Fictie en werkelijkheid.

Ehm... okee, hier komt een bekentenis. Ook in mijn verhaal komt zwaardvechten voor. Erg klassiek, maar ik vind zwaardvechten nu eenmaal erg cool :D . Hier in het dorp hebben we één keer per jaar een middeleeuwse markt en mij kun je dan vinden bij de zwaardvechtdemonstratie (en de roofvogelstand). Mijn vriend en ik hebben twee schuimrubber zwaarden gekocht voor een paar euro en met behulp van you tube filmpjes - voor de techniek - rammen we elkaar nu regelmatig de hersens in met schuimrubber. Dit alles onder het mom van research. Mijn vriend is ook degene die erg geïnteresseerd is in oorlog en alles eromheen en doet regelmatig dienst als vraagbaak. Hij komt met goede ideeën vanuit zijn perspectief, wat erg waardevol is voor het verhaal. Ik ben anders bang dat het te soft wordt. Verder wil ik heel graag leren boogschieten. Inmiddels heb ik een vereniging hier in de buurt gevonden, maar ik heb nog geen verdere stappen durven zetten. Gewoon als sport, en tegelijkertijd ook voor mijn verhaal. Ik heb een beetje op internet rondgezocht en er is veel interessants over handbogen te vinden. Beide activiteiten zie ik als sport en als een kunst. Ik vind verdedigingskunst sowieso vaak mooi om te zien. Het is meer vanuit deze interesse dat het in mijn verhaal terecht is gekomen.

De vragen die in me opkomen: - als jullie schrijven over moord, verkrachtingen en meer van dat soort onderwerpen, uit welke emotie(s) putten jullie dan? En als je niet uit een emotie of ervaring put, waaruit put je dan? Je ratio? Schep je juist bewust een soort afstand?

Die afstand is er ja. Gelukkig wel, anders zat ik regelmatig in doodsnood. ;) Ik put zeker uit eigen ervaring, met name voor de psychische kant. Verder probeer ik me zo goed mogelijk in te leven en mee te leven. Ik probeer erachter te komen wat mijn personages willen, wat ze zouden doen en hoe ze zouden reageren. Het gaat eigenlijk vanzelf, hoewel er nog heel wat ruimte voor verdieping is. En uiteindelijk ben ik degene die bepaalt wat er gebeurt, dat voelt erg veilig. :)

- In wat voor genre schrijf je? Is geweld een klein, niet al te belangrijk, onderdeel van je werk? Of schrijft er hier eigenlijk iemand ook echt thrillers of horrorverhalen?

Fantasy. Geweld, in verschillende vormen, is onderdeel van de plot. Grootschalige oorlog zal er niet in voorkomen, wel machtswisselingen/-verschuivingen.

- Zie je het als vermaak (dus misschien eerder nieuwsgierig naar hoe je zoiets op papier zet, dan het onderwerp zelf echt laten binnenkomen), als noodzakelijk (maar misschien niet per sé leuk) onderdeel van je verhaal of iets anders?

Het is inderdaad interessant om het op papier te zetten. Ik vind actiescènes leuk om te doen, ze staan zo op papier. Mijn aanrandingsscène is zo gedetailleerd dat ik er zelf onrustig van werd toen ik het teruglas... Ik heb ook een scène waar ik nogal trots op ben. Terwijl haar vrienden aangevallen worden, zit de HP noodgedwongen op een afstandje te wachten met een zevenjarige jongen, wiens familie ook in gevaar is. Ze ziet niets, hoort niets van wat er gebeurt en moet afwachten. Als ze na dat lange wachten eindelijk iets kan doen, laat ze het afweten door één van de aanvallers te laten ontsnappen i.p.v. neer te schieten. Daarbij heb ik gebruik gemaakt van mijn eigen weerstand tegen doden (zelfs insecten zijn bij mij veilig :) ), maar dan aangepast aan de wereld van mijn HP.

En tot slot... Als je je schrijfmethode zou vergelijken met die van een actrice of acteur, van wie dan en waarom?

Niet zozeer methode, maar het acteerwerk van Liam Neeson inspireert mij erg. Dat heb ik al eens ergens gezegd, geloof ik... :)

Bedankt voor je tips. Ik heb daar zeker iets aan. Mij meer op details in het plaatje concentreren, maar hoe pas jij de media erin. Je hebt het over eigen ervaring met bijvoorbeeld vechtsporten. Maar volgens mij kan je ook een hoop uit films die je gezien hebt halen en boeken die je hebt gelezen. Tenminste dat gooi ik er ook gewoon in. Doe jij daar ook iets mee?

