Humor

Ligt eraan wat voor humor het is. Ik kan ontzettend genieten van bijvoorbeeld de Engelse humor van Terry Pratchett, maar andere humor ligt me totaal niet en ergert me alleen maar (vooral goedkope pis-, seks- en poep-grappen). Ik probeer zelf wel af en toe wat luchtigs erdoorheen te gooien, maar het hoeft geen grappig boek te worden of zo. Of ik er in slaag, weet ik niet, maar ik heb nog geen klachten gehad dat het te saai is. Ik gebruik actie en overpeinzing als afwisseling. Er gebeurt iets, hoofdpersoon denkt na. Dan gebeurt er weer iets, en weer een beschouwing. Volgens mij werkt dat wel redelijk.

Humor is voor mij een levensonderdeel. Het gaat hier (bij ons) meestal per toeval. We zoeken niet echt naar een grap maar hij is er ineens. Zo gaat het ook bij mijn schrijven. In tegenstelling tot jou, Katana, vind ik dat ik serieus schrijf maar lees ik het later over, dan zie ik een onverwachte gedachtespeling die ik er niet zó bedoeld in gelegd had en waar ik toch om moet lachen.

Zonder humor is hele taaie kost niet te lezen. Het hoeft echter niet dijenkletserig te zijn.

Ik kan me werkelijk geen boek voor de geest halen waar geen humor in is verweven. Het ligt er maar nét aan wat voor soort humor het is en of je 'm voelt, zeg maar... En zoals Pluisebol het zegt, hoeft het inderdaad geen dijenkletser te zijn. Gewoon, zo nu en dan een subtiele opmerking of grap. Anders verliest het verhaal zijn kracht.

En waarom zegt iedereen nu toch nog steeds ik vindt??? Grrrrr!!

'En waarom zegt iedereen nu toch nog steeds ik vindt??? Grrrrr!!' Is dit een grap, M@rcoqrl? Ik hoor dat niet steeds iedereen zeggen.

Ok, ik hoor het ook niet maar zie het wel zo nu en dan (http://www.schrijvenonline.org/search/node/%22ik+…) maar zie ook vaak elders dit fenomeen. Off-topic... humor!! :-)

Ik houd van Engelse humor. Lekker melig op zijn tijd.

Ik schrijf op mijn gevoel en als ik het later terug lees zie ik ook wel eens 'ik vindt'. Dat is een mooi compliment want als je tijdens het schrijven al te veel op de spelling let dan ben je niet aan het schrijven maar aan het corrigeren. Dat kan tijdens het herschrijven wel. Maar tijdens het schrijven gebruik ik liever hersenzones die niet zo veel op hebben met de 'taalschors'. Spelling is maar een koud ding. Een goed, meeslepend verhaal is... [weten jullie wel]. Maar je hebt gelijk, in dit soort berichten probeer ik ook foutloos te spellen.

Of het betekent gewoon dat je niet twee dingen tegelijk kan doen :P

Wat doen jullie hier 's nachts???

's Nachts zitten we hier te zuipen maar dan vooral in het Schrijverscafé (zie Wijntijd). Wat moet je anders? 'als je tijdens het schrijven al te veel op de spelling let dan ben je niet aan het schrijven maar aan het corrigeren,' schrijft Cristopher. Dat ben ik niet met je eens. Spelling is een organisch gebeuren dat bij het schrijven hoort (voor mij dan). Een tak van de boom van het verhaal, zeg maar. Als ik een fout zie, schrijf ik niet verder; ik verbeter eerst de fout. Sommige schrijvers zijn echt van die interpunctieverslinders - daar was al eens een topic over in het oude forum. Het betekent niet dat ik nooit spelfouten maak, natuurlijk. Vanochtend zag ik er nog een. Ja die ging voor de bijl :).

Zolang humor vloeiend in een verhaal past, kan ik er enorm van genieten, maar die valse, opgeplakte, neppe humor... Arhhg. Ik maak zelf niet bewust gebruik van humor, maar sommige dingen zijn bij teruglezing humoristisch (gelukkig) Ik heb zelf enorm respect voor schrijvers die op een humorvolle wijze dingen over kunnen brengen zonder geforceerd over te komen. Zo ben ik zelf in elk geval niet. Als ik ga zoeken naar de humor, gaat het helemaal mis. Daarom laat ik het maar afhangen van de karakters (en mijn eigen bui) Als ik het zeggen mag: ik vind Zjors altijd zo lekker humorvol schrijven. Daar heb ik bewondering voor! Het lijkt haar zo vloeiend makkelijk af te gaan (Dus Zjors... :-))

Wat doen jullie hier 's nachts???

