Kijk in de ogen van...

in de 18de eeuw was 'U zal' net zo fout als nu 'hun hebben'.* 'Gij zult' was toen correct NL! :rolleyes: Gij als Vlaming had zulks geweten dienen te hebben? :rolleyes: (ik vind dat 'jullie' zulk mooi Nederlands spreken...) Voor de rest vind ik niks mis met de zin, integendeel! (*dat is ook het argument wat de Taalunie er steeds bijhaalt, ze hebben wel gelijk maar ik vind het zo jammer van mijn taal)

Inhoudelijk kan ik me er weinig bij voorstellen, chrislaevers: de ogen van de spiegel. Zou je het niet andersom zeggen: Kijk in de (weer)spiegel(ing) van uw ogen?

Dank je, Janheij 'Gij zult' is geen probleem op zich. Ik heb mijn tekst hier boven een beetje genuanceerd : de persoon schrijft deze tekst, hij spreekt ze niet uit. Is het dan ook nog 'Gij zult'? Als dat zo is, dan kan ik het filosofisch epistel aanpassen. Verder is het verhaal gelocaliseerd in de Engelse kolonies in Noord-Amerika einde 18de eeuw. De tekst die het personage geschreven heeft is niet in het Oud-Nederlands geschreven. Enkele kernwoorden zijn met een hoofdletter geschreven (Engelse literatuur van die tijd), en enkele oubollige zinsconstructies... Hoever gaat de vrijheid van de schrijver? Mij is het dus om de sfeer te doen, en ik houd ook rekening met de lezer... Verder vind ik taal dynamisch en functioneel. Aan chauvinisme heb ik een broertje dood. :) 'Gij zult' ga ik toetsen aan de tekst. Ik vind het heel zinvol wat je hebt opgemerkt. Dus, zou ik ivm de spiegel, de zin kunnen behouden. Ik zou graag nog enkele reacties afwachten.

Ja. Hoewel als Thérèse zegt van niet, ik geneigd ben om haar te volgen. Door haar ervaring. Ik zat er nog even over te denken. Ik zeg altijd - da's een bietje mijn motto - dat ik in de spiegel graag iemand zie, die ik aardig vind. Je zou dus kunnen stellen dat ik er een beetje gekleurd tegenaan kijk?

Chrislaevers, ook ik ben geneigd tot de versie van Thérèse: 'kijk in de spiegel van mijn ogen'. Dat het 'Gij zult' is/was heeft Janheij al bepleit.

Ik bedoel een echte spiegel, niet metaforisch. Om het te verduidelijken, Thérèse, Assepas, hier enkele lijnen. De spiegel komt trouwens terug in het verloop van het verhaal. Telkens gaat het om een echte spiegel. ‘… Het Lijden van de mensheid is het product van een kluwen negatieve gevoelens die scherper dan duizenden gedachten aantoont dat de door Ratio gestuurde levensomstandigheden van de mens nefast zijn voor zijn ziel. Kijk naar de ogen in Uw spiegel en Gij zult er de pijn aanschouwen.’ … Binnen enkele uren zou hij bovendien de spiegel niet te diep in de ogen kijken. … Zo baarde deze nacht het ritueel om elke morgen de spiegel niet te diep in de ogen te kijken en na een stevig ontbijt en het vluchtig doornemen van de dagagenda, de deur open te slaan met de neus in de lucht en zijn eerste blik op die ene bergflank te werpen. (moet nog herbewerkt worden) Thérèse en Assepas, vinden jullie nog steeds 'Kijk in de spiegel van uw ogen' meer geschikt? Net zoals Janheij opmerkt (iemand graag zien in de spiegel die je aardig vindt), had ik bij het schrijven van die zin gedacht aan alle mensen die 's morgens opstaan en zichzelf in de spiegel zien tijdens het scheren of het kammen of het tanden poetsen. Dat was en is mijn uitgangspunt. 'Kijk naar de ogen in de spiegel en Gij zult er de pijn aanschouwen' Is dit niet beter? Deze zin is bedoeld als een aktuele zin. In het verhaal maakt het deel uit van een filosofische thèse (de schrijver spreekt de lezer ook aan met 'Waarde Lezer), een HP leest die handgeschreven tekst. Terzelfdertijd spreek ik als schrijfster de moderne lezer aan. Ik kijk altijd naar de ogen van mensen op straat, of wanneer er heel veel mensen zijn tijdens de spitsuren in treinstation enz ... ik zie pijn in die ogen... Ivm met deze vraag heb ik het woord 'spiegel' in mijn verhaal opgespoord, en stel vast dat diverse echte spiegels in omloop zijn : spiegeltjes van zilverpapier worden uitgereikt aan de gevangenen, een grote staanspiegel verhuist van de heelmeester naar de courtisane, ... ik heb blijkbaar iets met echte spiegels.

