Schrijvers kunnen geen titels verzinnen

Een titel verzinnen voor mijn pasgeschreven boek vind ik zo mogelijk nog moeilijker dan het schrijven van een boek. Soms heb ik geluk, en heb ik de titel al verzonnen voor ik begon te schrijven, maar meestal worstel ik met 101 ideeen in mijn hoofd. Dan zit ik er te dicht op, weet ik teveel van het verhaal om er nog iets spontaans van te kunnen maken. Een goede titel verzinnen: Hoe doe je dat, en wat is dat, een goede titel.

Ik kijk goed maar de dingen die het meeste voorkomen in mijn gedicht of verhaal. Daaruit bepaal ik mijn titel. Een titel moet alleszeggend zijn en toch niet helemaal verklappen waar het gedicht/verhaal over gaat. Dat is heel moeilijk (weet ik zelf ook) maar je komt er wel! Succes!

Hoe doe je dat? Goede vraag. Als ik er echt niet uitkom, heb ik meestal mensen die me wat leuke opties geven. Wat ik zelf vaak zoek in een titel is dat het dubbelzinnig is. Mijn eerste MS ooit, samen met een vriendin voor school, heette tijdens het schrijven ‘Kindsoldaat’. Gewoon een werktitel. En we wisten aan het einde maar geen titel… Toen kwam haar zusje met een optie. ‘Schoten van verdriet’ en dat klopte zo perfect. De vader van de hp kwam door meerdere geweerschoten om het leven, voor de jongen zijn ogen, voor hij zelf naar de veiligheid vluchtte. En voor mijn JFP’tje had ik eerst ‘Totemdieren’. Werd door de meeste proeflezers als saai gezien, dus eentje kwam met een optie ‘Stelen als raven’. Toen heb ik een hoofdlettertje toegevoegd om het – in de context van het verhaal – ambigu te maken. ‘Stelen als Raven’. Titels die ik zelf verzin bestaan meestal uit één woord: Tijdloos, Zielenkind, etc. Ik ben zelf een ramp met namen en titels en dingen van één woord onthoud ik makkelijker. Niet dat ik mijn eigen titels zou vergeten, maar meer omdat ik aanneem dat anderen er wellicht ook last van hebben. En ik wil wel graag dat men mijn titels kan onthouden.

Mijn titels komen spontaan, soms aan het begin van de rit, soms in het midden. Ik weet niet waar ze vandaan komen. Een verhaal waar ik nu mee bezig ben had een titel van 4 woorden, maar dat heb ik ingekort naar 1 omdat de titel het verkeerde onderwerp te pakken had :) Bij mijn marathon verhaal van dit jaar moest je een titel opgeven van tevoren, terwijl ik nog niks had. Dus ik vul de naam van de hoofdpersoon maar tijdelijk in, met een onzeker vraagteken. Reageert tijdens de marathon een van de meelezers: 'Heeft iemand al gezegd hoe goed die titel bij het verhaal past?' Die titel hou ik dus, hij past nog steeds :D

Ik vind het leuk om met bestaande uitdrukkingen te spelen.

Hoe je dat doet? Nou, je stuurt een mailtje naar je man met wat "losse flodders" en vraagt of hij wil helpen brainstormen. Meestal komt er dan wel een pakkende titel uit. 8) Ik heb een aantal keer ook de naam van mijn HP genomen, bij gebrek aan inspiratie. De titel van mijn jeugdboek (Mijn Oma is een Engel) heb ik wel zelf bedacht en vind ik wel goed gelukt. Maar verder: titels bedenken vind ik een ramp en kan ik inderdaad niet goed.

In eerste instantie zoek je een titel die voldoende vaag is maar niet te obscuur, maar wanneer je ms in aanmerking komt voor publicatie moet die titel ook nog eens in de markt passen. bijgevolg zou ik mij niet tè druk maken om een titel. Zoek eentje die voor jou bij het verhaal past. Als het er toe komt dat je gepubliceerd wordt, zal volgens mij toch meestal blijken dat het eigenlijk een werktitel was. Maar die werktitel mag natuurlijk wel van goed allooi zijn. Momenteel ben ik bezig met een verhaaltje voor de JF-wedstrijd en heb ik een titel die niet erg 'pakkend' is maar wel doeltreffend. genre 'Papa's boek'. We zullen wel zien of er tegen de indiening zich iets nieuws heeft aangemeld. in tussentijd verwoord de titel prima waar het in het verhaal om draait.

