Ingeburgerde Engelse woorden

Het is niet verplicht om buitenlandse woorden cursief te drukken. Het is de uitgever die bepaalt of hij dat wel of niet wil doen. Als schrijver kun je in het manuscript ook kiezen: doe het wel of doe het niet. Het belangrijkste is dat je consequent bent en niet de ene keer zus en de andere keer zo werkt.

Als je het cursief zet, dan valt het extra op. Dat lijkt me niet nodig bij ingeburgerde woorden.

Woorden die niet behoren tot de Nederlandse taal, schrijf je de eerste keer dat je ze gebruikt cursief. Daarna mag je ze gewoon normaal in de tekst plaatsen. Hetzelfde geldt voor woorden die niet bestaan, maar meer een officieuze uitdrukking of een verzinsel zijn. Echter gebruik je hierbij niet een cursieve tekst, maar de enkele aanhalingstekens. ('paraplupoep', op deze wijze dus).

Waar haal je dat vandaan, Sander? Ik zou noch vreemde woorden, noch neologismen, noch dialectwoorden speciaal aanduiden en heb dat eerlijk gezegd ook nog nooit gezien.

Ha, ik worstel hier nu ook mee in mijn verhaal. Ik vind ook dat buitenlandse woorden in principe in cursief geschreven moeten worden, maar wanneer is een woord ingeburgerd en wanneer niet? - part of the deal (gekozen voor cursief) - cool (niet cursief) - o my god (niet cursief) - air time (gekozen voor niet cursief, maar twijfel nu) - youtube (niet cursief) Hoe gaan jullie hier mee om? En dan zit ik ook nog met (Engelse) namen van liedjes en bands. Ik heb nu de liedjes cursief en de bandnamen niet. Maar klopt dat eigenlijk wel? Het staat zo gek om hele bekende bands als The Cure of Radiohead in cursief te schrijven, maar bij minder bekende bands vind ik het weer gek staan om het níet cursief te schrijven...

Bands zou ik niet cursief schrijven. Ze hebben al een hoofdletter, dus daardoor is het duidelijk dat het namen zijn. Het ook nog eens cursief schrijven, trekt alleen maar ongewilde aandacht naar je manier van schrijven (i.e. leidt af van de scène zelf).

Je kunt een beetje op je gevoel afgaan: hoe vind je het staan, cursief, romein, vet, onderstreept. Hoe ziet je tekst eruit met deze accentueringen? Je kunt ook volgens Schrijfwijzer van Jan Renkema werken. Cursivering bij: - titels van publicaties, artikelen, cd's, - buitenlandse woorden en uitdrukkingen

En dan zit ik ook nog met (Engelse) namen van liedjes en bands. Ik heb nu de liedjes cursief en de bandnamen niet. Maar klopt dat eigenlijk wel?

Ik denk dat dat goed is. De song Marije Maria van Reboelje staat ook dit jaar weer hoog genoteerd in de Friese Top 100 < ook Top 100 is een naam, die cursiveer je niet, net zo min als bijvoorbeeld: De debuutroman Alle mannen dragen petten van Rasa ligt sinds gisteren in de winkel.

Ha, dankjulliewel, dat is twee keer een bevestiging om titels wel cursief te schrijven, maar bandnamen niet. Volgens mij zeggen de meeste schrijfwijzers over buitenlandse woorden dat ze cursief geschreven worden, behalve als een woord ingeburgerd is geraakt. Maar de definitie daarvan vind ik nou juist lastig. Met woorden als computer en laptop is het makkelijk, maar de 19-jarige in mijn verhaal bezigt nogal wat taal waarvan leeftijdsgenoten zich nauwelijks zullen realiseren dat het Engelse woorden zijn, maar menig 60-plusser zich wellicht afvraagt waar al die buitenlandse leenwoorden voor nodig zijn. Ik doe het nu inderdaad op gevoel, maar daardoor lijkt het waarschijnlijk alsof ik niet consequent ben in het gebruik van cursief.

Het wordt elders (schrijfwijzers Trouw en Volkskrant, diverse andere plaatsen) juist afgeraden om titels in cursief te schrijven; titels worden dan beschouwd als de naam (van een boek, film, lied, etc). Het ligt ook aan het soort tekst: moet de titel opvallen? Als je een stuk over een schrijver schrijft voor een krant, en je noemt diens verschillende boeken, dan kan het handig zijn omdat de lezer dan alert wordt en eenvoudiger door de tekst kan scannen. In een roman kan dat "aandacht trekken" door cursief juist averechts werken. Wat ingeburgerd is lijkt me simpel: Staat het in het Nederlandse woordenboek of niet? Kijk ook naar je doelgroep: een negentienjarige kan het vreemd vinden als veel "normale" woorden de nadruk krijgen door het cursief. En of jij je geloofwaardig kan maken in de doelgroep: gebruik je die woorden van nature, of om je doelgroep tegemoet te komen?

