Wat is toch die obsessie met de Amerikaanse markt?

Ik heb ook ooit college gehad van een buitenlandse hoogleraar. Drie kwartier, waarvan ik het eerste kwartier probeerde uit te vissen welke taal ze sprak (het bleek Engels met een sterk Spaans accent te zijn). Bij een Duitse hoogleraar heb ik vaak gewenst dat die in het Duits college zou geven, omdat het Nederlands vrij onbegrijpelijk was.

Hahaha! Ik volg je helemaal. :-) Ja, ik moet eerlijk zeggen dat ik ook zo mijn twijfels heb over de kwaliteit van het Engels op de universiteiten. De omslag naar het Engels komt nogal geforceerd over. Maar feit is dat verschillende lagen in de Nederlandse samenleving tegenwoordig die kant op gaan. De tijd zal leren hoe het uitpakt.

Ik kan me dus wel voorstellen dat je niet zomaar even in het Zweeds of Swahili gaat schrijven als je toevallig in een streek woont waar die taal wordt gesproken. Aan de andere kant vraag ik me af hoeveel van je moedertaal (Nederlands) en van de taal waarmee je dagelijks wordt geconfronteerd (Zweeds, Swahili) onbewust in je Engels worden geweven. Bijvoorbeeld: Als Andrea met een Spanjaard was getrouwd, wiens halve familie van Catalaanse afkomst was, en de andere helft uit Andalusië, en ze werkte als alpinisme-docent in de Pyreneeën waar vooral Italianen en Fransen les nemen, en de collega's Baskisch zijn, ligt het dan nog zo voor de hand om in het Engels te gaan schrijven? Of zet je dan alles op alles om je Spaans te perfectioneren? Of blijft het toch Nederlands?

Je snijdt hier een goed punt aan. Mijn ervaring is dat men in een meertalige situatie neigt naar slordigheid. Ik zie dat bij mezelf, maar ook bij mijn Nederlandse vrienden en kennissen hier in het buitenland. Ons Nederlands wordt slechter. Een vriendin van me hier heeft Nederlands gestudeerd, en zelfs zij struikelt wel eens over lidwoorden. In mijn vriendenkring worden regelmatig drie tot vier talen tegelijkertijd gesproken: je begint de zin met 1 taal, halverwege sla je om naar een andere, en je eindigt in weer een andere taal. We lachen er wel eens om, maar ondertussen zijn we ons er ook van bewust dat dergelijke prietpraat - want dat is het - daadwerkelijke taalontwikkeling tegenwerkt. Ik weet dat mijn Nederlands van een lager niveau is dan toen ik in Nederland zat. Ik weet ook dat mijn Engels nooit het niveau van een native speaker zal bereiken. Maar moet ik om die redenen afscheid nemen van mijn schrijverigheid? Moet ik daarom maar afzien van het streven om ooit te publiceren? Nee, natuurlijk niet. Het betekent slechts dat ik harder moet werken. Kader Abdollah is een goed voorbeeld van dergelijke gedrevenheid. Die was 34 toen hij als vluchteling vanuit Iran naar Nederland kwam. 7 jaar later lag zijn eerste Nederlandstalige boek in de winkel. Nederlands is zijn tweede taal, maar hij schijnt er behendiger in te zijn dan menig autochtone spreker.

