woorden voelen

Volgens mij kan je dat wel voelen, als zoiets ooit gezegd is door je moeder in een hele strenge bui :)

Volgens mij kan je dat wel voelen, als zoiets ooit gezegd is door je moeder in een hele strenge bui :)

Dank je Waus, dat dacht ik ook. Maar met het herlezen en -schrijven, keek ik er ineens zo vreemd tegenaan.

Ik 'hoor' nog dagelijks mijn vader tegen mij zeggen: 'haal die póót van die pedaal'. Ik heb de neiging om mijn voet op de koppeling te laten rusten, je loopt daarmee het gevaar dat je die - ongemerkt - toch een beetje indrukt, dat noemen ze 'met een slippende koppeling rijden' en da's heel slecht voor je auto en voor je portemonnaie. Mijn vader had een opleiding gehad voor automonteur en iedere keer als hij naast me zat zei hij er iets van, letterlijk wat hierboven staat. Vader is al bijna 3 jaar hemelen maar ik 'hoor' het hem nog dagelijks zeggen. Zonder mezelf hiermee als 'norm aller dingen' te willen wegzetten: Heb je hier wat aan?

Janheij, super. Hoe simpel kan het zijn. De tweede indruk die ik had was de juiste, ipv mijn eerste. Ik kan weer verder.

Ik wil het je niet moeilijk maken hoor maar als ik je zin lees voel ik toch meer voor voelen omdat het eigenlijk de dwang is die achter de woorden zat en die voel je nog steeds ook al hoor je de woorden niet meer. Misschien kun je het ook zo oplossen -misschien voelde ze de dwang van die woorden nog steeds-

Ja, ook ik vind dat je woorden kunt voelen. Woorden die lang geleden zijn gezegd kunnen zo'n diepe inpact/inslag /inprenting hebben gemaakt dat ik ze nog voel. Tijdens een boek lezen voel ik de woorden. Ik zie dan van alles en dat voelt alsof ik het zelf beleef.

Tja, IJber en Mathilde, en zo ben ik weer bij mijn eerste standpunt. Vanuit mijn gevoel had ik geschreven dat ze de woorden van haar moeder voelde. Maar bij nader inzien vroeg ik mij af of je woorden wel kunt voelen. Dus wat dat betreft was de uitleg van Janheij wel logisch. Jullie brengen mij wel aan het twijfelen. Voelen vind ik mooier lijken dan horen. Voor mijn idee geeft het wat meer diepte. Het gaat immers over een moeder die overleden is waar van de 'zij' het huisje moet leeghalen. Woorden voelen kan dus wel?

Woorden kunnen zeker gevoeld worden. Omdat één woord eerder geregistreerde associaties tot leven kan wekken. Sommige woorden werden enkel uitgesproken in zeer specifieke situaties die zich nadien niet meer herhaalden. Een hele wereld kan tot leven komen met slechts één enkel woord. En aan associaties (visuele beelden auditieve beelden, gebeurtenissen binnen die context) zitten gevoelens geklonken, die op zich weer dan een eigen leven gaan leiden. Een bepaald gevoel kan zelfs meerdere 'sleutelwoorden' hebben. Zo verga ik bijna van een vreemd verlangen (is dat geen gevoel?) telkens als ik het woord 'Serengeti' hoor of lees. Sommige mensen ervaren ook een speciaal gevoel wanneer ze iets bepaalds ruiken, of proeven. Het is associatie, een gevoel blijft nooit ver weg. Met een woord kan dat dus ook.

Ik zou ook voelen kiezen. Het is veel sterker dan horen. Horen klinkt zo 'technisch'. De woorden roepen nog steeds een bepaald gevoel bij je op, dus voelen.

...misschien voelde ze het dwingende van haar moeders woorden nog steeds. De woorden voel je niet maar de dwang wel, lijkt me.

Bedankt allemaal voor het meedenken. Of je woorden kunt voelen, is dus persoonlijk volgens mij. Voor de een geldt het wel en voor de ander niet. Wanneer je taalkundig kijkt, dan is het voelen van woorden niet mogelijk. En dan hebben Janheij en Micha gelijk. Je kunt woorden horen, of de dwang van de woorden voelen. In dit geval volg ik, denk ik, mijn eigen gevoel. Ik zal er nog een nachtje over slapen.

Toch ...

Zo verga ik bijna van een vreemd verlangen (is dat geen gevoel?) telkens als ik het woord 'Serengeti' hoor of lees.

Dat heb ik met kamperfoelie en Kadoelen, en nog enkele andere woorden. Woorden hebben wel een frequentie, waarop je je als mens kunt begeven of bevinden, net als bij een klank, een kleur of een geur - zintuigelijk dus, waarschijnlijk.

Als je woorden kunt voelen of ruiken zit er altijd een door jou ervaren emotie achter.

Weet niet of je woorden kan voelen. Volgens mij zijn het niet de woorden op zich die een gevoel bezorgen. Elk woord kan namelijk neutraal uitgesproken worden. Het gaat volgens mij eerder om de intonatie, het volume etc waarmee de woorden gezegd/geroepen/geschreeuwd worden. Wij reageren gevoelsmatig op de intonatie etc. Bij schreeuwen deinzen we bijvoorbeeld terug, bij kilte in woorden die je hoort, trek je je misschien terug. Wat je in je lichaam voelt, is dan in mijn beleving de reactie op de emotie die de ander uitstraalt. En dan voel je geen woorden, je voelt de emotie van de ander en lichamelijk doet dat iets met je. Denk ik hoor...

Door middel van ander taalgebruik kan je volgens mij ook nog iets. Wanneer je het woord resoneren in plaats van horen zou gebruiken, zou dat voor mij persoonlijk inhouden dat je de woorden niet alleen hoort, maar dat je lichamelijk tegelijkertijd ook een emotie ervaart als reactie op de intonatie die in het verleden iets met je deed. Dan zou je voor mij beide hebben. Tenzij je je niet wilt begeven op de emoties en reacties en het puur om het horen gaat, zonder emotie erbij, maar meer als automatisme. Dan zou je misschien nog iets kunnen verzinnen als: haar moeders woorden leefden innerlijk in haar. Steeds wanneer zij voor een gesloten deur stond, hoorde zij haar moeder zeggen ....

Dat bedoel ik...Gamma! Denk aan Gamma en de emotie die er achter zit. Denk aan, Popstars, het acht uur journaal, playboy met die sexy konijntjes, het saldo van je bankrekening, overal zit er een emotie achter.