Natuurlijk kunnen films en boeken ook helpen, dat valt gewoon onder research. :) T.v. documentaires kunnen helpen om het visueel te maken. Bij films zou ik wel oppassen, die zijn niet altijd even realistisch en natuurgetrouw ;).

Ik ben het met AndreaClimbing eens, oppassen met films en ook fictie trouwens. Zelf schrijf ik het liefste uit eerste hand (= vanuit mijn eigen werkelijkheid) en zoek zelf (echte) researchbronnen, omdat films al gekleurde interpretaties van het leven/verhalen zijn van andere mensen. M.n. Hollywoodfilms, die vaak volgens een bepaald stramien lopen en veel mooier gaan allemaal dan in de werkelijkheid (zwaardgevechten etc. zijn gechoreografeerd, en in vechtsscènes wordt er ongelofelijk veel en bijdehand afgeluld). Aan sommige boeken kan ik merken dat schrijvers soms een beetje teveel volgens eenzelfde stramien gaan werken. Neemt niet weg dat films als een leuke inspiratiebron kunnen dienen.

Vroeger kreeg ik al mijn manuscripten terug met het commentaar dat ze teveel leken op een stripverhaal, 'het is als een wild paard dat moet worden beteugeld,' schreven ze :confused: of dat ze 'een gewild kolderiek karakter' hadden. Die getekende Amerikaanse of Japanse schreeuwfilmpjes helpen ook niet mee... Maar langzaam maar zeker ga je toch wel je eigen stijl ontwikkelen. Uiteindelijk is het mij ook gelukt.

bedankt voor jullie reacties. Sorry dat ik zo laat ben met mijn reactie, maar soms weet ik niet meer waar ik wel of niet op gereageerd heb. Ik denk dat ik wel degelijk een eigen stijl ontwikkeld heb en ik merk in reacties hoe verschillend mensen daarop reageren. Ik weet niet zeker of mijn verhalen zijn ingekleurd door films of boeken, maar ik hoop van niet want zij komen uit mijn brein tevoorschijn. Ik heb in het verleden wel heel veel films gekeken, allerlei genres. In principe houd ik van korte zinnen, omdat je dan een betere spanning op kan bouwen. Momenteel ben ik met een roman bezig met langere zinnen. Ik merk aan mijzelf dat het dan moeilijk wordt en wat gekunsteld overkomt. Maar aldoende leert men en vooral van jullie commentaar en verbeteringen daarom ben ik blij om op dit forum te zitten. Groetjes Hexcaja

Even het ANWB bord uithangen: Hexcaja: Je kunt via 'mijn profiel' je postings terugvinden. Dan zou je die kunnen toevoegen aan 'mijn gevolgde onderwerpen'. Zomaar een idee, hoor, kijk maar wat je ermee doet!

Moorden, verkrachten, martelen, plunderen, enzomeer, het zijn maar enge begrippen, veel hangt er van af hoe je ze brengt, en welke relatie deze gebeurtenissen staan tot je verhaal. Is een verkrachting tot in details gaan beschrijven belangrijk voor je hele verhaal? Je kan er bvb achteraf nog iets mee doen, de verwerking van de aanranding, wat er gebeurt in het hoofd bij de persoon die aangerand geweest is bvb, welke impact dat op die zijn/haar leven heeft. Je kan het natuurlijk ook zo doen om het horror-gehalte in je boek wat op te vijzelen, maar dat vind ik niet altijd interessant. Dikwijls kan iets insinueren, beter werken, dan iets uitvoerig gaan beschrijven. Even een voorbeeldje uit de mouw schudden: "Alhoewel ze zich uit alle macht verzette kon ze niet tegengaan dat hij haar ondergoed aan flarden scheurde. Toen knapte er iets diep vanbinnen, haar fysieke verzet was niet meer zo belangrijk. Ze deed haar ogen dicht en het enige wat ze nog wist, was dat ze hier nu niet wou zijn." Niet direct een litterair hoogstandje, maar ik hoop dat ik mezelf zo wat duidelijker maak. Interessant is dat je nu eigenlijk de lezer zijn eigen fantasie laat gebruiken om de details zelf in te vullen. Maar dat is slechts mijn bescheiden mening natuurlijk. MVG, G