Kijk naar de ogen in uw spiegel uit #6 is toch iets anders dan Kijk in de ogen van de spiegel uit # 1. Het verschil zit in de voorzetsels in en van. In geeft aan: er zijn ogen te zien in de spiegel. Van geeft aan dat de spiegel ogen heeft - maar die heeft hij niet, want zodra degene die in de spiegel kijkt, wegloopt, zijn de ogen van de spiegel ook weg. Dus hij bezit ze niet, maar verleent hooguit 'gastvrijheid' aan iemands ogen die in de spiegel kijken.

"kijk uzelf in de ogen" lijkt me het meest logisch. Dat KAN alleen maar met een spiegel dus de spiegel zelf kun je achterwege laten... En ik denk dat die volgzin, dat hij de spiegel dan te diep in de ogen kijkt, nog best kan. Door het maar een keer te gebruiken, is het ook niet zo overdreven zwaar of zo, want het is wel een rare constructie, hoe je het ook wendt of keert, en twee keer zoiets valt heel erg op. Ter overweging ;)

Soms vind ik het jammer dat werkelijk alles maar ontleed moet worden. Waarom kan iets niet gewoon mooi of niet mooi zijn. Een in-correcte zin kan ook erg mooi zijn toch? En dan uit de 18e eeuw. Toen was alles anders...ook het schrijven. :nod:

Thérèse, ja, je hebt gelijk. De spiegel heeft geen ogen... De betekenis die ik wil bereiken is : 'Kijk in de ogen in de spiegel' maar dan heb ik tweemaal 'in'. Uit deze zin is inbegrepen dat je je zelf in de ogen kijkt. MichaM : 'Kijk uzelf in de ogen' zou ook kunnen. Het is logisch dat er een spiegel bij te pas komt, alhoewel je het ook abstract zou kunnen lezen en die betekenis wil ik uit sluiten. Ik wil echt het fysisch staan voor de spiegel en het kijken in de spiegel behouden. Ik moet er even aan wennen omdat ik zo gefocust ben op 'spiegel' Ik ga het laten bezinken. Jetjeveer : ik begrijp wat je bedoelt. Soms is het interessant iets concreets uit te pluizen: komt de betekenis die je beoogt als schrijver ook zo over bij de lezer en waar ligt de grens om niet 100% correcte zinnen te laten staan. Het is een denkoefening. Dank iedereen voor de reacties. Ik denk dat mijn zinnen op zich niet zodanig incorrect zijn dat ze niet kunnen gebruikt worden. Nu zal ik een keuze moeten maken tussen de verschillende mogelijkheden.

Soms vind ik het jammer dat werkelijk alles maar ontleed moet worden. Waarom kan iets niet gewoon mooi of niet mooi zijn. Een in-correcte zin kan ook erg mooi zijn toch? En dan uit de 18e eeuw. Toen was alles anders...ook het schrijven. :nod:

Kan ook mooi zijn, ja. Maar ik vind persoonlijk dat het moet kloppen, want als je een incorrecte zin een tweede keer leest, gaat die fout wel opvallen en dan is het (voor mij in ieder geval) niet mooi meer. Dan wordt het een "maar je snapt toch wat ik bedoel"-dingetje.

waarom moeten ze met 'de ogen' letterlijk die dingen bedoelen waarmee je kijkt? Volgens mij bedoelen ze, of dat is toch de betekenis die ik eraan zou geven, dat ogen representatief zijn voor al hetgeen waar je mee in contact staat. met 'kijk in de ogen van de spiegel' bedoelen ze niet jou ogen van je reflectie, maar zullen ze eerder een abstract iets bedoelen. In ogen kan je bijvoorbeeld zeer veel emoties lezen. Of je levensloop uit aflijden. Vermoeide ogen zullen een teken zijn dat die persoon een zwaar/slopend leven heeft gehad terwijl iemand met een soort wazige, pijlloze blik heel diepzinnig kan zijn. Neen, de ogen zijn zeker niet letterlijk bedoeld. Welke pijn zal er dan aanschouwd worden? Als je met de ogen bedoeld het geheel van je reflectie zal je je levensloop aanschouwen. Pijnlijke dingen, dingen die je slopen, zullen altijd meer tekenen achterlaten dan de goede/fijne dingen. Ik heb nog nooit een litteken opgelopen van plezante, ongevaarlijke dingen. just my toughts :)