Delen uit het verhaal overslaan/Aandacht vasthouden

Hallo, ik wilde eens weten of ik niet te veel oversla als ik van het avondeten meteen naar 'bedtijd' vlieg.

Als er niks tussen het avondeten en bedtijd gebeurd dat belangrijk is voor het verhaal, waarom zou dat dan niet kunnen? :P

Als de hoofdpersonen iets hebben gedaan waar ze moe van zijn geworden snap ik best dat ze vroeg naar bed willen. Zo gek vind ik dat niet.

Lijkt me niet; je hoeft sowieso de (hoofd)persoon niet elke dag te laten avondeten en naar bed te laten gaan :) . Hoe je aandacht vast kan houden: door interessante personages die iets bijzonders beleven (conflicten niet vergeten) en door tempo (onbelangrijke zinnen en bijzinnen schrappen) en spanning (ruiken, voelen en proeven) en sfeer (idem). Het lijkt heel beknopt zo, maar laat het eens op je inwerken en kijk wat je ermee kunt. Succes!

Een paar voorbeelden: 'Na het eten stuurde moeder de jongens direct naar bed. Eigen schuld, natuurlijk.' 'Loes en Syb hadden het eten nog niet op of ze vlogen naar boven.' 'Gelukkig, die macaroni zat erin. Nu snel naar boven. Ze had nog een aantal sms'jes te versturen waar niemand iets van hoefde te weten.'

Marriejeanne, de derde zin spreekt mij aan. Hoe gaat het verder? ;)

:) Ja dat zouden we eigenlijk aan Job moeten vragen, Jommeke. Het brengt me op een idee voor een nieuw topic. Als iemand zin heeft... op serieuze doch lollige wijze samen een verhaal maken. (Dat het dan ook wel echt iets wórdt). Laten we het kind een naam geven. Ik denk aan Lizebeth (die hebben we toevallig niet op het forum?). 'Gelukkig, die macaroni zat erin. Nu snel naar boven. Lizebeth had nog een aantal sms'jes te versturen waar niemand iets van hoefde te weten.'

Als het niet nodig is voor het verhaal, weglaten. Als het wel nodig is voor het verhaal, kun je het ook weglaten en later in een terugblik stoppen, of zoiets. Bedenk echter wel dat ALS er iets gebeurt dat je niet beschrijft, het wel logisch moet zijn. In films en boeken skippen ze vaak een heel stuk waarna ze vrolijk verder gaan met de dialoog, terwijl dat IRL helemaal niet zo zou zijn... stoort me altijd enorm en eigenlijk hindert dat me ook bij het schrijven, die gedachte dat ik dat niet zo zou moeten doen. Het maakt dingen soms toch wel lastig.

Zij maakt een voorbeeld, en ik mag het even afmaken... Toch wel een goed idee, dat iedereen een paar zinnen plaatst en dat het zo een heel verhaal wordt. Ik hoop wel dat het serieuzer wordt dan een 'driewoordenspel'...

@ Job: "Ik hoop wel dat het serieuzer wordt dan een 'driewoordenspel'..." Zo'n driewoordenspel vind ik ook helemaal niks. Maar het is JOUW verhaal, Job. Ik dacht alleen maar even mee. Misschien werd je erdoor geïnspireerd. Als we samen zo'n verhaal zouden schrijven, zou ik er een structuur aan willen meegeven, bijvoorbeeld een wedstrijd uitzoeken en daar met een groep aan meedoen en zien of we iets winnen. En dan samen de prijs gaan ophalen en een leuk feestje bouwen.

Ik bedoelde eigenlijk dat ik gewoon invidueel verder ging en misschien zo af en toe hulp zou vragen, en dat we hier ergens een verhaal beginnen waar iedereen verder mee kan gaan en er een stukje (wel serieus) aan toe kan voegen.

Ik denk dat je makkelijk de tijd tussen het avondeten en het naar bed gaan kunt overslaan, ook als daar wél tijd tussen zit. Je schrijft het toch ook niet iedere keer op als je personages naar de wc gaan? Als ze van hun werk naar huis gaan beschrijf je toch ook niet de hele rit? Dat is het handige van een verhaal; je beschrijft de gebeurtenissen, dialogen etc die belangrijk zijn voor het verhaal en de rest laat je de lezer zelf invullen. En als je het storend vind om die tijd na het avondeten over te slaan, kun je het altijd nog heel kort samenvatten. Nadat ze vijf keer langs alle kanalen was gezapt, vond ze dat het tijd werd om naar bed te gaan. Of wat dan ook.