zelfoverschatting

Het is zo vreselijk menselijk om tussen al die loftuitingen dat ene negatieve commentaartje uit te pikken en je daar helemaal op te focussen. Blijf alsjeblieft genieten van wat je schrijft / maakt en van wat de meeste anderen daar van vinden. Ik zeg niet dat je schoonvader ongelijk heeft, dat kan ik niet beoordelen, maar laat hem niet jouw plezier vergallen. En al zou het vage rijmelarij zijn, jij vind het leuk om te maken, anderen vinden het leuk om te lezen. Je kunt het ook omkeren: je schoonvader heeft er misschien helemaal geen verstand van. Lekker doorgaan, Aned!

Ik zou er dan ook eerder op gokken dat jouw schoonvader er niets van begrijpt dan dat jij aan zelfoverschatting lijdt.

Het is de toon die de muziek maakt, he. Met termen als boerenpummelrijmelarij en vaag gezwam zou ik ook niets kunnen. Vraag hem eens zijn mening te onderbouwen.

In je directe omgeving is er meestal niemand die fatsoenlijk kan beoordelen of je schrijverijen potentie hebben. Positieve reacties zijn natuurlijk heel wat leuker dan wat jij beschrijft, maar helaas zijn die in de regel net zo onbetrouwbaar. Cursussen, schrijfwedstrijden en contacten met mensen die al langer schrijven heb je nodig om een realistisch beeld van je mogelijkheden te krijgen. Ik krijg uit jouw post ook totaal niet de indruk dat je lijdt aan zelfoverschatting. Anders zou je die laatste vraag niet op die manier gesteld hebben. Ik vraag me wel eens af wat in je schrijven lastiger is, zelfoverschatiing of zelfonderschatting. Het laatste zie ik trouwens niet zo vaak. Mensen die te weinig in zichzelf geloven haken in de regel bij een beetje kritiek of tegenslag al af. Ik denk zelfs dat het in het begin meer helpt om een net iets te hoge dunk van jezelf te hebben. Dat houdt je enthousiast en aan de gang, zeker als je af en toe een leuk succesje boekt bij de een of andere schrijfwedstrijd. Zo lang je open blijft staan voor (deskundige) kritiek op wat je schrijft, kan dat denk ik niet zo heel veel kwaad. Ooit ontdekt iedereen toch wel of hij/zij niet net iets te hoog heeft willen grijpen. ;)

Geloof me, het woord gezwam is een compliment. Dat heeft een docent Nederlands ook ooit tegen mij gezegd als commentaar op een tekst en ik had er een 9 voor. :D Nee, even serieus, ik denk eerder dat je schoonvader zijn dag niet heeft dan dat jij aan zelfoverschatting leidt, zijn woordkeuze geeft dat ook al een beetje aan. Lekker doorgaan waar je mee bezig bent en desnoods gewoon andere proeflezers zoeken.

Stof tot nadenken, En zolang ik er niet uit ben heb ik besloten gewoon stug door te gaan. Mijn schoonvader is een engel. En mijn grootste maatje. Uiteraard hadden anderen al eerder punten van kritiek Sterker nog ik zoek juist kritiek en feedback. Ik wil leren , Ik werd door deze reactie geconfronteerd met het beeld van een zangauditie waar de auditant werkelijk staat te kraaien en geen noot zuiver uit zijn strot krijgt. De familie op de gang wordt razend als de vakkundige jury de aspirant zanger het advies meegeeft om de uitvoeringen vooral maar tot de badkamer te beperken. Nu ,een paar uur later, begint de verdoving weer een beetje uit te werken en voel ik langzaam weer tintelingen in mijn vingers. In de tussentijd ben ik met mijn schoonvader naar een kunstschilder geweest om zijn nieuwste werk te bewonderen. In de auto, op de terugweg, vroeg ik aan hem wat hij van het werk vond. Hij antwoordde het 'grappig' te vinden en dacht te weten dat zo'n werkje al gauw een paar honderd euro op moest leveren. Nu wil het toeval dat ik weet dat zijn laatste werk voor 22000 euro is verkocht en zijn werken in de kunstwereld steeds meer gewaardeerd en bejubelt worden. "Grappig"" dekt in deze de lading dus allerminst. Zijn reactie gaf me te kennen ..... Iedereen vriendelijk dank voor de reactie op mijn emotionele impulsief gestuurde topic.

Ik laat mijn schrijfsels allang niet meer door familieleden lezen. Het zijn geen betrouwbare proeflezers. Lekker doorgaan als jij je daar prettig bij voelt. Eén mening is tenslotte maar één mening, nietwaar?

