Rare schrijfgewoontes

Ik geloof van niet. Ik heb ook niet echt een ritme, ik schrijf wanneer ik zin heb. Je weet overigens dat suikervrije kauwgom laxerend kan werken? ;)

He, dat doe ik ook, met die films enzo. Alleen dan niet op de tv, maar gewoon een op de computer. Of hele tv-series achter elkaar. Vooral als ik een stukje voor mijn site moet schrijven, ik haal er soms zelfs inspiratie uit. Kauwgom kauwen doe ik ook graag. Af en toe maak ik de fout een zak borrelnootjes oid te kopen, die heb ik dan in veel te weinig tijd leeg. Maar als ik kauw kan ik me beter concentreren, lijkt het. Maar als ik echt een lang stuk moet schrijven dan zet ik nog wel eens één CD gewoon op repeat. Dan blijf ik de hele tijd in dezelfde sfeer, anders wordt ik steeds afgeleid of uit een verhaal gerukt omdat de muziek ineens anders is. Soms kies ik ook een specifieke soort muziek om mijn verhaal te beïnvloeden.

Gelukkig zit ik meestal eenzaam in mijn kantoortje te schrijven, erg sociaal gedraag ik me niet tijdens het schrijven. Kauwgom is een eerste vereiste, daarnaast een of twee blikjes rode stier om op gang te blijven. Verder en ik het eens met Hjalmar dat de juiste muziek cruciaal is. Soms zet ik de Bolero van Ravel gewoon op repeat (urenlang datzelfde deuntje, ideaal als je in een bepaalde sfeer wilt blijven), maar ik breng ook veel tijd door met op internet zoeken naar andere passende muziek, net wat ik nodig heb bij het schrijven van een bepaalde scene, varierend van klassiek tot death metal. Ik luister uit mededogen met de mensen om mij heen altijd met een koptelefoon op mijn hoofd. Ik kan me goed voorstellen dat een ander het niet zo leuk vindt als ik een hele avond hetzelfde nummer draai. Verder schrijf ik 's avonds altijd met het licht uit. Een lamp die alle paperassen op mijn bureau zichtbaar maakt, stoort me mateloos. Gek genoeg heb ik daar overdag geen last van.

Ik wiebel voortdurend met mijn benen als ik schrijf. Komt deels van mijn medicijnen waar je wiebelbenen van krijgt, maar ik vererger het opzettelijk omdat mijn afvaljuf van de sportschool mij heeft voorgerekend hoeveel calorieen je zo ongemerkt, terwijl je eigenlijk niet aan het bewegen bent, toch nog kunt verbranden. Ik vond het geniaal. Wiebel nou trouwens ook tijdens de afwas, maar die doe ik maar eens per week. Dat schiet niet op.

Wiebelen, is dat je knie omhoog brengen op de bal van je voet? Wel een goed idee eigenlijk, ga ik ook doen ;)

Hahaha! Ik ga ook wiebelen!

Wiebelen doe ik al jaren, al minstens sinds groep 8. Vindt iedereen irritant behalve ik. Ik heb niet echt rare schrijfgewoonten. Schrijf gewoon achter de computer en wanneer ik zin heb, heb niet echt een vaste 'schrijfdag' (maar de zondag wil daar nog wel es op gaan lijken).

Ja, wonderer, zo kun je wiebelen, maar je kunt ook je benen zijwaarst wiebelen voor de afwisseling. Knieen uit elkaar en naar elkaar. Zo wissel je ook nog wat spieren af.

Lopen helpt ook! Het schijnt dat als je beweegt, er een stof in je hersenen vrijkomt, die je helpt een woordkeus te maken. Hebben jullie niet, dat je automatisch bij een moeilijk telefoongesprek gaat lopen? (moet je natuurlijk wel over een telefoon beschikken die pootjes heeft)

Ik schrijf voornamelijk op mijn werk.. beetje erg vreemd misschien, maar ik werk in een callcenter. Ik ben daar begonnen met borduren, daarna ben ik een studie boekhouden gaan volgen, en nu uiteindelijk ben ik gaan schrijven. Wel lastig als je net inspiratie hebt en je krijgt een telefoongesprek binnen, maar daar heb ik ook wel mijn maniertjes voor... groetjes christina

Pluis, ja, er hangt al sinds jaar en dag een krantenartikel op de wc bij mijn ouders dat kauwgom kauwen de hersenen stimuleert en dat de oude grieken dat al doorhadden, vandaar al die sport op school ;) Ik had het nog mee naar school genomen omdat kauwgom kauwen op school natuurlijk hartstikke verboden is, maar ze trapten er niet in. Moet trouwens wel zeggen dat sinds ik gestopt ben met kauwgom kauwen (niet bewust, maar sinds ik geemigreerd ben, komt het er gewoon niet meer van, het zit niet meer in mijn routine), ik veel minder last van mijn maag heb...

