titelreductie

Moet de schrijver daarmee concurreren dan?

Ja, dat is in Nederland ook zo. Het is "altijd" al zo geweest dat een uitgeverij 80% van de inkomsten uit slechts 20% van de gepubliceerde boeken haalt. En de overige 20% inkomsten uit het resterende deel van 80% van de gepubliceerde boeken. Voor een deel zal daar het "kunst" aspect meespelen: uitgevers die de literaire uitgaven bekostigen door bestsellende niemendalletjes. Maar er zijn ook talloze boeken die gewoon verramsjt worden of in de papierversnipperaar verdwijnen. Daar verdien je dus als uitgever helemaal niets aan (maar grote oplages zijn goedkoper, dus was dat altijd een manier om toch een boek uit te geven). Als je gevoel hebt voor wat een bestseller gaat worden, kun je de 80%-20% verhouding wijzigen door wat je niet direct als een bestseller ziet niet uit te geven. Titelreductie dus, en dan vooral in de niches, de boeken die op zich wel wat kunnen verkopen, maar geen geheide bestsellers zijn. Ik denk niet dat je als schrijver moet willen concurreren met overig entertainment. Het is een ander soort publiek. Een lezer wil zijn verbeelding laten prikkelen en zelf denken, lezen is vrij inspannend voor de hersenen (zeker als het literatuur is). TV haalt bijvoorbeeld een groot deel van de verbeelding weg: je ziet en hoort hoe iets is. Bij computergames ook. Daar kan je bovendien zelf ingrijpen in het verhaal, terwijl je in een boek nieuwsgierig gemaakt kunt worden door de schrijver naar wat die heeft verzonnen. Ik ga er van uit dat wanneer je je op de echte lezer richt, iemand die met plezier leest omdat het een soort denksport is, dat je dan succesvoller bent als schrijver dan wanneer je met allerlei multimedia rondom het boek het grote publiek aan je weet te binden. Dan komen ze voor de multimedia, en laten het boek links liggen. Of kijken er even in en leggen het weg. En als het Hollanders zijn, lezen ze het omdat ze ervoor betaald hebben, maar razend enthousiast zullen ze niet worden.

@ Egni Ik raakte onlangs in gesprek met een lerares Nederlands. Havo. Haar (trieste) conclusie was dat de meeste leerlingen niet meer kúnnen lezen. Ze kunnen - volgens haar - doordat ze voornamelijk alleen korte internetteksten, tweets, facebookberichten etc. lezen niet meer de concentratie opbrengen om langere teksten tot zich te nemen. Ze is al blij als ze leerlingen kan bewegen tot het lezen van een boek dat meer dan vijftig pagina's omvat. De leeservaring, -gewenning op internet etc. leidt volgens haar tot een beperking van de concentratiespanne (zoals ik het dan maar vertaal). Klonk mij herkenbaar in de oren. De dagelijkse praktijk op mijn werk dwingt mij ook tot snel, diagonaal lezen. Kortcyclisch. En dat heeft ook voor mij gevolgen. Ik bespeur bij mezelf bij een onderwerp als 'proeflezen' bijvoorbeeld dat ik geneigd ben om af te haken als de eerste twee zinnen me niet onmiddelijk pakken. Triest maar waar. Of je tegen dat verschijnsel kunt concurreren? Moeilijk. Dat wordt 'pageturner-werk'.

Ik denk niet dat je als schrijver moet willen concurreren met overig entertainment.

Dat was precies mijn punt. Ik maak mij niet de zorgen van een uitgever, dat ben ik vooralsnog niet.

Moet de schrijver daarmee concurreren dan?

Ja, hoor!

@ Egni Ik raakte onlangs in gesprek met een lerares Nederlands. Havo. Haar (trieste) conclusie was dat de meeste leerlingen niet meer kúnnen lezen. Ze kunnen - volgens haar - doordat ze voornamelijk alleen korte internetteksten, tweets, facebookberichten etc. lezen niet meer de concentratie opbrengen om langere teksten tot zich te nemen. Ze is al blij als ze leerlingen kan bewegen tot het lezen van een boek dat meer dan vijftig pagina's omvat.

