Geen afbeelding
Uruguru

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Van herinnering naar flashback?

 21 december 2012 - 16:36
Ik heb een tweetal vragen over onderstaand fragment. De terugblik in het fragment begint met een herinnering en gaat over in een flashback. Ik vraag me af of dit een stijlfout is, en belangrijker, of het verwarring zou kunnen scheppen bij de lezer? De herinnering en de flashback beginnen in de voltooid verleden tijd. Ik schrijf echter liever geen pagina’s lang in de vvt, dus in de laatste zin schakel ik terug naar de ovt. Ik ervaar dat als een noodzakelijke stijlfout. Zijn er regels of trucjes om een dergelijke overgang meer aanvaardbaar te maken? Voorafgaande scènes: Ontmoeting van de hoofdpersonen met hun gehate neef Peter. De hoofdpersonen vervolgen hun weg. Aankomst van de hoofdpersonen op locatie. Alinea Peter vervolgt zijn weg Informatie die nog niet volledig bekend is aan de lezer: op locatie dreigt een groot gevaar. Peter kent dat gevaar en heeft het mede veroorzaakt, maar heeft met opzet verzuimd de hoofdpersonen te waarschuwen. Fragment: Peter verkneukelde zich over de ontmoeting met zijn neefjes. Wat een toeval dat zij juist deze dag gekozen hadden om te gaan zwemmen in de Zwarte Poel. Zou hij nu eindelijk eens geluk hebben? Zou er nu eindelijk een eind komen aan die lange reeks van gebeurtenissen die steeds van kwaad naar erger waren gegaan? Met spijt dacht hij terug aan die grote kale kop die hij nu al weer twee maanden geleden in de bosjes naar beneden had zien duiken. Was hij maar niet zo gretig geweest. Hij had meteen begrepen waarom de onverlaten zich schuil hielden. De schurken waren uit op... Einde fragment. Nu volgt een pagina’s lange geschiedenis van hoe het gevaar is ontstaan dat de hoofdpersonen op locatie bedreigt. Overigens, de twee laatste zinnen van het fragment zijn aangepast. Die heb ik slechts toegevoegd om het idee weer te geven. In het origineel duurt het wat langer voor ik terugkeer naar de ovt, en er staan begrippen in die teruggrijpen op de context van het geheel, en op informatie die in eerdere scènes gegeven is.

Profile picture for user Diana Silver
Diana Silver

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 1:41
Ik vraag me af of dit een stijlfout is, en belangrijker, of het verwarring zou kunnen scheppen bij de lezer?
Mijns inziens is het geen stijlfout en daarom dus ook volkomen aanvaardbaar. Hoewel ik in dit korte stukje veel dingen niet begrijp, is dit onbegrip geenzins te wijten aan de manier waarop je overgaat van heden naar herinnering naar flashback: daarin volg ik je op de voet. Dergelijke overgangen heb ik wel vaker gezien. Dus volgens mij heb je niet om je zorgen over te maken.

Geen afbeelding
Uruguru

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 2:49
Mijns inziens is het geen stijlfout en daarom dus ook volkomen aanvaardbaar. Hoewel ik in dit korte stukje veel dingen niet begrijp, is dit onbegrip geenzins te wijten aan de manier waarop je overgaat van heden naar herinnering naar flashback: daarin volg ik je op de voet. Dergelijke overgangen heb ik wel vaker gezien. Dus volgens mij heb je niet om je zorgen over te maken.
Dat is geruststellend en bemoedigend om te horen. Dank je wel voor je commentaar.

Geen afbeelding
Johan Bordewijk

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 12:51
Grappig, je hebt het over een noodzakelijke stijlfout. Da's een oxymoron (over stijlfouten gesproken...) Welke verschil zie jij tussen een herinnering en een flashback? Je fragment is prima. De inleiding van een flashback gaat altijd in de voltooide (in jouw geval verleden) tijd (in 1 of 2 zinnen), om de lezer duidelijk te maken dat er een tijdsprong is. Daarna schrijf je gewoon in de onvoltooid verleden tijd, om de scene actief te houden.

Geen afbeelding
Uruguru

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 16:51
Grappig, je hebt het over een noodzakelijke stijlfout. Da's een oxymoron (over stijlfouten gesproken...)
Dat zou betekenen dat de betekenissen van 'noodzakelijk' en 'fout' elkaar per definitie tegenspreken. Dat zie ik nog niet.
Welke verschil zie jij tussen een herinnering en een flashback?
Dat verschil heb ik ergens gelezen op deze site. Uit mijn herinnering: ;) Een herinnering hoeft niet noodzakelijkerwijs waarheidsgetrouw te zijn. De nadruk ligt op hoe een persoon iets ervaren heeft. Een flashback is een meer waarheidsgetrouwe weergave van gebeurtenissen. Een beschrijving van wat zich heeft afgespeeld.
Je fragment is prima. De inleiding van een flashback gaat altijd in de voltooide (in jouw geval verleden) tijd (in 1 of 2 zinnen), om de lezer duidelijk te maken dat er een tijdsprong is. Daarna schrijf je gewoon in de onvoltooid verleden tijd, om de scene actief te houden.
Aha, dankjewel. Dat wist ik niet. Ik had het gevoel dat ik het zo moest doen, omdat het anders de leesbaarheid te zeer geweld aan zou doen. Dat blijkt dus gemeengoed te zijn. Daar ben ik blij mee. Bedankt voor je reactie.