Hi Iris Bee, Leuk om te lezen hoe jij schrijft! Mijn aanpak lijkt daar precies op. De tv staat ook aan, terwijl ik amper volg wat er op is. Meestal begin ik 's avonds laat en ga door tot ca. 1.00 uur 's nachts. Ook bij mij staat internet aan en ik zoek daar vaak iets op voor het verhaal trouwens. Als het niet zo vlot loop ik telkens heen en weer naar de kast om iets te snoepen te pakken. Toch komt het verhaal redelijk snel af, want ik begin pas als het zo'n beetje helemaal in mijn hoofd zit. De verhaallijn bedenk ik tijdens mijn werk, waarbij ik veel moet autorijden en veel tijd heb om na te denken. Groet, Josefien

Ja, die gewoonte van een bepaalde soort muziek tijdens het schrijven schijnt dus veel voor te komen. Bij mij is dat zo sterk dat als ik een verhaal herlees dat ik jaren geleden schreef bijna automatisch de muziek weer bovenkomt die ik er toen bij draaide. Verder begin ik de gewoonte te ontwikkelen eerst alle schrijfforums (er zijn er intussen heel wat!) door te nemen voordat ik begin met schrijven. Dat kan heel nuttig en inspirerend zijn als je in je eigen omgeving maar weinig mensen kent die zich voor schrijven interesseren, maar het gaat ook ten koste van je schrijftijd. Ik zal dat dus toch ietwat moeten beperken.

Als ik schrijf wil ik helemaal alleen zijn, geen mensen om me heen, maar inderdaad, wel de tv aan! Geluid vaak uit, of de radio aan met een of ander praatprogramma. Niet dat ik echt de tv of radio volg als ik schrijf, misschien is het om de stilte weer iets op te vangen om me heen, zodat alles wat meer in evenwicht is. En internet gebruik ik ook tijdens het schrijven, vaak moet ik wat opzoeken, voor meer informatie. En het is grappig te horen dat Eufdrie in het donker schrijft, ik namelijk ook, het geeft bepaalde sfeer waarin ik me beter kan concentreren :-) Maar soms kan het ook heerlijk zijn om rustig in de tuin, of op een bankje smiddags in de zon in het bos of een park, op een kladblok te gaan schrijven. kauwgom kauwen... ik heb een andere slechte gewoonte, veel roken tijdens het schrijven. Misschien moet ik eens die nicotine kauwgom proberen, groetjes allemaal van een beginnende schrijver.

Zjors! Je wiebelverhaal liet met niet los. Eenvoudig Googlen op wiebelen+calorieeën kwam met dit: http://www.gezonderworden.nl/2005/10/wiebelen-met… "Wiebelen met tenen maakt slanker Uit Amerikaans onderzoek onder 20 personen blijkt dat personen die op het puntje van hun stoel zitten, met hun tenen wiebelen of regelmatig ijsberen gemiddeld 350 kilocalorieen meer verbranden dan mensen die dat niet doen. Van de 20 proefpersonen hadden er tien een slank figuur en de andere tien personen hadden overgewicht, maar ze vonden zichzelf allemaal een typische luiwammes. De proefpersonen kregen gedurende 10 dagen een bewegingssensor die hun dagelijkse bewegingen registreerde. Verder kregen ze allemaal dezelfde voeding zodat van iedereen bekend was hoeveel calorieen ze aten gedurende de onderzoeksperiode. Het bleek dat zowel de dunne als de dikkere proefpersonen inderdaad allemaal behoorlijk lui waren: er werd veel op de bank naar de televisie gekeken en er werd weinig aan beweging gedaan. Toch verbrandden de dunne mensen per dag 350 kilocalorieen meer dan hun dikke lotgenoten. Dit bleek veroorzaakt te worden door hun gedrag tijdens het luieren: ze wiebelden met de tenen, gingen vaker anders zitten en zaten meer op het puntje van de stoel of de bank." En nu nog jouw andere opmerkelijke uitspraak ontraadselen: Een keer per week afwassen??????????!!!