Ik bewonder mensen die een deugniet zijn. Ik deug niet om een deugniet te zijn. Wat niet wil zeggen dat ik niet deug. Ah, on topic. Ik ben gek op Amerika. Ik wil ook een Amerikaan zijn. Ik was het ook. Toen sprak ik met een Mexicaan. Die moest zo vreselijk hard lachen omdat hij ook een Amerikaan is. En dat een native Amerikaan wel in The USA bestaat maar niet in Mexico. In Mexico is een native Amerikaan een door de blanken bijna uitgeroeit Mensch. Vraag een blanke Texaan waar hij vandaan komt en de kans is uitermate groot dat hij Texas zal antwoorden Zonder de toevoeging USA !! Vraag een Mexicaan in Texas waar hij vandaan komt en hij zal 99% antwoorden, Mexico. En dat hij een "illegal" is waar een Texaan zonder pardon, zonder reden, zes kogels in zijn rug mag schieten. Wat wil ik zeggen? The USA is een mooi stukje Amerika. Omdat ik een getinte huidkleur heb kan ik in wijken komen waar een blanke beter niet naar toe gaat. Er zijn ook STATEN waar ik beter helemaal niet kom. Voor z`n achterlijke trigger-happy Texaan ben ik met mijn uiterlijk ook een Mexicaan. In heel Nederland kan ik in alle provincies, dorpen, wijken en straatjes komen. In alle openbare hangplekken voor ouderen mag ik schaken of dammen. Wat wil ik hiermee zeggen? Het is voor veel mensen bijna onmogelijk je doelgroep te bepalen als je een boek schrijft. Ik ken mijn doelgroep ecact. Hoe weet ik dat voor The USA? Ik hou bij, de "Who What When Where Why"" regel aan. Met een $ in mijn ogen. Er zijn vijf schrijvers in the USA . Die volg ik. Waaom? Omdat ik verbastering ben hun stijl. Als ik naar de VS kijk en schreeuw, 400 miljoen potentionele lezers! Dan schiet een Texaan mij direct dood. Maar als ik kijk naar de vijf schrijvers [waar ik een kloon van ben] en ik tel de aantallen boeken die zij verkopen, gedeeld door vijf. Dan zit ik plots in een door mijzelf berekende doelgroep van schrik niet. Tussen de 200.000 en 300.000 mensen. Dat lijkt niet veel. Maar deze mensen kopen allemaal boeken, kunnen lezen en zoeken hongerig naar een neiuwe schrijver die hun doet denken aan die andere, voor hun, goeie schrijvers. Mijn vijf schrijvers geven samen 8 tot 12 boeken uit per jaar en zijn al 10-20 jaar bezig. De oplage daalt per jaar, ook van deze top schijver. Ik weet waarom. Twee van die schrijvers zijn al een aantal jaren BROODSCHRIJVERS geworden. Onder/in elk genre zitten verradelijk broodschrijvers. De hemel ingeschreven voor hun debut, voor hun derde en zesde boek. En dan zakken er een aantal door het ijs, gelijk onze Nederlamdse broodvoetballers. In mijn genre vis ik ze er zonder moeite uit. In mijn genre weet ik wie mijn concurenten zijn. De potentionele lezers van mijn boek zit met een foutmarge van 50% op amper 50.000 mensen. Ik kom als Nederlander binnen in the USA op een markt van 50.000 kopers die misschien mijn boek gaan kopen. Niemand kent mij. Hoezo niemand kent mij. Ik ben al bezig sinds 1995. Ik ben al 17 jaar bezig om 1 boekje uit te geven. Het lukt niet. Ik heb echt de verkeerde HOBBY gekozen. Ik ben niet obsessief. Echt niet. Maar de kick om in dat afschuwelijke alles onterende land met moralen waar je broek van af zakt en ze tevens van mening zijn dat God wel over the USA waakt en niet over ons ist zum KOTSEN. De doelgroep voor mijn boek [pulp] is in Nederland op deze wijze ook te bepalen. Harryhol. Van de 17.000.000 inwoners in Nederland kom ik zelfs met mijn berekering als ik die positief afrond niet in de buurt van de maximaal 10.000 potentionele kopers. Foutmarge 50%. Blijft over 5.000 boeken. Harryhol, zie het enorme verschil van jouw cijfers en mijn cijfers. En nu is nog niet eens aan de orde of ik een leesbaar/verkoopbaar/verhandelbaar boek heb waar 1 uitgever die een manuscriptlezer heeft ingehuurt van de Middelbare Tuinbouwschool voor 5 Euro en een macDonald. Ik ga een kinderboek tekenen/schilderen/illustreren/schrijven speciaal voor Nederlandse analfabeten. Dat kan ik ook. Doelgroep is 250.000 potentionele lezers. Een ruwe schatting is een 2500 boeken die je veerkoopt, die ooit een bijdrage mogen leveren om een mens een fors stapje vooruit te helepen. De Nederlandse concurentie ken ik ook. Twee schrijvers-illustrators die al jaren en jaren KOSTELOOS kinderen en volwassenen voorzien van zeer grondig uitgedachte en uitgeballanceerde boeken. De maatschappij in the USA zit niet zo lekker in elkaar, in Nederland ook niet. Appel en peren vergelijk. Ik heb nog een paar duizend vergelijken tussen een boek uitgeven in de USA of Nederland. Ik stuur ongeveer 300 tot 400 woorden per maand in mijn Engels naar Canada. Mijn eerste taalcorrectie kwam in ruim 2000 foutjes en zeer grote fouten terug. Ik wil mijn Nederlandse gedachten en woord verbuigingen behouden. We zijn nu ruim 14 maanden onderweg en ze is dolblij met alles wat ik stuur en ze laat er engelstalig Canadees van alles doorsluipen. Ik heb toestemmimg om een leuke dialoog tussen filosofen die zich in het Engels en Dutchable proper English onderhouden. te plaatsen op elke schrijvers site. Maar dat is Canada, Daar mogen ze mijn boeken gratis hebben, als ze willen. Nee en ja, het gaat mij obsessief voor de eer, om een paar boeken te verkopen in Texas. Al zijn het er maar 10. En dat ze ergens in het midden van het boek, volkomen onverwachts iets lezen. Ze dan hun pistool pakken en 6 kogels in de rug van het boek schieten. Dat ze mijn boek demonstratief in het vuur gooien. Dan bel ik Bram. Dan klaag ik hele staat Texas aan voor een 1$ en dat Texas invervolg Mexicaans grondgebied is. Dat is de echte reden dat ik mogelijk obsessief zou kunnen zijn om in Amerika 1 boek te willen verkopen.

