Tijdsverloop

Misschien iets met de seizoenen doen? Als het niet al te belangrijk is dat er precies 3 maanden voorbij zijn, kun je misschien iets zeggen over ander weer, of feestdagen (vlak na de kerst zag ik haar weer). Of misschien wat minder pontificaal aan het begin van de nieuwe scene, maar wat meer subtiel verweven, zoiets als, haar haar was flink gegroeid sinds de laatste keer dat ik haar zag. Of: in al die maanden had ik niet een keer aan haar gedacht. En dat in slaap vallen... is dat voor het verhaal belangrijk? Zo niet, kun je die regel(s) dan niet gewoon weg laten en kijken wat er gebeurt? Een scene hoeft toch niet per se echt te eindigen, je kunt ook gewoon stoppen na de laatste actie of dialoog, is vaak nog spannender ook, en na een witregel verder met de volgende scene.

Wat dacht je van een nieuw hoofdstuk starten en daarbij in de eerste zinnen doen alsof je een heel nieuw verhaal start. Je beschrijft de nieuwe lokatie, zegt iets over het weer (dat is idd een goede mogelijkheid), maak de aanzet tot de nieuwe stroom van gebeurtenissen, etc.. Iets verderop zou je dan nog kunnen refereren aan de vorige lokatie en in je woorden door laten schemeren dat dit iets is wat in het verleden speelde. Maar volgens mij schrijf ikzelf nu iets waarin de hoofdrolspeelster telkens bewusteloos raakt, slaappillen krijgt, zich in slaap huilt of van ellende maar in bed gaat liggen. Hmmmm.

Hoofdstukken in een kort verhaal? Hoe werkt dat?

Ik heb ergens gelezen dat iemand schreef: Hij zette het vuilnis aan de straat en deed dat iedere dag, tot hij acht jaar later opmerkte dat er nieuwe buren waren komen wonen in het huis aan de overkant. Zoiets dergelijks. Of je laat in maart een personage struikelen over een loszittende tegel (bijv.) en je zegt daarna: pas in oktober viel het briljante idee hem te binnen eens wat aan de tegel te doen. Zonder witregel.

Ik ben ook wel eens bang dat ik te veel oversla, zeg maar. Dat je een tijdsprong moet maken vanwege een bepaalde gebeurtenis, maar in de tussentijd is het logischer dat er een paar dingen gebeuren die je eigenlijk pas later wil doen. Je ziet het vaak in films, dan gebeurt er iets en dan praten ze daar pas over als ze al lang en breed weer op de snelweg zitten, terwijl je toch zou verwachten dat ze er nog voor het in de auto stappen over zouden beginnen.

Probeer in het hoofd van je hoofdpersoon te gaan zitten. Hoe beleeft hij de veranderingen? Maakt het voor hem uit dat het 'de volgende dag' is, of 'drie maanden later'? Ik kan me voorstellen dat hij in een beleving zit waar hij doorheen moet. Voorbeeld: de hoofdpersoon is een boer die zijn faillissement ziet aankomen. Hij staat elke ochtend op met: 'Hoe staat het gras ervoor?' Elke ochtend het eerste wat hij denkt. Want als het gras goed is, geven de koeien meer melk. Maar het gras tiert niet. En dan gaat hij zijn mogelijkheden bij langs: zal hij het gras stikstof geven? Dan groeit het beter. Waardoor hij zijn quotum vol kan melken. En zijn portemonnee. Maar hij heeft geen geld voor stikstof. Zal hij een ander stuk land beweiden? Maar zijn beste grond heeft hij juist verpacht. Om aan geld te komen. Zal hij een vrouw trouwen? Een goede boerinne, die het hare meeneemt in het huwelijk? Het liefst goed gras. Elke ochtend, het hele seizoen door, staat die boer op met het water aan de lippen en in alles wat passeert, ziet hij goede mogelijkheden. Daar kun je een ritme in zetten. Elke poging van de boer laten beginnen met zijn zelfde woorden: 'Als ik dan eens...' en dan begint een nieuwe dag. Tot hij eruit is! Kan na maanden zijn. Maar dat hoef je niet te benoemen want dat lezen we mee met de gedachtes van de boer, want: Het gras verdort. Het gras wordt land. Het gaat regenen op het land. Warme, zwoele regens. Het gras komt overeind. Je hoeft de tijden, de namen van de maanden niet te noemen. Die begrijpen we terwijl we lezen. Tot daar die onverwachte wending is die in de laatste zinnen zijn beslag krijgt en het probleem is opgelost. De boer kan ook een fietsenmaker zijn, een onvruchtbare vrouw, of juist een heel vruchtbare vrouw, een kind. Maakt niet uit. Het is jouw persoon. Maar: * ga in het hoofd van de hoofdpersoon zitten, * benoem geen tijden noch vul ze in, * laat door de acties zien in welke tijd het verhaal speelt, * geef ritme.

Die tijdssprongen in films zijn altijd zeer schaars. Hooguit 1 à 2 x op 1.5 uur film. Sta er dan ook bij stil, net als bij inactieve scènes of lange dialogen: 'is deze tijdssprong werkelijk nodig voor het verhaal/voor het plot?' Je zult (denk ik) vaak merken, dat het niet per sé nodig is. Verder zou ik voor een kort verhaal van 7000 woorden (persoonlijk, hè) niet kiezen voor meer dan één tijdssprong, daar leent de lengte van het verhaal zich gewoon niet voor.

Soms heeft een karakter tijd nodig om zich te ontwikkelen, ouder te worden, tot een besef te komen, een mening te veranderen, en zo verder. Bijna net als echte mensen :) . Soms is het de omgeving die deze rust of tijd nodig heeft. En belevinissen uit het verleden hebben vaak een grote invloed op het heden. Dus ja, soms moet je wel, springen in de tijd. Over hoofdstukken in een kort verhaal; vergelijk het met parafen in het hoofdstuk van een lang verhaal. Dus gewoon op de plaatsen die je logisch vindt 1, 2, 3, al dan niet met een korte titel. Een extra hulpmiddel naast alinea's en witregels.