lezen en schrijven

Ja hoe? Trannel, ik herken dit volledig!

Geen last van. Ook Tv niet. Ik lees/kijk tv om me te ontspannen. Als zich een idee aandient, leuk, maar ik laat het allemaal gewoon over me heenkomen en ga me niet drukmaken over wat er kan/zal gebeuren. Ik vind het wel leuk om een beetje te speculeren, over bepaalde tv-programma's of nu bijvoorbeeld wat er in de laatste Harry Potter gaat gebeuren, maar over het algemeen gaat dat niet verder dan "ik denk misschien dit en dat zou wel leuk zijn, maar ik zie het wel." Ik ben meestal toch niet creatief genoeg om te bedenken wat de oorspronkelijke makers hebben bedacht, dus ik ga me er niet druk over maken ;) Dus was mij betreft "boek dicht/tv uit en schrijven".

Ik herken dat ook niet , komt waarschijnlijk omdat ik overdag zo weinig tijd heb dat ik momenteel alleen 's avonds in bed lees. Soms vallen me wel bepaalde technieken op, maar ik lees voornamelijk ontspannen, verhaalgericht dus. En ik lees erg snel, dus zo lang doe ik niet over een boek. Succes met de 12 delen, wat ben je aan het lezen?

12 vuistdikke delen, klinkt als Robert Jordan ;)

Word je daar zelf niet erg onrustig van, Trannel, al die verschillende karakters die zich aandienen? Je hebt in ieder geval een levendige geest!

Nee, dit herken ik ook niet. Ik lees best veel (vooral 's avonds en 's morgens in bed), maar allerlei boeken (whatever I can get my hands on!), romans, korte verhalen, non-fiction. Sinds ik schrijf, kijk ik nog maar weinig tv, al is het de laatste tijd weer ietsje meer. Net als bij Wonderer is het bij mij ook "boek dicht/tv uit en schrijven".

Ik sluit me aan bij de niet-herkenners. Bij mij is het andersom. Maar dat is een ander topic. Wel ga ik vaak gauw verzinnen wat de clou van een boek moet zijn. Probeer van die kleine details op te pikken die later inderdaad meer zeggen dan ze in eerste instantie lijken te doen. Ook denk ik bij goede boeken wel eens na over de personages, buiten leestijd om. Maar het is niet zo dat ze in de weg staan voor mijn eigen personages. Over mijn personages kan ik 1 uur achter elkaar door mijmeren, maar de gedachtes over personages uit boeken die ik toevallig lees zijn meer korte flarden. Ik denk dat jouw hoofd gewoon aan het trainen is, Trannel, als je andermans verhalen leest. Is alleen maar goed. Als je die 12 boeken uit hebt, heb je waarschijnlijk (onbewust) heel wat vaardigheidjes opgepikt over plotbouw en personages!

Ik herken het ook niet. Ben op het moment begonnen aan een 3-delige serie, elk boek is dikker dan de vorige. Niet dat ik zo kan overschakelen op het andere, zeker niet. Dat duurt altijd even. Maar na wat van mezelf te hebben gelezen zit ik weer helemaal in mijn eigen verhaal.

@Wonderer Robert Jordan, inderdaad. Ik krijg elke maand een nieuw deel binnen. Heb nu net deel 7 uit, 8 komt over een week. Ik heb nu dus een maand om te schrijven. :) Helaas heb ik het hele weekend feest, dus zoveel zal er wel niet van terecht komen. @Siroun Hopelijk is het inderdaad trainen wat ik aan het doen ben en groei ik er uiteindelijk overheen. Ik heb wel vaak het gevoel dat ik het anders had gedaan dan Jordan (in dit geval), goeie dingen pik ik in ieder geval niet bewust op, dan lees ik gewoon door. Het rare is wel dat ik met films helemaal geen last heb van het doorfilosoferen. Ik kan zo de tv middenin een film uitzetten en aan het schrijven gaan. Toch een ander medium denk ik, beeld en lettertjes.

