Het schrijven gaat totaal niet meer; tips aub!

Laat het schrijven even rusten en probeer de oorzaken aan te pakken. Een tip daarvoor: laat niet op je kop zitten, zet je overheen, negeer het, ... geweld gebruiken lost niets op zowel verbaal als fysiek. (ik weet waarover ik het heb). Als je een pen vastpakt denk dan aan de leuke momenten die je hebt beleeft met het schrijven of gewoon een leuk moment in het algemeen. Wat mij altijd helpt als het even niet meer gaat, zet ik een goed liedje op en denk aan de positieve dingen die me zijn overkomen. En anders eet ik chocolade tot ik er bij neerval :) Hoop dat je er wat aan hebt, ben meestal niet zo goed in raad geven Een mede outsider, outsiders zijn leuke mensen.

Amélie, heb je geen vertrouwenspersoon of mentor op school die je dit kunt vertellen? Ik weet zeker dat het helpt als je met iemand praat. Als je alleen al je verhaal kwijt kunt tegen iemand die luistert, drukt het probleem minder zwaar op je schouders (en als je een mentor hebt zou het mooi zijn als hij/zij even een babbeltje zou gaan maken met die pestkoppen) en dan komt de zin om te schrijven vanzelf weer terug. Heb je heel duidelijk aangegeven bij de pesters dat je het niet leuk vindt wat zij doen? Misschien schrikken ze als je een keer je mond opentrekt en zegt dat ze moeten ophouden. Pesters kiezen vaak mensen uit die ze makkelijk kunnen raken. Als jij laat zien dat jij je mond wel degelijk kunt opentrekken, heb je kans dat ze ophouden/dat het minder wordt. Maar ik zou echt met je mentor/vertrouwenspersoon gaan praten als ik jou was. Zeker als jij je niet durft of kunt verweren. Er is maar één manier om het pesten op te laten houden en dat is door aan de bel te trekken. Edit: negeren werkt meestal niet bij pestkoppen. Als je hen negeert, heb je grote kans dat ze nog verder gaan omdat ze een reactie willen uitlokken.

Ik heb een pb'tje gestuurd. Verder ben ik het helemaal met Spirit en MetaBull eens, ook over dat negeren inderdaad niet helpt bij pestkoppen.

Wat naar voor je, Amelie. Ik heb het nu ook, ik ben net gescheiden en krijg geen woord meer geschreven. Maar ik weet dat het tijdelijk is. Ik gun mezelf maar even deze time-out, het komt wel weer. Ik wilde dat ik je advies kon geven, maar eerlijk gezegd zou ik niet weten wat je eraan kan doen. Maar wat ik wel weet is dat van je afpraten al heel veel kan opluchten. En misschien is er inderdaad iemand in je omgeving die je kan helpen? Oom, tante, buurvrouw, vriendin of kennis met zelfde probleem? Heel veel sterkte!!

Wat je kunt doen, Amélie, is toch blijven schrijven, zonder ergens kritiek op te hebben - niet op je eigen schrijven, bedoel ik. Voor de rest mag je overal kritiek op hebben <- en schrijf dat eventueel op. Misschien komt er niet eens zo veel zinnigs uit, maar je schrijfbrein blijft in beweging, en daar gaat het om, want op een dag is deze nare periode voorbij, en dan zijn je schrijfvaardigheden toch mooi een eind ontwikkeld. Wat je ook kunt doen - en het klinkt oninteressant, maar toch zeg ik het - is een woordenboek pakken en dat gaan lezen. Je krijgt er zo veel onbekende, inspirerende woorden bij, dat is gewoon leuk. En wie weet, hoe ze je ooit nog van pas komen. Maar het is wel heel vervelend dat je gepest wordt. Hierboven gaven ze al wat goede ideeën om er mee om te gaan. Ik hoop dat het snel over is met pesten!

