Verhalen publiceren - betaald of onbetaald?

Geld heeft wat schrijven betreft vooral symbolische waarde voor mij. Het is al genoeg als een tijdschrift een paar tientjes over heeft voor mijn verhaal. Als dat zo is, hoef ik die niet eens echt te krijgen. Het gaat om de waardering en erkenning die daar uit spreekt, want als ik eerlijk ben zou ik gelijk met schrijven stoppen als ik die nooit kreeg. Niet dat ik vies ben van geld verdienen met schrijven, maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat grote bedragen toch slechts voor zeer weinigen zijn weggelegd. Zo lang ik af en toe iets gepubliceerd krijg, vind ik het geen ramp als ik niets met mijn schrijven verdien. Als het af en toe wel zo is, vind ik het leuk meegenomen, maar meer ook niet.

Ik ben wel eens in een bundel gepubliceerd, met een paar stukjes zonder dat ik ervoor betaald werd. Ik zie het als leerproces en waardering voor mijn werk. Ik zie een exemplaar van een boek niet als betaling, maar wel als aandenken, waardering. Zolang ik er niets mee verdien, blijft het een leuke hobby. Astrid

Ik vind in principe dat er betaald moet worden. De keren dat er geen geld tegenover een publicatie staat, zou ik als uitzonderingen willen beschouwen. Ik sluit het dus niet helemaal uit dat ik ooit gratis iets publiceer. Voor mij is schrijven een vak en niet zozeer een hobby.

Helga schreef:

De keren dat er geen geld tegenover een publicatie staat, zou ik als uitzonderingen willen beschouwen.

Maar nu heb je het neem ik aan vooral over zelfstandige publicaties. Daarin ga ik helemaal met je mee. Dat zou ik zonder een heel speciale reden ook niet gratis en voor niets willen doen. Wat schrijven als vak betreft, ik heb met mijn ene publicatie gewoon het stadium nog niet bereikt om schrijven als mijn vak te kunnen zien, al zou ik dat (zoals velen) heel graag willen. Ik kan dus wel gaan roepen dat mijn vak schrijven is, maar dat vind ik (nog) niet realistisch. Maar goed, ik wil hier niet voor de tigste keer op dit forum de discussie op gaan rakelen over de vraag wanneer je jezelf schrijver kunt/moet/mag noemen. Dat moet ieder voor zichzelf maar invullen. Gaat het om verhalen die in een bundel of tijdschrift verschijnen, bijvoorbeeld als uitvloeisel van een schrijfwedstrijd met een bijbehorende bundel, dan ligt het (althans voor mij) met betaling anders. Daarmee bouw je immers ook een stukje schrijf-CV op. Met een of meer gratis exemplaren ben ik in zo'n geval dan ook dik tevreden.

Maar nu heb je het neem ik aan vooral over zelfstandige publicaties.

Eh... nee, Hay, ik heb het over opname in een bundel of plaatsing in een tijdschrift. Ik heb bijvoorbeeld ingestuurd voor Querido's Poëzie Spektakel. Als de samenstellers een gedicht selecteren, krijgt de maker ervan gewoon betaald. Netjes vind ik dat. Zoals het hoort eigenlijk. Ik ben van oorsprong journalist. Dat er voor creatieve schrijfsels doorgaans minder wordt betaald dan voor artikelen, accepteer ik. Maar als er helemaal niet wordt betaald, vind ik dat eigenlijk gewoon getuigen van een gebrek aan respect. Maar deze stellingname is heel persoonlijk. Ik ben absoluut niet van mening dat iedereen er zo over zou moeten denken.

Ik schrijf (en teken) al van jongs af aan en na mijn studie Illustratieve Vormgeving aan de kunstacademie, besloot ik van het schrijven mijn beroep te maken. Op de academie werd je sowieso opgeleid tot beroepsillustrator, dus dat professionele zat er daardoor ook gewoon in. Daarom heb ik er eigenlijk niet eens aan gedacht om het schrijven gratis te doen. Dat je zowat je hele leven 'gratis' investeert in de ontwikkeling van je werk en het schrijven van manuscripten, die je lang niet altijd kunt slijten, is een ander verhaal; ik ga er wel vanuit dat het uiteindelijk iets op zal leveren. Ik heb één keer gratis iets in een (niet-commerciëel) poëzietijdschrift gepubliceerd, maar voor korte verhalen en gedichten voor tijdschriften en bloemlezingen heb ik altijd betaald gekregen Ik beweer niet dat het altijd veel was of een vetpot is, of dat ik van het schrijven kan leven (daarvoor geef ik ook les), maar de insteek is wel een professionele.

Ik ben van oorsprong journalist. Dat er voor creatieve schrijfsels doorgaans minder wordt betaald dan voor artikelen, accepteer ik.

