Ik heb ook wel eens aan zoiets gedacht maar ben er toen niet echt uitgekomen hoe ik dat aan zou moeten pakken. Geen echt antwoord voor je maar ik ga dit wel volgen :)

Zeker kan dat, maar ik zou dat dan niet in één hoofdstuk verwerken. In hoofdstuk A is Anna het hoofdpersonage. In hoofdstuk B is Bert het hoofdpersonage. Heb ik zelf ook gedaan in een verhaal. Alleen ben ik niet van de ik-figuur uitgegaan, maar van het hij/zij-perspectief.

In de Gifhouten bijbel komen vijf personen om toerbuurt aan het woord. Alle personen zijn beschreven vanuit t ik-perspctief. Dus het kan. Wisselen per hoofdstuk lijkt me overzichtelijker dan binnen een hoofdstuk. Jouw optie zou ik niet toepassen. Steeds namen benoemen lijkt me rommelig en overbodige ballast. Gr. Imeen

Je kunt het als experiment proberen. Maar dan moet je wel de vaardigheid hebben om de ikken een eigen stem te geven (in plaats van allebei je eigen stem). Over het algemeen maak je het jezelf en je lezers niet makkelijker op. De basisvraag is: waarom wil je dit doen? Waarom kies je voor het "ik-perspectief"? Waarom twee keer? Welke elementen van het verhaal maken het onmogelijk om het op een andere manier te doen?

Het kan. Maar zoals schlimazlnik zegt, moet je oppassen dat je je stemmen voldoende van elkaar onderscheidt. Ik heb een roman geschreven met vijf ik-personen die elkaar binnen een hoofdstuk meerdere keren afwisselen. Er zijn lezers geweest die het lastig vonden erin te komen, maar inmiddels heb ik de personages voldoende van elkaar weten te onderscheiden. Het blijft een aparte keuze, geloof ik, en ik hoop dat lezers ervan zullen houden. Volgend jaar word ik uitgegeven (door een grote reguliere uitgever), dus dan zullen we het zien :-)

Schlimazlnik stelt de vragen die ook bij mij gelijk opkomen. Waarom zou je zo moeilijk doen? Is dit vooral bedoeld als experiment of denk je echt dat dit de vorm is die het best bij je verhaal past?

Toevallig zit ik met hetzelfde probleem, dat mij belet om te beginnen met mijn verhaal. Ik vraag mij af of het helpt om voor verschillende stemmen verschillende lettertypen te gebruiken, zoals je weleens in kinderboeken ziet.

Misschien is de simpelste oplossing dan nog wel de beste. Zet de naam van het personage gewoon, liefst vetgedrukt, boven elk stukje. Dan hoeft er niet gepuzzeld te worden.

Toevallig zit ik met hetzelfde probleem, dat mij belet om te beginnen met mijn verhaal. Ik vraag mij af of het helpt om voor verschillende stemmen verschillende lettertypen te gebruiken, zoals je weleens in kinderboeken ziet.

Maak je jezelf dan niet erg afhankelijk van de typografie? En voor iemand die van gesproken boeken gebruik maakt of moet maken, wordt het wel erg lastig lijkt me.

Ik vind korte hoofdstukken wel prettig. Zeker als er perspectief wisselingen zijn. Ik hou niet van puzzelen als ik lees.

Ik heb boven elk stukje van ieder personage de naam gezet, vetgedrukt, zoals Hay voorstelt. Werkt goed. Daarbuiten, moet je wel zorgen voor unieke stemmen, dat komt de geloofwaardigheid van het verhaal ten goede. En het helpt bij het onderscheiden, natuurlijk. Experiment of niet, het is leuk om te doen, en het kan een extra dimensie aan je verhaal geven, als je het goed doet.

Ik ben ook bezig met een verhaal waar ik, voor het eerst, 2 ik-personen in verwerk. Ze wisselen elkaar af per hoofdstuk. Misschien zijn de hoofdstukken dan iets korter, maar ik denk niet dat het erg is met deze manier van schrijven. Om twee personages in 1 hoofdstuk te verwerken zou ik denk ik eerder verwarrend vinden en moeilijk om de overgang goed te begrijpen. Schrijven is ook uitvinden dus ik zou zeggen, probeer het eens en wie weet werkt het juist heel goed!

Zoals al gezegd is, is het lastig om je ik-personages een eigen stem te geven. Een alternatief is om het ik-perspectief voor personage A te combineren met een hij/zij-perspectief voor personage B, C, D etc. Dan heb je een ik-perspectief voor het personage waarbij die kijk in de gedachten het meest relevant/interessant is, en kun je tegelijkertijd de gedachten/ervaringen van de andere personages beschrijven. Het is een nogal ongewone constructie, maar ik heb het laats nog gelezen in een boekje van Agatha Christie en vond het erg leuk; heel afwisselend. Maar het zal niet bij elk verhaal passen.

Zo heb ik mijn nieuwe manuscript opgezet. De ik is de centrale hoofdpersoon, de hij is de andere hoofdpersoon (bijna even belangrijk). Werkt vooralsnog goed. Twee ik-ken zou ik niet snel aan beginnen, maar da's persoonlijk en ook nogal afhankelijk van het soort verhaal.