Wat anderen zeggen, probeer wat aan het pesten te doen. Ga daarnaast lekker schrijven, dat is wat je wil en laat het pesten niet de reden zijn dat je daarmee stopt. En als het pesten online is, kan je dan niet weggaan van hyves/facebook/msn/waar je dan ook op zit, of die personen blokkeren? Sterkte.

Ik hoop dat je hulp zoekt en er met iemand over kunt praten. Er bestaan verder ook specifieke trainingen (assertiviteitstrainingen om meer zelfvertrouwen te krijgen) die kunnen helpen, of je kunt juist gewoon een leuke creatieve cursus volgen die je aandacht afleidt, en waar je een vrolijk gevoel van krijgt, even iets totaal anders. Daarnaast kun je je schrijven ook zo gebruiken: schrijf juist veel over die vervelende ervaringen op school, dat lucht heel erg op! En al schrijvende kun je vaak een oplossing vinden, zoals hoe je er zelf mee om kan gaan en je beter kan voelen. Probeer je niets aan te trekken van die pestkoppen. Vaak zijn het mensen die zelf heel onzeker zijn of problemen hebben, al lijkt dat soms niet zo. Ze reageren het dan vaak af op anderen, zodat ze zichzelf zogenaamd even beter voelen. Zorg dat je je goed blijft voelen over jezelf! En dat je de dingen blijft doen die je leuk vindt. Dat kan niemand je ooit afnemen. Veel sterkte!

Amélie, Misschien is het goed als je per dag voornamelijk opschrijft wat je allemaal hebt gedaan. Dat heb ik ook gedaan en bij mij kwam het schrijven over gevoelens later wel. Wat me ook veel goeds gedaan heeft is een schrijfboek lezen die gaat over schrijven over je leven (Writing about your life van William Zinsser). Daarin staat bijvoorbeeld dat eigenlijk iedereen een buitenstaander is. Bovendien geloof ik dat in ieder mens 'een verhaal' schuilgaat, ook in jou. Dus ik hoop dat je het blijft proberen.

Om te beginnen zou ik het online pesten zoveel mogelijk een halt toe roepen door alle pesters uit je msn-lijst, hyvesvriendenlijst, facebooklijst etc. te verwijderen. Desnoods verwijder je het hele profiel. Beter geen hyvesvrienden dan 'vrienden' die je pesten. Mocht je op een forum gepest worden, zou ik dat gewoon niet meer bezoeken. Hier op SOL hangen genoeg jongeren rond die het volgens mij heel gezellig zouden vinden om nog wat extra versterking te krijgen (ze lijken de laatste tijd als paddenstoelen als de grond te schieten, maar dat terzijde) Wat het schrijven betreft: plan iedere dag een kwartier (niet langer) waarin je met een leeg vel papier gaat zitten. De bedoeling is dat je het in dat kwartier zo vol mogelijk krijgt met tekst. Met een beetje mazzel heb je na een tijdje weer wat inspiratie. Misschien kan het voor jou ook wel positief werken om de reden dat je je zo slecht voelt op te schrijven en eens even lekker uit te huilen. Bovendien ben jij op papier de baas en kun je iedere pestkop een kopje kleiner maken. Om inspiratie te krijgen helpt veel lezen ook goed en misschien vind je het wel leuk om te tekenen of fotograferen? Sterkte in ieder geval!