Woorden die niet behoren tot de Nederlandse taal, schrijf je de eerste keer dat je ze gebruikt cursief. Daarna mag je ze gewoon normaal in de tekst plaatsen. Hetzelfde geldt voor woorden die niet bestaan, maar meer een officieuze uitdrukking of een verzinsel zijn.

Of begrippen / termen. Bijvoorbeeld: De degeneratie van de figuur zien we aan een patroon dat zich herhaalt en telkens een mindere tekening laat zien. Deze degeneratie .... etc. Dus de tweede keer dit begrip niet cursiveren.

Waar haal je dat vandaan, Sander?

Waar Sander het vandaan heeft, weet ik niet, maar op de correctieafdeling waar ik werkte, was dit standaard.

de 19-jarige in mijn verhaal bezigt nogal wat taal (...) waar al die buitenlandse leenwoorden voor nodig zijn.

Dan zou ik ze niet cursiveren. Het hoort bij het taalgebruik van dat personage. Wanneer hij / zij deze woorden gebruikt in dia- of monoloog al helemaal niet cursiveren. 'Take it easey, man.' ''t Is toch weird, al die poespas.'

En hoe doen jullie dat met quotes? Dus als een leerling zegt: "never judge a book by it's cover" Ik doe dat zelf dan cursief, maar was niet zeker van of dit wel klopte.

Als hij het zegt, doe ik het zoals jij het in je voorbeeld noemt.

Kijk ook naar je doelgroep: een negentienjarige kan het vreemd vinden als veel "normale" woorden de nadruk krijgen door het cursief. En of jij je geloofwaardig kan maken in de doelgroep: gebruik je die woorden van nature, of om je doelgroep tegemoet te komen?

De doelgroep van mijn verhaal bestaat niet uit 19-jarigen. Het wordt wel deels geschreven vanuit het perspectief van een 19-jarige (in de derde persoon). Voorbeeld (zonder Engelse woorden overigens) : Hij had het episch gevonden! Het eten was gisteravond natuurlijk niet te vreten, maar die koppen aan tafel, man, daarvoor ging hij graag met honger naar bed. 'Episch' gebruik ik hier bijvoorbeeld omdat ik denk dat dergelijk taalgebruik bij dit personage past. Maar om on topic te blijven (haha, cursief of niet?), ik vind het eigenlijk wel logisch klinken om wel of niet cursief aan te passen aan de persoon vanuit wiens perspectief ik schrijf. In het geval van de 19-jarige zouden Engelse termen dan in principe dus niet cursief worden geschreven.

Voorbeeld (zonder Engelse woorden overigens) : Hij had het episch gevonden! Het eten was gisteravond natuurlijk niet te vreten, maar die koppen aan tafel, man, daarvoor ging hij graag met honger naar bed. 'Episch' gebruik ik hier bijvoorbeeld omdat ik denk dat dergelijk taalgebruik bij dit personage past.

Hoe kun je het hem dan toeschrijven?

Eh, ik begrijp je vraag niet?

O, dat komt omdat ik las dat je dacht dat dergelijk taalgebruik niet bij dit personage paste. Misverstand, sorry.

Ik voorkom het, en daar moet ik soms hard voor zoeken. Er zijn prima Nederlandse woorden voor veel Engelse ingeburgerde en het is ook wel weer een sport om die te vinden. On topic: terug naar het onderwerp, bijvoorbeeld :)

Het taalgebruik van de hedendaagse jongere is onbegrijpelijk. Mijn Middelste is vijftien en zit op een school waar veel straattaal wordt gesproken. De Jongste is twaalf en zit op een dorpsschool, net geen hete aardappel. Als de Middelste plat spreekt, is hij niet te volgen, waarop Jongste dan zijn neus in de lucht steekt en ieder woord verbetert. Thuis spreken we Nederlands, zeg ik dan altijd maar. Wat erg lastig is, want alle drie spreken ze uiteraard ook nog Spels. Dat is een speciaal taaltje over computerspellen. Als moeder zit ik daar dan tussen en breek wel eens wanhopig in met de klassieke zin: 'Hoe was het op school?' Ik zou absoluut niet voor een doelgroep het taalgebruik van het verhaal aanpassen. Dat het in dialogen nodig kan zijn, om een karakter vorm te geven, ja. Maar verder zo goed mogelijk Nederlands, dan kan iedereen het lezen.

Eens met Anaïd en dat is eigenlijk ook wat ik eerder bedoelde: Als je niet specifiek voor jongeren schrijft, hou je dan aan normaal Nederlands. Ik denk ook dat het op 20+-ers zonder kinderen in de puberleeftijd niet te volgen is als je voortdurend met straattaal/Engelse termen strooit. Bovendien maakt moderne, hippe taal je boek over vijf jaar onleesbaar, behalve als je Remco Campert heet.