Zowel bij mijn debuut als met het boek waar ik nu mee bezig ben, heb ik mij nooit 'druk' gemaakt om de titel. Mijn debuut heeft zijn werktitel gehouden en het zou mij niet verbazen als dat met dit boek ook gaat gebeuren ;). Mijn advies: zonder echt nadenken, maar gewoon spontaan zó uit de mouw schudden zorgt meestal voor de beste titels!

Dat is natuurlijk geen optie als "spontaan zo uit de mouw schudden" niet lukt. Ik vind het een ramp, titels verzinnen, en dat gaat zelden spontaan. Nu denk ik dat een uitgever als je titel echt slecht is waarschijnlijk wel met een andere zou komen (één keer heb ik de titel van een kortverhaal op vraag van de uitgever moeten veranderen, maar toen heb ik de nieuwe titel ook zelf verzonnen), maar toch voelt een verhaal onaf zolang de titel suckt of juist wel mooi is maar weinig met het verhaal te maken heeft of juist teveel verraadt.

Ik zie toch dat veel mensen inderdaad niet zelf hun titels bedenken! Spontaan uit de mouw schudden is echt een heel goed idee, en dat is mee precies 1 keer gelukt. Al die andere keren was het gewoon ploeteren, naar de redacteur luisteren, overleggen, zoeken, veranderen en nog een keer veranderen en dan nog denken: dat had beter gekund.

In variatie op je onderschrift: als je langer schrijft, zie je te veel :D

Ik denk dat ik er gewoon nog niet zo heel veel ervaring mee heb. Voor mijn volgende boek (die ná waar ik nu mee bezig ben), vrees ik dat ik lijstjes moet gaan maken met 'mogelijke titels'. Maar de titel van het ms. waar ik nu mee bezig ben, kwám gewoon in me op. Niet als titel, maar als 'vreemd, leuk woord'. Een verhaspeling van een woord wat heel vaak voorkomt in het verhaal. De titel is dus ook maar één woord. Bij mijn vorige boek (mijn debuut) is de titel vier woorden, met twee lidwoorden erin. Ik weet nog goed toen de uitgeefster vroeg of ik misschien mijn werktitel nog wilde veranderen voor de aanbiedingsgids. En ik antwoordde: 'ik zou geen andere titel weten.' 'Wel,' zei ze, 'wij ook niet.' Dus ook dat ging spontaan ;)

Ik ben toevallig ook naarstig op zoek naar een pakkende titel voor mijn thriller. Ik had er een, maar die bleek bij nader inzien toch teveel associaties op te roepen met Bouqeteeks. Toen dácht ik een goede titel te hebben, maar bij nader onderzoek op Bol.com, bleek de titel al te bestaan.... Checken jullie je titel altijd op het wel of niet al bestaan?

Een titel moet niet alleen de vlag zijn die de lading dekt, en een beetje ruimte overlaten aan de verwachting van de lezers, hij moet ook in het fonds passen van een uitgever. Daarom communiceer je daarover met een redacteur. Sowieso is het goed om met derden te brainstormen over je boektitel, ook als je een boek in eigen beheer uitbrengt, want het geeft je een idee van de aantrekkelijkheid van je werk - en dat is dan alleen nog maar de titel. En natuurlijk kun je ter inspiratie kijken naar andere boektitels: onderwerp en titel, waar zit hem de samenhang? Een mooi onderwerp om over na te denken! Dat schrijvers echter geen titels kunnen bedenken, onderschrijf ik niet.