Daarom, dus. Ik vind dit heel droevig. Voornamelijk voor de kinderen / jongeren zelf. Maar ook voor ons. De jeugd is de toekomst, en het zou mooi zijn als ze weer 'met aandacht' iets konden doen. Toch? (mijn mening) Nu moet ik zeggen, ik vind het onderwijs in België niet echt bevorderlijk voor het leesplezier. Jammer genoeg.

En als het Hollanders zijn, lezen ze het omdat ze ervoor betaald hebben,

Hahaha! Belgen ook, hoor. ;-)

Almaar meer uitgeverijen doen aan titelreductie. Ik heb het over Vlaamse uitgeverijen, maar ik denk dat het in Nederland precies hetzelfde is. Lezen mensen niet meer? Of kopen ze geen boeken meer? Hoe kan de schrijver concurreren met het overaanbod aan entertainment?

Egni, het valt me op dat je twee verschillende onderwerpen in één topic aansnijdt: 1. Lezen mensen niet meer / dan wel kopen ze geen boeken meer (op aanname dat uitgeverijen aan titelreductie doen)? 2. Hoe kan een schrijver concurreren met het overaanbod aan entertainment? Gezien de titel van je topic is het je meer te doen om de reden van de titelreductie bij uitgeverijen. Laten we ons dan daarbij houden. Voor het andere onderwerp kun je dan (eventueel) een ander topic openen.

Streng!

Moet de schrijver daarmee concurreren dan?

Ja, hoor!

Nee dus. Als ik zo begin te schrijven, doe ik mezelf oneer aan. Gaat niet gebeuren. Zoals Thérèse terecht opmerkt, worden hier twee thema's bij mekaar gegooid, die elk onderscheid verdienen.

Heeft dat minder lezen ook niet iets met opvoeding te maken? Minder ouders die het lezen stimuleren nu we zoveel televisie, internet en videogames hebben in vergelijking met 20 jaar geleden?

O wacht, nu reageer ik waarschijnlijk weer op de verkeerde vraag :P

In de verklaring waarom uitgevers aan titelreductie doen staat over het algemeen "ontlezing, onder meer door concurrentie met nieuwe media" als oorzaak voor teruglopende verkoopcijfers, wat die titelreductie noodzakelijk maakt. Dus dat hoort wel bij elkaar. De vraag is weinig relevant op een schrijversforum, maar door de vraag te stellen over hoe je als schrijver met de ontlezing/concurrentie omgaat wordt het dat wel.

Er wordt sinds internet veel meer gelezen, alleen de teksten zijn nogal drastisch gewijzigd, meer informatie minder verhalen. Misschien is het schrijven van een boek een uitstervend ambacht en binnenkort alleen nog te bewonderen op braderieën. Vroeger vertelde men elkaar verhalen bij het haardvuur, de drukletter heeft daar een ongenadig einde aan gemaakt, nu is het boek aan de beurt. Wat is voor jou als schrijver belangrijk? Je verhaal vertellen, of je verhaal vertellen in de vorm van een boek? Daar ligt denk ik het antwoord op de vraag hoe de concurrentie aan te gaan. Een verhaal past in een game, een holodeck, een tweet noem maar op. Ruim denken dus. Doen wat je graag doet (schrijven) en je niet druk maken of het gelezen wordt is ook altijd een optie, je schrijft voor jezelf en wordt het gelezen dan is dat een mooie bonus.

Volgens mij zijn er genoeg mensen voor wie het lezen van een literair boek een psychische noodzaak is, een manier om in eigen tempo een verhaal voorbij te laten rollen en erover na te denken. En "zen"-moment om tot rust te komen in het dagelijkse geweld van snelle informatie en het scannen van nieuwsberichten.

Doen wat je graag doet (schrijven) en je niet druk maken of het gelezen wordt is ook altijd een optie, je schrijft voor jezelf en wordt het gelezen dan is dat een mooie bonus.