Lange tijd heb ik gedacht dat als je op dit schrijfforum zit, succes onvermijdelijk is. Dat had ik helemaal toen een docent dichtwerk van mij wilde publiceren. Maar nu weet ik dat ik, als ik een bepaald niveau wil behalen en behouden ik daar keihard aan moet werken en kritisch naar mijn eigen werk moet kijken voordat ik dat 'mijn proeflezers' laat lezen. Eén keer succes betekent niet altijd succes. Ik denk dat met een realistische blik naar je eigen werk kunnen kijken en begrijpen wat je goed en wat je fout doet, heel veel zelfvertrouwen ondermijnende ervaringen (en misschien ook wel zelfoverschatting) kan voorkomen.

Aned, ook hier werkt het trukje om je werk een tijdje te laten rusten en dan zelf te herlezen. Sommige dingen blijven overeind, voor andere ken ik geen genade.

Bereid om hard te werken ben ik, Ik spit deze hele site uit, en probeer overal informatie op te doen. En, ik kan er geen genoeg van krijgen! Succesgevoel ervaren of werkelijk succes hebben zijn echter voor mij totaal verschillende dingen. Mijn ambitie is waarmaken dat waar ik al zo lang van droom. Een boek schrijven. Daar wil ik alles binnen mijn vermogen voor doen. Ik had mezelf wijsgemaakt dat succes behalen hierbij niet van doorslaggevende factor mocht zijn. Getuige mijn reactie op het oordeel van mijn schoonvader, is mijn verlangen naar het hebben van succes toch enigzins binnen geslopen. Als het schrijven puur en alleen voor mezelf was geweest had zijn afwijzing me niet zo geraakt. Het is soms moeilijk om te weten of ik nu feedback of bevestiging zoek. Realistisch naar mijn eigen werk kunnen kijken is iets waar ik nog veel in te leren heb . Leren hoe een ander mij leest en interpreteert, is daarbij onontbeerlijk. De lezer en diens smaak, kennis, referentiekader, openheid en mate van kritisch durven zijn, spelen daarbij ook een belangrijke factor. Inzicht in fouten zal ik alleen maar kunnen krijgen als ik open blijf staan voor opbouwende kritiek. Tja is gisteravond zo vriendelijk geweest om een aantal schrijfsels van mij te bekritiseren en heeft me een aantal heel nuttige aanwijzingen gegeven. Gek genoeg was ik blij met elke aanwijzing, en deed geen één daarvan me twijfelen. Voordat ik de stukjes naar had gemaild heb ik echter met mijn meest kritische blik naar mijn werkjes gekeken. Al haar aanwijzingen leken zo logisch,. dat ik dat zelf niet had gezien. Voor een ieder misschien een bekend fenomeen. Bijzonder , hoe schrijven me zoveel over mij en mijn zelfbeeld wil vertellen. Al zou dat het enige zijn wat dit hele avontuur me brengt, dan kan ik deze reis als zeer waardevol beschouwen.

Als proeflezen weer open is, zul je daar ook heel veel nutigge dingen uit kunnen halen. Vooral die van de proeflezers en hun verschil van inzichten. Het zal wel niet lang meer duren voordat dat allemaal weer te lezen is.

Als proeflezen weer open is, zul je daar ook heel veel nutigge dingen uit kunnen halen. Vooral die van de proeflezers en hun verschil van inzichten. Het zal wel niet lang meer duren voordat dat allemaal weer te lezen is.

Helemaal mee eens. Daar zijn veel nuttige dingen te halen. En inderdaad ook veel verschillende inzichten. Op één en dezelfde tekst kunnen vaak totaal verschillende reacties komen. Variërend van heel positief tot uiterst negatief. Maar dat maakt het ook wel weer geinig, en geeft altijd stof tot nadenken. Om alles te relativeren, kijk ik vaak even naar wat degene die reageert zelf zoal in proeflezen heeft geplaatst. (Dat doe ik zowel bij positieve als negatieve). Je geeft trouwens een leuk compliment aan Tja en goede aanwijzing voor proeflezers. Blijkbaar heeft ze haar aanwijzingen op zo 'n manier geformuleerd dat ze niet kwetsen, waardoor jij ze serieus kunt nemen. Opbouwende kritiek dus. Tot slot. Ik herken je twijfels en bovenal dat schrijven je inderdaad heel veel over jezelf en je zelfbeeld kan vertellen. Eerlijk gezegd, lijkt me dat laatste onontbeerlijk voor iedereen om het schrijfniveau te verbeteren. Ben je volgens mij dus goed bezig.

Ik herken het niet. Ik vind mezelf, in vergelijking tot een select gezelschap van schrijvers die ik bewonder, nogal een prutser. Alleen vind ik dat heel veel anderen die een poging doen tot schrijven nog veel ergere prutsers zijn. Het lijkt me belangrijk om een realistisch beeld te hebben van waar je staat en waar je naar toe wilt. Zeker als je nog niets hebt gepubliceerd, nog niet hoog bent geëindigd in wedstrijden en niemand kent die je werk waardeert, zonder jou te kennen (of te waarderen). Dus probeer wat uit, meet je met anderen, en kijk dan nog eens waar je naar toe wilt en werk er aan om dat niveau te halen. De wereld barst al van de zelfverzekerde, zelfoverschattende schrijvers die prematuur werken opsturen naar uitgevers of, overtuigt van hun eigen genialiteit, hun werk zelf uitgeven.

