Schrijven voor de markt?

Ceridwen, snap ik het zo goed? Jullie verhuizen naar een andere plaats en het vriendje van je zoon blijft achter? Zoiets? Wat mijn eigen stijl betreft: Nee, geen mug deze keer. Die heb ik intussen naar het hiernamaals laten verhuizen, haha! Ik houd ervan verhalen te maken die overkomen alsof ze echt gebeurd zouden kunnen zijn en laat kinderen graag zelf met oplossingen komen voor problemen, of zelf manieren vinden om (elkaar te helpen) verdriet te verwerken. (sprak de juf) Ik ben al een eindje in hoofdstuk één. Het onderwerp gaat me na aan het hart, we hebben hier twee jaar geleden zoiets meegemaakt met één van onze kinderen een een verhuizend buurmeisje (emigratie, die niet doorging door scheiding, maar toen volgde dus toch een verhuizing). Niet alleen een emotionele gebeurtenis voor haar, ook voor mij. Als ik terug ben uit Italië (daar verhuis ik zondag a.s. naartoe, voor drie weken dan ;)) zal ik wel een stukje in Boekpresentatie zetten. Kunnen jullie daar spuien.

Hallo allemaal, ik stel me dan nog de vraag: "raken jullie niet ontmoedigd als je ziet hoeveel schrijvers proberen een boek te schrijven?" Begrijp me niet verkeerd: ik gun iedereen die op dit forum zit (en ver daarbuiten) enkele bestsellers a la Da Vinci Code. Maar ... als iedereen die hier aanwezig is enkele boeken schrijft en deze ook uitgeeft zullen ze de bestaande bibliotheken moeten verdubbelen in omvang. Ik probeer zelf een boek te schrijven maar als ik denk aan de vele schrijvers-to-be die waarschijnlijk veel beter zijn dan mij, dan raak ik ontmoedigd. Waarom zou het bij mij lukken ...? Dus waar halen jullie jullie motivatie vandaan?

Ik schrijf al jaren voor kinderen in mijn klassen en ik lees mijn verhalen voor aan mijn eigen kinderen. Ik vertel graag en lees graag voor. Ik heb uit de bieb regelmatig (vooral B-) 'boeken' geleend, die werkelijk niet voor te lezen waren. Primitieve schrijfstijl, beroerde plots, duimendik opgelegde moraal. Ronduit afschuwelijk om te lezen. Maar wel uitgegeven en vaak na jaren nog steeds aanwezig in de bibliotheek. Ik weet (nee, niet arrogant bedoeld) dat mijn verhalen kwalitatief beter zijn dan dat. En dus durf ik de stap te wagen om mijn schrijfsels op te sturen. Verder vind ik het gewoon leuk om te schrijven, dus dat zal ik blijven doen, ook al wordt er niks uitgegeven. Ik heb pas sinds kort de behoefte om ook eens iets op te sturen, en al die jaren daarvoor schreef ik gewoon voor de lol of om kinderen op school mee te vermaken.

Ach Blinker. Het is gewoon zo leuk, en als er eens wat uitgegeven wordt, ook leuk. Het is een spel, schrijven en uitgeven, uitgegeven worden, alles er om heen. Maar ook een spel wat je kan winnen, met genoeg doorzettings en uithoudingsvermogen! @ Sygin; precies. Mijn zoontje is vier, zijn vriendje is zes. Ze zaten samen in groep 1/2 en het was liefde op het eerste gezicht. Bleken ze ook nog eens vlak bij elkaar te wonen, dus ook feest na schooltijd. Het arme kind vraagt iedere ochtend of mijn zoontje er nog is. Zijn andere vriendjes zijn er denk ik wat beter tegen opgewassen, want die hebben er wat minder last van. En idd, ze lossen het wel op samen, en er komen heus wel nieuwe vriendjes. Maar wat me echt verbaasde was dat ik geen enkel prenten of voorleesboek als ondersteuning voor het vriendje kon vinden. Boeken helpen, daar ben ik van overtuigd. Hé, dat is ook meteen een antwoord voor Blinker 8) !

