Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

tijdsverloop verhaal

hallo, Ik heb tot nu toe 40 bladzijdes geschreven, maar in het verhaal ben ik nog maar vier dagen ver. (dus een verhaal waarin veel dingen zijn gebeurd in vier dagen tot nu toe.) Nu is mijn vraag: Moet ik dan de rest van het verhaal ook "in dagen"blijven schrijven, of kan ik bijv. een nieuw hoofdstuk beginnen met bijv: Kim was al een week/twee weken op zoek naar een oplossing. Ze was naar de bibliotheek geweest en naar de dokter, maar niets hielp etc, etc. Kan dit nu niet omdat ik 40 bladzijdes heb geschreven over vier dagen? :o Ik ben bang dat het anders zo ineens lijkt op een snelle afronding naar het einde toe. (het manu moet ongeveer 80 bladzijdes worden.) Of kan ik nu het beste door gaan in dagen? Dus eigenlijk een verhaal schrijven, waarin veel gebeurd(80 bladzijdes) in een week tijd? :o Heeft er iemand een tip voor mij? :(

Lid sinds

16 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Volgens mij is dat helemaal aan jezelf. Er zijn zelfs dikke boeken waar je honderden pagina's later nog steeds bezig bent met dezelfde dag. En dan opeens springt de schrijver naar tien jaar later en kijkt terug op die ene dag die zo belangrijk was. Het gaat erom dat je zelf keuzes maakt. Je hebt nu vier intensieve dagen beschreven waarin veel gebeurt. Je kunt er nu voor kiezen om op een hoogtepunt te eindigen en dan de draad drie dagen later (in verhaaltijd dan) weer op te pakken. Als dat in je verhaal past. Je verhaal moet leidend zijn, niet je verhaaltijd. Je zou er eens een paar schrijfboeken bij kunnen pakken. Daar wordt vaak ook aandacht aan dit fenomeen besteed. Ik kan me zo niet voor de geest halen waar ik iets over dit onderwerp heb gelezen, maar als het me te binnen schiet, zal ik dat even posten. Het gaat er vooral om dat je een mooi ritme maakt, waarbij je verhaaltijd past bij de tempo van je verhaal. Ben ik zo een beetje helder??

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@jeanne thamar: Bedankt voor je reactie. In mijn verhaal gebeurt iets magisch op de eerste dag en op de rest van de dagen proberen mijn hp's erachter te komen hoe het gebeurt is, zonder geluk. De bedoelling van mijn verhaal is dat er een hechte vriendschap wordt opgebouwd tussen mijn hp's in de tijd dat ze op zoek zijn naar een oplossing. En dat ze de oplossing pas aan het einde van het verhaal vinden. Misschien is het dan toch het beste als ik gewoon door ga met dagen en dat heel mijn verhaal zich in een of twee weken afspeelt. want je schrijft: Het gaat er vooral om dat je een mooi ritme maakt, waarbij je verhaaltijd past bij de tempo van je verhaal. En dat vind ik wel een mooie opmerking. :thumbsup:

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zou me er niet te druk om maken, als het echt nodig is voor het verhaal, komt het vanzelf wel goed. En anders bestaat er nog altijd zoiets als een herschrijf ;)

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je kan ook twee versies schrijven -het verhaal in dagen, het verhaal gedeeltelijk in dagen - en kijken welke versie het beste "werkt"

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik kreeg ooit van een bekende schrijver het volgende advies: Alles kan en alles mag, mits je het maar goed doet. Gewoon schrijven zoals je het hebben wilt. Schaven en veranderen kan altijd nog.

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je verhaal moet leidend zijn, niet je verhaaltijd! Wat een goede tip, jeanne thamar!! Gizmo ik herken je vraag. Zit momenteel met hetzelfde. Ik had een tijdslijn gemaakt, maar dat werkte voor mij niet. Alles op keurige volgorde kan ook minder spannend overkomen. Maar dit groentje zoekt dus net als jij doet naar de balans..wat is wijsheid. Tijdssprongen maken lijken mij persoonlijk ook zijn charme hebben. Het houdt de lezer wakker. Zelf heb ik een tweede persoon toegevoegd. Harry...hij praat in 2010. Hij komt af en toe aanbod. De HP praat in het verleden. Maar ja, die tijdssprongen. Ze spelen ook mij parten. Graag hoor ik dus van je hoe het nu verder met je verhaal gaat. In elk geval heeeel veel succes. Totaal of topic. We hadden een klein hondje gehad. Genaamd Gizmo. Wat een prachtnaam!!!

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben er eigenlijk nog steeds niet uit. Bloem50. Ik zit op de een of andere manier stokvast met mijn verhaal. Ik heb zelf het gevoel dat het gewoon door het tijdsverloop komt, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat mijn normaal zo gedreven brein me even in de steek heeft gelaten. :D Ik heb het verhaal even aan de kant gelegd. Ik merk bij mezelf dat als ik het probeer te forceren het er alleen maar slechter op wordt. :puke: In de tussentijd ben ik druk bezig met twee andere verhalen, waar mijn brein nog wel voor wil werken :unibrow: Misschien dat ik over een tijdje weer de inspiratie heb om er mee verder te gaan. :thumbsup: En idd. gizmo is een mooie naam voor je huisdier :nod:

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@bloem50 Pas op dat je huisdier niet nat wordt! Mij heeft het enorm geholpen in scenes te denken en niet in tijd. Je hoeft niet bij alles wat je personages meemaken aanwezig te zijn. Stel dat het hele leven zich gewoon afrolt. Jij vertelt dan alleen over de momenten die nodig zijn om je verhaal voort te stuwen. Je zet als het ware op verschillende momenten de luiken open. Wij als lezer kunnen dan wel een plaatje van het geheel maken. Je moet denk ik eerst beslissen welke tijd jij zelf reëel vindt om goede vrienden te kunnen worden. Misschien heb je ook nog verstreken tijd nodig om die vriendschap te bewijzen en/of te beproeven. Maar daarvan kan dus best veel achter de schermen zitten. Als je de essentiële luiken maar open gooit.

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Gizmo...succes en je hebt gelijk...forceren, dat schiet ook niet op. Kon Gizmo nog maar nat worden. Ach ik waag er wel een column aan. Het is een sterk verhaal wat we zelf hebben meegemaakt met Gizmo. Sommige zullen aan het waarheidsgehalte twijfelen. Jacob Je moet denk ik eerst beslissen welke tijd jij zelf reëel vindt om goede vrienden te kunnen worden. Wat een prachtzin. Inspirerend. Die momenten zijn in mijn verhaal/boek de kruispunten. Maar de bruggen en valkuilen die de HP heeft gepakt zijn ook het moeite. Daarnaast maken de bloemen die op mijn pad zijn gekomen zoveel goed. Zonder deze te beschrijven wordt het te zwaar. Dat past niet bij mij. En ik ben een rijk mens. Vandaar dat ik ze altijd zie staan op dat levenspad.