Ik herken het ook niet. Ik pik overal ideeen op voor personages en soms ben ik ook te onrustig om een film uit te kijken, dan wil ik 'aan het werk'. Terwijl ik schrijf denk ik aan personages uit boeken en films, waar lijken ze op bijvoorbeeld? Ik weet hoe mijn personages eruit zien, maar ik wil ze graag in het echt terugvinden, of op een schilderij, dat kan ook. Vreemdelingen, uit boek of film, laat ik niet binnen in mijn verhaal, die filter ik er blijkbaar automatisch uit. Vaak lees of kijk ik alleen dat waar ik iets aan heb, al is het alleen de sfeer, en dan schrijf ik weer verder. Het enige wat mij van schrijven afhoudt is een leuke hoofdpersoon :P .

Het is inderdaad moeilijk om het allemaal wat uit elkaar te houden. Zelf schrijf ik gewoon voor de fun, het moeilijkste vind ik soms om mijn eigen verhaal te volgen. Ik ben altijd bang veel te fel uit te wijken. (zo heb ik overlaatst 3 hoofdstukken met pijn in het hart moeten verwijderen :( Ze lazen vlot en zaten stevig in elkaar, maar volgden jammer genoeg het verhaal niet...). Nu goed, Ik herken het best wel in mezelf en ben er ook nog niet uit hoe dit op te lossen.

Maar, Katana, dan horen die drie hoofdstukken waarschijnlijk bij een ander verhaal en dan kun je daar toch later mee verdergaan?!

-

das waar, Roma. Ik ben al god weet hoe vaak begonnen aan een verhaal. Meestal fantasy, en meestal na het lezen van een fantasy boek. toeval? Als ik dan mijn verhaal nalees zie ik gewoon geen plot en een verrassende overeenkomst met het boek. De ideeen zijn beetje anders, maar voor de rest... nuja. Nu ben ik gewoon op mijn gevoel bezig maar ik kan het gewoon niet laten er af en toe een fantasy-elementje in te verwerken (Het is een sci-fi boek, maar moet realistisch overkomen...) Misschien dat een paar 'oude' ideeen terug naar boven komen :P maar het blijft moeilijk. Ik moet er dringend eens wat meer tijd in steken :/

Ik herken dit ook niet, eerlijk gezegd. Hoewel ik niet zal ontkennen dat ik heus beïnvloed word door boeken die ik lees. Maar meer op een educatieve manier; ik begin plots te ontrafelen, kneepjes van gevorderde auteurs door te krijgen; dat soort dingen. En die dingen gebruik ik van harte in mijn eigen schrijfsels. Maar schrijven wat ik lees; nee, nauwelijks.

Als ik zelf wil schrijven - en dat is meestal het geval - moet ik zeker niet iets van iemand anders lezen. Ik word beïnvloed door zijn stijl, zijn gedachtegoed; ik loop de kans dat ik hem ga imiteren. Dus dan lees ik niets, behalve de krant en mijn eigen verhaal.

Zelf lees ik alles wat los en vast zit, maar een verhaal in de geest van het mijne ben ik nog niet echt tegen gekomen. Daarom schrijf ik het ook! ;-) "If there's a book you really want to read, but it hasn't been written yet, then you must write it." (Toni Morrison), is een van mijn motto's! Als je je sci-fi idd "realistisch" wilt laten zijn dan past fantasy er waarschijnlijk niet in, maar waarom zou je je daardoor laten weerhouden? Het is jóuw verhaal. En daar kun je mee doen wat je wilt. Een ander motto van mij is: "It's my novel and I'll write what I want to..." Dat kun je zelfs zingen op de wijs van "It's my party and I'll cry if I want to..."! Ben je trouwens aan het schrijven (eerste versie) of al aan het redigeren? Dat heb je misschien wel gezegd, maar dat is me dan even ontschoten. Want nog een hele goeie quote is " Every first draft is perfect, because all it has to do is exist." (Jane Smiley) en dan deze "You can edit anything, except a blank page!" (gehoord op Nano-Radio) Zoals je ziet verzamel ik die dingen, maar ze helpen écht als je ff niet verder kunt. Tenminste dat is mijn ervaring.