Ah, dan zit ik in elk geval aardig in de goede richting met mijn opzetje. Als ik 'm op verzoek maak, mag er ook wel wat herkenbaarheid voor het kind inzitten, nietwaar? Dank je! En ja, boeken helpen inderdaad! Ben ik helemaal met je eens. Of ze helpen je bij het vinden van een oplossing, of ze helpen bij het verwerken van een probleem, of ze laten je even wegdromen uit een nare dag. Hoe het ook zij, schrijven voor kinderen loont. Zelfs al geef je niks uit, dan nog kun je een publiek hebben voor je schrijfsels.

@ Blinker: kan me je gevoelens goed voorstellen. Maar... schrijven zit er bij mij zo in, dat krijg je er niet meer uit. En net als Sigfyn lees ik zo veel uitgegeven rommel, dat ik vertrouwen hou in mijn schrijfkunsten.

Bijna iedereen schrijft omdat hij of zij het leuk vindt. Ik ga niet tegen mijn zin iets op papier zetten als je toch weet dat de kans klein is dat een uitgever het uit wilt geven. Natuurlijk hoop ik dat ze mijn verhaal goed vinden, maar rijk worden... Als je rijk wilt worden met een boek, dan zou je het best over AFVALLEN kunnen schrijven. Natuurlijk wort er ook "rommel" uitgegeven. Maar is dit niet een kwestie van smaak? Mijn zoon las laatst een boek, dat hij vreselijk saai vond. Mijn dochter vond het boek geweldig. Zo zie je... voor ieder boek is wel een doelgroep te vinden.

Rijk worden van schrijven zullen we niet worden. Maar de vraag is of je dat moet willen. Ik schrijf omdat ik het leuk vind. Het is een hobby. Mijn eerste jeugdboek (dat klinkt best raar) gaat over een jongetje dat goed kan voetballen. De meeste uitgevers vonden het wel een leuk verhaal, maar wilden niet omdat er al zoveel jeugdboeken waren over voetballen. Toch was er een uitgever die er wel in geloofde. Eind april is hij uitgekomen en nu al wordt hij herdrukt. Het lijkt een gat in de markt. Deel twee volgt in september en deel drie in het voorjaar van 2008. Het kan raar lopen. Ik merk wel dat ik bij deel twee en deel drie meer nadenk over wat jongens graag willen lezen dan bij het eerste deel. Dat komt ook door de uitgeefster die mij erg goed begeleid en goede tips geeft. Maar ja, zij maken de kosten en willen dat toch terug verdienen.

leven van liede en geur houdt Sonja Bakker buiten de deur ik val liever niet op, ik val liever af Zoiets? Kunnen we niet alles combineren? Het verhuisende vriendje is op dieet? Succes gegarandeerd! ;)

@Blinker: ik heb dertig jaar gedaan (ik tel even in eigen beheer en POD-uitgever niet mee) om een reguliere uitgever te vinden die me een kans wilde geven. Het was altijd 'net niet.' Mijn stijl is zeer dicht op de lezer en compact. Daarbij leek het meer een toneelstuk of stripverhaal. Daar was niet altijd een markt voor maar nu wel. En het onderwerp natuurlijk! Dus houd vol!

Ik wil eigenlijk boeken schrijven waar een of meer personen homo zijn, zowel voor de jeugd als voor volwassenen, omdat die groep eigenlijk nogal ondervertegenwoordigd is. Maar dat heeft niet noodzakelijk met het verhaal te maken, da's een extraatje ;)