Amélie, je hebt al vele goede adviezen van andere SOLlers gekregen. Inderdaad melden op school bij de leerkracht. Als het kan zo snel mogelijk, want door niets te zeggen, geef je de pestkop juist alle ruimte om stiekem zijn/haar gang te gaan. Vooral niet zwijgen en je thuis verstoppen. Ondertussen een dagboek bijhouden. Opschrijven wat de pestkop doet, wanneer, waar, etc... zodat je steeds beter inzicht krijgt in de gebeurtenissen, maar ook niet alles meer hoeft te onthouden. Datgene wat online geschiedt, trachten uit te printen (bewijs verzamelen). Ook pestbriefjes e.d. verzamelen en bewaren. Een pestkop heeft zelf problemen, verzwijgt dit, maar probeer eens op te schrijven welke dat (kunnen) zijn. Ook voor jezelf opschrijven wat je graag zou willen dat er gaat gebeuren dan wel veranderen. Vervolgens vooral met mensen omgaan die wel leuk, lief en aardig voor je zijn. Ook dingen gaan doen waar je behoefte aan heb, waar je goed in bent dan wel heel veel plezier aan beleeft. Je noemt jezelf een outsider, maar feitelijk ben je een uniek en bijzonder persoon. Dat je anders denkt, handelt of wat dan ook, wil nog niet zeggen dat je er niet bij hoort dan wel geen respect en waardering hoeft te krijgen. Je zou desnoods een weerbaarheidstraining kunnen gaan volgen, misschien judo- of karateles nemen. En misschien heb je iets aan deze website: http://www.pesten.biz/ Laat je niet op je kop zitten!

Dank jullie wel, allemaal. Ik ga dus vanavond (dan schrijf ik het beste) proberen wat iedereen zegt, alles wat me dwars zit van me af te schrijven. En dan komt hopelijk na het tijdje het echte schrijfgevoel weer terug. Wat het pestgedoe betreft, ik denk dat ik gewoon mijn profiel ga verwijderen. Dan ben ik daar tenminste al vanaf. En op school zelf, ga ik eerst eens proberen gewoon van me af te bijten, zoals Spirit zegt. Ik heb namelijk nooit een been gehad om op te staan als het daar op aankomt, dus misschien moet ik gewoon eens mijn gedacht ervan zeggen. En als het niet stopt, vertel ik het aan mijn ouders en stap ik naar de vertrouwenspersoon. Heel erg bedankt!

Wat je ook kunt doen - en het klinkt oninteressant, maar toch zeg ik het - is een woordenboek pakken en dat gaan lezen. Je krijgt er zo veel onbekende, inspirerende woorden bij, dat is gewoon leuk. En wie weet, hoe ze je ooit nog van pas komen.

Dat vind ik eigenlijk een heel goede tip!

Pesten, ik heb er een enorme hekel aan! Kinderen worden gepest omdat ze anders zijn, bijvoorbeeld omdat ze oprechter zijn, gevoeliger zijn, meer fantasie hebben, zachtaardiger zijn dan de pestkoppen en hun kleurloze laffe meelopers. Hou vol en laat je niet kisten! Over schrijven als je je niet goed voelt: ik had de afgelopen tijd ook geen lust om veel te schrijven vanwege veel hooi op mijn vork. Wat bij mij geholpen heeft in die periode is afbeeldingen, die me om wat voor reden dan ook inspireren, zoeken op het internet, opslaan in een mapje en per afbeelding een heel kort verhaal er bij schrijven. Ik heb, om er lijn aan te geven, mezelf de beperking opgelegd om er een begin, een midden en een eind bij te schrijven van elk precies 74 woorden, zodat het totaal (inclusief titel) precies 222 woorden heeft. Ik noem het zelf snackstories of 222-tjes. Wat je dan overhoudt is een compact verhaal dat je in een avond kan schrijven. Deze formule zet je fantasie aan het werk maar houdt het resultaat overzichtelijk. Als je moe bent of niet goed in je vel zit, heb je nog wel de energie om een snackstory te schrijven, is mijn ervaring. Die snackstories kunnen later weer van pas komen als verhaalidee, om verder uit te werken.