Dat vind ik een opmerkelijke stelling. Waarom accepteer je dat?

Ik denk dat het ook afhangt bij welk tijdschrift e.d. je gaat zitten. Er zijn weinig betaalde mogelijkheden voor kortverhalen volgens mij, het hangt ook van je instelling en niveau af. En de fase waar je in zit, kan ook nog veranderen in de loop van je leven. Sommige mensen zullen het nooit voor het geld en altijd voor de liefhebberij doen (hoe goed of slecht ze ook zijn), anderen ontstijgen het amateurniveau en gaan daardoor meer verlangen, anderen zullen altijd op een bepaald niveau blijven hangen en weer anderen beschouwen het sowieso als werk (wat niet automatisch wil zeggen dat hun werk ook altijd een professioneel niveau heeft). Maar zelfs voor niet-commerciele (amateurtijd)schriften, vind ik dat er wat tegenover moet staan: een gedegen feedback, een fijne redactie en 'community', ervaring, waardering, auteursexemplaren en/of een kleine vergoeding bijvoorbeeld. Vroeger heb ik uit mezelf jarenlang gratis strips getekend voor een 'ondergrondse' stripblad (misschien vergelijkbaar met Pure Fantasy, maar dan voor striptekenaars); het voordeel daarvan was dat het voor mij een oefening was, je werd gepubliceerd én je kreeg feedback op je werk (overigens deed ik het niet voor dat laatste, daar was ik toen te eigenwijs voor, maar goed). Dat blad maakte nauwelijks winst, het was opgezet door een jongen die dat gewoon leuk vond en in zijn vrije tijd deed en ik kreeg er dan ook geen geld voor (hoewel mijn niveau toen al hoog genoeg was om er betaald mee aan de slag te kunnen), maar niettemin was mijn tijd bij dat tijdschrift hartstikke leuk en waardevol; ik heb er ook een tijdje in de redactie gezeten en ben in aanraking gekomen met allerlei mensen uit de stripwereld, heb exposities met mijn strips gehad e.d. en ben uiteindelijk ook (niet-betaald) in buitenlandse 'ondergrondse' stripbundels gepubliceerd, waar ik zelfs een prijs mee won. Dus het gaf me hele andere beloningen dan geld. Bovendien zat ik nog op de kunstacademie en had een bijbaan, ik was nog niet zo bezig met dat ik er geld voor wilde, ik deed het puur voor de lol en de ervaring. Als ik met striptekenen was doorgegaan, had ik uiteindelijk wel stripboeken gepubliceerd bij uitgevers, voor commerciële tijdschriften gewerkt en beurzen aangevraagd. Dat blad was een begin- en geen eindstation. Het leuke is dat een aantal van de striptekenaars die toen bij dat blad begonnen zijn, nu in (bekende) tijdschriften en kranten publiceren, en boeken uitgeven.

Columns en korte verhalen die gepubliceerd worden doe ik meestal gratis en hobbymatig omdat ik feedback en naams- bekendheid opbouwen als beginnende schrijver belangrijk vind. Dat hierbij af en toe een kleine vergoeding in de vorm van een boekenbon of iets anders er tegenovergesteld wordt dat waardeer ik natuurlijk altijd. Mijn boeken moeten wel winstgevend zijn om zowiezo de opstartkosten van de druk eruit te kunnen halen. Het breakeven point, of zoiets.

Ik ben van oorsprong journalist. Dat er voor creatieve schrijfsels doorgaans minder wordt betaald dan voor artikelen, accepteer ik.

Dat vind ik een opmerkelijke stelling. Waarom accepteer je dat?

Omdat het schrijven van creatieve teksten inhoudelijk voor mij meer bevrediging biedt dan het schrijven van journalistieke teksten. Wat minder poen, maar veel meer pret en ook nog een beetje prestige.

Oké, bedankt. Maar ik zie nog niet waarom je dan met minder geld genoegen neemt. Is het niet ook juist moeilijker om een goede creatieve tekst te scrhijven dan een feitelijk verslag over latenwezeggen hoe de bij honing maakt.

Het is een kwestie van kiezen of delen, Thérèse. Maar voor mij zit daar dus wel een grens aan.

Ik ben van oorsprong journalist. Dat er voor creatieve schrijfsels doorgaans minder wordt betaald dan voor artikelen, accepteer ik.

Dat vind ik een opmerkelijke stelling. Waarom accepteer je dat?

Omdat het schrijven van creatieve teksten inhoudelijk voor mij meer bevrediging biedt dan het schrijven van journalistieke teksten. Wat minder poen, maar veel meer pret en ook nog een beetje prestige.