Ik vind de verontwaardiging wel interessant. Die lijkt mij als volgt wel te parafraseren: "Wat? Niet in het Engels schrijven? Maar ik *ben* in het Engels aan het schrijven! Dus klopt het niet wat je zegt!" Let op: niemand die zegt: "Maar ik *ben* uitgegeven met mijn Engelstalige boek!" Look, people, wat ik heel veel zie in dit forum, is dat mensen zeggen met hun eerste boek bezig te zijn en dat ze er voor kiezen om dat in het Engels te doen. Ik kom ook wel eens mensen tegen die, als ze horen dat ik schrijf voor mijn werk, zeggen dat ze met een Engelstalig boek bezig zijn. Moet iedereen dat zelf weten? Ja tuurlijk. Mag iedereen dromen van doorbreken in de VS of Oost Polen of Namibië? Tuurlijk! Daar heb ik helemaal geen klap over te zeggen. Maar: ik kom op dit forum om te leren, en ook omdat ik denk dat ik wat heb bij te dragen. Vanuit dat oogpunt zie ik al die Engelstalige pogingen en denk dan: helpt Engels schrijven je om gepubliceerd te worden? No way. In tegendeel. Je maakt het jezelf onnodig moeilijk. Je boek wordt *niet* uitgegeven, wordt *zeker* geen hit. Hoe ik dat weet? Kijk naar de markt. Kijk eens hoe gigantisch groot en concurrerend de Engelstalige uitgeefwereld is, met een eindeloos aanbod van kwaliteitsschrijvers, simpelweg omdat er zo ontzettend veel Engelstaligen zijn! En als je uiteindelijk met de moed der wanhoop een eigen beheer uitgave van je Engelse boek maakt, ben je niet alleen je geld kwijt maar heb je zelfs niet de voldoening dat je vrienden en familie het lezen. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de problemen die komen kijken bij de inhoud: - Waar speelt het verhaal zich af? New York? Ken je die stad door en door? Ken je de volksaard? Kun jij de duizend en een fouten vermijden als je schrijft over een stad die je niet kent? Hoe goed is je oor voor de talloze Amerikaanse accenten? Iemand uit Boston praat anders dan iemand uit New Hampshire. En weer totaal anders dan iemand uit L.A. Hoe veel weet je van de dagelijks gebruikte produkten? Reclames op tv? De werkelijke Amerikaanse TV cultuur? Literatuur? Hell, zelfs hoe het voelt als het 40 graden is in New York? En weet je hoeveel Fahrenheit 40 graden celcius is? Je komt met research maar een beperkt eind, omdat je de cultuur niet beleefd zoals je je eigen cultuur door en door kent. Dat zijn enorme obstakels bij het schrijven van een geloofwaardig boek. "Maar Harry! Fantasy dan?!" Ja, bij Fantasy kan je alles zelf verzinnen. Veel succes met doorbreken in de meest overbevolkte genre fictie in de VS.