Roma een verhaal in de geest van het mijne ben ik nog niet echt tegen gekomen.

Mijn langste verhaal speelt zich af in een 3700 jaar oude stad. Wat was ik geschrokken toen ik ontdekte dat er al een (kort) verhaal(tje) bestaat over het leven in die stad!! Ik heb die hele dag niet meer kunnen schrijven... :(

Hoi, Aart. Waarom ben je daar zo van geschrokken? Ik zou denken dat je daar juist je voordeel mee kunt doen! Hoeveel verhalen zijn er niet geschreven over het leven in Amsterdam, New York of Parijs? Over Rome, Athene en Jeruzalem in alle mogelijke tijdperken? Enzovoorts....! Bovendien jij schrijft toch een roman? Dat zal heus heel anders verteld worden dan een kort verhaal. Gooooooooo, Aart.

Ik vind het sterke citaten, vooral die van die blanke bladzij.

Ik vind Life is uncertain. Eat dessert first. een keigoeie! Ik loop direct naar de koelkast voor een chocomousse, zie! Aart: Mijn langste verhaal speelt zich af in een 3700 jaar oude stad. Wat was ik geschrokken toen ik ontdekte dat er al een (kort) verhaal(tje) bestaat over het leven in die stad!! Ik heb die hele dag niet meer kunnen schrijven... Ik kan me dat wel voorstellen. Denk je dat je iets volledig origineels hebt bedacht, kom je iets tegen wat dichtbij jouw idee komt. Ik kan mij goed inbeelden dat je dan effe geen zin hebt om te schrijven, om maar iets te schrijven, laat staan verder te ploeteren aan jouw verhaal over die stad. Misschien kan je het kort verhaal "gebruiken" om alle clichès (als ze in dit kort verhaal voorkomen en in jouw verhaal is het misschien niet zo origineel als je dacht) eruit te halen.

regideren? geen idee... ik zit nog niet in de helft dus ik neem aan dat ik nog in het schrijfproces zit :P maar het probleem met die fantasy elementen is dat het verhaal dat ik wil vertellen een beetje overschaduwd wordt. Ik was 3 hoofdstukken aan het schrijven over iets wat totaal niets met het verhaalt te maken heeft... het past er wel min of meer in maar doet er niet toe. Het werkelijke verhaal raakt te fel op de achtergrond.

Regideren vind ik ook een leuk woord, zo van: wat kan mij die regie deren?! ;)

Wat goed, alweer Marriejeanne! Net als gade-boem-pats-knal-au-slaan! (Wie snapt dit nog?)

Het is toch 'redigeren?' Niet 'regideren...' of bedoelden jullie het als grapje? Dat kan natuurlijk ook!

@ Pluisebol: 'Wat goed, alweer Marriejeanne! Net als gade-boem-pats-knal-au-slaan! (Wie snapt dit nog?)' Marriejeanne snapt dit nog. Woorden kunnen heel leuk zijn.

Pluisebol Wat goed, alweer Marriejeanne! Net als gade-boem-pats-knal-au-slaan! (Wie snapt dit nog?)

Ik snap het niet! :( wat is een gade?

@ Jommeke: ik heb dat korte verhaaltje zelf niet, vond alleen de titel en een korte inhoud op internet. Maar ook het e-mailadres van de schrijver, en die probeer ik nu een mail te sturen (in het Engels, dus dat duurt nog wel ff voor ik het af heb)!

Een gade is een echtgenote, Aart. Vandaar dat ik ooit zei dat ik het woord 'gadeslaan' maar agressief vond (of zoiets).

Aha, een echtgenote. Arme echtgenote...