Wanneer nieuwe regel

Je eigen gevoel volgen. Niet alles achter elkaar doortypen, maar bijvoorbeeld bij een 'nieuw' onderwerp op een nieuwe regel beginnen. Als je echt een stuk afgesloten hebt, maar nog niet aan een nieuw hoofdstuk wilt beginnen kun je een witregel invoegen. En laat stukken die je geschreven hebt lezen aan anderen, bijvoorbeeld op fora, en vraag naar opbouwende kritiek. Je krijgt dan vanzelf feedback waardoor het allemaal voor jezelf duidelijker wordt.

Dialoog moet je in ieder geval doen zoals je zelf al aangeeft. Verder inderdaad kijken wanneer er een stukje rond is. Wat bij elkaar hoort, kan bij elkaar. Wanneer je twijfelt, moet je gewoon eens proberen wat het beste uitkomt. Soms kan een stuk tekst heel anders overkomen als je ergens een nieuwe regel invoegt.

Dus de gesprekken wel elke zin van een andere op een nieuwe regel? En als er een lang stuk tekst tussenkomt. Zoals: ‘Wen er maar snel aan. Morgen komen we in Sacremento aan. Vandaag is dus je generale repetitie.’ Jim gaf zijn vriend een blik van vertrouwen. ‘Dat komt wel goed. We hebben de avond nog en de nacht. Morgen droom ik de namen. Daarnaast is Sacremento nog zeker zes uur rijden. Reken maar dat ik je in die uren onderweg lastig val, James.’ Aangezien de eerste zin door een ander gezegd wordt, kan het dan beter: ‘Wen er maar snel aan. Morgen komen we in Sacremento aan. Vandaag is dus je generale repetitie.’ Jim gaf zijn vriend een blik van vertrouwen. ‘Dat komt wel goed. We hebben de avond nog en de nacht. Morgen droom ik de namen. Daarnaast is Sacremento nog zeker zes uur rijden. Reken maar dat ik je in die uren onderweg lastig val, James.’

Dus de gesprekken wel elke zin van een andere op een nieuwe regel?

Ja.

Misschien beter voorbeeld: ‘Morgen Sacremento en dan?’ vroeg Jim. ‘Sacremento is de eerste grote stad die we in weken tegenkomen,’ antwoordde James. ‘Wij zijn moe, de paarden zijn moe, er moet een einde aan de reis komen. We hebben inmiddels het hele land doorkruist en ik kan met zekerheid zeggen dat we geen sporen achter gelaten hebben. Dat kan dus beter: ‘Morgen Sacremento en dan?’ vroeg Jim. ‘Sacremento is de eerste grote stad die we in weken tegenkomen,’ antwoordde James. ‘Wij zijn moe, de paarden zijn moe, er moet een einde aan de reis komen. We hebben inmiddels het hele land doorkruist en ik kan met zekerheid zeggen dat we geen sporen achter gelaten hebben.

Ja, helemaal goed. :)

Hartelijk dank!

Citaten altijd op een nieuwe regel, behalve als dezelfde persoon doorpraat. En verder een middagje in de bieb gaan zitten om te zien hoe andere schrijvers dat doen. Gaandeweg leert men.

Of lees een boek dat het goed uitlegt, zoals Self-Editing for Fiction Writers.

Er is volgens mij al veel over gezegd. De basisregel is als je van persoon wisselt, nieuwe regel (hoewel volgens mij men daar vroeger minder strikt in was). Je stelt in het begin ook de vraag of je dan 'niet heel veel korte zinnetjes krijgt'. Volgens mij moet je dat sowieso voorkomen (een dialoog moet niet gaan ping-pongen, maar een goed ritme hebben). Dit voorkom je alleen niet door witregels, maar bijvoorbeeld door beide personages een eigen taal te geven.

