Werkwijze, hoe doen jullie dat?

Bionda, niet weggooien! Nooit weggooien! Je kan het later altijd weer gebruiken is mijn ervaring, desnoods in een compleet ander verhaal. Ik heb ook nooit een cursus gevolgd, maar ook nooit zakelijk - ik ben 17. Alles wat ik heb geleerd komt van dit forum en twee boeken die ik heb gelezen :P Bovendien doe ik echt schrijven nog maar een jaar (al heb ik, toen ik denk ik een jaar of 7 was, wel een boekje geschreven maar dat was een bewerking van mijn favoriete tv-serie). Nee, ik heb geen vast aantal uren per dag. Het ligt er maar net aan of ik tijd en inspiratie heb. Dit weekend heb ik 6200 woorden geschreven (waarvan 4800 op zaterdag), maar dat komt bijna niet voor. Meestal iets van 500/1000 woorden per schrijfbeurt, schat ik. Mijn hoofdpersonen doen vaak eigenwijs. (uitleg)

Aart, als ik alles wat ik schrijf moet opslaan dan zou ik niet weten waar ik het laten moest en het later kon vinden. Leuk hé van die hoofdpersonen. Je krijgt er echt een paar nieuwe vrienden bij, al zijn ze eigenwijs en doen ze soms vreselijk stomme dingen. Ik kan er ook geen hekel aan krijgen. Van de grootste rotzak weet ik nog wel wat menselijke trekjes te produceren zodat deze wat sympathieker overkomt. Maar... je eerste boekje op je 7e? Wat leuk! Heb je dat bewaard?

Haha, ja, dat ligt nog in mijn kast. Met nog geen minuut zoeken zou ik het kunnen vinden :P Was nog getypt op zo'n ouwe MS-DOS computer. Plaats dan alles wat je (volgens jou nutteloos) schrijft dan in één document. Raak je het niet kwijt ook. Hoeveel is dat dan wel niet? Een paar nieuwe vrienden... leuk dat je dat zo zegt. Tijdens het schrijven bén ik de ikpersoon, dus zijn vrienden komen erg dichtbij. Ik weet precies hoe ze reageren in bepaalde situaties, zo zit ik in het verhaal. Maar dat zorgt ook voor problemen. Zo voel ik zijn angst wanneer hij bij de grootste slechterik uit mijn verhaal is.

`Maar dat zorgt ook voor problemen` Ja, daar kan ik wel inkomen. Ik schrijf vreemd genoeg altijd in de derde persoon. Misschien wel om te vermijden dat het teveel ik wordt. Ik zal je tip maar eens gaan opvolgen, ik heb hele cd´s met teksten weggegooid. Wendigen uit boeken, gedichten korte verhalen enz. Ik vind het uiteindelijk vaak nooit goed genoeg.

Hele cd's vol... wow. Wat gooi(de) jij veel weg zeg! Ik weet niet hoelang jij al schrijft, maar wat ik vorig jaar heb getypt aan mijn langste verhaal, de eerste probeersels op schrijfgebieddus, vind ik heel leuk om terug te lezen. Ik heb zelfs een scène van zo'n probeersel in het gedeelte van zaterdag geplakt! (goed, in dat stukje zaten maar 2 scènes, maar toch :P )

Ik ben op dit moment bezig aan twee romans: het tweede deel in mijn trilogie over Arthur (niet de koning) en een fantasy waarmee ik voor de marathon begonnen ben en die nog niet af is. Aan Arthur schrijf ik als ik zin/inspiratie heb, of als Arthur aandacht nodig heeft. Soms is dat een alinea, soms 2000 woorden. Het ligt er maar helemaal aan hoe het die dag gaat. Het eerste deel ging volledig uit de losse pols, voor het tweede deel heb ik nu een schemaatje met waar elk verhaal/hoofdstuk over moet gaat, zodat als ik niet op volgorde schrijf toch wel enigszins weet wat er is gebeurd en wat nog niet. Aan de fantasy schrijf ik elke dag, want dat is deel van de marathon, elke dag schrijven. Nu is de marathon officieel afgelopen, maar ik ben bang dat ik het verhaal anders laat liggen, dus ik blijf er elke dag aan werken. Het doel is 1000 woorden per dag. Hiervoor heb ik ook een schema per scene/hoofdstuk, anders kwam ik never nooit niet aan de 1000 woorden met al dat nadenken. Ik moet zeggen dat de methode van Arthur me beter bevalt, alleen schrijven als ik zin heb. Ik heb het idee dat het wel te merken is in kwaliteit of ik zin had om te schrijven of niet in de fantasy.