Berichtjes schrijven ;)

Ik heb wel een paar keer geprobeerd iets grappigs te schrijven, maar dat lukte helemaal niet. Kon er zelf niet eens om lachen. Heb het eruitgehaald en sindsdien loopt dat stukje veel beter :)

Da's pas humor, Aart!

Hihi. Toen hij de humor uit zijn tekst had weggehhaald, kon hij erom lachen ;)

Twee jaar geleden had ik mijn manuscript laten beoordelen door BSN. Zij vonden dat er te weinig humor in mijn verhaal zat. Heel gemaakt heb ik toen wat grappen verzonnen, maar dat ging me niet zo goed af. Een jaar later was een ander manuscript af. Ik stuurde het op naar een uitgever, maar zij zagen niks in het verhaal. Er zaten namelijk te veel grappen in. Onlangs was mijn derde manuscript af, ik heb maar weer gewoon op gevoel geschreven.

hmm conclusie... niet te veel denken, gewoon schrijven en hopen dat het goed is :P nja, 't is niet makkelijk om voor iedereen goed te doen. Ik ben nog lang niet aan het opsturen, ben al blij als ik mn verhaal af krijg, maar kun je bijvoorbeeld je verhaal niet opsturen naar meerdere... god weet hoe ze noemen? Dubbel zo veel kans niet?

@ set: Huh? Ik? Humor? Meestal is het doodserieus hoor en dan gaan mijn lezers erom lachen :(

:)

;-)

Ik hou van subtiele humor, niet dat je een soort slapstick gaat uitvoeren in je teksten, dat werkt niet. Humor is voor mij een manier van reflectie, het simpel weergeven van een inzicht of perspectief. Als je een goede grap maakt wordt je "geraakt" door dat inzicht, en schiet je in de lach. Om een tekst leuk te houden schrijf ik dus geen expliciete grappen, maar probeer ik de wereld op een subtiele manier te beschrijven zodat de lezer op de hoogte gebracht wordt van mijn mening over wat ik beschrijf. Maar als hij het er niet mee eens is, of het geen belangrijk inzicht vindt, moet hij er ook gemakkelijk overheen kunnen lezen.

Maar humor voor kinderen is heel anders dan de humor voor volwassenen. Kinderen kunnen enorm lachen om poep en scheten, terwijl volwassenen dit maar flauw vinden.

Ik denk dat er niet zo heel veel verschil is tussen kinderhumor en volwassen humor hoor, behalve dan dat iedereen graag wat nieuws wil horen. Poep en pies grappen vinden wij alleen niet meer leuk omdat ze zo oud zijn. Een geslaagde familiefilm als "Finding Nemo" of "Wallace and Gromit" laat zien dat kinderen en volwassenen heel goed om dezelfde dingen kunnen lachen. De recensenten zeggen dan altijd dat er "meerdere lagen" in zitten, maar stiekem lachen volwassenen volgens mij net zo hard om kindergrapjes. Volwassenen weten alleen beter waaróm het grappig is, terwijl kinderen meer "aanvoelen" dat er iets niet strookt met de echte wereld.

Je staat er versteld van hoeveel volwassenen de geslachtsdelen en alles wat daaruit komt als 'grappig' beleven. Kijk naar onze cabaretiers. Bijna niemand slaat de edele delen over. Alsof een show zónder niet compleet is. Ook neuspeuteren, boeren, geurende oksels, zweetvoeten... men komt niet meer bij van het lachen. Humor vind ik - ongeveer zoals Hjalmar zegt - een beschrijving van een situatie die niet helemaal is zoals die zou moeten zijn (bv door een onverhoedse actie van iemand of een woord dat hij zich laat ontvallen, recht uit zijn hart maar een beetje misplaatst), of omdraaiingen van gebeurtenissen waardoor ze ineens in een heel ander licht komen te staan. Of als iemand een clou opbouwt met elementen die je pas achteraf doorhebt en waardooor je (dus) op het laatste moment pas in de lach kunt schieten. Dat vind ik erg grappig. Woordspelingen trouwens ook. Zoals: Wie weet de gemiddelde levensverwachting van een weekdier?