Eigenlijk heb ik niets. But... "I Have A Dream" En zo sluipt Yrret zachtjes en onzichtbaar op alle markten rond.

amen <3

Ik vind de verontwaardiging wel interessant. Die lijkt mi als volgt wel te parafraseren: "Wat? Niet in het Engels schrijven? Maar ik *ben* in het Engels aan het schrijven! Dus klopt het niet wat je zegt!"

Als ik het goed heb begrepen, ging jouw topic over de obsessie met de Amerikaanse markt. Nederlanders die in het Engels schrijven omdat ze een groter publiek willen bereiken en "beroemd" willen worden. Ik heb mijn eigen situatie uitgelegd. Verontwaardigd? Zeker niet. Ik laat me al lang niet meer opwinden door berichten op een forum. Daar kom ik hier niet voor. In eerste instantie wilde ik niet eens reageren omdat ik mezelf niet aangesproken voelde, maar opeens leek het meer te gaan over het wel of niet schrijven in het Engels, en voor een discussie is het toch ook leuk om het niet altijd met elkaar eens te zijn.

Maar: ik kom op dit forum om te leren, en ook omdat ik denk dat ik wat heb bij te dragen.

In dit geval begrijp ik dan de reden van dit onderwerp niet. Je hebt wat bij te dragen of je wilt iets leren? Wat heb je bij te dragen? Heb je een poging gedaan om in de VS gepubliceerd te worden en wil je ons schrijvers die toch eigenwijs in het Engels blijven schrijven genadeloos uit de droom helpen met jouw persoonlijke ervaring? In het algemeen iets roepen over de Amerikaanse markt kan iedereen. Wat wil je leren? Ben je oprecht geïnteresseerd in Nederlandse schrijvers die in het Engels schrijven of heb je dit onderwerp gestart om samen met gelijkgestemden even een paar SOLlers belachelijk te maken? Het lijkt er sterk op dat je je mening al gevormd hebt en nu daarin bevestigd wilt worden.

Vanuit dat oogpunt zie ik al die Engelstalige pogingen en denk dan: helpt Engels schrijven je op gepubliceerd te worden?

Waarom zou je hoop op uitgave de enige reden zijn om in het Engels te schrijven? Ik heb niet gezegd dat ik overgestapt ben op Engels omdat ik verwacht dat dit mijn kans op uitgave zou vergroten. Integendeel, ik heb het juist ingecalculeerd als een bijkomende complicatie.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de problemen die komen kijken bij de inhoud:

Het lijkt me onmogelijk om een verhaal te schrijven dat zich afspeelt in de VS zonder dat je er langere tijd bent geweest/ hebt gewoond, maar Amerikanen lezen echt niet alleen verhalen die zich in hun eigen land of fantasiewerelden afspelen. Nogmaals, ik vraag me af wat je nu eigenlijk wilt. Dat ik zeg, ja Harry, je hebt gelijk, ik ga nu snel weer verder in het Nederlands? Ik heb mijn redenen gegeven om in het Engels te schrijven en me in eerste instantie op de Amerikaanse markt te richten. Wat je met die informatie doet, interesseert me niet zoveel.

@andrea leek mij een goede discussie om te voeren, gezien het feit dat er steeds vragen over opkomen. En ik heb het niet specifiek over jou. Doe wat je wil, want ik heb daar helemaal geen klap over te zeggen. Het gaat me niet om die uitzonderlijke gevallen waarin mensen werkelijk in een Engelstalig land werken en schrijven. Het gaat mij om die groeiende groep van beginners die denkt dat ze het in het Engels moeten doen omdat Nederland 'niet telt'.

Als je een echt goed boek hebt maakt de taal toch niet uit? Dan wordt je vanzelf ook verkocht aan het buitenland. Dus schrijven in het Engels verhoogt je kansen niet imo, maar je maakt het jezelf wel lastiger :) Maar sommigen houden daar nou eenmaal van. Lekker eigenwijs, anders en doen wat je zelf leuk vindt, op zich ook niks mis mee.