Leuk hoe je dat verwoordt Wonderer, "als Arthur aandacht nodig heeft". Ik merk wel dat voor jullie de karakters uit jullie schrijfsels net zo leven als voor mij. Een kennis die eens wat van mij las vroeg me hoe het afliep. Ik vertelde dat ik dat niet wist, wel ongeveer, maar dat het altijd maar afwachten is wat er gebeurt. Ze kon zich daar niets bij voorstellen. Ik denk dat het heel veel uitmaakt of je zin/inspiratie hebt. Mijn zinnen lopen veel vloeiender als ik er echt inzit. Als ik te lang over een zin moet nadenken wordt vaak het veel minder mooi. Te lang, te gemaakt of te gekunsteld. Mijn mooiste zinnen schieten me vaak onder de douche te binnen. Hoeveel A4tjes is 100 woorden?

100 woorden of duizend woorden? ;) Ik weet het niet, ik gebruik geen word of open office voor het schrijven zelf, alleen voor het bewerken. Volgens mij anderhalf of zo.

Ik doe het precies zoals Aart het omschrijft. Ik bedenk niet van te voren hoe lang ik er aan ga zitten en ik laat me eigenlijk verrassen door de personen zelf. Alsof het verhaal eigenlijk een beetje vanzelf geschreven wordt. Ik schrijf gewoon wanneer ik inspiratie heb, de ene dag dus meer dan de andere. Helaas heb ik die inspiratie meestal 's nachts. Daar zit ik dan weer om vier uur in de vroege ochtend, met mijn nachtlampje aan en pennetje en papier.

Maar schrijven jullie dan met pen en papier? Doet dat geen pijn aan je hand? En dan moet je alles overtypen!

Ik schrijf bijna niet meer op papier. Op de computer heb je het tenminste altijd bij de hand, en bovendien krijg ik las tvan mijn hand als ik te lang schrijf (na een a5'je in een schrift heb ik al genoeg geschreven, vindt mijn hand).

1000 woorden? Er gaan ongeveer 700 woorden (ietsiepietsie minder, uit m'n hoofd) op 1 avier. Dus tel maar uit...

Hoeveel A4tjes is 100 woorden?

100 woorden passen er makkelijk op 1 a4'tje. Ik typ op a5, en dat is ongeveer 515 woorden per pagina (uitgerekend met een bestand van 57 a5'jes).

Dames en heren, dat was natuurlijk een typefout! Ik ben slecht met nulletjes. (ook vervelend met telebankieren hoor). Maar ok, ca 700 per A4. Ik type ca 5 A4tjes per dag minimaal. (vandaar dat ik zoveel weggooi 8) ) Ik heb een keer berekend dat ik in 3 maanden een boek zou moeten kunnen schrijven. Maar sommige dingen lopen beter als je ze een paar dagen laat liggen en overdenkt. Dan kom je toch weer met andere inzichten. Hebben jullie die veranderneigingen niet? Elke keer als ik iets nalees, breng ik verbeteringen aan. Ik schrijf een hoofdstuk rustig 8 keer opnieuw.

Opnieuw, is dat compleet anders of een beetje anders? Ik schrijf trouwens bij hoge uitzondering op papier (tijdens autoritten bijvoorbeeld) en altijd alleen losse scenes. Het overtikken is irritant en mijn handschrift is dusdanig slecht dat het af en toe gokken wordt wat er staat (en een rijdende auto helpt dan ook niet echt).