Ik loop hier nu ook tegenaan en vraag me af of 'nieuw citaat, nieuwe regel' inderdaad een ijzeren wet is. Bijvoorbeeld: Ze toosten. “Op Rosalia!”, roept Frits. “Op mijn tijdelijke familie!”, zegt ze terug. Ik vind het er niet mooier op worden, maar ik begrijp dat dit dus zo moet? Ze toosten. “Op Rosalia!”, roept Frits. “Op mijn tijdelijke familie!”, zegt ze terug. En deze? Sascha kijkt de tafel rond. “Vragen jullie je niet af wat er gaat gebeuren?”, zegt hij aarzelend. Hij krijgt een aantal vragende blikken terug. “Ik bedoel, als we hier elke dag alleen maar een beetje rondhangen en doen waar we zin in hebben, dan kijkt er straks toch geen hond meer?” Paul schenkt de glazen bij. “Denk je dat er mensen naar ons kijken?” Nu kijkt Sascha verbaasd. “Ja, dat mag ik wel hopen! Waarom zitten we hier anders?" Kan het zoals het hierboven staat? Of moet dit dan zo? Sascha kijkt de tafel rond. “Vragen jullie je niet af wat er gaat gebeuren?”, zegt hij aarzelend. Hij krijgt een aantal vragende blikken terug. “Ik bedoel, als we hier elke dag alleen maar een beetje rondhangen en doen waar we zin in hebben, dan kijkt er straks toch geen hond meer?” Paul schenkt de glazen bij. “Denk je dat er mensen naar ons kijken?” Nu kijkt Sascha verbaasd. “Ja, dat mag ik wel hopen! Waarom zitten we hier anders?" Eerlijk gezegd vind het ook in dit voorbeeld lelijk worden als ik bij elke nieuwe persoon met een nieuwe regel moet beginnen. Dit gesprek gaat in mijn verhaal zo nog wel even door, waarbij er vier verschillende personen aan het woord komen. Kan ik mezelf hierin enige vrijheid permitteren, of is dit echt aan regels gebonden? Of zijn beide voorbeelden fout en moet het nog weer anders?

Het is niet vaststaand, maar ikzelf vind het altijd prettiger lezen. Er zijn genoeg (uitgebrachte) schrijvers die het anders doen, maar zelf kan ik daar slecht tegen en heb er ook wel eens een boek om weggelegd.. Je kunt voor jezelf je eigen opmaak behouden en dan, mocht je er verder iets mee willen, kijken wat je met de opmaak wil. Maar dat kost dus heel veel tijd achteraf, maar is voor het misschien lekkerder om te schrijven zoals jij het liefst schrijft.

En deze? Sascha kijkt de tafel rond. “Vragen jullie je niet af wat er gaat gebeuren?”, zegt hij aarzelend. Hij krijgt een aantal vragende blikken terug. “Ik bedoel, als we hier elke dag alleen maar een beetje rondhangen en doen waar we zin in hebben, dan kijkt er straks toch geen hond meer?” Paul schenkt de glazen bij. “Denk je dat er mensen naar ons kijken?” Nu kijkt Sascha verbaasd. “Ja, dat mag ik wel hopen! Waarom zitten we hier anders?" Kan het zoals het hierboven staat? Of moet dit dan zo? Sascha kijkt de tafel rond. “Vragen jullie je niet af wat er gaat gebeuren?”, zegt hij aarzelend. Hij krijgt een aantal vragende blikken terug. “Ik bedoel, als we hier elke dag alleen maar een beetje rondhangen en doen waar we zin in hebben, dan kijkt er straks toch geen hond meer?” Paul schenkt de glazen bij. “Denk je dat er mensen naar ons kijken?” Nu kijkt Sascha verbaasd. “Ja, dat mag ik wel hopen! Waarom zitten we hier anders?" Eerlijk gezegd vind het ook in dit voorbeeld lelijk worden als ik bij elke nieuwe persoon met een nieuwe regel moet beginnen. Dit gesprek gaat in mijn verhaal zo nog wel even door, waarbij er vier verschillende personen aan het woord komen. Kan ik mezelf hierin enige vrijheid permitteren, of is dit echt aan regels gebonden? Of zijn beide voorbeelden fout en moet het nog weer anders?

Zelf zou ik het geen van beide manieren schrijven, maar eerder zo: Sascha kijkt de tafel rond. “Vragen jullie je niet af wat er gaat gebeuren?”, zegt hij aarzelend. Hij krijgt een aantal vragende blikken terug. “Ik bedoel, als we hier elke dag alleen maar een beetje rondhangen en doen waar we zin in hebben, dan kijkt er straks toch geen hond meer?” Paul schenkt de glazen bij. “Denk je dat er mensen naar ons kijken?” Nu kijkt Sascha verbaasd. “Ja, dat mag ik wel hopen! Waarom zitten we hier anders?" De spreker van de zin met zijn/haar handeling/gebaar/gezichtsuitdrukking op dezelfde regel en daarna een nieuwe regel starten als een andere personage iets doet of zegt. Let wel, dit is mijn eigen interpretatie van de regels.

Eens met Archeryangel. Het belangrijkste is consequent zijn en uiteindelijk beslist de redacteur (soms in overleg met de auteur).

Dankjulliewel, ik ga voor de zekerheid even kijken hoe het staat als ik de groepsgesprekken 'opknip' met nieuwe regels. Als ik het niks vind, hou ik het zoals het was.