Precies! Ik schrijf omdat ik niet anders kan dan op die manier reflecteren op het leven om me heen. Ik schrijf omdat schrijven een manier is waarop ik ruimte geef aan gevoel. Eventuele bonussen volgen wel, of niet. Als iemand het graag leest, is dat al mooi.

In de verklaring waarom uitgevers aan titelreductie doen staat over het algemeen "ontlezing, onder meer door concurrentie met nieuwe media" als oorzaak voor teruglopende verkoopcijfers, wat die titelreductie noodzakelijk maakt. Dus dat hoort wel bij elkaar. De vraag is weinig relevant op een schrijversforum, maar door de vraag te stellen over hoe je als schrijver met de ontlezing/concurrentie omgaat wordt het dat wel.

Dat er concurrentie is, kan een vaststelling zijn - hoe je daarmee omgaat, is van een andere orde, en daarom zijn het twee verschillende vragen. Ik stel toch voor, die twee gescheiden te houden - op gevaar af dat Tja me komt vinden; dat moet dan maar. :)

Hoi Thérèse, ik heb het misschien wat onhandig verwoord, maar ik doelde op de angst die menig schrijver (mij in elk geval) in de ban houdt: uitgevers geven niet meer uit en lezers lezen niet meer, wat doen we eraan? (om het op flessen te trekken) Maar ik begrijp je opmerking over de twee richtingen die de discussie uitgaat, en je hebt gelijk. Dankjewel om het zo goed op te volgen, het zou hier anders een rommeltje worden. Het gaat dus over titelreductie. Over titelreductie, dus: ik word er verdrietig van (heeft mijn schrijven zin?) en een beetje bang (opnieuw: heeft mijn schrijven zin?). @Bernhard: als ik het goed begrijp zie je de toekomst van het (papieren) boek somber in? @schlimazlnik: Ik hoop dat die mensen er zijn. Maar ik merk in de praktijk dat steeds meer mensen moeite hebben met verstillen. Er worden dan ook bijzonder veel chicklits verkocht (met alle respect), maar dat is de fast food onder de boeken, toch? Wat doet de schrijver daarmee? Daarin meegaan of niet? @Hilde: Denk jij niet aan je publiek als je iets schrijft? Ik zie de lezer niet als een bonus. Een kok gaat toch geen eten maken als niemand het wil opeten? Peter Goossens maakt toch geen kroket van kalfskop omdat hij het leuk vindt en het dan in de vuilnisbak te kieperen? Ik vind schrijven geweldig leuk, maar zonder lezers is het niks.

@Bernhard: als ik het goed begrijp zie je de toekomst van het (papieren) boek somber in?

Nee, niet somber, misschien verdwijnt het grotendeels, misschien niet. Mijn punt is meer dat er alternatieven zijn en komen waarin je je verhaal kwijt kan. Het zin hebben van je schrijven ligt niet in de toekomst van het boek, het ligt in het vertellen van je verhaal. En zoals Schli terecht opmerkt: liefhebbers zullen er altijd wel blijven, de LP is ook niet uitgestorven. Zie verandering niet als probleem maar als een verandering.

Hm, interessant.

@Hilde: Denk jij niet aan je publiek als je iets schrijft?

Nee, jij wel? Ik schrijf omdat ik dat leuk vind, waardoor de kans bestaat dat het hierdoor leuk word om te lezen, waardoor het gelezen wordt. Peter Goossens maakt oa kroketten omdat hij dat leuk vindt, daardoor zijn ze lekker en zijn er mensen die ze willen eten. Ik denk niet dat het andersom werkt. En waarom zou je iets dat je met liefde en plezier hebt gemaakt in de vuilbak kieperen?

