stopwoordjes

Stopwoordjes weet ik niet, maar (te) veel gebruikte woorden wel: heel, bijzonder, indrukwekkend... Bij herlezing moeten die er vaak uit.

Ik heb een hele lijst van zulke woorden. Te lang om hier neer te zetten. Tijdens het herschrijven kijk ik met de zoekfunctie van word of er woorden uit mijn lijstje zijn die ik teveel heb gebruikt.
Werkt best goed.

Ik weet het niet. Ik weet het ECHT niet. In het fragment in boekpresentatie haalde iemand er twintig uit of zo maar de helft wil ik laten staan omdat ze wel degelijk een nuance brengen en de zin beter laten lopen. Dus ja... ;)

In dialoog wil ik ze sowieso laten staan, dat maakt het natuurlijker. Maar ergens moet ik natuurlijk wel kritisch (leren) kijken naar hoe ik het verder gebruik.

Ik heb er echt nog niemand over gehoord, behalve de mensen die er op letten omdat ze per definitie vinden dat het slecht is (net zoals een komma voor en. Het "hoort niet" dus is het fout, waarbij ik het gevoel heb dat er soms een beetje voorbij gegaan wordt aan de uitzonderingen).

Maar goed. Ik zal het wel merken in de proefleesronde ;)

'Dat'

Ik word er helemaal gek van, maar ik blijf het gebruiken in mijn verhalen. Ik krijg het er niet uit.

Ik gebruik kennelijk vaak het woord kennelijk :)

Een verhaal zonder "dat" lijk me ook vrij lastig schrijven...

Toch zou ik die lijst graag zien :D

Het is handiger om je eigen lijst te maken. Ik doe dat gewoon met de zoeken-functie, trouwens. Als je in Word de box 'Alle items markeren gevonden in' in het pop up boxje van de zoeken-functie aankruist telt hij hoevaak een bepaald woord in de tekst staat.

Ik begin altijd met even, misschien en En, daarna kijk ik of ik andere irritante woorden zie. Je hoeft ze niet allemaal te tackelen, maar het kan je tekst levendiger maken.

@ Wonderer, vaak vallen dat soort woordjes helemaal niet op in de tekst. Ik heb er ook nog nooit een proeflezer over horen klagen. Van mezelf weet ik dat ik woordjes als even en misschien gebruik als ik niet helemaal zeker ben over de zin. Als ik die opzoek kan ik ze vaak zonder pardon wissen.

Als stopwoordjes woordjes zijn die je vaak gebruikt zijn dit ze: waarom, gigantisch/enorm, en, ik... 'dat' valt bij mij weer mee, gebruik ik niet zovaak (heb ik het idee tenminste) en 'ik' kan niet eens weg, hoe moet je anders aangeven bij een ikpersoon dat juist hij dat doet? :roll:

Het is iets meer dan een woord wat je vaak gebruikt Aart. Als voorbeeld neem ik het woordje 'even'.

Hij liet zijn koffie even staan, en liep naar het kopieerapparaat. Daar drukte hij even op wat knoppen, voor hij voldoende moed verzamelt had. 'Wil je wat drinken met mij, vanmiddag? Het hoeft maar even te duren.'

Als je goed kijkt zie je dat hij de eerste twee 'evens' geen functie hebben. Je kan het weglaten zonder de zin geweld aan te doen. Het is een woord wat ik zelf gebruik als ik ergens over aarzel. Mijn personage aarzelt ook, dus gevoelsmatig gooi ik er een handvol evens in.

Het maakt de alinea zwakker. De eerste even kan weg, de tweede even kan ik vervangen door 'lukraak'. Alleen de laatste even heeft een functie.

Zo heb ik nog een paar van die trucjes. Ik ben dol op het woord En aan het begin van de zin. Dat geeft de tekst een gehaast gevoel, en het is een irritante vorm van herhaling. En toen en toen en toen. Niet erg om het te gebruiken in de eerste versie van een verhaal, maar ik probeer het er later toch uit te krijgen. Lukt niet altijd hoor, na een tijdje word ik ook tekstblind.

Misschien gebruik ik iets te vaak het woord 'misschien'. :roll:

In ywriter is een functie ingebouwd. Of eigenlijk twee. Hij telt a) sowieso hoe vaak alle woorden voorkomen in een stuk tekst, en b) kun je aangeven welke woorden extra aandacht nodig hebben omdat je die te veel gebruikt. Ik heb er zelf nog geen gebruik van gemaakt (de lijst is ook in het Engels dus dat schiet niet op) maar ik kwam het toevallig tegen.

Ik zal vast wel stopwoordjes hebben, ik ga er eens extra op letten.

@ Ceridwen: op die manier. Dan is bij mij 'maar' een stopwoordje, dat gebruik ik veel te vaak. Terwijl het soms op maar de helft van alle plekken waar ik het neerzet ook echt nodig is.

Hier spreekt mijn dochtertje van acht:

Dat doe ik wel voor je, hoor.
Dat hoeft niet, hoor.
Maar ik sta hier, hoor.

Ze gebruikt erg vaak het woordje hoor achter een zin. En nu ga ik het al overnemen in mij verhalen. HELP! Waar je mee omgaat wordt je mee besmet.

Rosali

Ik ben een verstokt en-gebruiker. Mijn laatste verhaal telt 1700 woorden, 350 ervan zijn het woordje 'en'.

zeker
vaak
wel
dus
maar

Maar die heb ik dus wel zeker te vaak in het ms staan!

Mijn testlezer wees mij op mijn stopwoorden. Wist voor die tijd niet dat ik ze had.

ik weet ze niet meer allemaal, maar het waren o.a.

maar, gewoon, toch, dan, dat, heel,

'Of zo' en
'En zo' en
'..., zeg maar.' komen een beetje veel voor in m'n teksten, heb ik het idee, of zo...zeg maar. En zo. :mrgreen:

:D Dat voegde ik laatst toe toen ik wat tegen mijn man zei... Tipje, niet doen. In het Engels klinkt het HEEL anders :D

:lol:

Ik doe niet alsof ik normaal ben, want dat ben ik niet

Curiosity killed the cat. Gelukkig ben ik geen kat!

"Ik heb echt waar serieus echt van die schoenen gezien jongen! Ze stonden zeg maar in de etalage en ze waren echt zo vet of zo, niet normaal, serieus! Ik keek zo en ik had echt zoiets van 'o mijn god o mijn god ofzo!" zeg maar.

@Suma, maar dan doe je het ook wel eens goed, nu ofzo :P @Ceridwen, om de inspratie te laten komen, denk ik :P