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 22 december 2012 - 17:30
Was hij maar niet zo gretig geweest. Hij had meteen begrepen waarom de onverlaten zich schuil hielden. De schurken waren uit op ...
vind ik best wel snel geschakeld van v.v.t. naar o.v.t. Natuurlijk ontbreekt het vervolg, waardoor het voor ons (mij) moeilijk is om 'mee te gaan' in de tijd. Naar mijn smaak zou het ook zo kunnen: Was hij maar niet zo gretig geweest. Hij had meteen begrepen waarom de onverlaten zich schuil hadden gehouden. Ze waren uit geweest op ... ... en dan langzamer naar de o.v.t. En wel aan het eind van de flashback terugkeren naar de v.v.t. om de lezer weer naar het nu van het verhaal te brengen. Misschien een idee om het hele fragment - van v.v.t. via o.v.t. naar v.v.t. - in Proeflezen te zetten, zodat we het geheel kunnen 'proeven', voelen hoe het overkomt?

Geen afbeelding
Johan Bordewijk

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 19:47
Grappig, je hebt het over een noodzakelijke stijlfout. Da's een oxymoron (over stijlfouten gesproken...)
Dat zou betekenen dat de betekenissen van 'noodzakelijk' en 'fout' elkaar per definitie tegenspreken. Dat zie ik nog niet.
Noodzakelijk en stijlfout sluiten elkaar uit. Als iets noodzakelijk is voor je tekst kan het geen stijlfout zijn, want je hebt het immers nodig in je tekst. Als iets een stijlfout is moet het uit je tekst en kan dus niet noodzakelijk zijn. Een bewust en met opzet toegepaste stijlfout (pleonasme, oid) wordt een stijlfiguur.

Geen afbeelding
Uruguru

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 20:52
Grappig, je hebt het over een noodzakelijke stijlfout. Da's een oxymoron (over stijlfouten gesproken...)
Dat zou betekenen dat de betekenissen van 'noodzakelijk' en 'fout' elkaar per definitie tegenspreken. Dat zie ik nog niet.
Noodzakelijk en stijlfout sluiten elkaar uit. Als iets noodzakelijk is voor je tekst kan het geen stijlfout zijn, want je hebt het immers nodig in je tekst. Als iets een stijlfout is moet het uit je tekst en kan dus niet noodzakelijk zijn. Een bewust en met opzet toegepaste stijlfout (pleonasme, oid) wordt een stijlfiguur.
Bedankt voor je toelichting. Ik kan je argumentatie volgen en mogelijk heb je gelijk. Omdat zowel het onderwerp als mijn mening in deze van ondergeschikt belang zijn, lijkt het me beter om af te zien van verdere tegenwerpingen.

Geen afbeelding
Uruguru

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 december 2012 - 21:17
Was hij maar niet zo gretig geweest. Hij had meteen begrepen waarom de onverlaten zich schuil hielden. De schurken waren uit op ...
vind ik best wel snel geschakeld van v.v.t. naar o.v.t. Natuurlijk ontbreekt het vervolg, waardoor het voor ons (mij) moeilijk is om 'mee te gaan' in de tijd. Naar mijn smaak zou het ook zo kunnen: Was hij maar niet zo gretig geweest. Hij had meteen begrepen waarom de onverlaten zich schuil hadden gehouden. Ze waren uit geweest op ... ... en dan langzamer naar de o.v.t. En wel aan het eind van de flashback terugkeren naar de v.v.t. om de lezer weer naar het nu van het verhaal te brengen.
Bedankt voor je mening. Ik ben al blij dat teruggaan naar de ovt na de eerste paar zinnen gebruikelijk is. Zoals ik al aangegeven had duurt het in het originele fragment inderdaad iets langer voor ik terugkeer naar de ovt. Ik had nog niet nagedacht over terug keren naar de vvt aan het eind van de flashback. Ik neem aan dat de wenselijkheid om de laatste zinnen weer in de vvt te schrijven af kan hangen van hoe je terugkeert in de tijdslijn van het verhaal. Maar ik zal er nog eens goed naar kijken, en neem je opmerking daarbij zeker mee.
Misschien een idee om het hele fragment - van v.v.t. via o.v.t. naar v.v.t. - in Proeflezen te zetten, zodat we het geheel kunnen 'proeven', voelen hoe het overkomt?
Het fragment leent zich niet zo voor proeflezing, omdat te vaak teruggegrepen wordt op kennis die de lezer in voorafgaande scenes heeft opgedaan. Maar niettemin bedankt voor je suggestie.

Geen afbeelding
Kirsty

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 december 2012 - 19:42
Een handig topic, ik zat een tijdje geleden ook te knoeien met de o.v.t. en de v.v.t. in een flashback. Bedankt voor het advies, Thérese, daar heb ik ook wat aan.