Personage levendiger maken...hoe doe je dat?

Zou het kunnen helpen als je de gevoelens van de hoofdpersoon wat sterker beschrijft? Want ik denk dat gevoelens een personage levendiger kunnen maken. Dus niet alleen: 'Hij werd heel boos.' maar: 'Zijn gezicht liep rood aan en hij stampte met één voet op de grond en met luide stem zei hij:(...) of 'Zij ging voor de tv staan met haar handen in haar zij, terwijl zij verkondigde met een stem zo diep dat ik haar bijna niet terugkende: (...)

Door de gedachten en gevoelens te beschrijven, de reacties op wat er om het personage heen gebeurt, en het probleem echt in hem/haar te laten gebeuren. Zoiets.

Dat zijn goede tips, Waus!

Wat Waus zegt. :nod: Misschien schrijf je te afstandelijk? Met een alwetende verteller die zich te afzijdig houdt van gevoelens? Mogelijk helpt het je een stukje bij proeflezen te plaatsen (als je dat niet al gedaan hebt).

Dat kan ik doen, ja! Moet ik even kijken hoe dat ook al weer ging!

Wat ook helpt, denk ik zijn singuliere details, zintuiglijke liefst. Je personage dat een koffievlek op het kleed bemerkt, steeds weer over de stof van de sofa wrijft. De ribbels in de stof. Dat soort dingen helpen de lezer zich met het personage te identificeren, en het verhaal mee te maken.

dank je wel voor jullie reacties. Ik heb een proefstukje geplaats van mijn tekst. Runaway, heel mooie tip! Super.

Graag gedaan Aricha, het is een tip die ik las in het schrijfboek van John Gardner, het heet gewoon 'Schrijven' denk ik. Het was iets dat ik zelf al intuïtief toepaste, maar de 'ontdekking' maakte me er bewust van.

Details. Die maken iets echter, omdat details lastiger te verzinnen zijn. En het handelen. Hoe een persoon ergens op reageert, zeg maar.

Als je een personage dichter bij de lezer wilt krijgen, moet je volgens mij 'in de huid van' kruipen. Wees die persoon. Kijk met haar ogen. Luister met haar oren. Interpreteer volgens haar. Onderzoek welke gewoontes bij haar passen, en die een indicatie geven van haar innerlijk. Is zij bijvoorbeeld een nagelbijtster? (-> welke voetstappen / handgebaren horen daarbij?) Of een vanachter-haar-brillenglazen-kijkster? (-> welke sfeer omgeeft haar?) Of een lok-uit-haar-gezicht-strijkster? (-> is ze iemand die altijd overal mee wegkomt?) Een haar-draaister? (-> een twijfelaarster?) Wees spaarzaam met (doorzichtige) trucs. Gun het je personage dat ze echt iemand is. Dat betekent dat ze ook wel eens onverwacht irrationeel kan reageren (maar maak natuurlijk geen onnavolgbare dwaas van haar). Laat jezelf dus los. Word je personage. Dan krijgt ze een identiteit, een persoonlijkheid. Dan gaan mensen naar haar kijken (= raken lezers geboeid). Zoiets?

Runa, mooi dat van de details. Waar je dan wel op moet lettten is dat je er niet teveel instopt, zodat het als een soort ruis werkt voor de rest van je verhaal... *heeft ervaring* :confused:

Zoiets?

:nod:

Afgezien van de details, de persoonlijke eigenschappen en zo... Wat ook helpt is je consequent bij het perspectief van je hoofdpersoon te houden. Laat de lezer kijken door zijn/haar ogen. En doe dat zelf ook. Dat dwingt je bijna om rond te schrijven. Helpt dat nog?

Probeer eens een paar weken een dagboek bij te houden. Pak elke dag een gebeurtenis en beschrijf alles (gevoelens, dingen die je opmerkte, en zenuwtik die naar boven kwam,...). Daarna, na die twee weken lees je het en probeer je die details op te merken die je echt zelf hebt meegemaakt. Zo moet je ook schrijven in een boek. Dat pakt je lezer.

Goede tip, Tjebbe. Door je eigen emoties zo onder de loep te nemen, kan je ze beter verwerken in je verhalen.

Ja, leuk. :nod: Het lijkt me ook goed om een tijd je personages een dagboek bij te laten houden.

Ook een leuk idee. Je moet dracula eens lezen. Ik heb het niet zo voor zo'n verhalen maar het is wel knap geschreven

Dracula vind ik nou net een voorbeeld van hoe het niet moet... Daar worden allemaal dingen geschreven die je in een echt dagboek nooit zou terugvinden, veel te gedetailleerd en soms zelfs onmogelijk (iemand op de vlucht zal niet snel de tijd hebben/nemen om alles eens haarfijn op te schrijven, tenslotte).

De hp een tik geven, die je steeds terug laat komen. Eenvoudige zaken, kleine dingen, irritaties vanuit de omgeving beschrijven zodat de lezer zich hierin herkent en gelijk het beeld voor zich ziet. xas Dracula, nooit gelezen. Heb ik iets gemist nu? De film is niet echt van mijn genre. xas

Het is wel een klassieker... Als je hem kan lezen in zijn tijdsgeest, is ie vast heel mooi. Ik kan dat niet, ik kijk liever de film(s) :')

Is dat niet een beetje een contradictie, Dracula een 'levendig' personage te noemen?

:D Ik ging ervanuit dat Tsjebbe het over de dagboekvorm had. Wat ik me kan herinneren is het personage van Dracula niet bepaald goed uitgewerkt, de lezer leert die alleen door observatie van anderen kennen, beschrijvingen uit de dagboeken.

Na het is wel wat onrealistisch maar ik bedoel dat als je elk dagboek- en brieffragment van een persoon gaat uitpluizen kom je al een hele persoonlijkheid tegen. Zo moet je dat dan doen bij jou personage. Lees dat dagboek vooral over. Ook is het leuk om je verhaal te laten vertellen in dagboekvorm door jou personages. Kom je erachter of je ze goed genoeg als een ander personage kent en niet als jezelf.

Wat ik zelf erg levendig vind in personages, zijn de tegenstellingen, daarvoor moet je verwachtingen doorbreken. Bijv (simpel voorbeeld): "Wil je koffie?" En dan i.p.v. ja of nee antwoorden, wat de lezer al bijna verwacht, terugvragen: "Mag ik er een koekje bij?" Het laat iets zien over het personage en het houdt vaart in het verhaal.