans op publicatie te maken. Dat is iets dat je hinein interpretiert.

Dit is eveneens hineininterpretieren. Je mag er vanuit gaan dat serieuze uitgevers een beleid hierin hebben, en dat een reactie niet afhangt van de goede zin van 'de uitgever'. 'De uitgever' communiceert zelf in de meeste gevallen helemaal niet met mensen die ongevraagd manuscripten inzenden. Wie is dat eigenlijk, 'de' uitgever? Het is een bedrijf, geen persoon. In dat bedrijf werken mensen met functies, zoals sommigen die aangenomen zijn voor het beantwoorden van de post. Hoe heet zo iemand? Uitgever? En er zijn er, die contact opnemen met auteurs (al dan niet in spe) die om een reactie vragen op hun werk dat ze graag bij de betreffende uitgeverij uitgebracht zien worden. Dat is ook niet 'de uitgever', maar bij reguliere uitgeverijen in de meeste gevallen een acquirerend redacteur.

Oké, misschien formuleerde ik het wat te stellig. Het lijkt nu een beetje alsof ik beweer dat een uitgeverij je werk wel zal accepteren na een x aantal gemotiveerde afwijzingen. Daar kun je natuurlijk niet van uitgaan. En alleen maar standaardbriefjes krijgen wil ook niet zeggen dat het je per se nooit zal lukken. Toch geloof ik dat gemotiveerde afwijzingen wel íéts zeggen. Juist van grote reguliere uitgeverijen die heel veel ongevraagde manuscripten ontvangen en uit tijdgebrek standaardbrieven gebruiken, zoals de meeste inderdaad doen. Dan heb je indruk gemaakt als ze de moeite nemen om persoonlijk te reageren. En dat doen ze wel degelijk soms. De ene afwijzing is dus de andere niet, dat wilde ik zeggen met mijn reactie.

Voordat je hierover maar iets zinnigs kan zeggen, zul je het met cijfers moeten staven, en die heb je niet. Misschien krijg je ook wel je gemotiveerde briefje omdat ze het zo sneu voor je vinden dat je niet goed genoeg bent. Er zijn talloze redenen te bedenken voor het een of het ander, maar vooralsnog is er geen verband tussen het aantal standaardafwijzingen en persoonlijke brieven enerzijds en de kans op publiceren anderzijds. Je hoeft echt niet blij te worden van een persoonlijke afwijzing: het blijft een NEE.

Ik zie nu pas dat Tandarts de vraag specifiek stelt aan mensen die hun werk hebben gepubliceerd, dus ik ben illegaal in dit topic :) Ik denk dat die vraag niet veel zin heeft. Dan zegt iemand: 'Nee hoor, bij mij was het in een keer raak!' of 'Ik ben tig keer afgewezen en toen lukte het uiteindelijk toch nog!' En dan? Wat zegt dat over je eigen kansen? Bedoel je dat ook, Schli? Tja, net als dat ik inderdaad niet kan bewijzen dat er een verband is, kun jij niet bewijzen dat het niets zegt. Voor mij is er in ieder geval een duidelijk verschil tussen een standaardnee en bijvoorbeeld een 'nee, maar het is lang niet slecht', met een hele berg herschrijftips en de uitnodiging om daarna nog eens in te sturen. Dat kun je afdoen met NEE=NEE, maar ik vind dat te zwart-wit. Ik geloof overigens niet zo in liefdadigheid van uitgeverijen. Ze zullen zeer vaak mensen sneu vinden (want ze krijgen extreem veel rotzooi opgestuurd), maar daar meestal geen uitdrukking aan geven door leugenachtige briefjes te schrijven. Waarom zouden ze dat doen? (ook een andere discussie wellicht)

De eerste uitgever waar ik mijn non-fictie boek aan stuurde reageerde met een e-mail wisseling en de aankondiging dat er over mijn boek zou worden vergaderd. Er werd besloten mijn boek niet uit te geven. Ik was zo teleurgesteld dat ik het boek nog steeds niet heb verstuurd naar een andere uitgever. Wel heb ik besloten om zoals Schli zegt mij goed te gaan verdiepen in welke uitgevers de meeste kans zouden maken om dit boek te willen uitgeven. Eigenlijk lijkt het op het zoeken van een partner. Niet iedere partner is jouw smaak, andersom vindt niet iedere partner jou passend. Het moet een match worden. Ervan uigaande dat jouw boek publiceerbaar is, de inhoud en de vorm de moeite waard, dan is het zoeken naar een partner die op dat moment beschikbaar is en je ziet zitten.

Heel erg teleurstellend zeker. Wat waren hun redenen om het uiteindelijk niet uit te geven?