@Harryhol: o.k. duidelijk. :)

Ik lees veel Engelstalige schrijfboeken en gister kwam ik toevallig een stukje tegen over een Amerikaanse auteur (Joe R. Lansdale, horrorschrijver) die zelfs zijn eigen landgenoten aanraadde om niet hun eigen achtergrond te negeren (Amerika is nou eenmaal gigantisch en zelfs de staten lijken landen op zichzelf). Hij zegt dat het vinden van jouw eigen schrijfstijl, jouw stem, ook grotendeels afhankelijk is van waar je woont. Ik vond dit wel een passend stukje voor bij deze discussie: "So many beginning writers ignore their background and region and try to write about places far away: places that sound exotic. Places often written about, filmed, and glamorized. I tried this myself. But what I soon realized was that while there's no crime in writing about places you don't know - I've done it and will probably do it again - there certainly is much to be gained by writing about what you do know. When I sit down to write about East Texas, I'm comfortable that the language I use is correct. It's my language. It's unique to my region. My descriptions reflect what I see every day. [...] I am trying to express the fact that whichever region you live in, that is your background and your voice, and I truly believe that is also your style - the one thing most writers find so elusive. [...] Think about it. Voice is found not only in your experiences, but where you live and how you live. You've got to get in touch with that. And when you do, the language leaps, the characters breathe, and themes run beneath the floor of your story like underground rivers."

Aanvullend: er zijn ook Amerikanen die gecharmeerd zijn van non-natives. Er zijn speciale uitgeverijen/tijdschriften die zich richten op non-native English-schrijvers zodat de Amerikaanse markt kennis met hen kan maken. In het genre ken ik initiatieven met Braziliaanse, Filipijnse en Hongaarse schrijvers. Ik zie het als een verschil tussen de Hollywood blockbusters en de Arthouse-films. Het is niet groot, maar trekt een speciaal soort devote liefhebbers.

Aanvullend: er zijn ook Amerikanen die gecharmeerd zijn van non-natives. Er zijn speciale uitgeverijen/tijdschriften die zich richten op non-native English-schrijvers zodat de Amerikaanse markt kennis met hen kan maken. In het genre ken ik initiatieven met Braziliaanse, Filipijnse en Hongaarse schrijvers. Ik zie het als een verschil tussen de Hollywood blockbusters en de Arthouse-films. Het is niet groot, maar trekt een speciaal soort devote liefhebbers.

Hier heb je het neem ik aan over vertaald werk: schrijvers die in eigen land al zijn uitgegeven?

Nee, tijdschriften speciaal voor schrijvers die (wel eens) in het Engels schrijven maar het Engels niet als moedertaal hebben. Maakt niet uit of ze al eerder hebben gepubliceerd.

Nee, tijdschriften speciaal voor schrijvers die (wel eens) in het Engels schrijven maar het Engels niet als moedertaal hebben. Maakt niet uit of ze al eerder hebben gepubliceerd.

Nou! Leer ik weer eens wat :-) Heb je links, toevallig?

Nee, tijdschriften speciaal voor schrijvers die (wel eens) in het Engels schrijven maar het Engels niet als moedertaal hebben. Maakt niet uit of ze al eerder hebben gepubliceerd.

Right!

Als ik zo'n link weer eens tegen kom, zal ik aan jullie denken.

Aanvullend: er zijn ook Amerikanen die gecharmeerd zijn van non-natives. Er zijn speciale uitgeverijen/tijdschriften die zich richten op non-native English-schrijvers zodat de Amerikaanse markt kennis met hen kan maken. In het genre ken ik initiatieven met Braziliaanse, Filipijnse en Hongaarse schrijvers. Ik zie het als een verschil tussen de Hollywood blockbusters en de Arthouse-films. Het is niet groot, maar trekt een speciaal soort devote liefhebbers.

Goed gezien. Een heel speciaal soort devote liefhebbers. Met nadruk op het woord liefhebbers. "Hopelessly devoted to pulp"

Google eens of je een Nederlander kunt vinden die vanuit Nederland in het Engelse fictie schrijft (dus niet vertaald) en in de VS gepubliceerd wordt. Ik geloof niet dat zoiemand bestaat.

Een veertigtal twitter stories van mij is gepubliceerd op Amerikaanse websites. Ik schrijf enkel in het Engels omdat er voor dit genre in Nederland geen markt bestaat. Het levert trouwens bar weinig geld op.