De vraag was of we 'voor de markt' willen schrijven, of liever alleen dat wat we zelf leuk vinden. Naar mijn idee weet je van tevoren meestal niet hoe de markt zal reageren. Sonja Bakker wist dat natuurlijk ook niet maar ze was wel zo slim om fabrikanten in haar project te betrekken. Dan ben je commercieel. Maar of het een succes wordt... dat wist zij niet, noch de fabrikanten. Toch kan 'de markt' wel bespeeld worden. Voor de hand liggend zijn: een mooi koppie voor het geval je op tv verschijnt (en dan graag ook váák). Een thema dat algemeen als interessant wordt beschouwd (seks, voetbal, auto's', rijkdom en armoe, toverij). Een bepaalde stijl: vlot, lekker. Maar al die ingrediënten bij elkaar garanderen nog geen succes. Renate Dorrestein schreef in 'Het Geheim van de Schrijver' dat sommige boeken uitstekend geschreven zijn, maar niet goed verkopen. Daarentegen zijn er veel prullen die uitstekend verkopen. Dus ja... uiteindelijk moet je, denk ik, schrijven wat jij leuk vindt. De markt is grillig en na verloop van tijd kan jouw werk ineens TOCH nog succesvol worden.

Ik heb geschreven omdat ik eigenlijk altijd geschreven heb, omdat ik het leuk vind. Het zijn vooral korte verhalen en reisverhalen. Deze liggen nog steeds op zolder stof te happen, maar wie weet, wordt dat nog wat. Nu ik de reacties krijg van mijn eerste boekje:" in één ruk uitgelezen'', ''het kwam allemaal weer naar boven.'' ''Hoe komt het toch dat je het zo goed kan omschrijven wat je nooit hebt kunnen vertellen.'' kan ik misschien toch meer dan ik denk.Maar ik ben er zeker niet op uit om voor de markt te schrijven. Ik ben helemaal niet commercieel ingesteld. Ik vind het alleen maar leuk dat het nu bij een klein groepje aanslaat.

Even terugkomen op het spontane verhuisboekjesidee: Ben er begin juli mee bezig geweest, maar door vakantie en familie-omstandigheden ben ik de laatste weken niet in staat geweest er rustig voor te gaan zitten. 't Was toch al te laat voor jullie eigen verhuizing, is het niet Ceridwen? ;) Ik hoop er deze of volgende week weer mee te starten. Het idee ligt klaar, nu de uitwerking nog. Ben errug benieuwd of schrijven voor de markt mij bevalt, haha!

't Was inderdaad aan de late kant, want we wonen er al. In de rommel nog, maar toch. En zoals het er nu uitziet gaat het prima met de kinderen. We laten ze nog wat weekenddagjes met elkaar spelen, dan is het niet zo abrupt helemaal over. Nee, zoals het er nu uitziet had ik beter om een boek voor mezelf kunnen vragen :jawdrop: . Dus wie weet Sigyn, komt het boek-op-maat precies op tijd voor onze volgende verhuizing ;) ! Ik ben in elk geval erg benieuwd naar het resultaat.

@ Marriejeanne. Ik denk dat je de spijker op de kop slaat wat het bespelen van de markt betreft. Je kunt als schrijver natuurlijk een geweldig boek schrijven, maar als je persoon niet 'fijn' overkomt op het publiek, verkoop je niet veel boeken. Kijk naar succesvolle schrijvers. Het zijn allemaal wel persoonlijkheden. Charismatisch vaak. In ieder geval komen ze goed over op de televisie. Gelukkig kun je leren hoe je goed overkomt naar andere mensen toe. Dus dat mag geen probleem zijn. Ik verkeer in de veronderstelling dat men dit niet altijd goed beseft. Het schrijven van een goed boek is één ding, verkopen is een belangrijke tweede. Dat je hier je lichaam in de strijd moet gooien is (helaas?) een werkelijkheid. Wat je laatste alinea betreft: ik denk dat Dorrestein gelijk heeft. Veel prul wordt verkocht omdat de schrijver zo leuk is. Naar mijn bescheiden mening is dat zeker het geval bij Ronald Giphart het geval. Of Kluun. Wat een pulp, maar verkopen dat het doet! Een beetje offtopic, maar ik moet het kwijt. Wat hebben mensen toch met lovende zinnen als "vlot geschreven" en "een echte pageturner"? Mijns inziens is dat juist een belediging voor de literatuur. Literatuur hoort nageplozen te worden, de lezer maakt kennis met je gedachten. Zijn je gedachten dan zo vlak zodat mensen hier vlot overheen lezen?