Niet gegeven, ik kreeg alleen te horen dat de vergadering besloot het niet te doen. Omdat het de eerste keer was dat ik iets heb opgestuurd, wist ik niet wat het betekende dat er over vergaderd was. Nu heb ik op mijn lijst staan om opnieuw te zoeken naar een geschikte uitgever. Ik neem in mijn achterhoofd diverse criteria mee. Niet alleen genre, maar ook het gevoel dat ik heb bij andere boeken van de uitgever. Een beetje zoals ik zou doen bij het kiezen van een partner, daar spelen overduidelijke factoren mee, maar ook meer subtiele en onbewuste.

Dan zegt iemand: 'Nee hoor, bij mij was het in een keer raak!' of 'Ik ben tig keer afgewezen en toen lukte het uiteindelijk toch nog!' En dan? Wat zegt dat over je eigen kansen? Bedoel je dat ook, Schli?

In grote lijnen wel.

en de uitnodiging om daarna nog eens in te sturen

Dat zie ik niet als afwijzing. Maar er zijn dus uitgeverijen die een uitgebreide afwijzingsbrief sturen zonder die uitnodiging. Of cryptischer, bijvoorbeeld "als je wat ouder bent". Ik denk ook dat het per uitgeverij verschilt, dat de een sneller een standaardbrief stuurt dan een ander. Afijn, zoveel variabelen dat het gewoon niet genoeg is om conclusies aan te verbinden.

Een uitgeverij is net als elk bedrijf bedoeld om uiteindelijk geld binnen te halen. Geeft men een manuscript aan een uitgeverij waarmee ze geld kunnen verdienen dan publiceren ze het. Elk uitgeverij heeft haar eigen manier van kansen berekenen of het manuscript goed zal verkopen. De ene uitgeverij is de andere niet. Net als mensen. Dus Odile, gewoon je manuscript doorsturen naar andere uitgeverijen. In dezelfde vorm.

Beste medeauteurs, Aangezien ik nieuw ben in het ''boeken-wereldje'' heb ik dit als afwijzing gekregen. Ik ben in dubio. Is dit een echte afwijzing of meer een standaard afwijzing. Dit is een fragment uit de afwijzing: 'Geachte heer '' '', Uw publicatievoorstel is hier in goede orde ontvangen. Uw verhaal is indrukwekkend en naar ik denk zeer relevant voor publicatie. Maar het door u voorgestane manuscript past helaas niet in ons fonds. Ik moedig u van harte aan om het bij een andere uitgeverij te proberen of het manuscript zelf te laten publiceren. U dankend voor het gestelde vertrouwen en vriendelijk groetend, Met vriendelijke groet, '' ''

Vreemde reactie. Het is indrukwekkend en relevant voor publicatie. Op zich is het geen standaardafwijzing. Als ik als uitgever een zeer indrukwekkend manuscript zou ontvangen dat geschikt is voor publicatie, ging ik mijn fonds heel snel aanpassen. Zou er een uitgever in Nederland het lef hebben gehad om vijftig tinten grijs uit te geven? Nee. Niet goed genoeg.

Dan zegt iemand: 'Nee hoor, bij mij was het in een keer raak!' of 'Ik ben tig keer afgewezen en toen lukte het uiteindelijk toch nog!' En dan? Wat zegt dat over je eigen kansen? Bedoel je dat ook, Schli?

In grote lijnen wel.

en de uitnodiging om daarna nog eens in te sturen

Dat zie ik niet als afwijzing. Maar er zijn dus uitgeverijen die een uitgebreide afwijzingsbrief sturen zonder die uitnodiging. Of cryptischer, bijvoorbeeld "als je wat ouder bent". Ik denk ook dat het per uitgeverij verschilt, dat de een sneller een standaardbrief stuurt dan een ander. Afijn, zoveel variabelen dat het gewoon niet genoeg is om conclusies aan te verbinden.

O, oké, dat zie je dan weer niet als afwijzing. Excuus dan, ik moet je niet zwart-witter laten zijn dan je bent ;) Ik heb juist het idee dat ze, uit angst om iets te missen, die uitnodiging er vrij snel aan toevoegen. Zo van: Het is zeer de vraag of je hier meer van weet te maken, maar we zetten het er maar bij voor het geval je dat toch ineens lukt, want dan zitten wij zonder al te veel moeite op de eerste hand. Dus een 'nee, nu niet', die weliswaar een stuk hoopvoller is dan NEE!!!, maar die alsnog makkelijk een gewone 'nee' kan worden. 'Als je wat ouder bent' klinkt als 'aaaah, wat schattig, een kind dat een boek wil schrijven'. Gelukkig ben ik inmiddels te oud om dat soort afwijzingen te krijgen. Het briefje dat Tandarts post klinkt niet al te best. Het gaat niet specifiek in op het manuscript (tenzij dat weggelaten is uit het fragment?), de auteur wordt niet uitgenodigd om later nog eens in te sturen, sterker nog, er wordt gesuggereerd dat hij misschien gebruik kan maken van POD. Het verhaal wordt alleen 'indrukwekkend' en 'relevant' genoemd. Mijn gok: dit is een heftig autobiografisch manuscript. Daarom formuleert de uitgever het wat voorzichtig, maar ik zie dit toch wel als een duidelijke afwijzing.