Amélie, van je afbijten is op zich niets mis mee, alleen... je voed op deze manier juist de pestkop. Elke keer als je reageert heeft hij/zij je weer te pakken. De kunst is om de pestkop te negeren, links laten liggen en doen alof hij/zij niet bestaat. Niet terugpesten dan wel wraak nemen, want dan ben je net zo verkeerd bezig. De pestkop gaat dan klagen bij de schoolleiding en doet alsof hij/zij het slachtoffer is. Niets tegen de pestkop zeggen, melding maken op school (bij betreffende persoon), je naaste omgeving - degene die je vertrouwt - vertellen wat er aan de hand is, zodat ze de pestkop beter in de gaten kunnen houden, maar ook beter snappen waarom je je 'anders' gedraagt. Je zult geduld moeten opbrengen. De pestkop zal waarschijnlijk nog een paar pogingen wagen (om je uit te testen), maar als hij/zij niet meer scoort... dan keert ie zich om en houdt zich met andere mensen bezig. Ondertussen kun je wel mooi een artikel over 'pesten op school' schrijven voor de schoolkrant. De naam van de pestkop niet noemen en ook niet aan de schandpaal nagelen. Als er vervolgens schoolbreed over dit item wordt gesproken, zwijgt de pestkop steeds meer. Die krijgt er dan flink de pest in...

Amélie, van je afbijten is op zich niets mis mee, alleen... je voed op deze manier juist de pestkop. Elke keer als je reageert heeft hij/zij je weer te pakken. De kunst is om de pestkop te negeren, links laten liggen en doen alof hij/zij niet bestaat. Niet terugpesten dan wel wraak nemen, want dan ben je net zo verkeerd bezig. De pestkop gaat dan klagen bij de schoolleiding en doet alsof hij/zij het slachtoffer is. Niets tegen de pestkop zeggen, melding maken op school (bij betreffende persoon), je naaste omgeving - degene die je vertrouwt - vertellen wat er aan de hand is, zodat ze de pestkop beter in de gaten kunnen houden, maar ook beter snappen waarom je je 'anders' gedraagt. Je zult geduld moeten opbrengen. De pestkop zal waarschijnlijk nog een paar pogingen wagen (om je uit te testen), maar als hij/zij niet meer scoort... dan keert ie zich om en houdt zich met andere mensen bezig. Ondertussen kun je wel mooi een artikel over 'pesten op school' schrijven voor de schoolkrant. De naam van de pestkop niet noemen en ook niet aan de schandpaal nagelen. Als er vervolgens schoolbreed over dit item wordt gesproken, zwijgt de pestkop steeds meer. Die krijgt er dan flink de pest in...

Zo had ik er nog niet aan gedacht, maar dat is natuurlijk waar. Nou, gelukkig is het binnenkort Pasen. Nog anderhalve week en ik ben er een paar weekjes van af. Daarna ga ik proberen sterk te zijn (: En goede tip van de schoolkrant trouwens.

Amélie, van je afbijten is op zich niets mis mee, alleen... je voed op deze manier juist de pestkop. Elke keer als je reageert heeft hij/zij je weer te pakken. De kunst is om de pestkop te negeren, links laten liggen en doen alof hij/zij niet bestaat. Niet terugpesten dan wel wraak nemen, want dan ben je net zo verkeerd bezig. De pestkop gaat dan klagen bij de schoolleiding en doet alsof hij/zij het slachtoffer is. Niets tegen de pestkop zeggen, melding maken op school (bij betreffende persoon), je naaste omgeving - degene die je vertrouwt - vertellen wat er aan de hand is, zodat ze de pestkop beter in de gaten kunnen houden, maar ook beter snappen waarom je je 'anders' gedraagt. Je zult geduld moeten opbrengen. De pestkop zal waarschijnlijk nog een paar pogingen wagen (om je uit te testen), maar als hij/zij niet meer scoort... dan keert ie zich om en houdt zich met andere mensen bezig. Ondertussen kun je wel mooi een artikel over 'pesten op school' schrijven voor de schoolkrant. De naam van de pestkop niet noemen en ook niet aan de schandpaal nagelen. Als er vervolgens schoolbreed over dit item wordt gesproken, zwijgt de pestkop steeds meer. Die krijgt er dan flink de pest in...

Zo had ik er nog niet aan gedacht, maar dat is natuurlijk waar. Nou, gelukkig is het binnenkort Pasen. Nog anderhalve week en ik ben er een paar weekjes van af. Daarna ga ik proberen sterk te zijn (: En goede tip van de schoolkrant trouwens.