Ja, een leuke spin of van deze topic zou natuurlijk zijn; Goede titels. En dan misschien ook nog een topic; goede laatste zinnen. Zover ik weet hebben beide topics nog nooit bestaan. Ik las al dat titels vaak gelinkt zijn aan verkoop-doeleinden maar voor mij is een titel onherroepelijk gelinkt aan de tekst van je verhaal. Dus als een uitgever je titel wil veranderen omdat dat betere verkoopcijfers oplevert... dan zwijg ik hier verder over en dat verraad misschien al weer hoe ik hier over denk. Oke, 1 reactie dan (Ik ben nogal moe en zwaarmoedig na het overlijden van Amy Winehouse. Zij was iemand die poezie, in muziek, opnieuw heeft uitgevonden...) Misschien is het ook zo met titels, net als met de rest van tekst in een boek. Titels moeten niet "gebouwd" zijn, omdat een uitgever alleen maar geld ziet. Hier word ik zo moe van. Sorry, voor de zoveelste keer, maar het is waar. Titels zijn beter niet te lang, maar moeten wel hun eigen verhaaltje vertellen. Het is het boek in 1 regel. En goede titels, vind ik, mogen best abstract zijn in uitleg. Net als in muziek. Een beetje mysterieus ook. Dus titels zijn wel degelijk een soort opzichzelfstaande, kleine kunstwerkjes. Niet iets om maar even aan te passen als de kleren aan je lijf. Disrespect voor de waarde van woorden (of liever; de woorden waarvan je zelf het bestaan hebt opgroepen) maakt me mismoedig - ja, ik ken kill your darlings maar dit gaat over VOLTOOIDE manuscripten. Je stuurt niet iets in dat half af is, toch? Als je je tekst als af beschouwd, met titel waarvan je weet dat die het boek voltooit, dan is het wat het is. Klaar. Een baby is ook wat hij of zij is na de geboorte; een baby. Die pas je ook niet even aan aan andermans wensen. Ik begrijp dat er mensen zijn die slecht titels kunnen verzinnen maar wat voor jouw werkt, werkt. Het is een trieste Maandag... Ik heb nog wel kunnen schrijven, wonder boven wonder.

Een baby is ook wat hij of zij is na de geboorte; een baby. Die pas je ook niet even aan aan andermans wensen.

Het kind niet. Over de naam zul je het eens moeten worden met je partner en wanneer jij Jan prachtig vindt, maar je partner ab-so-luut niet, is de kans vrij groot dat het toch Piet wordt. ;)

Volgens mij geeft een goede titel weer waar je tekst om gaat, maar laat het toch wat te raden over. Het moet uitnodigen om te lezen. (Ik ben het verder grotendeels eens met Thérèse) Voorbeelden van goede titels: Herinneringen van een engelbewaarder van W.F. Hermans De Val van Albert Camus Het geheim van de schrijver van Renate Dorrestein Rituelen van Cees Nooteboom I.M. van Conny Palmen

Ik ben het met Therese eens dat een titel niet alleen de vlag moet zijn die de lading dekt, en een beetje ruimte overlaten aan de verwachting van de lezers, maar hij moet ook in het fonds passen van een uitgever. Verder vind ik het ook fijn als een titel lekker 'bekt'. Dan blijft hij goed hangen. Maar hoe je eraan komt? Soms heb je geluk, dan schiet hij je ineens te binnen, maar meestal is het ploeteren. Brainstormen. Met derden praten. Een goede titel is heel lastig. Daarom heet het boek waar ik mee bezig ben voorlopig BZN (Ja, :o Boek Zonder Naam)

Hadassah schreef; [quote]Het kind niet. Over de naam zul je het eens moeten worden met je partner en wanneer jij Jan prachtig vindt, maar je partner ab-so-luut niet, is de kans vrij groot dat het toch Piet wordt. Bedankt voor deze grappige opmerking! Het verschil is natuurlijk; Met een redacteur hoef je geen bed te delen! (Normaal gesproken...) Dus bij een redacteur mag je je stem laten gelden zonder dat je naar de logeerkamer wordt verwezen.

Misschien is het ook zo met titels, net als met de rest van tekst in een boek. Titels moeten niet "gebouwd" zijn, omdat een uitgever alleen maar geld ziet.

Bij hoeveel uitgevers ben je uitgegeven die je daarvan hebt kunnen overtuigen? Een goede titel kan ook een "mode" zijn. Of het tegenovergestelde: de titel die je wilt hebben, is recent gebruikt voor een ander boek. Of lijkt er teveel op. Of past niet meer, omdat de redacteur je andere zaken heeft aan laten passen. Misschien kan het jou als gevierd auteur niet schelen dat een uitgeverij het met jou niet meer ziet zitten omdat je niet naar hun adviezen wilt luisteren -de uitgeverijen staan immers voor je in de rij- maar voor de meeste schrijvers is het wat overdreven om een contract met een uitgevers op de titel te laten afketsen. Waarom zouden schrijvers niet luisteren naar marketing adviezen? Van marketing weten schrijvers maar bitter weinig af. Zie mijn eerder geopende onderwerp over marketing vraagstukken: geen antwoord op dat gebied. En voor zover ik me met marketing bezig houdt: vooralsnog vind ik de schrijvers op dit forum in dat opzicht extreem naïef.