Jee, wat ben je weer lekker positief, zeg.

Een realistisch beeld is inderdaad zeer waardevol.

@ schlimazlnik Een realistisch beeld wordt klaarblijkelijk niet gevormd door eigen waarden en eigenwaarde. Ik voel me niet alleen een prutser vergeleken bij een enorme grote hoeveelheid schrijvers. Ik ben het ook. Dat is één van de weinige dingen die ik je met absolute zekerheid kan vertellen. Het eerste stukje van dit onderwerp teruglezend kan ik me voorstellen dat er voor jou een beeld ontstaat van iemand die zichzelf geniaal vind. Met potentie bedoelde ik dat ik een 'niet ontevreden' gevoel had over wat ik had geschreven. Geloof me, dat is in mijn geval vaak al het hoogst haalbare. Met genoemde potentie bedoelde ik dus allerminst aan te geven dat er een bestseller aan zit te komen.:-). Wat ik beter had moeten uitleggen, of omschrijven is dat ik zelf er genoeg potentie in zag om verder te gaan. Dat ik een beetje vertrouwen kreeg dat ik met heel hard werken, leren en corrigeren misschien iets kon ontwikkelen in mezelf waardoor het schrijven van een boek misschien ooit waarheid kon worden.Dat beetje vertrouwen was in één klap tijdelijk weg door het boerepummel gezwam verhaal. Niet alleen mijn schrijven is nog prematuur, ik als schrijver ook. En ik beloof bij deze, dat een realistisch beeld vormen van waar ik sta, prioriteit zal hebben boven het schrijven van een boek:-)

Het is me nooit eerder opgevallen dat jij jezelf een prutser vond, Schlim, wel dat je anderen prutsers vond.

Het is de toon die de muziek maakt, he. Met termen als boerenpummelrijmelarij en vaag gezwam zou ik ook niets kunnen. Vraag hem eens zijn mening te onderbouwen.

Spijker op z'n kop, Castor. Dat was ook het eerste dat ik dacht. Met dit soort "kritiek" is niemand gebaat, domweg omdat er niet aangegeven wordt hoe het beter zou kunnen. @Aned: Aan de andere kant: staar je ook niet blind op de mensen in je directe omgeving die het "fantastisch, té gek en waanzinnig knap" vinden. Zij staan immers dichtbij je en zijn dan geneigd, gewoon omdat ze van je houden, je schrijfsels de hemel in te prijzen. Ze menen het wel, maar het is niet objectief. Dus inderdaad, blijf doorgaan met je eigen weg te volgen. Wees eigenzinnig, goede schrijvers zijn dat altijd.

Het is me nooit eerder opgevallen dat jij jezelf een prutser vond, Schlim, wel dat je anderen prutsers vond.

Déesse grinnikt en denkt: wat is die Tja toch een heerlijke droogkloot...

Hoe kan het toch, dat ik zelf denk dat mijn schrijfsels potentie hebben, Dat ik zelf geniet van wat ik heb gemaakt, dat ik bij anderen wel zie dat iets niet loopt, kinderachtig is of amateuristisch is. Waarom geloof ik mensen die van me houden en zeggen dat het mooi is, maar voel ik me verraden door hen, als mijn schoonvader nu net eerlijk zegt dat het boerepummel rijmerij is en vaag gezwam. Ik was zo enthousiast. Ben het even kwijt. Komt het dan doordat ik als enige begrijp wat mijn bedoeling is? Herkent iemand deze zelfoverschatting ?

Waar baseer je je waarneming op dat je schrijfsels potentie hebben? Vergelijk je ze met werk van anderen? Welk werk? Welke anderen? Zelfoverschatting kan je danig in de weg zitten bij je ambities, maar zelfwaardering heb je nodig. Misschien een idee om iemand twee tekstfragmenten te laten lezen, een van jezelf en een van een gearriveerde schrijver, zonder dat hij weet welk werk van wie is en hem vragen, een - gefundeerde - mening over de verschillen uit te spreken. Wie weet, is het leerzaam.

Zelfoverschatting kan je danig in de weg zitten bij je ambities, maar zelfwaardering heb je nodig.

Dat vind ik een mooi onderscheid.

Ik krijg het gevoel dat men een verkeerd beeld van Aned heeft. Ik ken haar niet, laat ik dat even voorop stellen. Als men heel lang aarzelt om iemand iets te laten proeflezen is dit geen kwestie van zelfoverschatting. Het tegendeel juist. Bescheidenheid siert de mens. Die heb ik niet D-E. Zelfs niet eentje.

