(Homo)pulp

Beste collega's, Iedereen heeft zo zijn zwaktes. De mijne is het lezen van homopulp. Ik ben er mee in aanraking gekomen toen ik begin dit jaar zo'n boekje in mijn handen kreeg. Ik was gelijk gefascineerd door de prachtige covers. Vooral de covers uit de jaren '60 zijn geweldig! Die heerlijke 'over the top' plaatjes van gespierde kerels met een bobbel in de broek. Felle achtergronden en een kek letterype voor de titel. Natuurlijk, het is vaak slecht (ontiegelijk slecht zelfs) geschreven. De plot? Wie heeft het over een plot? Jongen ontmoet jongen. Jongen wordt verliefd. Jongen durft niet zo goed. Jongen zevert over onzekerheid. Jongen doet peper in zijn reet en gaat op zijn doel af. Jongen beleeft eind goed al goed. Leuk ook aan die jaren zestig pulp is dat de schrijver vaak ook erg moralistisch is. Vaak lees je over de slechte burgerbevolking die erg tegen poten en mieën is. Maar ook wereldproblematiek wordt niet geschuwd. Een bekende naam uit die tijd, Paul Monty, schreef over de apartheid en over de politionele acties in Indonesië. Monty was eigenlijk ook de enige, naar mijn weten, met een !enigszins! leuke schrijfstijl. Na een leuke Arabier ontmoet te hebben: "We hebben de liefste gemaakt achter het zoeklicht, dat de boorden beschijnt van het Suezkanaal. Het was een vurige vlotter, met de stank van alle kruiden van zijn ras. Maar wat een ras. Een superras!" Wie leest er nog meer pulp? Niet per se homopulp, natuurlijk. Bouquettereeks, sf-pulp, detective wellicht?