Ha Wonderer, ik zie het voor me; oeps, een boom! Ik denk trouwens dat als je 100 schrijvers vraagt hoe of ze het voor elkaar krijgen een boek in elkaar te flansen, je 100 verschillende antwoorden krijgt.

Dat denk ik ook. En ik heb geen rijbewijs dus ik zit niet achter het stuur te priegelen hoor ;) Eigenlijk wil ik een lchtgewicht 12" laptop, maar die krengen zijn DUUR...

Opnieuw, is dat compleet anders of een beetje anders? Ja dat is soms helemaal opnieuw. Ik kan nog wel eens stukjes gebruiken, maar als ik ergens begin te veranderen moet de rest ook aangepast worden. Maar schrijven in een auto.. ik moet er niet aan denken. Ik wordt al wagenziek als ik op het navigatiesysteem kijk.

Hm. Denk je tijdens het schrijven dan? Ik kan me amper voorstellen dat je acht keer iets compleet nieuw kan schrijven. Bedankt je niet van te voren hoe het moet gaan lopen? En in de auto, tja, op een lange rechte weg heb ik er geen moeite mee, maar met bochtjes en optrekken en afremmen enzo wel. Lang leven Amerika met zijn lange snelwegen ;)

Ja, in Amerika rijden ze een stuk rustiger en er zijn stuken minder auto's. Ik vind het wel een prettig land, sommige aspecten dan. En ik bedenk de hoofdlijn vantevoren, maar dan duikt er ineens iemand in het verhaal op en dan bedenk ik me dat die eigenlijk in het tweede hoofdstuk al een rol moet spelen. En als die dan in dat hoofdstuk zit, dan gebeurt er weer wat en dan begin ik te schrijven, en voor ik het weet heb ik een heel andere versie van het hoofdstuk. Wat ik eerder al schreef, mijn karakters zijn nogal eigenzinnig. Soms lijken ze wel los van me te staan. Als ik het dan nalees ben ik zelf verbijsterd waar het allemaal vandaan is gekomen. Gaat iemand onverwacht dood of zo. En dat is dan zo goed, dat ik het zo moet laten (maar dan moet die persoon verder wel het verhaal uit).

Lijkt me hard werken. Grappig hoe dat per persoon zo anders kan zijn...

Ik heb een keer berekend dat ik in 3 maanden een boek zou moeten kunnen schrijven. Maar sommige dingen lopen beter als je ze een paar dagen laat liggen en overdenkt. Dan kom je toch weer met andere inzichten. Hebben jullie die veranderneigingen niet? Elke keer als ik iets nalees, breng ik verbeteringen aan. Ik schrijf een hoofdstuk rustig 8 keer opnieuw.

Nee, zulke grote veranderingen heb ik nog maar één keer gehad. (uitleg)

Bionda, je schrijft: 'mijn karakters zijn nogal eigenzinnig. Soms lijken ze wel los van me te staan.' Mijn idee is dat je karakters toch uit jezelf voortkomen. Of je bent zelf totaal niet eigenzinnig - maar wel onder de oppervlakte en dan komt het er tijdens het schrijven uit. Of je bent zelf wel eigenzinnig en dat blijkt dan uit je schrijven. Maar altijd ben jij de baas over de karakters en de verhaallijnen want als je karakters zo eigenzinnig zijn dat ze jou en het verhaal alle kanten uitsturen, blijf je aan het herschrijven en komt je boek nooit af. Herschrijven is voor mij overigens iets anders dan redigeren. In het laatste geval blijft het verhaal zoals het is maar kunnen er nog vele puntjes op de i gezet worden. Schaven en slijpen. Er is ook een mogelijkheid dat je je je karakters aan de werkelijkheid ontleent. En dan zijn ze een stuk stabieler want in de werkelijkheid zijn er maar enkelen die alle kanten uitwaaien (en daar worden ze tenslotte doodmoe van en anders de omgeving wel, dus de realiteit corrigeert het waaien). Dit op deze winderige ochtend. Hou de teugels zelf in de hand, wilde ik ermee zeggen. Heb je doel en werk daar naartoe. Dat is onderdeel van het ambacht.