Pestkoppen kun je goed negeren, ze zijn letterlijk als lucht voor je. En dan loop je ze gewoon voorbij. Sta er boven. Misschien dat je deze negatieve ervaringen tot een soort dagboek kunt verwerken? Op een aparte manier? Als een parodie, een bijzonder toneelstuk of hoorspel? Deze ervaringen, hoe akelig ze zijn, maken je sterker, ze vormen je karakter. Maak een vlijmscherpe column. Zo kun je ook van je afbijten!

Hoi Amelie, Als medescholieren je pesten, verdedig je niet. Blijf rustig en ga ‘eronder zitten’. Daarmee bedoel ik, maak het erger dan zij het formuleren. Stel je voor dat ze zeggen: “Je bent een vieze trut”. Het eronder zitten zou in dit geval kunnen zijn: “Joh, ik ben geen vieze trut, ik ben een megavieze trut. Je moest eens op mijn kamer komen kijken, de kakkerlakken lopen over je heen”. Dit is een antwoord waar ze echt even geen raad mee weten. Tweede voorbeeld: “Je denkt dat je heel wat bent”. Het eronder zitten: “Je hebt gelijk. Ik loop hier rond alsof ik de koningin zelf ben. Soms verwacht ik dat mensen voor me gaan knielen”. Door eronder te gaan zitten breng je je pestkoppen in verwarring, zonder dat je verder een vinger utisteekt. Ze zullen het keer op keer van je verliezen, omdat je een wapen in handen hebt waar ze geen greep op hebben. Op den duur zullen ze je met rust laten, geloof me. Weet je Amelie, het pesten komt ook voor in de wereld van volwassenen. Hoe vaak gebeurt het niet dat mensen een gemene opmerking om je onderuit te halen? Laatst zei een kennis tegen mij: “Je begint een buikje te krijgen”. Mijn antwoord was: “Ik word tegenwoordig aan alle kanten dik; zelfs mijn teennagels doen eraan mee”. Haar opmerking was niet bedoeld om mij op te vrolijken; het was ingegeven door jaloezie. Ik heb haar er in ieder geval nooit meer over gehoord.

Negeren, niet op je kop laten zitten, een gevat antwoord geven. De adviseurs zijn het lekker met elkaar eens. :P Ik zou met iemand op school gaan praten, Amélie. Die kent de pestkoppen ook en weet waarschijnlijk beter dan wij waar ze gevoelig voor zijn. Pestkoppen zijn namelijk ook allemaal verschillend. De één raakt misschien helemaal van slag door een gevatte opmerking, een ander is nog net iets gevatter dan jij en dan zou je er niets mee opschieten. Hetzelfde kan gelden voor de andere twee oplossingen. Maar goed, eigenlijk kwam ik even vragen of je alweer een letter op papier hebt gekregen?

Mijn beste remedie tegen een writersblock is een schrijfvakantie nemen. Als het echt niet wil en ik op een gegeven moment merk dat ik alles in het werk stel om die witte leegte te ontlopen, dan verbied ik mezelf gewoon om er mee bezig te zijn. Meestal wijs ik een week aan waarin ik in het geheel geen tekstverwerker mag openen of pen op papier mag zetten. Na een dag of drie begint het meestal alweer zo te kriebelen dat ik mijn vakantie beïndig en weer met frisse zin en inspiratie verder kan schrijven. Misschien dat het voor jou ook werkt mochten alle bovenstaande adviezen het probleem niet verhelpen. Oh, en over het pesten. Het ligt niet aan jou, het ligt aan de pesters.

Probeer je hoofd leeg te maken. Schilderen, ergens koffie drinken, even de natuur in, naar het strand? De ene keer komt de inspiratie na een paar uur alweer terug, soms duurt het langer. Maar je krijgt vast weer opnieuw zin om te schrijven!