Titelreductie vind ik een uitdaging. Dat betekent dat ik nóg beter zal moeten schrijven omdat de uitgever beter nadenkt of het de kap van een aantal bomen rechtvaardigt. (Ik snap die publicatiedrang niet altijd, maar dat is persoonlijk) (veel te) vaak lees ik boeken waarvan ik denk dat het vooral een hoog therapeutisch gehalte voor de schrijver zelf had en enkel interessant was voor een roedeltje psychologen, antropologen of sociologen. Soms vraag ik me af of recensenten überhaupt het boek hebben gelezen of klakkeloos de mening van een ander hebben overgenomen. Omdat het aanbod van boeken zó enorm is, ongeveer 19.000 in 2010, word ik als potentieel lezer gedwongen teruggeworpen op Top X lijsten. Mijn leesgedrag wordt hierdoor bepaald, want in zo'n aanbod van boeken loop je jezelf compleet verloren. Zo las ik kortgeleden een onder pubers populair boek, wat je volgens de recensie 'niet mag missen!' Ik geloof dat het daarna drie dagen heeft geduurd eer de kramp weer uit mijn tenen was verdwenen.

Volgens mij zijn er genoeg mensen voor wie het lezen van een literair boek een psychische noodzaak is, een manier om in eigen tempo een verhaal voorbij te laten rollen en erover na te denken. En "zen"-moment om tot rust te komen in het dagelijkse geweld van snelle informatie en het scannen van nieuwsberichten.

Volgens mij zijn er ook genoeg mensen voor wie het schrijven van een (literair*) boek een psychische noodzaak is, een manier om in eigen tempo een verhaal voorbij te laten rollen en erover na te denken. En "zen"-moment om tot rust te komen in het dagelijkse geweld van snelle informatie en het scannen van nieuwsberichten. Dit betekent nog niet dat zoiets uitgegeven zou moeten worden. Ook op dát vlak juich ik titelreductie door uitgeverijen alleen maar toe. *'Literair' is relatief.

Nee, ik heb het zeker niet over het schrijven als psychotherapie. Gelukkig zie je steeds vaker dat die rommel alleen bij POD terecht kan. Alleen als het een groot stuk sensatie of leedvermaak is (Komt een vrouw bij de dokter...) zal het nog regulier worden uitgegeven. Dat genre is, mits sensationeel of spraakmakend genoeg, heel populair. Kijk ook naar kijkcijfers voor reality TV.

Die reactie kreeg ik ook van een uitgever: er is veel titelreductie. Gaan ze dan alleen met de best verkopende auteurs verder? Ligt dit aan de crisis? Had je gewoon geluk als je voor die tijd bij de uitgeverij "binnen" was? Ik heb een paar jaar wat fysieke tegenslagen gekend en er was ook een Vlaamse uitgever die mijn manuscript toch niet uit wilde geven, waarschijnlijk door de titelreductie. Ze hadden me dit alleen wel mogen zeggen :(. Ik hoop nu toch opnieuw ergens te komen, against all odds...

Dit kwam ik net tegen op de website van Carlos Ruiz Zafon: "I do not write for myself, but for other people. Real people. For you. I believe it was Umberto Eco who said that writers who say they write for themselves and do not care about having an audience are full of shit, and that the only thing you write for yourself is your grocery shopping list. I couldn't agree more. " Bron: http://www.carlosruizzafon.co.uk/whyiwrite.html

Dit kwam ik net tegen op de website van Carlos Ruiz Zafon: "I do not write for myself, but for other people. Real people. For you. I believe it was Umberto Eco who said that writers who say they write for themselves and do not care about having an audience are full of shit, and that the only thing you write for yourself is your grocery shopping list. I couldn't agree more. " Bron: http://www.carlosruizzafon.co.uk/whyiwrite.html

Hoe zie jij dat citaat, Egni? Je plaatst het; wat wil je ermee zeggen (in relatie tot het onderwerp titelreductie)?

Bedoel je dat schrijvers die enkel voor zichzelf schrijven niet gelezen worden door een grote groep lezers? Ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat, wat ik geschreven heb, juist voor een hele grote groep lezers is. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat je het citaat anders bedoelt.

Ik vind dat citaat onzin. Op de eerste plaats schrijf je voor je iegen plezier. Als blijkt dat mensen het leuk vinden om het te lezen wordt het plezier groter. Iemand die niet van schrijven houdt, begint er ook niet aan.

Mee eens.

'full of shit:' vind ik ook wat overdreven. Maar eerlijk is eerlijk, je wil toch wel dat wat je geschreven hebt, gelezen wordt?