@Humbert, dat laatste wat je zei: die gedachten hoeven niet vlak te zijn, maar het boek kan gewoon spannend genoeg zijn om het te lezen, in je op te nemen en meteen verder te lezen.

Een beetje offtopic, maar ik moet het kwijt. Wat hebben mensen toch met lovende zinnen als "vlot geschreven" en "een echte pageturner"? Mijns inziens is dat juist een belediging voor de literatuur. Literatuur hoort nageplozen te worden, de lezer maakt kennis met je gedachten. Zijn je gedachten dan zo vlak zodat mensen hier vlot overheen lezen?

Mensen wil zo snel mogelijk weten hoe het afloopt. Misschien lezen ze daarna het boek nog eens en nog eens om de gedachten op te pakken. Of misschien niet, maar da's het probleem van de lezer, niet van de schrijver. Je kunt niet met iedereen rekening houden.

Kopen mensen een boek niet als de uitgever op de achterflap citeert: 'Een boek om traag en zorgvuldig te lezen, onder het genot van een goede cognac.'? Nu staat dat er ook nooit, voor zover ik me kan herinneren, dus dit is eigenlijk een hersenspinsel van niets; het valt niet te testen. Want wie wil het proefkonijn zijn.

Als ik eerlijk ben lijkt zo'n boek niet echt boeiend... ik bedoel, die zin boeit al niet. Dus ik denk niet dat ik zo'n boek zou gaan lezen (tenzij het verhaal me moet interesseren, maar dan moet het wel een heel goed verhaal zijn).

Misschien moet ik mezelf nuanceren. Ik ben me er heel goed van bewust dat je sommige boeken leest om het verhaal. Puur om het verhaal, je leest als het ware over anderen. Nu kan ik de term 'literatuur' niet goed duiden (volgens mij loopt hier een discussie over dit onderwerp), maar naar mijn bescheiden mening lees je in literaire boeken over jezelf. Literaire boeken zijn verwoordingen van de diepste gedachten van de schrijver. Ik vind dat je als lezer dan best wat moeite mag doen om die gedachten te begrijpen. Een mooie voorbeeld is het boek dat ik nu lees, De Pianiste van Jelinek. Ik moet echt moeite doen om bepaalde dubbelzinnige passages goed te begrijpen. Maar o God, wat voel je je tevreden als je eindelijk snapt wat ze bedoelt! Wat Wonderer zegt is ook waar, natuurlijk. Nabokov zei zoiets al in Lectures on Literature. Het komt er op neer dat je een (goed) boek eigenlijk moet herlezen en herlezen. Na de eerste keer lezen maak je kennis met de wereld van de schrijver. Bij de tweede lezing ben je vertrouwd met het boek zodat je eindelijk kan beginnen met het napluizen van de gedachtenwereld van de schrijver.

Verder is het ook nog een kunst om iets moeilijks op zo'n manier uit te leggen dat mensen het eenvoudig kunnen snappen. Maar het is dus maar net wat je bedoeling is. Wil je iemand meeslepen in je verhaal, maak je het niet te moeilijk. Wil je iemand aan het denken zetten, giet je dat in een andere vorm. Doelgroep en doelstelling.

Ceridwen, al is het voor jou te laat: het verhuisboekje in eerste versie is af. Het leuke was dat toen ik er gisteren de laatste hand aan legde, hier ons oude buurmeisje (onze kinderen noemden haar 'buurzusje') aan het spelen was. Ze is een paar jaar geleden verhuisd naar een andere stad en onze middelste en zij missen elkaar erg. Ik had nog een meisjesnaam nodig voor in het boek, dus heb ik de naam van ons buurzusje gebruikt. Apetrots was ze: 'Ik word beroemd!' Ik heb het naar de illustratrice gestuurd, in afwachting van haar plannen. Als we het eens zijn over de uitwerking, zal ik wel een stukje plaatsen in Boekpresentatie. En dan maar hopen dat er een markt voor is.