Ik moet dus ook aan het wiebelen... Ik schrijf nooit met tv, lijkt me vreselijk. Schrijf de laatste tijd veel op de PC. Dan kan ik gelijk wat opzoeken als ik wat nodig heb, maar hang daarbij ook te veel op schrijffora rond... Ik schrijf veel over mijn ervaringen in andere landen. Dan ga ik achter een tafel zitten met pen en papier, zet muziek op die ik in dat land vaak luisterde (mijn arme buurman, het Chinese gejammer moet hem zijn keel zijn uitgekomen...), heel veel thee, wierook aan en dan kan ik er helemaal voor gaan.

Ha, zie je wel. Wetenschappelijk onderbouwd wiebelen. Maar ik ben nog steeds niet slank, dus ik wiebel door!! Enne....ja, vandaag is het weer tijd voor de afwas. Er staat dus ook echt geen kopje meer in de kast. Ik vraag me af of ik wel kasten nodig heb als alles toch steeds op het aanrecht staat. Dat afwassen is dan weer om inspiratie op te doen. Meestal ontstaat er wel een nieuwe column tijdens die megaklus. In mijn gedachten dan. Schrijven en soppen gaat niet samen.

met een klein schrijfboekje en mijn lievelingspen, op een wiebelstoel (?), aan mijn vijver in de tuin. Die vijver zit vol vette goudvissen waar het verhaal uit moet. De wiebelstoel ga ik nu aanschaffen na bovenstaande commentaren gelezen te hebben. Of aan de oceaan, ja op loopafstand, waar dolfijnen uit het water springen en ik de zon in het water zie verdwijnen. En vaak gewoon op de computer in de drukte van alledag.

*wiebelt* Dat afwassen ken ik. Ik was altijd alleen af wat ik op dat moment nodig heb. Best slecht. En dan hebben we nog een afwasmachine ook...

Voor ik begin moet mijn kamer netjes, huishoudklusjes die eigenlijk moeten, moeten echt af zijn. Dan pas kan ik rustig en relaxed achter mij computer gaan schrijven. Als ik het niet doe, blijf ik onrustig in mijn hoofd. En soms sluip ik even naar de wasmand, om tijdens de was uitzoeken (die eigenlijk niet echt moest) het verhaal in mijn hoofd te laten bezinken. Het wordt tijd dat ik weer serieuzer ga schrijven, want het is hier een zootje. En ik heb me net voorgenomen ook te gaan wiebelen.

Voordat ik ga schrijven moet ik altijd eerst een kopje koffie drinken. Verder heb ik vaak muziek aan en zit in de tussen tijd ook nog eens op internet

Nenko, die huishouddwang heb ik gelukkig overwonnen. Ook al ligt er een berg was tot aan het plafond, ik schrijf. Zou ik ook maar proberen als ik jou was, want het is nooit klaar natuurlijk. Enorme opluchting! Ikke ben lekker belangrijker dan die vieze vloer. Verder schoot me nog een rarigheidje te binnen. Ik schrijf vaak met een boek ernaast. Maakt niet zoveel uit welk boek, ik lees een paar regels, een halve pagina en dan schiet me opeens weer een woord of zin te binnen voor mijn eigen verhaal. Iemand anders' werk lezen kan me soms net weer even op het goeie spoor zetten. (Wiebel, wiebel, wiebel)

Wiebelen met een laptop op schoot blijkt vrij lastig...

Wonderer, wij zijn in het achterlijk rijke bezit van twee pc's én een laptop. En een draadloze verbinding én een thuisnetwerkje. Wiebelen en schrijven gaat dus prima samen. Overigens staat de laptop ook zelden op mijn lap. Meestal op een tafel.

Wij hebben twee pc's (waarvan eentje als server dient), twee laptops en een handcomputer ;) Laptop gebruik ik alleen op de bank of in bed, dat wiebelt lastig, kwam ik dus achter. Achter de pc gaat het wel ja.