Een voorbeeld van een goede titel vind ik Knielen op een bed violen van Jan Siebelink, uitgeverij De Bezige Bij, 2005. Waarom: omdat hij multi-interpretabel en poëtisch is, en iets weergeeft dat vrij ongangbaar, dus raaddselachtig, nieuwsgierigheid wekkend, is. Op de blauwgetinte omslag zie je een vaas met bloemen, een beetje romantisch, maar violen lijken het me niet, en dat zijn ze ook niet. Het zijn Witte azalea's in blauwe gemberpotjes, (detail) van de hand van Jan Voerman sr., Hattem. Het is niet zo dat een titel en een omslagillustratie per definitie naadloos op elkaar moeten aansluiten, maar toch komt - de omslag bestuderend - de vraag bij me op: hoe is men tot deze keus gekomen: violen <-> azalea's? (*) Ik heb de 45e druk (2008) in handen, dus onder de combinatie omslag / titel heeft de verkoop niet te lijden gehad. Als ik kijk naar de eerste zin, heb ik overigens meteen een perspectiefvraag, maar dat is een ander onderwerp. (*) Misschien komen de violen en azalea's in het boek voor? Ik heb het nog niet uit. N.B. Anna Boom (uitgeverij Atlas, 2008) van Judith Koelemeijer is een titel die zeer direct weergeeft waar het boek over gaat, maar ik kan me indenken dat er mensen zijn die vragen naar het boek Judith Koelemeijer van Anna Boom. Daar kom je ook wel weer uit. Als auteur heette ik geloof ik liever Anna Boom dan Judith Koelemeijer, want dat is toegankelijker en gemakkelijker te onthouden. Een naam kan ook een merk zijn / worden <- ook een ander onderwerp. Ik wijd wel uit, zeg. Excuus. Maar alles op een omslag doet ertoe bij een boek, niet enkel de titel.

Heel herkenbaar dit! Titels voor boeken voor jonge kinderen (ongeveer zes, zeven jaar) lukken gek genoeg vaak wel (Een held met een beer, Prutspiet) , maar met die voor oudere kinderen heb ik vaak enorm veel moeite. Soms komt de uitgever met goede ideeën, soms is het mijn man die een ingeving heeft. Leve de echtgenoot! Hij bedacht 'De gescheurde speelkaart'. Dat boek komt in het najaar uit. Die kaart speelt een rol in het boek, dat moet uiteraard, maar de titel maakt ook nieuwsgierig (hoop ik): waarom is die kaart gescheurd? Ik check niet of de titels al bestaan. Aan doublures ontkom je toch niet. In het najaar verschijnt een ander boek van me en dat gaat 'Gevaarlijk spel' heten. Ik keek net eens op bol.com en zag dat er al drie jeugdboeken leverbaar zijn met die titel. Haha. Geeft niet. Ik heb zo zitten tobben met die titel. Eerst had ik 'Gespot', toen 'Een vreemde vogel', maar die titels vond ik niets. Het boek verschijnt in een spannende reeks en uit de titel moet dan wel iets spannends blijken. 'Gevaarlijk spel' heeft dat. Mijn boek verschijnt bij een educatieve uitgeverij en zal waarschijnlijk alleen in kinderboekhandels liggen. Geen probleem dus, deze veelgekozen titel.

Ik keek net nog even goed op bol.com, maar er zijn er veel en veel meer met die titel. Haha. Populaire woordencombinatie.

Titels, soms komen ze vanzelf en soms komen ze niet. Binnenkort verschijnen er twee verhalen van mij met titels die wel vanzelf kwamen. Deze titels hebben allebei een dubbele betekenis. Het laatste plaatje slaat op een voetbalplaatje van Wesley Sneijder die het voetbalalbum van de hoofdpersoon compleet moet maken, maar ook op een heel naar beeld dat op haar netvlies staat. Een beetje vertraging slaat op de trein die te laat komt, maar ook op de vertraagde ontwikkeling van de hoofdpersoon in dit verhaal. Over deze titels ben ik zelf heel tevreden. Ik vond het niet moeilijk ze te verzinnen en ik heb er geen commentaar op gehad van mijn eindredacteuren. Maar ja, ik kan me ook herinneren dat het vinden van een geschikte titel wel eens moeizamer is verlopen. Ik check soms of titels al bestaan, op de site van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.