De vraag is: hoe ziet het fonds van de betreffende uitgeverij eruit, en wat is het onderwerp, de stijl, insteek et cetera van jouw boek? Zijn die twee compatible?

Goed punt, Thérèse. Ik wil nog wel eens over het hoofd zien dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om eerst het fonds te onderzoeken...

Tandarts, Ik vind het jammer dat uitgevers geen suggestie geven waar je wel in het fonds zou passen. Het is voor schrijvers lastig om uit te zoeken waar je het beste past. Dit ziet eruit als een bemoedigende afwijzing en niet als een standaard afwijzing. Ik heb ooit zo'n mail gekregen naar aanleiding van een schrijfwedstrijd die ik niet won, maar wel het commentaar dat wat ik schreef de moeite waard was om uit te werken naar meer woorden. Ik zou dus in jouw geval naar Amsterdam of een andere plaats met veel boekhandels dicht bij elkaar afreizen en een dag alle boeken uitpluizen die te koop staan om te kijken waar jouw verhaal het beste bij past. Probeer je gevoelens en intuïties daarbij in criteria te vatten. Soms verzucht ik dat er niet iemand is die dit als een dienst aanbiedt, aangeven aan auteurs waar ze dat ene specifieke manuscript het beste kunnen aanbieden. Maar zoals bij dating, bemiddeling geeft geen garantie op succes.

Soms verzucht ik dat er niet iemand is die dit als een dienst aanbiedt, aangeven aan auteurs waar ze dat ene specifieke manuscript het beste kunnen aanbieden. Maar zoals bij dating, bemiddeling geeft geen garantie op succes.

Odile, daar zijn de literair agenten toch voor? Misschien ook een idee voor Tandarts: via een literair agent zijn werk proberen onder te brengen. @ Tandarts: http://www.schrijvenonline.org/schrijfgids/litera… En nu toch proberen on topic te blijven, want ik zie het onderwerp verschuiven.

Thanks Therese, ik zal er naar kijken!

"Past niet in het fonds" kan dat ook letterlijk zijn: er staan al genoeg andere boeken op de planning om uit te geven, waardoor er de komende jaren geen (financiële) ruimte is om nog een boek erbij te persen. Denk na: de uitgever moet wel het geld (fonds) hebben om een investering (redactie, druk) te doen om van je manuscript een boek te maken. Geen geld, geen fondsen, geen boek. Eerlijk gezegd ben ik de negatieve houding op dit forum jegens de uitgevers behoorlijk zat. Begrijpen jullie nu echt niet dat een uitgever een gelijkwaardige partner is in een proces om van een manuscript een goed verkopend boek te maken? Dat laatste is in het belang van uitgever en schrijver. Een uitgever die gaat voor je manuscript zal met je samen moeten werken, en jij met de uitgever. Wat goed is voor de uitgever, is goed voor jou. De uitgever weet dondersgoed dat een schrijver die niet meewerkt weggegooid geld is. Waarom steeds die achterdocht en die verdachtmakingen? Als je afgewezen wordt, kun je het elders zoeken. Of je wonden likken en accepteren dat je een amateur bent en blijft. In dat geval staat POD je met open armen op te wachten. Dat je wordt afgewezen ligt niet aan de betreffende uitgever, maar aan je eigen product. Of je nu een standaardbrief krijgt of een wat uitgebreidere. Nog een keer proberen, of wat de cijfers uitwijzen: zorgen dat je het vak onder de knie krijgt voor je het nog een keer probeert. En zoals bij ieder ambacht geldt dat kennis van de markt en de partijen op die markt noodzakelijk is om een meester te worden.

Ik heb nog nooit een volledig manuscript van mezelf goed genoeg gevonden om het naar een uitgever te sturen, dus ik weet niet hoe een standaardafwijzing eruit ziet, maar ik zou de brief die Tandarts kreeg toch als dusdanig interpreteren. Anders zouden ze wel dieper op het manuscript zelf ingaan of eventueel een andere uitgever die wel een fonds heeft voor dit indrukwekkende manuscript voorstellen. Zeker de suggestie richting POD doet mij vermoeden dat ze het niks vonden.

Hekate, dit is geen standaard afwijzing en het zelf publiceren is niet per sé POD. Voordat de suggestie gedaan wordt om zelf te publiceren staat dat het indrukwekkend is en dat hij 'aangemoedigd' wordt om het naar een andere uitgever te sturen. Dit schrijft een uitgever niet als hij het niet meent. Het woord indrukwekkend is niet voor iedereen. Uitgevers hebben er niets aan om gratuite complimenten uit te delen. Ik heb op diverse fora neutralere afwijzingsbrieven gezien.

Ik denk dat het "indrukwekkend" op iets autobiografisch slaat, en niet op de superieure literaire kwaliteit.