Het probleem met het van je af bijten is dat je wel moet weten hoe, in een bepaalde situatie, en daar heb je wel een bepaalde sociale vaardigheid voor nodig. Mijn moeder zei ook altijd dat ik meer van me af moest bijten, en dat klopte ook wel, maar ik wist niet hoe, en als ik het dan deed, maakte ik het vaak alleen maar erger. Negeren werkt ook niet. Op de middelbare school werd ik regelmatig met de punt van een passer in mijn rug geprikt door twee jongens in mijn klas. Die vonden dat bijzonder grappig. Ik negeerde het. Ze gingen gewoon door totdat zij naar 4 atheneum gingen en ik naar 4 gymnasium. Ik had ze een stomp in hun gezicht moeten geven, maar ik was als de dood om in de problemen met de schoolleiding te komen. Ik leer de (jonge) kinderen op school hoe ze hun eigen grenzen aan moeten geven op een niet lichamelijk-agressieve manier, maar als het om pesten gaat, is dat niet genoeg. Dan moeten de ouders van beide partijen erbij betrokken worden. En wat betreft het outsider zijn, outsiders zijn vaak intelligenter en/of gevoeliger dan 'insiders'. Ik ben niet heel erg gepest, en ook niet voortdurend, maar het heeft wel een stempel gedrukt op de rest van mijn leven, en nog steeds voel ik het op mijn klompen aan als ik ergens niet echt 'bij' hoor. Mensen die niet reageren op wat je zegt tijdens een gesprek in een groep, je met een wazige blik aankijken en over iets heel anders beginnen, of het niet doorhebben als je iets ironisch bedoelt. Mensen die het nodig vinden om me 'op mijn plaats' te zetten, of onderuit te halen, en als ik er dan later aan terug denk, blijkt het vaak gewoon een vorm van jaloezie te zijn omdat ik bijvoorbeeld wel het lef en het doorzettingsvermogen heb om nieuwe dingen te proberen en mijn leven leuk te maken. Omdat ik nog ambities heb en het niet zo belangrijk vind wat andere mensen van mij denken, maar wel mezelf nog recht in de ogen wil kunnen aankijken in de spiegel. Trek aan de bel, probeer het niet in je eentje op te lossen. Accepteer het niet als mensen het makkelijk afdoen. Doe desnoods een cursus waarin je je van je eigen lichaamstaal bewust wordt gemaakt. Superbelangrijk. Je kunt ook de Pabo doen en voor de klas gaan staan, daar leer je het ook, maar dan op de harde manier. :)

Negeren, niet op je kop laten zitten, een gevat antwoord geven. De adviseurs zijn het lekker met elkaar eens. :P Ik zou met iemand op school gaan praten, Amélie. Die kent de pestkoppen ook en weet waarschijnlijk beter dan wij waar ze gevoelig voor zijn. Pestkoppen zijn namelijk ook allemaal verschillend. De één raakt misschien helemaal van slag door een gevatte opmerking, een ander is nog net iets gevatter dan jij en dan zou je er niets mee opschieten. Hetzelfde kan gelden voor de andere twee oplossingen. Maar goed, eigenlijk kwam ik even vragen of je alweer een letter op papier hebt gekregen?

Dankjewel voor al die tips, en ja, het is gelukt :D. Gisterenavond ben ik gewoon voor de computer gaan zitten en wat begon met het woord pesten is uitgelopen tot een aantal bladzijden lang verhaal over pesten in het algemeen, de psychologie erachter, mijn ervaringen en ook gewoon mijn leven. Het is zo fijn dat er gewoon echt een forum bestaat waar mensen die evenveel van schrijven houden als jijzelf je kunnen helpen.

:thumbsup: Mooi dat je in ieder geval weer een beetje hebt geschreven en een goed gevoel hebt bij dit forum. Ik zou de post van Andrea ook goed lezen, want zij zegt precies wat ik wilde zeggen, maar dan beter. :D