Neem me niet kwalijk, maar ik vind dit nogal een 'gereformeerde' stelling : Iets waar je plezier aan hebt, mag je niet (veel) aan verdienen... Het zou juist andersom moeten zijn: Met creatief schrijven maak je iets unieks... dus daar zou juist meer voor betaald moeten worden.

Je begrijpt me helemaal verkeerd. Ik wil er bakken met geld mee verdienen :D , maar op dit moment zou ik met het schrijven van journalistieke meer verdienen dan met het schrijven van creatieve teksten. Misschien dat er ergens een omslagpunt is, maar dat heb ik nu nog niet bereikt.

Ik zie de publiciteit zelf, als beginnend schrijver, ook al als betaling. Ik ben op dit moment misschien wel vooral bezig een beetje naamsbekendheid op te bouwen, evenals Bobcat. Ik hoop dat dit ooit de verkoop van mijn eigen boek zal verhogen. Maar misschien is dit te naïef gedacht.

Het is natuurlijk wel een beetje kip en ei; omdat veel schrijvers met weinig genoegen nemen, is het voor tijdschriften ea heel eenvoudig om voor weinig content te bemachtigen, en zullen ze ook de beurs niet snel trekken. Zo kukelen de prijzen steeds verder omlaag. Terwijl ze vormgevers, drukkers en andere betrokkenen wel een normaal salaris bieden. (mijn drie centen).

Ik heb nog nooit wat gepubliceerd wat buiten de geijkte kanalen viel, dat wil zeggen alles wat ik heb gepubliceerd heb ik zelf op fora's blog's en websites gezet. Ik heb al heel wat geschreven. Het afgelopen jaar heb ik zeker 100 artikelen van mijn hand zien verschijnen in de "nieuwe media". Zou graag eens een stuk schrijven wat iemand oppakt en daar mee naar een tijdschrift of krant gaat. Heb vorig jaar wel twee keer de telegraaf gehaald met een artikel. Iets waar ik later pas achter kwam. Gepost op het fora van de TG, misbruikt en verknipt in de krant... dat is het risico, je doet afstand van je gepubliceerde artikelen... Mocht het zo ver komen dat iemand een artikel van mijn hand, of dat nou een verhaal of column is maakt me niet uit, wil plaatsen in een tijdschrift of whatever.. dan zou ik daar alleen erkenning voor willen. Mijn naam er onder lijkt me voldoende. Ben geen broodschrijver. Heb gewoon een baan en inkomen. Misschien als het boek ooit afkomt lijkt het me wel leuk als ik daar een paar stuivers aan over hou... maar ook dat zie ik niet gebeuren, wie zit er nou op mijn gezwets te wachten :)

Het is toch niet omdat je er niet van moet leven (en van het schrijven van kortverhalen kun je volgens mij ook helemaal niet leven), dat je geen loon naar werken hoeft te krijgen?

Het is toch niet omdat je er niet van moet leven (en van het schrijven van kortverhalen kun je volgens mij ook helemaal niet leven), dat je geen loon naar werken hoeft te krijgen?

Ik kan me zo voorstellen dat het voor sommige zo is dat je graag betaald zou worden voor iets wat je geschreven hebt. Ik zou al blij zijn als ik iets onder mijn eigen naam gepubliceerd krijg. Ik ben geen brood schrijver (is maar goed ook, zou een heel hongerige dyslecticus zijn), voel ook niet de behoefte omdat te worden. Als ik de kans krijg om naam te maken of mijn artikeltjes of korte verhalen kan publiceren en daarvoor alleen mijn naam onder een artikel plus 1 uitgave voor mezelf voor krijg spring ik al een gat in de lucht. Ik snap dat het voor anderen anders kan zijn. Als je al veel gepubliceerd hebt lijkt het mij vrij logisch dat je een kleine vergoeding op zijn plaats zou vinden. Zie trouwens dat we beide een bepaald historisch schrijvers figuur waarderen.

Oké, bedankt. Maar ik zie nog niet waarom je dan met minder geld genoegen neemt. Is het niet ook juist moeilijker om een goede creatieve tekst te scrhijven dan een feitelijk verslag over latenwezeggen hoe de bij honing maakt.

Ik denk dat het een kunst is, als je het proces van hoe de bij honing maakt zo kunt beschrijven, dat mensen het ook nog leuk vinden om te lezen. Zo, dat ook mensen die niks met bijen hebben, zeggen: 'wat een leuk stukje!' Ik heb in mijn lade met voorraadverhalen een stukje van 600 woorden over een luciferdoosje en 'ze' zeggen dat het leuk is...

Herstel. Ik stel die vraag wel in het schrijverscafé! Dit is openbaar, ik zag dat te laat!

Betaald natuurlijk. Ik begrijp niet dat mensen nog gratis bloggen. Je kunt tegenwoordig eenvoudig 5 cent per woord verdienen. Bij *verwijderd* bijvoorbeeld.