Meestal komen de titels vanzelf, maar soms bestaat een titel al (van een ander uitgegeven boek) en dan verander ik het natuurlijk, ik kijk eerst wel of niemand anders al zoiets bedacht heeft, want ik vind dat elk nieuw boek ook een unieke eigen titel hoort te hebben. Ook al kan het misschien gebeuren dat iemand anders op een dag zomaar dezelfde titel heeft. Mijn eerste boek heeft een lange titel, die iets over de inhoud van het boek zegt. Ik ben me bewust v.h. feit dat mensen die titel soms niet kunnen onthouden: "Dat boek met die ellenlange titel... ? O ja die!" (Misschien niet zo handig en misschien beter geschikt voor een tv- serie of zo, maar wel apart?) Ach ja, smaken verschillen. Ik ben me ook bewust dat een titel pakkend moet zijn, iets te raden over moet laten, leuk moet klinken, enz. Als het maar met het boek te maken heeft. (De volgende titels zijn in elk geval wel veel korter.)

Ik ben een beetje vlug door de reacties heen geroetsjt, dus misschien herhaal ik hier een ander, maar ik heb begrepen dat veel uitgevers van mening zijn dat schrijvers niet goed zijn in het verzinnen van boektitels en dat deze vaak door uitgevers bedacht worden. Zelf hecht ik voor & tijdens het schrijven nog totaal geen waarde aan een titel. Ik gebruik de naam van de hoofdpersoon vaak als werktitel en denk er verder niet over na. Omdat ik weet dat uitgevers de door schrijvers bedachte titels slechts sporadisch gebruiken ben ik niet van plan hier al te gauw mijn hoofd over te breken. (even los van de vraag of een uitgever uberhaupt enige interesse in mijn manuscript zal hebben...)

Een paar interessante titels; Kruistocht in Spijkerbroek, Thea Beckman Die kruistocht en spijkerbroek zijn zo absoluut vreemden van elkaar, het is bijna fascinerend. Wat mij betreft leven deze twee woorden elk op een eigen planeet. Het suggereert ook iets van de tegenstelling tussen toen en nu, zodat je als lezer onbewust al die link gaat leggen naar het verhaal. (Of dat is de bedoeling denk ik?) Het zou, denk ik, wel eens de beste boektitel kunnen zijn die ik ooit tegenkwam. Mij inspireerde de titel meteen toen ik het boek in handen kreeg. Toen was ik 12 of zo. Het grappige is; deze titel valt ook niet te vertalen. Crusade in Jeans...? Klinkt niet echt hetzelfde. Het Gouden Ei, Tim Krabbe Een mooie, intrigerende titel, ook omdat het onderdeel van het verhaal is. Geen alledaagse titel. Ik hoop dat het een keuze van de schrijver was. Als ik een soortgelijke cryptische titel op een boek zie staan dan wekt dat mijn interesse. De Aanslag, Harry Mulisch. Een van mijn favoriete boeken maar de titel...? Tja, het gaat om een aanslag maar moest het echt zo simpel..? Dit klinkt als een keuze van een uitgever. Aan de andere kant; zonder te weten waar het over gaat denk je waarschijnlijk toch meteen aan ww2. Alleen in nederland kan een titel als de Aanslag meteen synoniem staan voor de 2e wereldoorlog. Dus misschien is het toch niet zo slecht gekozen.

Dat vind ik ook mooie titels, Pangaea!

Ik verzin de titel pas wanneer mijn verhaal of gedicht echt af is. Bij de laatste punt komt een titel dan spontaan op.

Ik vind een goede/aantrekkelijke titel wel belangrijk, maar wat is een goede titel? Is dat niet iets wat voor iedereen anders is? Ligt dat niet aan je smaak? Ik vind Je moet dansen op mijn graf van Aiden Chambers bijvoorbeeld een geweldige titel. Het heeft iets mysterieus en daarom heb ik het boek in de eerste plaats uit de bibliotheek gehaald. Het komt nog best vaak voor trouwens dat ik een boek door zijn titel kies.

Vanmiddag had ik een boek van Anthony Horowitz in mijn handen. De titel was leuk: Het duistere geheim van Frederic K. Bower. Maar de tekening op de voorkant vond ik zo onaantrekkelijk. Als je iets langer kijkt wordt hij wel leuker, maar toen had ik hem al teruggelegd. Dat langer kijken deed ik net pas, toen ik de titel controleerde. Die cover, het geheel, opmaak, titel, afbeeldig is zo belangrijk.