Ik krijg het gevoel dat men een verkeerd beeld van Aned heeft. Ik ken haar niet, laat ik dat even voorop stellen. Als men heel lang aarzelt om iemand iets te laten proeflezen is dit geen kwestie van zelfoverschatting. Het tegendeel juist. Bescheidenheid siert de mens. Die heb ik niet D-E. Zelfs niet eentje.

Tja, wat heeft Douwe Egberts hiermee te maken!

@ Thérése Inderdaad, met dit onderscheid sla je denk ik de spijker op zijn kop. Ik denk hiermee ook het verschil bedoeld te hebben tussen succesgevoelens ervaren of daadwerkelijk succesvol te zijn. Ik voelde, door te durven genieten, van eigen brouwsels, en het plezier wat het schrijven me bracht, de potentie om het beste uit mezelf te kunnen halen. Intrensieke motivatie als enige houvast. Of het beste uit mezelf, vervolgens ook maar enigzins van betekenis zal zijn voor lezend Nederland is iets waar ik nog helemaal niet mee bezig zou moeten zijn. Wel dromen, nog meer dromen en fantaseren. En ondertussen , onderzoeken, lezen en kennis opdoen. En ja , juist het blootgeven van schrijfsels aan mensen met een objectieve mening hoort daarbij. Ik nam de mening van mijn schoonvader dusdanig serieus dat elk goed gevoel wat ik ook maar ooit had beleefd over mijn schrijven meteen door mezelf werd weggeschreven als zelfoverschatting. Ik nam het klakkeloos aan. Zo erg dat alle eerdere complimenten als verraad voelden. Ik voelde me niet serieus genomen. Waarom had niemand dit eerder gezegd. Waarom liet ik mezelf en lieten de anderen mij geloven dat het mooi was? Zoals ik al in mijn 'voorstellen beschreef, een oud verlammend gevoel, van wie ben ik om te denken dat iemand op mijn schrijven zit te wachten'stak hevig de kop op. Ik wil jullie allen bedanken voor de tijd en aandacht die jullie aan jullie antwoorden hebben besteed. Tot proeflezen!

:D Ik word door Douwe Egberts gesponsord. Oké, voluit dan maar. D-E staat voor Déesse-en-France. Maar dat begreep je wel.

Ik voelde, door te durven genieten, van eigen brouwsels, en het plezier wat het schrijven me bracht, de potentie om het beste uit mezelf te kunnen halen.

Zelden een betere motivatie gehoord! @ Tja, :D (en nog es).

Het is me nooit eerder opgevallen dat jij jezelf een prutser vond, Schlim, wel dat je anderen prutsers vond.

Misschien is het je tussen de regels door een keer opgevallen dat ik hier een van de weinigen ben die nog geen boek heeft laten publiceren, en dat op korte termijn ook niet van plan is, en daarbij zeker niet aan POD of eigen beheer denkt. Ik heb nog nooit een ms voor een heel boek naar een uitgever gestuurd en ben dat ook nooit van plan geweest. De reden daarvoor is dat ik ontevreden ben over mijn schrijfniveau, het is gewoon nog niet goed genoeg voor een literaire roman.

het is gewoon nog niet goed genoeg voor een literaire roman.

Hoe weet je wanneer het goed genoeg is?

Wanneer ik het kan lezen zonder te denken "dit kan veel beter". Ik zie mijn fouten vaak wel, maar ik weet niet hoe ik ze kan verbeteren.

@ schlimazlnik: Dat "dit kan veel beter" gevoel blijf je misschien wel altijd houden. Laat je het dan maar verstoffen? Dat lijkt me zonde. Ik ben van mening dat je niet kunt leren om een roman te schrijven, zonder daadwerkelijk een roman te schrijven. Ik denk niet dat je eerst je schrijfniveau helemaal top kunt maken, om er daarna ineens een superroman uit te knallen. Dan kun je nog beter drie romans schrijven en die apart gooien, om met de vierde naar een uitgever te stappen. @aned: Je twijfel is herkenbaar (op mij kom je meer over als iemand die aan zichzelf twijfelt, dan als iemand die zichzelf erg overschat, zeg het gerust als ik iets verkeerd geïnterpreteerd heb hoor!). Houd je alsjeblieft niet aan die twijfel vast, want dat is nergens goed voor. Wees vooral eerlijk tegenover jezelf, zowel als je schrijfsels goed zijn, als wanneer ze dat niet zijn. En als iemand dan zegt dat het niet goed is, vraag dan ook eens wat er niet goed aan is. Vraag om gerichte feedback, van verschillende personen. Alleen "wat slecht" of "o, wat leuk!" -- daar kun je zo weinig mee.