Toch is mijn ervaring dat je soms heel interessante wendingen krijgt in een verhaal als je de personages de vrije teugel geeft. Soms leuker dan wat je zelf bedacht had. Dus mijn personages krijgen echt soms de vrije hand!

@ Marriejanne Je hebt gelijk, natuurlijk zit het in mij. Mijn leven is na mijn ongeval lang niet meer zo meeslepend en opwindend als het was. Mijn wereld is zoveel kleiner geworden. Ik denk dat ik via mijn personages secundair wat opwinding aan mijn leven wil toevoegen. En daarnaast frustreert het me dat ik niet kan veranderen wat er met mij is gebeurd. In mijn boek kan ik dat wel, kan ik almachtig zijn. Maar je hebt wel een punt met die teugels, als ik geen doel voor ogen hou kom ik er natuurlijk nooit (alhoewel ik ooit ergens las dat je van de reis ernaartoe moet genieten, de bestemming is secundair). Ik geniet er in elk geval wel van, en dat is de hoofdmotivatie voor mijn schrijven. Ik heb er nooit over gedacht iets te publiceren, totdat lezers (kennissen, die zich "abonneerden op het verhaal") mij hiertoe aan gingen sporen. Het is nu een overweging, maar zeker geen doel. En zoals Zjors schrijft: Toch is mijn ervaring dat je soms heel interessante wendingen krijgt in een verhaal als je de personages de vrije teugel geeft Ik ben ook zo verdomde nieuwsgierig! ;)

Ik heb twee weken geleden een manuscript naar een uitgever gestuurd. Het verhaal heb ik in zo'n drie maanden geschreven. En nu lukt het me niet zo goed om aan iets nieuws te beginnen. Ik heb genoeg ideetjes, maar het andere verhaal zit nog zo sterk in mijn hoofd. Ik probeer toch zeker 500 woorden per dag te halen, maar ik overhaast niks. De ene keer lukt het gewoon beter dan de andere keer.

Ja Zjors, dat is ook zo. Zeker. Ik lach me soms slap of verbaas me enorm over wat die types van me bedenken of doen. Maar je moet ook zo slim en zelfverzekerd zijn om te kiezen uit wat ze je aanbieden. Dat doe ik in de winkel tenslotte ook (alhoewel niet altijd, dat geef ik toe). Bionda: ik weet niet wat je overkomen is maar in jouw situatie lijkt me een extra dosis fantasie een goede uitweg. Helemaal als je geen publicatiedoel hebt. Maar toch... wie weet, komt er een verschrikkelijk goede auteur uit je tevoorschijn! Het zou me niet verbazen.

@ marriejeanne Ach ja, zoals Kruiff al zei "Elk nadeel hep z'n voordeel" (of was het andersom? Maar maakt niet uit, komt op hetzelfde neer).

@Rudolf: er is toch wel een leven na Sissi :? . Anderhalf jaar niet schrijven, dat zou ik nou weer niet kunnen. Ik werk zelfs op vaste tijdstippen, al is dat niet omdat ik inspiratie per vingerknip kan oproepen. Het werkt nou eenmaal het makkelijkst als het huis niet door kinderen onveilig gemaakt wordt. 's Avonds tot 's nachts schrijf ik het meest, al zijn het soms maar krabbels of uitwerkingen van karakters. En als ik niet schrijf dan lees ik. Als je weer gaat schrijven, wordt het dan weer een historische roman? (drukt microfoon onder de neus)

Als ik persé moet schrijven (in verband met de deadline) duurt het eerst heel lang voordat er iets uit mijn pen komt en daarna kan ik niet meer stoppen. Ik heb pas al mijn stopwoordjes geredigeerd... dan kun je dus alles opnieuw nagaan. Je kunt er niet zomaar een ander woord voor in de plaats zetten want dat klopt de hele zin of de alinea niet meer. Dus liever niet een vast tijdstip.